Erik (Lon Chaney), potwór straszący w gmachu paryskiej opery, zakochuje się w operowej divie Christine (Mary Philbin), jednak ona kocha wicehrabiego Raoula de Chagnyego (Norman Kerry).
Lon Chaney był nazywany człowiekiem o tysiącu twarzach, ponieważ sam wymyślał wygląd i makijaż osób, w które się wcielał, oraz tworzył charakteryzacje wyprzedzające swoje czasy.
Po ostrych sporach z ekipą filmową reżyser Rupert Julian odszedł z produkcji. Wówczas kilka scen wyreżyserował Edward Sedgwick.
Upiór w operze i Dzwonnik z Notre Dame stanowią parę obrazów, w których Lon Chaney pojawia się jako zdeformowana postać, mając dzięki temu możliwość popisania się swoim mistrzostwem w dziedzinie makijażu.
Rupert Julian nieustannie walczył z obsadą filmu. Doszło do tego, że on i Lon Chaney nie rozmawiali z większością ekipy i musieli komunikować się z nimi przez pośredników.
Zdjęcia do filmu trwały od 29 października 1924 roku do stycznia 1925 roku.
Taśma filmowa mierzyła 2579 metrów.
Aby oczy wyglądały bardziej mętnie, Lon Chaney kładł na nie błony z jajek.
Po sukcesie filmu studio zapowiedziało jego kontynuację, jednak ostatecznie sequel nigdy nie powstał, zamiast niego w 1929 roku na ekranach kin zagościła udźwiękowiona wersja filmu z 1925 roku.
Film znajduje się na liście „1001 Movies You Must See Before You Die” stworzonej przez Stevena Schneidera.
Film jest adaptacją powieści o tym samym tytule autorstwa Gastona Lerouxa.
Gregory Peck wspominał, że po obejrzeniu tego filmu w wieku dziewięciu lat był tak przestraszony, że tej nocy jego babcia pozwoliła mu spać z nią w łóżku.
Przed ukazaniem się filmu w kinach ani jedna fotografia Lona Chaneya jako Fantoma nie została opublikowana w żadnej gazecie, czasopiśmie lub gdziekolwiek indziej. Nawet wytwórnia Universal Pictures była zaskoczona jego charakteryzacją.
Pomimo kłopotów produkcyjnych podczas kręcenia filmu okazał się on wielkim sukcesem finansowym, zarabiając ponad dwa miliony dolarów, co w przybliżeniu na dziś dałoby 27,8 mln dolarów.
31 października 2008 roku film został pokazywany w Walt Disney Concert Hall z podkładem muzycznym wykonanym na żywo przez Los Angeles Philharmonic Orchestra. Reklamy zawierały slogan dotyczący filmu Obcy – 8. pasażer Nostromo: „W niemych filmach nikt nie usłyszy twojego krzyku”.
W lutym 1930 roku pojawiła się dźwiękowa wersja filmu, przynosząc kolejny milion dolarów zysku. Od tego czasu wersja niema zniknęła i została uznana za zaginioną.
Kiedy reżyser filmu Rupert Julian po raz pierwszy dostał scenariusz, od razu powiedział: „Lon Chaney albo nie da się tego zrobić!”.
Pozbawienie pierwotnego właściciela praw autorskich do filmu spowodowało, że stał się on własnością publiczną, co oznacza, że praktycznie każdy mógł go kopiować i sprzedać. Dlatego też wiele wersji filmu dostępnych na rynku jest bardzo niskiej jakości.
Film w 1998 roku znalazł się na liście National Film Registry budujących dziedzictwo kulturalne Stanów Zjednoczonych.
Zan, jeden z wiodących perukarzy w Hollywood, wykonał wszystkie peruki w tym filmie dla Lona Chaneya. Chaney często kupował u niego peruki do wielu swoich filmów.
Film znajduje się na liście „Great Movies” wydanej przez Rogera Eberta.