Czarny orzeł

Czarny orzeł

Historia nieodwzajemnionej miłości carycy Katarzyny II (Louise Dresser) do wojskowego porucznika Vladimira Dubrovskyego (Rudolph Valentino).

Ciekawostki

dodaj ciekawostkę
Obsada i ekipa
  • Rudolph Valentino chciał pokazać w filmie bardziej agresywny męski wizerunek, więc aby ustalić to z obsadą i ekipą, wysłał więc do domu swojego dublera-kaskadera Nicky'ego Caruso i a sam wykonał spektakularny wyczyn otwierający film - wskoczył na konia i gonił zbiegły powóz.
Pozostałe
  • Taśma filmowa mierzyła 2 060 metrów.
  • Początkowo film miał nosić tytuł "The Black Eagle", jednak został zmieniony, kiedy okazało się, że Douglas Fairbanks kręcił film zatytułowany "The Black Pirate".
  • Film znalazł się na liście "1001 Movies You Must See Before You Die", wydanej przez Stevena Schneidera .
  • Zdjęcia do filmu zaczęto 6 czerwca 1925 roku.
  • Film powstał na podstawie powieści „Dubrowski” Aleksandra Puszkina.
  • W powieści nie istnieje nikt o pseudonimie „Czarny orzeł”, postać została zainspirowana występem Douglasa Fairbanksa jako Zorro w filmie The Mark of Zorro.
  • Kilka wcześniejszych filmów Rudolpha Valentino nie zostało szczególnie dobrze przyjętych, jednak ten okazał się dla niego mocnym powrotem, zyskując dobre recenzje krytyków, dobrze sobie radząc w kwestii finansowej i ciesząc się popularnością zarówno wśród fanów płci męskiej, jak i żeńskiej.
  • Film znajduje się na liście stu najlepszych amerykańskich filmów według AFI (American Film Institute).
  • Taśma filmowa była umieszczona na 7 rolkach filmowych.
  • Film jest jednym z ponad 200 tytułów na liście niezależnych filmów fabularnych udostępnionych do prezentacji telewizyjnej przez Advance Television Pictures ogłoszonej przez Motion Picture Herald 4 kwietnia 1942 roku.
  • Ze względu na słabą dokumentację (filmy fabularne często nie były identyfikowane według tytułu w konwencjonalnych źródłach) nie znaleziono zapisu o jego pierwszej emisji telewizyjnej. Jego najwcześniejsza udokumentowana transmisja telewizyjna miała miejsce w niedzielę 12 września 1948 r. na świeżo udostępnionym kanale WJZ (kanał 7) w Nowym Jorku. Emisja okazała się tak popularna, że wkrótce potem WJZ zainaugurowało serię filmów niemych, które ostatecznie wyniosły ponad 20 tytułów w ciągu następnych 12 miesięcy.
  • Zakładając, że prawa autorskie do tego filmu jeszcze nie wygasły, on i wszystkie inne wyprodukowane w 1925 r. wejdą do domeny publicznej USA w 2021 r.
  • Film znajdują się obecnie w zbiorach filmowych EmGee Film Library oraz w prywatnych kolekcjach filmowych.
  • Killiam Shows, Inc. jest właścicielem praw autorskich do odrestaurowanej wersji filmu z 1971 roku, obecnie dostępnej na wideo z czasem trwania 72 minuty. Renowację wykonał Karl Malkames, a muzykę wykonał Lee Irwin.
Więcej informacji

Ogólne

Czy wiesz, że?

Fabuła

Multimedia

Pozostałe

Zarządzanie