Carte Blanche 2015

Dzisiaj oglądałem i powiem że takie kino w polskim wykonaniu chce się oglądać!
Chyra zagrał bardzo fajnie a i historia zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami co mnie pozytywnie zaskoczyło.
Były emocje, jak i konkluzja i to mi się podobało!
Mocne 7/10

Przyznam, że po raz pierwszy oglądałem film o człowieku którego znam osobiście (no z widzenia i kilku zastępstw na lekcjach historii, ale zawsze), o moim liceum (chociaż udawało je liceum jednego z moich najlepszych przyjaciół), o osiedlu na którym się wychowałem (chociaż nie pokazali go). Także doświadczenie filmowe na pewno dziwne, niby kawałek życia, ale jednak w inscenizacji, a nie dokumencie.

Oglądałem kilka miesięcy temu, ale ten post mi o tym przypomniał. Solidny film, który cały czas stara się uciekać od takiej nazwijmy to "hallmarkowej" szufladki którą łatwo przydzielić mu po opisie. Bliżej mu do dramatu obyczajowego niż krzepiącej i ciepłej opowiastki o walce z przeciwnościami losu.

@Quagmire No to nieźle – niby piszą na filmach że oparte na życiu, ale to tylko oznacza że nie w 100% zmyślone. A tu proszę – coś takiego – miło, a na pewno ciekawie.

Film jak dla mnie porządna 7ka – dobre, ale przyznam się że liczyłem na więcej. Zapowiadało się na kino pokroju Bogów, ale jednak nie.

W filmie IMHO czuje się że Lublin się dokładał do produkcji – sporo scen jest z przejażdżek po okolicy. Może nadają pewien rytm czy nastrój, ale dla mnie były wypełniaczem którego było za dużo.

Gra dobra, ale nie powalająca – Chyrę i Jakubika prawie zawsze lubię – a tu pijany podpierał ślepego i wcale to nie było śmieszne ;P. Chyra radził sobie z rolą, ale jakoś nią nie "zawładnął", a Jakubik – tło dla głównego bohatera, ale mało wyraźne XD. Się wymądrzam a sam bym lepiej na pewno nie potrafił XD

BTW – ostatnio chciałem znajomemu pokazać kawałek dobrego polskiego kina, ale nie jakieś starocie, a nowe, ładne, dobre, ciekawe polskie kino. I jak przeglądałem to co doceniam to wszystko takie dość mroczne, ciężkie. Polskie kino jakoś nie umie być lekkie IMHO – przechodzi zaraz w absurd. No ale nic – w tym wypadku chyba nie mogę mieć pretensji do życia :P