Kapitan Philip Hildebrand, psychiatra armii, zostaje wysłany, by przebadać jednostkę pod kątem możliwych problemów natury psychicznej. Informuje pułkownika Blake’a, iż jego obecność powinna zostać zachowana w tajemnicy. Gdy Blake opowiada Hildebrandowi z jakimi wspaniałymi ludźmi pracuje, do namiotu wkracza Klinger w wieczorowej sukni ze stanikiem przyklejonym do nadgarstka. Chcąc uniknąć dalszych wpadek, Blake wyjaśnia misję Hildebranda podwładnym i prosi, by się poprawnie zachowywali.

Nieudolny, choć punktualny, północnokoreański pilot codziennie o 17:00 zrzuca pocisk moździerzowy na zakamuflowany skład amunicji. Zawsze pudłuje, co sprawia, że jego wyczyny stają się źródłem rozrywki dla personelu jednostki. Sokole Oko, Traper, Blake, ojciec Mulcahy i Radar zakładają się o to, na jaką odległość nie uda mu się trafić. Traktujący poważnie wojnę Frank, nie pochwala zakładów i postanawia sprowadzić ciężką artylerię. W obozie pojawia się generał Clayton, aby ocenić sytuację. Punktualnie o 17:00 wszyscy czekają na kolejny nalot, po czym w końcu pilotowi udaje się w coś trafić – a jest to jeep generała.

Radar pisze raport do kwatery głównej, podsumowując wydarzenia minionego tygodnia. W trakcie wykonywania zabiegu, Sokole Oko flirtuje z nową pielęgniarką o imieniu Erika. Pewien chiński jeniec wojenny dostaje ataku szału i biega po sali operacyjnej ze skalpelem, raniąc Erikę i odcinając przewody aparatury podtrzymującej życie operowanego przez Trapera rannego. Klingerowi udaje się poskromić więźnia, tym niemniej z braku tlenu, pacjent Trapera znajduje się teraz w stanie krytycznym.

Sokole Oko i Traper operują południowokoreańskich farmerów, których wioska została rzekomo zniszczona przez północnokoreańską artylerię. Obaj wiedzą, że w obrębie mil od tego miejsca nie ma wrogiej armii i dochodzą do wniosku, że ostrzał przeprowadziły siły amerykańskie.

Sokole Oko, który ostatnie 24 godziny spędził na sali operacyjnej, nalega, że zajmie się kolejnym transportem rannych, pomimo protestów ze strony Trapera i Radara. Po opatrzeniu ostatniej grupy ofiar, pada ze zmęczenia, a po przebudzeniu rozkojarzony stwierdza, że w Korei jest wojna, więc dyktuje Radarowi telegram do prezydenta Stanów Zjednoczonych.

Pięcioletni, ranny koreański chłopczyk, którego rodzice zaginęli, staje się ulubieńcem całej jednostki. Sokole Oko czyta mu fragmenty seksownej książki, Radar pożycza swojego pluszowego misia, a Klinger bawi się w rzucanie piłką. Podczas gdy Sokole Oko i Traper starają się odnaleźć rodzinę malucha, Blake usiłuje zorganizować umieszczenie go w miejscowym sierocińcu. Jedyną osobą, której nie podoba się obecność chłopca jest Frank Burns, zazdrosny o uwagę, jaką mu poświęca major Gorące Wargi.

Phil Walker prosi Sokole Oko o zbadanie koreańskiego niemowlęcia. Ten diagnozuje kolkę i przy okazji dowiaduje się, że kapral jest jego ojcem. Walker prosi Sokole Oko o pomoc w wywiezieniu dziecka i jego matki, Kim, do Stanów. Nie są oficjalnie małżeństwem, chociaż Koreance się wydaje, że kucharz udzielił im ślubu. Sokole Oko obiecuje pomóc, ale najpierw musi stawić czoła porucznikowi Willisowi.

