Ekranizacja słynnej powieści Gabriela Garcii Marqueza o Florentino Ariza, niepoprawnym marzycielu i romantyku. Być może dzięki temu przez tyle lat żywi on uczucie do pięknej Ferminy Dazy... Opowieść o uczuciu, którego spełnienia doczekują ludzie u kresu życia.

Ekranizacja ponadczasowej powieści Marqueza

Ten pressbook może zdradzać kluczowe elementy filmu

Reżyser Mike Newell widzi Miłość w czasach zarazy, powieść napisaną przez Gabriela Garcię Marqueza w 1985 roku, opisującą trwającą ponad pół wieku miłość, jako „wielki liniowiec oceaniczny, przemierzający ludzkie życie od młodości do starości. Widzę w nim moich rodziców, siebie za młodu, siebie i moich przyjaciół obecnie”.

Uznana za jedną z najwspanialszych powieści XX wieku, „Miłość w czasach zarazy” została wydana w 1985 r. w Kolumbii przez Editorial Oveja Negra Ltda., a trzy lata później wstrząsnęła rynkiem literackim na całym świecie. Błyskawicznie zdobyła sobie rzesze wiernych czytelników oraz szereg nagród literackich.

Producent Steindorff zetknął się z tematem kilka lat wcześniej, gdy producent wykonawczy Dylan Russell dał mu powieść: „Domagał się, żebym przeczytał książkę, mimo że nie były dostępne prawa do niej. Nie mogłem się od niej oderwać”. Od tej chwili Steindorff z uporem starał się zdobyć prawa do ekranizacji, poprzez swą firmę producencką Stone Village Productions. Chociaż Marquez początkowo nie chciał zgodzić się na anglojęzyczną filmową adaptację swojego dzieła, to jednak producent podbił serce autora swoim entuzjazmem i wytrwałością.

Do napisania scenariusza wybrano laureata Oscara Ronalda Harwooda (Pianista): „Kiedy przeczytałem książkę, nie byłem pewny czy można przenieść ją na ekran. Tak bogate jest życie wewnętrzne bohaterów, akcja rozgrywa się w tylu miejscach na przestrzeni dziesiątków lat, w tak niekonwencjonalny sposób. To jednak było tym bardziej ekscytujące”. Idealnym partnerem do realizacji filmu stał się reżyser Mike Newell, świeżo po zakończonej podróży do Hogwartu z Harrym Potterem i Czarą ognia. Autor najsłynniejszej chyba romantycznej komedii Cztery wesela i pogrzeb (1994) tak przedstawia swoje widzenie filmowej adaptacji: „Chciałem, aby ten film wyrażał bogactwo i intensywność książki, zgłębiającej pojęcie miłości ze wszystkimi jej niuansami, komplikacjami oraz mocą oddziaływania. Miłosny trójkąt stanowiący istotę książki staje się punktem wyjścia do eksploracji miłości we wszystkich jej formach, nie tylko w sercach głównych bohaterów, ale i matek, ojców, przyjaciół.”

Gabriel García Márquez

Urodzony w 1928 pisarz kolumbijski i dziennikarz, jeden z najwybitniejszych prozaików XX wieku oraz najbardziej znany twórca tzw. realizmu magicznego. Autor takich światowych bestsellerów, jak: Sto lat samotności, Szarańcza, Dwanaście opowiadań tułaczych, Raport z pewnego porwania, Nie ma kto pisać do pułkownika, Kronika zapowiedzianej śmierci, Zła godzina, Jesień patriarchy, O miłości i innych demonach, Generał w labiryncie, Opowieść rozbitka. Laureat Nagrody Nobla w roku 1982.

Miłość w czasach zarazy to napisana przez niego z ogromną czułością, humorem i wyrozumiałością niezwykła powieść o miłości, która okazuje się silniejsza od samotności, od fatum i od śmierci. Jest to historia uczucia niewydarzonego bękarta i poety Florentino Arizy oraz trzeźwej, rozsądnej Ferminy Dazy, spełniającego się po półwieczu oczekiwania. Oboje przechodzą przez wszystkie kręgi miłości – młodzieńcze zadurzenie, małżeństwo z rozsądku, szalone namiętności, miłości idealizowane i ulotne pragnienia cielesne. Ta niespotykana w dotychczasowej twórczości Garcii Marqueza tematyka i tonacja przysporzyła pisarzowi miliony nowych czytelników na całym świecie.

„Przeczytałem po raz drugi Miłość w czasach zarazy i utwierdziłem się w przekonaniu, iż jest to romans wszech czasów”.

