Koniec lat 20-tych ubiegłego wieku. Karol - zamożny arystokrata, koneser sztuki, wielbiciel muzyki Wagnera, zaprasza do wiejskiej posiadłości swego przyjaciela, młodego poetę, Juliana Zdanowskiego. Tutaj Julian wkrótce poznaje mieszkającą w młynie Jadwigę Łowiecką, rozwódkę z dwojgiem dzieci… Zakochany poeta przeprowadza się do dużo starszej kobiety, czym zaniepokojony jest zarówno jego przyjaciel Karol, jak i miejscowy ksiądz. Czy sielankach zakochanych w sobie osób potrwa długo? Czy ich wzajemna miłość przetrwa próbę czasu?

Rodzice Jarogniewa emigrowali do Francji. Jako kilkunastoletni, osierocony chłopak przyjeżdża do Polski, aby zamieszkać u dziadków. Nie czuje się u nich dobrze, nie czuje się Polakiem. Babka Durczakowa ma nadzieję, że to się zmieni… Jarogniew zapisuje się do Hitlerjugend i uczestniczy w pacyfikacji miejscowego kościoła… Z zawiści i zazdrości o dziewczynę wydaje na śmierć proboszcza… Dziadkowie bardzo cierpią i boleją nad okrucieństwem Jarogniewa. Stary Durczak postanawia sam wymierzyć wnukowi sprawiedliwość…

Lata pięćdziesiąte XX wieku. Stefa i Zygmunt to młode małżeństwo. Zamieszkali w nieczynnym młynie. Dziewczyna ma już jedno wojenne małżeństwo za sobą. Ponieważ jest Żydówką, dla ratowania siebie i ciotki poślubiła Andrzeja, który kolaborował z Niemcami, a po wojnie sięgnęła go sprawiedliwość… Stefa zataiła tę znajomość i wyszła za naczelnika stacji – ukochanego Zygmunta. Pewnego dnia nieoczekiwanie pojawia się pierwszy mąż Stefy… Kobieta jest zrozpaczona. Szuka rady u proboszcza, księdza Ryby, który po uwolnieniu z niemieckiego więzienia przeżywa kryzys wiary. Andrzej chce, aby Stefa z nim wyjechała, szantażuje, gotowy jest poinformować o wszystkim Zygmunta. Umawia się z nią na wieczorny pociąg, każe zabrać służbowe pieniądze przeznaczone na remont stacji…