Pressboki

O filmie

Jest rok 1913. Dwaj Polacy uciekają z zesłania przez syberyjska tajgę. Niebezpieczna przeprawa przez rzekę Amur, graniczącą z Chinami, kończy się tragicznie. Jeden z uciekinierów, Stankiewicz (Norbert Rakowski), ginie, drugi- ciężko ranny i wyczerpany morderczą wędrówką traci przytomność. Nieprzytomnego Wolskiego (Michał Żebrowski) znajduje stary chiński myśliwy, Guo (Sun Ji Feng). Zabiera on rannego do swojej chaty w górach. Mieszka tam z żoną i 16-letnią, piękną córką o imieniu Song. Aby nie kusić losu rodzice zmuszają dziewczynę do ścięcia włosów, przebrania się w męski strój i ukrywania tożsamości. Czy to powstrzyma jednak kwitnące uczucie młodej Chinki do przybysza z dalekiego kraju?

O produkcji

Zdjęcia

Zdjęcia do filmu powstawały wyłącznie w Chinach. Ponieważ akcja toczy się przez wszystkie pory roku, film kręcony był etapami. Zrealizowano ponad 50 dni zdjęciowych. Pierwszy okres zdjęciowy rozpoczął się 20 lipca 2004, a do końca sierpnia zrealizowano ponad połowę zdjęć w scenerii chińskiej tajgi. W październiku 2004 filmowcy kręcili zdjęcia w jesiennej scenerii, a także współczesne w Changchun, dawnej stolicy Mandżurii. Ostatnia tura zdjęć odbył się zimą 2004/2005.

Ekipa

Ekipa filmu to przede wszystkim Chińczycy. Polacy stanowili wyraźną mniejszość: reżyser Jacek Bromski, operator (a jednocześnie reżyser filmów dokumentalnych) Marcin Koszałka, operator kamery Adam Nocoń, mistrz oświetlenia Piotr Michalski i asystent operatora Krzysztof Strąbski. Jackowi Bromskiemu pomagała w pracy Irena Sławińska, Polka chińskiego pochodzenia, wybitna znawczyni kultury chińskiej i autorka wielu książek na ten temat.

Chociaż podczas zdjęć ekipie nieustannie towarzyszyli tłumacze, reżyser nauczył się kilku podstawowych komend w języku chińskim. Rytm i sposób pracy chińskiej ekipy różnił się od tego, do czego Polacy są przyzwyczajeni. Tempo pracy było wolniejsze, wymagało ze strony Polaków większej cierpliwości, tolerancji dla innej kultury pracy. Z drugiej zaś strony Chińczycy wykazali, że potrafią pracować o wiele dłużej i ciężej.

Obsada

Główną rolę w filmie gra Michał Żebrowski, a jedną z ról drugoplanowych - Norbert Rakowski, wcielający się w rolę przyjaciela Wolskiego, który ginie podczas ucieczki z zesłania.

Wśród chińskiej ekipy należy wymienić przede wszystkim 17-letnią Li Min, odtwórczynię roli Song. Li jest studentką szkoły teatralnej, która, mimo bardzo młodego wieku, ma już na koncie nagrodę za najlepszy debiut aktorski w filmie "Kiedy Ruo Ma miała 17 lat", za który została nagrodzona Złotym Kogutem (chiński odpowiednik Oscara).

Scenografia

Z pewnością niezwykle interesująca będzie dla polskiego widza scenografia Kochanków Roku Tygrysa. Większość scen toczy się w chacie starego Guo, którą chiński scenograf zaprojektował według projektu reżysera. Na górskiej polanie w lesie odtworzono wiejskie zabudowania z początku XX wieku. Kryta strzechą chata, choć zbudowana została według ówczesnych zasad wiejskiej architektury z gliny, kamienia i słomy, nadaje się do zamieszkania nawet dzisiaj.

