Camille, dziewczyna pełna wiary w swój talent, energię i życie. Szczęśliwa z głową pełną artystycznych wizji, ufna i młoda. Spotkała mistrza Rodina, pracującego przy "Mieszczanach z Calais" i "Bramie piekieł". Romans panny z tradycyjnego, konserwatywnego domu i wypalającego się, przejrzałego rzeźbiarza, który w ferworze dostatniego życia już dawno stracił natchnienie, nie mógł przejść bez echa wśród elit Paryża. Miłość skazała ją na niechęć najbliższych, na skandal towarzyski i banicję. I Camille, kilka lat później, stłamszona, krucha w swej bezradności i psychozie, aż trudno uwierzyć, że to ta sama kobieta. Bezbronna wobec przytłaczającej sławy swojego kochanka, ciągle walczyła o uznanie dla swojej twórczości. Była przekonana, że Rodin spiskował przeciwko niej, obwiniała go za swoje niepowodzenia, zmarnowaną młodość, a mimo to, nadal nie przestała go kochać.