Kiedy król Anglii, Henryk VIII chce wypowiedzieć wojnę Francji, kardynał Thomas Wolsey proponuje mu podpisanie traktatu, który pozwoli władcy przejść do historii. Książę Buckingham prowadzi intrygę mającą na celu zaspokojenie swoich roszczeń do angielskiego tronu. Po zamachu na wuja, król Anglii Henryk VIII postanawia zapisać się w historii jako władca, który wydał wojnę Francji. Mimo sprzeciwu wielu członków królewskiego dworu, kardynał kanclerz Thomas Wolsey jest zdecydowany realizować własne ambicje, by zostać następnym papieżem. Wolsey zapewnia francuskiego ambasadora i biskupa Bonniveta, że pomoże im w uniknięciu kosztownego konfliktu zbrojnego i zleca sir Tomaszowi More’owi opracowanie traktatu, który stanie się gwarancją pokoju w Europie. Kiedy Wolsey zajmuje się ciężarną kochanką króla, Elizabeth Blount, na dworze Henryka szykuje się rewolta. Jej inicjatorem jest książę Buckingham, który ogłasza, iż jest jedynym prawowitym pretendentem do angielskiego tronu. Buckingham przyłapuje swoją córkę in flagranti w łożu z księciem Suffolk, a Henryk odmawia ukarania winnego, chyba że kobieta postanowi oskarżyć księcia o gwałt.

W przeddzień podpisania sojuszu z Francją, Henryk dowiaduje się o spisku Buckinghama, który chce pozbawić go życia. Lady Blount daje mu długo oczekiwanego syna. Po przybyciu do Val D’Or na długo oczekiwane spotkanie, Henryk VIII i jego dworzanie podziwiają wspaniały pawilon z płóciennych malowideł, Pałac Iluzji, zbudowany przez Francuzów specjalnie na tę okazję. Mimo że zarówno Henryk, jak i jego kuzyn Franciszek I dążą do zawarcia traktatu, otoczenie z łatwością dostrzega, iż obaj mężczyźni ewidentnie ze sobą rywalizują. Kiedy Henryk przegrywa z Franciszkiem partię zapasów, kardynałowi Wolsey’owi z trudnością udaje się przekonać władcę, by nie zrywał obietnic dotyczących pokoju. Henryk dowiaduje się, że król Hiszpanii Karol V Habsburg został namaszczony na kolejnego Cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego i natychmiast wydaje Wolsey’owi polecenie, by rozpoczął przygotowania do utworzenia politycznego sojuszu, w skład którego nie wejdzie Francja. Król nie zdaje sobie sprawy, że taki rozwój wydarzeń może zaprzepaścić marzenia kardynała o papieskiej tiarze.

Henryk chce scementować swój nowy sojusz z cesarzem Hiszpanii, Karolem V Habsburgiem. Anna Boleyn zaczyna uwodzić angielskiego króla. Aby przygotować grunt pod zerwanie sojuszu z Francją i zawarcie traktatu z siostrzeńcem żony, cesarzem Karolem V Habsburgiem, Henryk zaprasza młodego hiszpańskiego monarchę i jego świtę do Anglii, aby omówić ich przyszłe plany. Henryk obiecuje cesarzowi rękę swojej dziewięcioletniej córki i - aby scementować alians - planuje także wydanie swojej siostry, księżniczki Małgorzaty za wiekowego króla Portugalii. Aby uniknąć oporu ze strony kobiety, która jest niechętna planom brata, Henryk rozkazuje Brandonowi, księciu Suffolk, by eskortował Małgorzatę podczas jej podróży do Portugalii. Królowa Katarzyna cieszy się z planów utworzenia sojuszu politycznego przez jej hiszpańską i angielską rodzinę, ale ostrzega wysłanników Karola, by nie ufali znanemu z intryg kardynałowi Wolsey’owi. W tym samym czasie Katarzyna bezskutecznie stara się zapewnić Henryka o swojej miłości i wierności. Thomas Boleyn każe swojej córce Annie uwieść króla.