Producenci

Producentem filmu ze strony chińskiej jest Changchun Film Studio, które jest producentem większościowym. Producentami ze strony polskiej są: Studio Filmowe "Zebra" kierowane przez Juliusza Machulskiego i Jacka Bromskiego, Telewizja Polska S.A., Canal+ oraz Vision Film Production. Film realizowany był przy wsparciu Agencji Produkcji Filmowej (obecnie Polski Instytut Sztuki Filmowej).

Rozmowa z reżyserem, Jackiem Bromskim

Czy Kochankowie Roku Tygrysa to klasyczna "love story" czy ambitna opowieść o różnicach kulturowych?

Jacek Bromski: - Niemal każdy film to jakaś opowieść o miłość… A jeszcze z takim tytułem… "Kochankowie…" to bardzo prosta historia, której ważnym elementem jest tło - mandżurska tajga we wszystkich porach roku. Bohater filmu, uciekając z rosyjskiego zesłania, trafia na pogranicze rosyjsko-chińskie do tradycyjnej chińskiej rodziny, której obyczajów do końca nie pojmie, choć stara się je poznać. Porozumiewa się na bardzo prymitywnym poziomie jedynie ze starym Chińczykiem Guo, więc znajduje się w świecie, który musi rozpoznawać w inny sposób. Musi też znaleźć inny sposób komunikacji, kiedy w końcu rodzi się w nim uczucie dla młodej Chinki.

"Kochankowie…" to w gruncie rzeczy też historia bardzo europejska, mówiąca o odrębności kulturowej, a zarazem o wartościach uniwersalnych, niezależnych od religii, kultury i obyczaju. To historia o tym, że między ludźmi najważniejszy jest przekaz emocjonalny, a nie słowny.

- Skąd, zaskakująca dla polskiego widza, decyzja o kręceniu filmu w Chinach?

JB: - Chiny i ich kultura fascynują mnie od lat. Byłem w Chinach co najmniej kilkanaście razy, spędziłem w sumie ponad rok w różnych miastach i prowincjach i decyzja zrobienia tam filmu dojrzewała we mnie od dawna. Pociąga mnie niezwykła energia, która tam się unosi, przy której Europa wydaje się miejscem nie tyle dekadenckim, co po prostu zdziadziałym, hermetyczność tej kultury, która nigdy nie czerpała z kultury europejskiej, ani żadnej innej, wręcz przeciwnie, zamykała się na obce wpływy.

Nie odważyłbym się robić filmu o Chinach inaczej, jak tylko z punktu widzenia Europejczyka. Wymyśliłem więc postać bohatera z naszego świata, który przedostaje się do świata egzotycznego- młodego Polaka, zesłańca uciekającego z Syberii. Scenariusz spodobał się chińskim producentom z Changchun, którzy zdecydowali się na produkcję filmu przy współpracy ze stroną polską.

- W jaki sposób wyłonieni zostali główni bohaterowie?

JB: - Casting na role Chińczyków trwał prawie rok, poszukiwania prowadziłem długo i starannie. Historia miała być autentyczna i przekonująca, dlatego nie chciałem, by byli to aktorzy bardzo znani. Jestem bardzo zadowolony z wyboru.

Jeśli zaś chodzi o Polaka, to od początku myślałem o Michale Żebrowskim. Każde pokolenie aktorskie ma swojego romantycznego bohatera, kiedyś to był Cybulski, potem Olbrychski, Kolberger.… A dziś bez wątpienia jest nim Michał. Choć w tym filmie jego romantyczność jest trochę "złamana" współczesnymi cechami osobowości.