Radar i pułkownik Blake zostają wezwani do kwatery głównej regimentu, gdzie stają przed komisją, by odpowiedzieć na zarzuty Franka i Gorących Warg, którzy twierdzą, że Henry jest niezdolny do dowodzenia jednostką. Pierwsze oskarżenie dotyczy wyścigu szpitalnych wózków, który odbył się na terenie obozu w dniu Kentucky Derby. Henry nie zaprzecza, ale dodaje, że Frank i Gorące Wargi zabawiali się w tym czasie w inną grę na tyłach kantyny. Drugi zarzut odnosi się bezpośrednio do Radara, który rzekomo dorabia na boku handlując butami, a trzeci do Klingera i jego ostatniej próby ucieczki z armii za pomocą lotni domowej roboty. W rezultacie Radar zostaje odesłany z powrotem do jednostki, a pułkownik Blake osadzony w areszcie.

Kolejny list Sokolego Oka do ojca opowiada o żołnierzu bigocie, który wymaga transfuzji i nie chce krwi od kogoś, kto nie ma „właściwego koloru” skóry, oczekującym na operację rannym z niewybuchłym granatem w klatce piersiowej, rodzinnych filmach Henry’ego oraz codziennych zajęciach personelu jednostki.

Sokole Oko zabiera nową pielęgniarkę, Suzanne, na piknik. Wkrótce ktoś zaczyna do nich strzelać. Po tym, jak okazuje się, że nie są to trenujący obok na strzelnicy Frank i Gorące Wargi, cała czwórka zdaje sobie sprawę, że mają do czynienia ze snajperem. Zanim docierają do obozu, strzelec rani lekko kilka osób. Podczas gdy pułkownik Blake i Radar zostają przyparci w namiocie z prysznicami, większości personelu udaje się schronić się w szpitalu. Traper dzwoni do kwatery głównej po pomoc, ale ta może nadejść dopiero następnego dnia. Nadjeżdża ambulans z rannymi. Chcąc przenieść ich bezpiecznie do szpitala, Sokole Oko, Henry i Traper wywieszają białą flagę.

Z powodu epidemii grypy, Traper, Frank i Henry są niezdolni do służby, podczas gdy Sokole Oko musi zajmować się rannymi jako jedyny dostępny lekarz. Radar stara się sprowadzić chirurgów z innych szpitali, ale tam również grypa zbiera swoje żniwo. Sokole Oko organizuje zespoły operacyjne z pozostałych, jeszcze zdrowych osób. Pozwala wyższej stopniem major Gorące Wargi dowodzić i zająć się administracją, a sam przejmuje zarządzanie sprawami natury medycznej.

Sokole Oko i Traper odkrywają, że pacjent, którego operowali ma wysoką gorączkę. Pobierają próbkę krwi do laboratorium i dowiadują się, że muszą ją wysłać do Tokio. Oznacza to 72-godzinną zwłokę zanim dowiedzą się, co dolega ich choremu. Wdzierają się zatem do biura Henry’ego, żądając by ten sprowadził inkubator. Pomimo niechęci Blake’a, Radar wysyła odpowiednie dokumenty. Po kilku dniach, w obozie pojawia się kapitan Sloan z biura kwatermistrzostwa informując, że szpitalowi nie przysługuje inkubator, ale w zamian mogą dostać piec do pizzy. Sokole Oko nakazuje Radarowi dzwonić gdzie się da, dopóki ten nie dowiaduje się, że jest ktoś, kto posiada zapas inkubatorów w Pusanie.

Major Sidney Freedman, psychiatra, oraz kapitan Sam Pak, oficer armii południowokoreańskiej, przyjeżdżają do jednostki na „konferencję”, która faktycznie okazuje się grą w pokera, w której uczestniczą Sokole Oko, Traper, pułkownik Blake i Klinger. Radar pożycza jeepa Henry’ego, żeby pojechać do miasta, podczas gdy Burns przygotowuje się do operacji. Po tym, jak Frank dowiaduje się, że jego pacjent to oficer wywiadu, odmawia dokonania zabiegu w obawie, że może dojść do ujawnienia tajemnic wojskowych.