W drodze do Portugalii pomiędzy Brandonem i księżniczką Małgorzatą, która ma być poślubiona królowi Portugalii, rodzi się uczucie. Norfolk i sir Thomas More spiskują, aby zdyskredytować Wolsey’a. Król Henryk stara się o rozwód z Katarzyną Aragońską. Księżniczka Małgorzata zostaje umieszczona pod opieką Brandona, który ma bezpiecznie dowieźć ją do Portugalii, gdzie poślubi ona leciwego króla. Henryk wybucha gniewem, kiedy dostaje list, w którym Marcin Luter ustosunkowuje się do królewskiego pamfletu broniącego Kościoła Katolickiego. Z Włoch dobiegają dobre wieści – Karol V pokonał Francuzów. Henryk zdaje się być tym niewzruszony, jest coraz bardziej zajęty Anna Boleyn, która bawi się z nim w gierki i odmawia przyjęcia kosztownych prezentów. W tym samym czasie, aresztowany królewski sekretarz traci w więzieniu zmysły, co pozwala Wolsey’owi mianować na jego miejsce Thomasa Cromwella. Thomas Boleyn informuje Norfolka o finansowych nadużyciach kardynała.

Ponawiając po raz kolejny próbę zdobycia serca Anny Boleyn, Henryk oficjalnie uznaje ojcostwo syna, którego urodziła mu Elizabeth Blount, i nadaje chłopcu tytuły księcia Richmond i Somerset. Elizabeth jest zrozpaczona, że jej syn nie będzie się z nią wychowywał, a królowa Katarzyna z ciężkim sercem przyjmuje do wiadomości, że jej córka, księżniczka Maria, zostanie odesłana do Walii, gdzie będzie dorastać pod czujnym okiem Lady Salisbury. Henryk wydaje się być niewzruszony wieścią, że cesarz Karol V uwalnia francuskiego króla z niewoli i skupia całą swoją uwagę na zabiegach Wolsey’a, które mają na celu uzyskania zgody na królewski rozwód. Tym bardziej, że Anna stwierdza wprost, iż nie chce zostać jego metresą. W drodze powrotnej do Anglii, po śmierci króla Portugalii Brandon prosi księżniczkę Małgorzatę o rękę. Thomas Boleyn czuwa nad planami uwiedzenia monarchy przez córkę. W zamian za utrzymywanie przyjaznych stosunków z cesarzem Karolem V, otrzymuje on bardzo korzystną ofertę finansową. More ostrzega, że królowa Katarzyna jest zbyt popularna, by mogła zostać odsunięta na bok, ale Wolsey chce bezwzględnie wykonać rozkaz króla. Kiedy staje się jasne, że unieważnienie małżeństwa nie będzie łatwe, Wolsey przechwytuje list Katarzyny do cesarza i zaczyna namawiać Henryka, by ten zacieśnił sojusz z Francją. Po powrocie Małgorzaty do Anglii, wszyscy dowiadują się, iż będąca w żałobie księżniczka ponownie wstąpiła w związek małżeński. Henryk postanawia usunąć ją i Brandona z dworu.