Sylwetki

Michał ŻEBROWSKI

Michał Żebrowski urodził się 17 czerwca 1972 roku w Warszawie. Jak sam mówi, od dziecka marzył o zawodzie aktora. Brał udział w zajęciach kółka recytatorskiego prowadzonego przez Ewę Różbicką w Warszawskim Ośrodku Kultury. W konkursach recytatorskich otrzymał wiele nagród. Objawieniem stała się jego rola w "Miłości i gniewie" Johna Osborne`a, przedstawieniu dyplomowym wydziału aktorskiego warszawskiej PWST. Żebrowski otrzymał za nią szereg nagród na XIII Festiwalu Szkół Teatralnych w 1995 roku. Przedstawienie oceniono na tyle wysoko, że spektakl wszedł do repertuaru warszawskiego Teatru Powszechnego. Po studiach Żebrowski zaczął występować w Teatrze Ateneum. W Teatrze Telewizji zagrał w kilkunastu przedstawieniach, głównie w repertuarze klasycznym - warto tu przypomnieć "Horsztyńskego" w reżyserii Zbigniewa Zapasiewicza, a także "Kordiana" i "Dziady" w reżyserii Jana Englerta. W kinie Żebrowski zadebiutował jeszcze jako student drugiego roku szkoły teatralnej - epizodami w filmach Samowolka Feliksa Falka i Wynajmę pokój Andrzeja Titkowa. Ciekawe role stworzył w filmie Poznań 56 Filipa Bajona i w serialu Sława i chwała Kazimierza Kutza. Przełomem w karierze Żebrowskiego stały się główne role w dwóch polskich superprodukcjach - w Ogniem i mieczem Jerzego Hoffmana i w Panu Tadeuszu Andrzeja Wajdy. Jego popularność utrwaliły role w Starej Baśni Jerzego Hoffmana i w Wiedźminie Marka Brodzkiego. Wkrótce na ekrany kin wejdzie debiutancki film Magdy Piekorz Pręgi, w którym Żebrowski po raz pierwszy gra główną rolą w filmie, którego akcja rozgrywa się współcześnie.

Filmografia:

1993 SAMOWOLKA

1993 WYNAJMĘ POKÓJ

1996 POZNAŃ 56

1997 SŁAWA I CHWAŁA

1999 OGNIEM I MIECZEM

1999 PAN TADEUSZ

2000 OGNIEM I MIECZEM - serial tv

2001 WIEDŹMIN

2002 KASIA I TOMEK

2002 WIEDŹMIN - serial tv

2002 THE PIANIST

2003 JANOSIK - film nieukończony

2003 SLOOW

2003 STARA BAŚŃ

2004 PRĘGI

JACEK BROMSKI - reżyser, scenarzysta, producent

Reżyser, scenarzysta, producent, Prezes Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Urodził się w 1946 roku we Wrocławiu. W latach 1965-1970 studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w latach 1972-1974 - polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, zaś od 1974 do 1978 r. - reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.

W latach 60-tych był prezenterem muzycznym, prowadził muzyczne audycje radiowe i festiwale piosenki. W 1980 roku razem z Jerzym Gruzą wyreżyserował film muzyczny w koprodukcji polsko-belgijsko-brytyjskiej Alicja, oparty na motywach powieści Lewisa Carolla. W 1984 nakręcił pełnometrażowy film telewizyjny Ceremonia Pogrzebowa, za który otrzymał nagrodę za debiut na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w 1985 r. Dwa kolejne filmy Bromskiego - sensacyjny Zabij mnie glino i komedia romantyczna Sztuka kochania odniosły wielki sukces frekwencyjny i do dziś należą do najchętniej oglądanych polskich filmów lat 80-tych. Sztuka kochania została uznana przez widzów za najlepszy film 1988 roku, a film Zabij mnie glino uhonorowano Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki. W latach 1991-1993 wyreżyserował serial telewizyjny oraz filmy fabularne z cyklu Kuchnia Polska. Serial ten wygrał plebiscyt telewidzów na najpopularniejszy film roku 1993. Kolejne dwa filmy Bromskiego - Dzieci i ryby i U Pana Boga za piecem to niezwykle lubiane przez widzów komedie osadzone w nowej polskiej rzeczywistości. U Pana Boga za piecem, ciepły obraz polskiej prowincji na pograniczu polsko-białoruskim, otrzymał rekordową liczbę nagród (aż 7) na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Z kolei To ja złodziej, obyczajowa, gorzka komedia o nastoletnich złodziejach samochodów, to film, który z całego dorobku Jacka Bromskiego uzyskał największą liczbę nagród festiwalowych. W 2001 roku, otrzymał Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Mar del Plata, jak również wyróżnienie jury katolickiego i nagrodę za scenariusz. Kilka miesięcy później film ten otrzymał nagrodę na Wine Country Film Festival w Kalifornii za scenariusz i reżyserię. Jego ostatni film, satyra polityczna Kariera Nikosia Dyzmy był jednym z największych przebojów kinowych 2002 roku.

