Ostatni dom po lewej stronie 1972

Craven wjeżdża na pełnej w debiucie. Bezkompromisowy, obrzydliwy obraz pełen przemocy i realizmu. Ma sporo słabości, na czele z grą aktorską.

1.5/10 – Dużo gorszy niż się spodziewałem. Tam gdzie powinno być jakiekolwiek poczucie zagrożenia jest kicanie po lesie, kicz i farsa. Scenariusz głupi, naiwny i z dziurami. Wątek z policjantami zrobiony w najgorszy możliwy sposób. Technicznie temu filmowi też dużo bliżej do zupełnie amatorskiej produkcji niż do pełnoprawnego filmu. Nawet nie szokuje i nie sądzę też, by szokował w latach 70. Kompletnie nie rozumiem czemu ten film osiągnął taki sukces.

OCENA FILMU "OSTATNI DOM NA LEWO" – Trudno oceniać tak stary film, oglądając go dopiero teraz. Widać wyraźne błędy realizacyjne. Zakładam, że wynika to z tego, w którym roku ten film zrobiono. Daję 6/10. Naprawdę do momentu, w którym porywacze przyszli do domu tego film był bardzo dobry. A w tym domu stracił już swój klimat. Pewnie przez słabych Gaylord St. James i Cindy Carr. Co do muzyki to nie jestem fanem hipisowskiej muzyki. Jednak jedna piosenka mi się spodobała.

Kosol – Ogólnie to strasznie słabe, zamulone i wogóle nie polecam tego filmu, jedydy atut to dwie super dupeczki mama i córka. Szkoda czasu!!!!!!!!