Gorące Wargi dostaje list, który źle na nią wpływa. Dowiaduje się, że jej przyjaciółka wyszła za mąż za lekarza, ma dzieci i mieszka teraz w pięknym domu z basenem. Ona nie ma nic, nawet Franka. Czując, że zasługuje na więcej, udaje się do pułkownika Blake’a z prośbą o przeniesienie, po czym oskarża Sokole Oko i Trapera o podważanie jej autorytetu i wygarnia Henry’emu, iż jest pozbawionym kręgosłupa, wędkującym na muchę oszustem. Pułkownik daje jej odpowiednie dokumenty pod warunkiem, że sprawa na razie zostanie zachowana w tajemnicy. Jednak Radar podsłuchuje rozmowę i ogłasza odejście Gorących Warg przez megafon.

Sokole Oko zostaje wezwany do sali operacyjnej, gdzie musi zająć się żołnierzem z raną w klatce piersiowej. Henry powiadamia go, że pacjent to syn generała Mitchella. Nie robi to na nim wrażenia, w odróżnieniu od Franka, który chce asystować przy zabiegu, co w rezultacie doprowadza do sprzeczki. Tymczasem Klinger ma nowy pomysł na to jak odejść z armii, udając, że jest w ciąży. Po przyjeździe generała Mitchella, Henry przekazuje mu, iż jego syn operowany był przez Sokole Oko i Trapera, za co lekarze zostają nagrodzeni trzydniową przepustką do Tokio. Bawią się tam tak dobrze, że żandarmeria musi eskortować ich z powrotem do jednostki.

Pułkownik Blake wraca z podróży do Tokio, co z ulgą odczuwają Sokole Oko i Traper, których nie cieszyło tymczasowe dowództwo Franka. Henry oznajmia, że w trakcie pobytu w Japonii zakochał się w dwudziestoletniej Nancy Sue Parker. Przyjaciele starają się mu przypomnieć, że jest żonaty, co nie odnosi żadnego skutku. Henry farbuje włosy i biega, chcąc wyglądać młodziej, a gdy przybywa jego wybranka, wydaje się być nią nadal oczarowany.

Zgłoszone przez Sokole Oko trzy miesiące temu zapotrzebowanie na nową parę butów nadal nie zostaje rozpatrzone. Traper sugeruje, żeby zwrócił się do sierżanta Zale’a, odpowiedzialnego za zaopatrzenie. Zale obiecuje pomóc, o ile Sokole Oko załatwi mu wizytę u dentysty, dr Futtermana. Natomiast Futterman przyjmie Zale’a za trzydniowy urlop w Tokio. Sokole Oko i Traper udają się do Henry’ego, by załatwić przepustkę, a ten, zdenerwowany, że Gorące Wargi pisze złośliwy raport do generała, obiecuje załatwić sprawę pozytywnie pod warunkiem, że zdejmą mu z głowy problem z nadgorliwą panią major.

Szeregowy Danny Baker, młody żołnierz z bardzo dużym nosem, zostaje przywieziony do jednostki przez żandarmerię po tym, jak zdezerterował. Baker wyznaje ojcu Mulcahy, że nos rujnuje mu życie. Wielebny prowadzi młodzieńca do Sokolego Oka i Trapera, ale ci nie mogą wykonać nie przewidzianej w regulaminie operacji. Postanawiają zatem zwabić do szpitala majora Stanleya Robbinsa, świetnego chirurga plastycznego z Tokio.

Pięcioosobowa koreańska rodzina sprowadza się do jednostki i rozpoczyna budowę domu w samym środku obozu. Pułkownik Blake wzywa kapitana Sama Paka, koreańskiego chirurga, by dowiedział się w czym rzecz. Pak raportuje, że jednostka zlokalizowana jest na rodzinnej farmie wieśniaków, którzy przybyli ją odzyskać.

