Isaura, młoda i piękna niewolnica o jasnym kolorze skóry, należy do pana Almeidy – bogatego plantatora bawełny. Dzięki kolorowi skóry nie pracuje w polu, tylko pomaga w domu. Ester Almeida pod nieobecność syna traktuje ją jakby była jej córką. Zadbała nawet o to, aby Isaura otrzymała dobre wykształcenie, dzięki czemu dziewczyna potrafi pisać i czytać, zna języki obce, ładnie śpiewa, umie tańczyć i grać na fortepianie. Właścicielka nie żałuje też pieniędzy na drogie suknie z falbanami i bufiastymi rękawami dla Isaury, jakie kupowałaby swojemu dziecku.
Życie niewolnicy toczy się jak w bajce do czasu powrotu z nieukończonych studiów w Europie młodego dziedzica Leoncio, który zakochuje się w niej i wszelkimi sposobami próbuje ją uwieść. Od czasu jego powrotu Isaura staje się niewolnicą, której nie wolno podczas wizyt gości przebywać na salonach. Isaura ma jednak innego adoratora, Tobiasa, dziedzica z sąsiedniej plantacji, którego kocha z wzajemnością. Młodzieniec chce ją wykupić i pojąć za żonę. Nikczemny Lencio nie chce się na to zgodzić.
Telenowela, którą przed laty pokochała cała Polska. Opisuje trudne losy Isaury, która ze statusem niewolnicy żyje w domu bogatego plantatora w Brazylii XIX wieku.
Comendador Almeida mówi, że po powrocie Leoncia Isaura nie będzie już mogła jeść z domownikami przy wspólnym stole, Jako niewolnica będzie posilać się w kuchni, tak jak inni jej stanu. Cała rozmowę przypadkowo słyszy Isaura, która wyprzedzając fakty, sama proponuje takie rozwiązanie pani Ester. Dziwczyna zastanawia się dlaczego Comendador Almedida jej nie lubi i dlaczego jednocześnie pani Ester traktują ją zupełnie inaczej.
Po powrocie do domu Leoncio spotyka Isaurę, a matka mówi mu, że dziewczyna już u nich pracowała przed jego wyjazdem do Paryża. Comendador Almeida zauważa, że Leoncio zupełnie nie interesuje się rodzinną plantacją, prosi go równocześnie o pokazanie dyplomu z fizyki, ale syn przekłada to na później. Na prośbę Isaury, która chce się dowiedzieć kim byli jej rodzice, pani Ester mówi, że matka była piekną, białą niewolnicą i nazywała się Juliana, natomiast nie wie, kto był jej ojcem. Januaria ostrzega Isaurę przed Leonciem, prosząc ją, by trzymała się od niego z daleka.
Comendador Almeida jest rozczarowany, gdy dowiaduje się, że Leoncio w Paryżu wydał wszystkie pieniądze na kobiety i alkohol. Jednocześnie nie ukończył studiów. Ojciec domaga się, aby syn znalazł pracę i jest oburzony słysząc, że ten chciałby zainwestować rodzinny majątek na giełdzie. Leoncio chwali Isaurę, jednocześnie poniżając ją i prawie ją całuje, ale dziewczyna ucieka, gdy słyszy wołanie pani Ester. Comendador Almeida mówi synowi, że przekaże mu zarządzanie swoim majątkiem pod warunkiem, że ten się ożeni.
Leoncio mówi, że szukał Isaury na plantacji i zachowuje się wobec niej bardzo złośliwie. Januaria jest pełna obaw co do jego intencji, ale dziewczyna twierdzi, że nic złego się nie stało. Almeida rozmawia z Ester o Malvinie, którą uważa za najlepszą kandydatkę na żonę dla swojego syna. W tym samym czasie Leoncio bezskutecznie poszukuje Isaury na terenie majątku, oświadcza też, że nie będzie na kolacji z Fontourą i jego dziećmi, bo wybiera się do tawerny, aby się zabawić. Almeidzie jest wstyd przed gośćmi, gdy syn się nie pojawia. Ester rozczarowana postawą Leoncia i jego kłótniami z ojcem, postanawia wyjechać na farmę. Ma jej towarzyszyć Isaura. Januaria jest z tego powodu szczęśliwa, ponieważ dziewczyna będzie z dala od kłopotliwego dla niej towarzystwa. Młody Almeida przeprasza ojca za to, co zrobił. Na wieść o tym, że Isaura towarzyszy Ester na farmie, pod pretekstem przeprosin matki, planuje tam pojechać.
Almeida nalega, aby Leoncio spotkał się z Malviną i prosi syna, aby mu zaufał. Leoncio ma jednak plan wyjazdu na farmę, gdzie przebywa jego matka wraz z Isaurą, obiecując spotkanie z Malviną, gdy tylko wróci. Fontoura uważa za bardzo dziwne, że Leoncio nie był obecny na kolacji, a Henrique kwestionuje szlachetność, którą według Almeidy posiada jego syn. W tawernie Almeida spotyka towarzyszkę zabaw Leoncia i nawiązuje z nią znajomość. W Engenho Rosa przynosi Andre więcej jedzenia i prosi go o solidną pracę na plantacji oraz posłuszeństwo wobec Francisca. Dzięki temu będzie mogła prosić o przeniesienie go do pracy w domu. Na farmie niepocieszona Ester opowiada Isaurze, że Leoncio nigdy nie był takim dobrym synem, o jakim marzyła, a po powrocie z Europy stał się jeszcze gorszy. Isaura ubolewa przed Januarią nad nieszczęściem Ester, a niewolnica mówi, że tylko dziewczyna uszczęśliwia swoją panią. Jednocześnie prosi Isaurę, aby była bardzo ostrożna w stosunku do Leoncia.
