DeMille powiedział, że na kilka tygodni przed zdjęciami miał obsesję na punkcie badań historycznych, projektowania kostiumów i scenografii oraz decyzji dotyczących obsady.
Pierwotny plan dla filmu zakładał, że będzie to pierwszy z dwóch krótszych, niepowiązanych ze sobą filmów z Farrarem w roli głównej i wyreżyserowanych przez DeMille'a. Jednak na wczesnym etapie zdjęć w maju 1916 roku producent Jesse L. Lansky przekonał DeMille'a do połączenia tych dwóch wysiłków w jeden, dłuższy film o Joannie d'Arc.
Scenariusz oparty jest na sztuce Friedricha Schillera z 1801 roku Die Jungfrau von Orleans (Dziewica Orleańska).
Pozostałe
Film został nakręcony w okresie od 19 czerwca do 7 października 1916 roku.
Taśma filmowa umieszczona była na 10 rolkach filmowych.
Taśma filmowa mierzyła 3 000 metrów.
Kiedy film zaczął być pokazywany w dużych miastach, miał 12 rolek, ale wbrew sprzeciwom reżysera Cecila B. DeMille'a szybko został skrócony do 10 rolek.
Pierwszy film, w którym zastosowano proces kolorowania Handschiegl.
Premiera filmu odbyła się w Boże Narodzenie 1916 roku.
Film ten uznano za „pierwszy kinowy spektakl o Joannie d'Arc”.
Film zarobił 605 731 dolarów.
Film był przez niektórych krytykowany jako propaganda I wojny światowej.
W 1917 roku aresztowano trzech mężczyzn za kradzież kopii filmu z nowojorskiej giełdy filmowej, którą zabrali do New Jersey w celu wykonania nowego negatywu wzorcowego. Odzyskano zarówno brakujący druk, jak i matrycę. W tamtym czasie istniała aktywna praktyka przestępcza polegająca na wykonywaniu negatywów wzorcowych filmów amerykańskich w celu wysyłki do innych krajów w celu produkcji nowych kopii, co było wczesnym przykładem piractwa filmowego.