Ponieważ na froncie jest trochę spokojniej, w szpitalu nie ma poszkodowanych. Blake się opala, ojciec Mulcahy sędziuje mecz baseballa, a Klinger ponawia swoje próby odejścia z wojska. Tymczasem po rozmowie z Gorącymi Wargami, Frank opornie się zgadza, by poprosić Sokole Oko o zoperowanie jego przepukliny. Na krótko przed rozpoczęciem zabiegu okazuje się jednak, że do szpitala ma zostać przywieziony kolejny transport rannych. Ponieważ brakuje krwi, ojciec Mulcahy organizuje dawców, podczas gdy Radar stara się dodzwonić do jednostki artylerii i powstrzymać grad pocisków spadających w pobliżu szpitala.

Pułkownik Blake zwołuje spotkanie personelu chirurgicznego i powiadamia wszystkich, że wróg odciął ich drogi dostaw. Gorące Wargi sugeruje, aby podjąć drastyczne kroki, w celu opanowania sytuacji. Frank ma odpowiadać za dystrybucję jedzenia, Traper za ogrzewanie i elektryczność, Sokole Oko za konserwację i ogólne zapasy. Gorące Wargi zajmuje się pielęgniarkami, a ojciec Mulcahy utrzymaniem dobrego morale. Odpowiedzialny za zakwaterowanie Radar dostawia trzy łóżka w kwaterze chirurgów, żeby zaoszczędzić na ogrzewaniu. W ramach odwetu, wściekły Trapper wrzuca jego podkładkę do pisania do pieca.

Major Frank Burns, wspomagany przez Gorące Wargi, bada pacjentów w sali pooperacyjnej i wygląda na to, że zamierza wysłać ich z powrotem na pole walki, czy są na to gotowi czy nie. Szeregowy George Weston oprócz ran ma na ciele mnóstwo siniaków, więc Frank zamierza mu dać reprymendę za wdawanie się w bójki. Kilka dni później, kuśtykający o lasce Weston prosi Sokole Oko o odesłanie go na front. Zapytany o siniaki mówi, że został pobity, ponieważ jest homoseksualistą. Frank zamierza doprowadzić do karnego zwolnienia George’a z wojska, więc Sokole Oko i Traper postanawiają go szantażować, żeby do tego nie dopuścić.

Nadchodzi poczta, a Radar zostaje niemal stratowany przez personel, niecierpliwie oczekujący na wieści z domu. Traper dostaje połamane ciasteczka i zdjęcia córek, co sprawia, że tęskni za domem. Henry otrzymuje obiecująco wyglądające pudełko z książeczką czekową do spłacenia. Sokolemu Oku siostra przysyła zrobiony na drutach sweter, który pomieściłby jego i Trapera. Frank dowiaduje się od swojego maklera, że zarobił w zeszłym miesiącu dwa tysiące dolarów. Klinger przychodzi do pułkownika z mokrym od łez listem matki, w którym pisze, że jego ojciec umiera, myśląc, że da mu to powód do zwolnienia z wojska. Natomiast Radar ma problem z poznaną korespondencyjnie dziewczyną, którą okłamał, że jest przystojnym chirurgiem.

Niezrównany pułkownik Flagg łamie rękę podczas katastrofy helikoptera. Odmawia przyjęcia morfiny i zwierza się Blake’owi, że jest agentem CIA, prosząc o zachowanie tajemnicy. Radar, który podsłuchiwał rozmowę przez ścianę, używając do tego stetoskopu, informuje wszystkich, że Flagg jest CPA – dyplomowanym księgowym. W jednostce pojawia się oficer wywiadu wojskowego Vinnie Pratt i mówi Traperowi, że Flagg sam złamał sobie rękę i wysłał do szpitala, żeby móc powęszyć oraz zdobyć informacje, dzięki którym zrobi dobre wrażenie na przełożonych.