/Jerzy Pilch/

Opis

Ten pressbook może zdradzać kluczowe elementy filmu

Literackie arcydzieło noblisty

GABRIELA GARCII MARQUEZA

przeniesione na ekran przez znakomitego reżysera Czterech wesel i pogrzebu

MIKE’A NEWELLA

na podstawie scenariusza laureata Oscara za Pianistę

RONA HARWOODA

z piosenkami pochodzącej z Kolumbii mega gwiazdy muzyki pop

SHAKIRY

dwukrotnej zdobywczyni "muzycznego Oscara" czyli nagrody Grammy

i ośmiokrotnej laureatki Latin Grammy

Rozgrywająca się w egzotycznej kolumbijskiej scenerii na przestrzeni 50 lat, pełna frywolnego humoru i erotycznej magii opowieść o niezwykłej miłości, która okazała się silniejsza od przeznaczenia.

Florentino Ariza (Javier Bardem), poeta i nieśmiały urzędnik pocztowy obsługujący telegraf, odkrywa miłość swego życia, gdy widzi Ferminę Dazę (Giovanna Mezzogiorno) w oknie willi jej ojca. Serią namiętnych listów, w których wyznaje swą miłość rozpala uczucie w sercu dziewczyny, jednak jej ojciec (John Leguizamo) dostaje furii i poprzysięga sobie, że nigdy nie pozwoli córce na związek z tak marnym kandydatem.

Mijają lata i Fermina godzi się na małżeństwo z rozsądku. Jej wybrankiem zostaje obdarzony arystokratycznym pochodzeniem i manierami dr Juvenal Urbino (Benjamin Bratt), który powraca z zagranicznych studiów, wprowadza porządek i nowoczesność w miejsce przestarzałych i pełnych przesądów praktyk medycznych, dając skuteczny odpór epidemii cholery. Mimo młodego wieku, zdobywa tym sobie powszechny szacunek graniczący z uwielbieniem, a co za tym idzie wysoką pozycję społeczną. Fermina zapomina o młodzieńczej miłości i doskonale odnajduje się w roli małżonki. Florentino nie zapomina jednak o Ferminie. Już jako zamożny i opływający we wszelkie dostatki armator, będzie odliczać dni do spełnienia prawdziwego uczucia, pocieszając się kolejnymi swawolnymi romansami z coraz młodszymi partnerkami, których zaliczy ponad pół tysiąca. Jego serce jednak cierpliwie będzie czekać na dzień, kiedy odzyska utraconą miłość. A czekać ono będzie 50 lat, 9 miesięcy i cztery dni...

„ROMANS WSZECH CZASÓW”

Powołanie do życia bohaterów

Ten pressbook może zdradzać kluczowe elementy filmu

Akcja filmu rozpoczyna się po koniec XIX wieku, w bujnym i barwnym postkolonialnym kolumbijskim mieście portowym, Cartagenie, kiedy to podziały między klasą rządzącą a ludźmi znajdującymi się na marginesie społecznym były bardzo wyraźne.

W tym okresie wewnętrznych konfliktów i nieograniczonych możliwości, Florentino Ariza po raz pierwszy spotyka Ferminę Dazę, kiedy dostarcza telegram jej ojcu. Jedno spojrzenie odciśnie piętno na życiu trojga ludzi w czasach rewolucji przemysłowej, przelotnych lecz wyniszczających wojen i kolejnych epidemii cholery, które, jak samą miłość, niektórzy przeżyli, a niektórzy nie.

Choć główny bohater Florentino Ariza jest Kolumbijczykiem, to jednak twórcy filmu znaleźli jego ucieleśnienie w Hiszpanii, w osobie nominowanego do Oscara Javiera Bardema: „Kręcąc film oparty na tej wspaniałej powieści, czuje się ogromną odpowiedzialność. Książka jest złożona, magiczna, pełna drobnych szczegółów, które wyróżniają arcydzieło od zwykłej dobrej powieści.”. Wychowany bez ojca, Florentiono nie ma żadnych realnych perspektyw czy ambicji, ale jego siłą napędową jest pełne pasji serce poety. Nie mogący zaznać ukojenia młodzieniec, stara się nawiązać kontakt z Ferminą Dazą, wysyłając setki namiętnych liścików. Zanim złapie ją w sidła miłości, sam przed sobą przyrzeka być jej dozgonnie wiernym. Poszukiwania aktorki, która wcieliłaby się w postać jednocześnie pełnej ognia i powściągliwej Ferminy Dazy, od wieku młodzieńczego aż po starość, doprowadziły twórców filmu do włoskiej gwiazdy Giovanny Mezzogiorno, która zyskała uznanie krytyki i publiczności oraz liczne nagrody za udział filmach „Don’t Tell” i Okna. Newell: „Jej uroda zapiera dech w piersiach, ale pod młodzieńczą powierzchownością kryje się mądra i dojrzała aktorka. Ta rola byłaby wielkim wyzwaniem dla każdego aktora, ale Giovanna poradziła sobie z nią z wielkim wdziękiem i inwencją.”

