Do utraty sił 2015

Już dawno nie oglądałam takiego filmu, który po prostu chłonęłam bez myślenia o tym, jak ktoś zagrał, czy za dużo dramy, ckliwych scenek itp. + Gus z The Strain

MYŚLAŁEM ŻE PO SEANSIE BĘDĘ ZNOKAUTOWANY! A TU LEKKO ZAMROCZONY.TO JUŻ BYŁO ALE I TAK CHCIAŁO SIĘ OGLĄDAĆ,MOŻE TO MAGIA BOKSU BO JEST SZCZYT,UPADEK I POWRÓT. JAKE GYLLENHAAL ZNÓW DAJE DOBRĄ GRĘ,MINUS SŁABY SCENARIUSZ DLA WHITAKERA, A MÓGŁ DAĆ WIĘCEJ DRAMATURGII.

Całkiem dobry – Wreszcie trochę czasu było aby się zapoznać. Pomimo później pory dałem radę chodź lekko nie było, bo ów początek jakoś mnie nie zachwycił. Dopiero późniejsze sceny rozbudziły mnie na dobre. W zasadzie klasyczna historia, nic nowego się nie pojawia plus dodatkowe elementy jak rodzina , dziecko. Ale to dobrze bo urozmaiciło to fabułę.
Lubię grę Witakera bo zawsze czuć jego obecność na ekranie. Gyllenhaal dobrze odgrywa rolę boksera motoryczni dał z siebie 100%, ale aktorsko wypadł według mnie trochę blado.
Niemniej jednak pozycja godna uwagi i na pewno warta poświęcenia swojego czasu. 7.5/10

Wszystko już było, ale nie zawsze oznacza to niską wartość filmu. Ok.

Przeciętny – Film natrętnie powstał na schematach kina bokserskiego. Jest upadły wielki bokser, który podnosi się z niebytu, a pomaga mu trener, który od lat w tym niebycie tkwi. Scenariusz nawet nie próbował nic nowego w temacie zaproponować, czy być świeżo opowiedziany.