Po trzynastu latach odsiadki, czterdziestoletni Đuka Begović wraca do rodzinnej wioski w Sławonii, obiecując matce, że rozpocznie nowe, uczciwe życie. Sensem jego życia staje się opieka nad córką Smilją, a praca w polu pozwala mu odegnać nachodzące go, destrukcyjne myśli. Jednak wszystko wokół przypomina mu przeszłość i tragiczny los jego rodziny, która niegdyś bogata, na skutek społecznych i ekonomicznych przemian początku XX wieku zaczęła ubożeć. Świadkiem i uczestnikiem tych przemian był Đuka, którego życie dodatkowo komplikowały częste konflikty z ojcem.