Isaura, młoda i piękna niewolnica o jasnym kolorze skóry, należy do pana Almeidy – bogatego plantatora bawełny. Dzięki kolorowi skóry nie pracuje w polu, tylko pomaga w domu. Ester Almeida pod nieobecność syna traktuje ją jakby była jej córką. Zadbała nawet o to, aby Isaura otrzymała dobre wykształcenie, dzięki czemu dziewczyna potrafi pisać i czytać, zna języki obce, ładnie śpiewa, umie tańczyć i grać na fortepianie. Właścicielka nie żałuje też pieniędzy na drogie suknie z falbanami i bufiastymi rękawami dla Isaury, jakie kupowałaby swojemu dziecku. Życie niewolnicy toczy się jak w bajce do czasu powrotu z nieukończonych studiów w Europie młodego dziedzica Leoncio, który zakochuje się w niej i wszelkimi sposobami próbuje ją uwieść. Od czasu jego powrotu Isaura staje się niewolnicą, której nie wolno podczas wizyt gości przebywać na salonach. Isaura ma jednak innego adoratora, Tobiasa, dziedzica z sąsiedniej plantacji, którego kocha z wzajemnością. Młodzieniec chce ją wykupić i pojąć za żonę. Nikczemny Lencio nie chce się na to zgodzić.