Od 1988 roku wraz z Juliuszem Machulskim prowadzi Studio Filmowe "Zebra". Jest producentem kasowych filmów, m.in. Juliusza Machulskiego (Kiler,1997 , Kiler-ów 2-óch, 1999) i Władysława Pasikowskiego (Kroll, 1991, Psy, 1992). Jako producent trzykrotnie otrzymał Złote Lwy na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za filmy: Girl Guide Juliusza Machulskiego (1995), Dług Krzysztofa Krauze (1999) i Dzień Świra Marka Koterskiego (2002). Jest koproducentem filmów Jerzego Stuhra, takich jak Historie miłosne (nagroda FIPRESCI w Wenecji w 1997), Tydzień z życia mężczyzny (1999) i Pogoda na jutro (2003).

Filmografia

1980 ALICE - reżyseria, scenariusz

1984 CEREMONIA POGRZEBOWA - reżyseria, scenariusz

1987 ZABIJ MNIE GLINO - reżyseria, scenariusz

1989 SZTUKA KOCHANIA - reżyseria, scenariusz

1991 KUCHNIA POLSKA - reżyseria, scenariusz

1991-1993 KUCHNIA POLSKA (serial tv) - reżyseria, scenariusz, producent

1992 1968. SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU - reżyseria, scenariusz, producent

1993 5 w KUCHNIA POLSKA (serial tv)

1996 DZIECI I RYBY - reżyseria, scenariusz, producent

1997 HISTORIE MIŁOSNE - producent

1997 KILER - producent

1998 U PANA BOGA ZA PIECEM - reżyseria, scenariusz-adaptacja

1999 DŁUG - producent

1999 KILER-ÓW 2-ÓCH - producent

1999 TYDZIEŃ Z ŻYCIA MĘŻCZYZNY - producent

2000 TO JA, ZŁODZIEJ - reżyseria, scenariusz

2001 PIENIĄDZE TO NIE WSZYSTKO - producent

2002 DZIEŃ ŚWIRA - producent

2002 KARIERA NIKOSIA DYZMY - reżyseria, scenariusz-adaptacja

2002 SUPERPRODUKCJA - koproducent

Marcin KOSZAŁKA - autor zdjęć

Operator, reżyser i scenarzysta. Absolwent Realizacji Obrazu na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jego debiutancki, autorski film dokumentalny - Takiego pięknego syna urodziłam - zdobył szereg nagród na festiwalach w Krakowie, Kazimierzu Dolnym, Berlinie i Nyon. Jest również współautorem (scenariusz i zdjęcia) filmu Borysa Lankosza Rozwój, wyróżnionego główną nagrodą na festiwalu filmowym w San Francisco i szeregiem nagród na festiwalu krakowskim. Jego pierwszym filmem fabularnym były Pręgi w reżyserii Magdy Piekorz, za zdjęcia do których Koszałka został nagrodzony na ubiegłorocznym Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

Filmografia - filmy dokumentalne:

1999 TAKIEGO PIĘKNEGO SYNA URODZIŁAM - reżyseria, scenariusz, zdjęcia

2000 SZTUKA DYRYGOWANIA - zdjęcia

2001 DZIECI WITKACEGO - zdjęcia

2001 PRAWDZIWE PSY - zdjęcia

2001 ROZWÓJ - scenariusz, zdjęcia

2002 ADRENALINA - zdjęcia

2002 POLACY POLACY - zdjęcia

2003 IMIENINY - reżyseria, scenariusz

2003 PRAWDZIWE PSY - KRZYSIEK I SŁAWEK - zdjęcia

Filmografia - filmy fabularne:

2004 PRĘGI - zdjęcia