Głowa do wycierania 1977

A-R-C-Y-D-Z-I-E-Ł-O – Dla mnie – jeden z najlepszych filmów jakie kiedykolwiek powstały. Pierwsze dzieło Lyncha, w którym już czuć jego surrealny styl, w dodatku film cechuje świetna scenografia – industrialne miasto. Film skłania do refleksji – z jednej strony jest to opowieść o wielkim strachu i obawach, jakie niesie za sobą ojcostwo. Z drugiej – film da się interpretować na wiele sposobów. Lynch bawi się z widzem, wodząc nas go za nos, prosto w ślepe zaułki, które stanowią poszczególne zagadkowe sceny. Genialny dźwięk i klimat industrialnego miasta sprawia, że podczas seansu ciarki nie raz przechodzą po plecach. Nie wiadomo, gdzie kończy się jawa, a gdzie zaczyna sen.
W filmie znajduje się moja ulubiona scena w kinematografii – mianowicie wykonanie piosenki przez Panienkę z Kaloryfera. "In heaven everything is fine, you’ve got your good things and I’ve got mine". Fenomenalne słowa, które zapadły mi w pamięć i wryły się w psychikę niczym świder, śpiewane do cichutkej, prościutkiej melodyjki. Geniusz, mości panowie i pani! Czapki z głów – Lynch idzie, parafrazując słynną kwestię na temat Chopina.
Polecam fanom Salvadora Dali i Luisa Bunuela, oraz oczywiście Lyncha, którzy zresztą pewnie są w stanie wyrecytować film na pamięć ;)

ten film jest nie dla każdego dla mnie momentami jest tak ciężki psychicznie że nie do wiary a ten dzieciak mutant fuj przy tym filmie nie zróbcie mojego błędu-jadłem

porażka – powiem krótko bardzo schizowy i pokręcony, jak dla mnie badziewie totalne