Januaria udaje się nocą na farmę Ibituba, aby porozmawiać z Miguelem o przybyciu Isaury. W tym samym czasie Isaura rozmawia z Andre, dając mu jedzenie i wodę, a podczas rozmowy odkrywa, że umie on czytać i pisać, dlatego znajduje dla niego sposób na bycie niewolnikiem domowym. Almeida proponuje dziewczynie z tawerny złoto w zamian za informacje o sprawach i planach Leoncia. Niewolnica Rosa rozmawia z Ritą o Isaurze. Rosa nie lubi Isaury i daje to bardzo wyraźnie do zrozumienia. Leoncio przyjeżdża na farmę i idzie przeprosić matkę. Następnego dnia udaje się na poszukiwania Isaury.
Tobias jest pod wrażeniem pięknej Isaury. Umawiają się na spotkania o tej samej porze i w tym samym miejscu. Po powrocie do domu młodzieniec mówi o tym swojej siostrze Tais, która bardzo się cieszy, ale i ostrzega brata. Malvina rozmawiając ze swoją niewolnicą odkrywa, że ta jest bardzo nieszczęśliwa. Santa zdradza jej, że powodem smutku jest rozdzielenie jej ze swoją wielką miłością, czyli niewolnikiem Andre. Leoncio szuka Isaury na farmie, ale jej nie znajduje. W przędzalni spotyka Rosę, która go kokietuje. Isaura, gdy przychodzi po szal dla pani Ester, natychmiast się wycofuje, widząc Leoncia z Rosą.
Na farmie Almeidów Leoncio prosi Isaurę, aby od czasu do czasu coś mu poczytała. Kiedy do ich posiadłości przychodzi Tobias i prosi o szklankę wody, Isaura postanawia pozostać w ukryciu. Tobias rozmawia z gospodarzami, którzy zapraszają go w gościnę wraz z pozostałymi członkami rodziny. Ester ubolewa, że jej róże więdną, dlatego Isaura sugeruje, żeby zatrudniła ogrodnika. Gospodyni mówi, że w gościnę ma przyjechać Tobias wraz z rodziną. Isaura boi się spotkania z nieznajomym i szybko znajduje wymówkę, żeby nie uczestniczyć w kolacji. W domu Tobiasa, Alba i Tais przygotowują się do sąsiedzkich odwiedzin.
Tobias ponownie spotyka Isaurę, która odwzajemnia jego uczucie, ale bardzo wyraźnie daje do zrozumienia, że nie chce, aby wiedział, kim ona jest. Leoncio odpowiada na zaproszenie rodziny Vidais, potwierdzając swoją obecność na kolacji. Miguel, który tak bardzo liczył, na to, że zobaczy Isaurę, nie może dłużej czekać i wraca do swojej pracy. Malvina rozmawia z Sante o Andre. Obiecuje, że porozmawia na jego temat z nadzorcą. Leoncio opowiada o zaproszeniu na kolację, a Ester pyta, czy Isaura może wybrać się razem z nimi. Leoncio na każdym kroku robi Isaurze przykrości, ale ona skutecznie się przed nim broni. Aby po raz kolejny jej dokuczyć, nie pozwala, aby uczestniczyła w kolacji, na którą zostali zaproszeni.
Isaura, której trudno żyć ze świadomością, że jest niewolnicą i która chce zrozumieć, dlaczego nie jest wolna, prosi Januarię, aby opowiedziała jej całą prawdę o rodzicach. Przebywający w gościnie Leoncio rozmawia z Tais o Paryżu, a dziewczyna wydaje się być oczarowana. Młody Almeida zaprasza Tobiasa na swoją farmę. Tobias wyznaje siostrze, że poszukuje „nieznanej piękności”, o której nie może zapomnieć. Tymczasem w domu Fontourów, Malvina i Henrique nalegają, aby wyjechali całą rodziną na farmę Almeidów. Malvina jest bardzo szczęśliwa, gdy ojciec się zgadza i mówi Sancie, że spróbuje ją ze sobą zabrać, aby spotkała się ze swoją miłością, czyli Andre.
Januaria, która zna zamiary Leoncia wobec Isaury, podkreśla, że nie pozwoli, aby cierpiała tak jak jej matka. Juliana była niewolnicą, którą Ester otoczyła serdeczną troską. Komandor Almeida, którego zaloty Juliana skutecznie odpierała, wysłał ją do ciężkich prac w gospodarstwie. Tam zakochał się w niej nadzorca. Niebawem na świat przyszła Isaura, jednak Juliana zmarła przy porodzie. Ester obiecała zaopiekować się dzieckiem i zapewnić mu edukację, a nadzorca pojawiał się kilka razy w ukryciu i patrzył na Isaurę, cierpiąc z tego powodu, że nie może nic zrobić, aby uwolnić córkę od bycia niewolnicą.