Lorenzo Daza, ojciec Ferminy przywozi ją do Cartageny z wyraźnym postanowieniem wydania jej za mąż za przedstawiciela jednego z szacownych rodów, a nie po to, by dała się uwieść jakiemuś urzędniczynie bez grosza. W postać Lorenzo Dazy, handlarza mułów cieszącego się koneksjami w kolumbijskim półświatku, wciela się John Leguizamo: „To człowiek, który zaczynał od zera, był handlarzem mułów i ma bzika na punkcie wydania córki za dobrą partię. W ten sposób wyraża swoją troskę o córkę - klejnot swego życia. Tylko ona mu pozostała, więc jest wobec niej nadopiekuńczy i zazdrosny. Kiedy widzi, że flirtuje ona z jakimś ubogim poetą, nie może do tego dopuścić.”

Aby odciągnąć Ferminę od Florentino, Lorenzo zabiera ją w męczącą podróż na mułach, aby odwiedzić krewnych żyjących na wsi. Jednak Florentino znajduje sposób na kontakt z ukochaną – porozumiewają się sekretnymi telegramami. Fermina wraca do Cartageny dojrzalsza, już jako kobieta, i odkrywa, że miłość z jej marzeń nie wytrzymuje konfrontacji z rzeczywistością. Zamiast przybitego poety, dziewczyna postanawia poślubić jedną z najbardziej prominentnych postaci miasta, wykształconego w Europie, wytwornego i przedsiębiorczego lekarza dr. Juvenala Urbino. „Świadomie lub nie, Fermina zaprzeczyła własnemu sercu i wypełniła wolę ojca. Jej serce jest jedną z największych zagadek tej historii. Z jednej strony ma silne poczucie niezależności, odrzucając wszystko to, co jest jej narzucane, a z drugiej strony jej własna silna wola obaliła pragnienie szczęścia.”

Benjamin Bratt gra dr. Juvenala Urbino, który staje się trzecim ramieniem miłosnego trójkąta, stanowiącego oś całej historii: „Wydaje mi się, że istnieje powszechne dążenie do utożsamiania miłości ze szczęściem. A film, podobnie jak życie, pokazuje nam, że rzadko kiedy są to synonimy. Jednak my wciąż poszukujemy miłości, sądząc, że da nam poczucie ukojenia. A miłość może być frustracją. Radością. Pocieszeniem. Może być nieodwzajemniona, jak w przypadku Florentina. Może być męczarnia i rozpaczą”.

Z upływem lat, Florentino staje się wybitnym członkiem społeczności Cartageny, utrzymuje uczuciową wierność Ferminie, nie żałując sobie za to przelotnych romansów, których zaliczy ponad 600. Wypracowuje sobie pozycję społeczną, przejmując od Wuja Leo (Hector Elizondo) potężną firmę Caribbean River Company. Każde posunięcie w życiu Florentina dyktowane jest nieśmiertelną nadzieją, że w końcu będą razem. Jego miłość trwa 51 dni, 9 miesięcy i 4 dni.

Warto wspomnieć, że rolę matki Florentina, Transito Arizy, gra brazylijska gwiazda Fernanda Montenegro, a rolę kuzynki Ferminy, Hildebrandy Sanchez gra Catalina Sandino Moreno (nominowana do Oscara za udział w filmie Maria łaski pełna).

Zdjęcia w Cartagenie

Ten pressbook może zdradzać kluczowe elementy filmu

Choć w powieści Marqueza miasto, w którym rozgrywa się akcja pozostaje nienazwane, to jednak można się domyślać, że jest to barwna postkolonialna Cartagena. Wiceprezydent Kolumbii Francisco Santos zachęcił filmowców do kręcenia w plenerach, które pisarz przedstawił w powieści. Producent wykonawczy Dylan Russell tłumaczy: „Myśleliśmy o innych miastach, ale w końcu doszliśmy do wniosku, że Cartagena jest jedynym miejscem, które odpowiada naszej historii, bo wszystko, co opisane jest w powieści, pochodzi stąd”. Miłość w czasach zarazy jasno czerpie inspirację z sennych placów, ogromnych, bogato zdobionych kościołów i okazałych, popadających w ruinę rezydencji Cartageny. Reżyserowi zdjęcia w rzeczywistych plenerach sprawiły wiele radości: „To miejsce o wielkiej zmysłowości. Powietrze jest aromatyczne, atmosfera przepojona bezpośredniością. To miejsce jest ciepłe i ludzkie. Poczucie życia, miłości i namiętności jest silniejsze, niż w jakimkolwiek innym miejscu na świecie. „Miłość w czasach zarazy” jest opowieścią uniwersalną, ale i bardzo kolumbijską.”

„Miłość w czasach zarazy” jest jedną z najsłynniejszych kolumbijskich powieści i jest przesiąknięta duchem tego kraju. „Jeśli uda nam się to uchwycić, mam nadzieję, że świat otrzyma wizję tego niesamowitego miejsca i wspaniałej kultury, które podbiły nasze serca” – podsumowuje Mike Newell.

Więcej informacji

Ogólne

Czy wiesz, że?

  • Ciekawostki
  • Wpadki
  • Pressbooki
  • Powiązane
  • Ścieżka dźwiękowa

Fabuła

Multimedia

Pozostałe

Proszę czekać…