Film Jeana Renoira z Erichem von Stroheimem i Jeanem Gabinem, nakręcony w przeddzień II wojny światowej, pokazuje codzienne życie francuskich jeńców wojennych w niemieckim obozie podczas I wojny światowej. Jest to kanwą do rozważań nad tym, skąd biorą się wielkie iluzje związane z wojną postrzeganą z perspektywy bohaterstwa i rycerskości. Renoir ukazuje też postawy starej arystokracji (komendant obozu Stroheim i więzień Fresnay) wobec podziałów narodowych. Zakończenie, w którym Gabin grający mechanika i Dalio jako Żyd są jednymi z nielicznych pozostałych przy życiu, odzwierciedla poglądy Renoira, że arystokracja skazana jest na przegraną.