Henryk wysyła Wolsey’a do Paryża, aby wynegocjował warunki nowego traktatu. Chcąc pomóc ojcu i Norfolkowi, Anna podsyca zastrzeżenia króla do lojalności kardynała. Działając także na niekorzyść kościelnego dostojnika, królowa Katarzyna dzieli się swoimi obawami z wysłannikiem króla Hiszpanii, Mendozą, którego prosi o wstawiennictwo u Karola V w sprawie wystosowanej przez jej męża petycji o rozwód. Marzenia Wolsey’a o papieskiej tiarze spełzają na niczym, a sam kardynał śpieszy na spotkanie do Francji. W tym samym czasie, Katarzyna postanawia porozmawiać z Anną wprost o jej romansie z Henrykiem. Wiadomość, że papież uciekł z niewoli skłania Cromwella do podsunięcia Henrykowi pomysłu, by wysłać do Włoch prywatnego posłannika z prośbą o rozwiązanie małżeństwa. Henryk nie chce widzieć na swoim dworze Brandona, co sprawia, że Thomas Boleyn i Norfolk postanawiają porzucić starania o przywrócenie księcia do łask, by zająć się niszczeniem opinii Wolsey’a. Henryk powierza Dr Knightowi, przyjacielowi Cromwella dokumenty, które ten ma przekazać do rąk własnych papieża. Kardynał Wolsey dowiaduje się, że król Franciszek nie ma zamiaru zgodzić się na zawarcie pokoju z Anglią. Podczas samotnego pobytu we Francji, Wolsey zwierza się More’owi z obaw, iż Henryk znajduje się pod coraz większym wpływem innych osób. Jego obawy się potwierdzają, bo w Anglii Norfolk i Boleyn przedstawiają królowi dowody na okradanie przez kardynała królewskiego skarbca.

Przebywający w swoim majątku William Compton pada ofiarą zarazy, która pustoszy Anglię. Podczas wieczerzy z królem i królową w pałacu Hampton Court, Wolsey oświadcza, iż wysłał do Orvieto dwóch prawników, którzy mają przedstawić uzasadnienie wniosku rozwodowego na dworze wygnanego z Rzymu papieża, Klemensa VII. W tym samym czasie, Mendoza dostarcza do pałacu Whitehall zaszyfrowaną wiadomość, która zapewnia królową Katarzynę o poparciu Karola V. Śmierć Comptona pogrąża w żałobie jego żonę, Ann Hastings, oraz kochanka Thomasa Tallisa. W całym kraju szaleje zaraza, a Wolsey wykorzystuje epidemię czarnej ospy, aby pozbyć się z londyńskiego dworu swoich przeciwników, w tym Norfolka. Wizyta francuskiego ambasadora na królewskim dworze sprawia, że Henryk nadal żywi nadzieję, iż wskrzeszony sojusz z Francją pomoże mu w uzyskaniu rozwodu. Jednocześnie, staje się oczywiste, że poddani nie pogodzą się łatwo z rozwiązaniem małżeństwa monarchy. Wobec zagrożenia zarazą, Katarzyna zostaje wysłana do Walii. Anna zapada na ospę i zostaje odesłana do domu swego ojca. Henryk szuka schronienia w swojej londyńskiej rezydencji, gdzie modli się o ocalenie od zarazy. W tym samym czasie, do dworu papieża na wygnaniu przybywa dwóch angielskich legatów z prośbą o audiencję.

Wolsey z honorami przyjmuje w Anglii papieskiego legata, kardynała Campeggio, pomimo, iż ma świadomość, że uzyskanie rozwodu jest mało prawdopodobne. Lojalnie informuje Campeggio o konsekwencjach wydania negatywnego dla króla wyroku. Mając nadzieję na kompromis, Campeggio sugeruje, że należy uzyskać zgodę królowej Katarzyny na rozwiązanie małżeństwa, a następnie umieścić ją w klasztorze. Obaj zwracają się do monarchini z przygotowaną prośbą, ale Katarzyna odpowiada Campeggio, że nie ma zamiaru rozwodzić się z Henrykiem i chce, by dowiedziała się o tym całą Anglia. W tym samym czasie, Cromwell stara się za pomocą Anny przekonać Henryka do nauk Marcina Lutra, a Mendoza opowiada Campeggio o wielkiej popularności Katarzyny oraz spiskach prowadzonych na dworze Henryka przeciwko Wolsey’owi. Powróciwszy do łask króla, Brandon prosi księżniczkę Małgorzatę o powrót na dwór. Ta oskarża go jednak, że książę traktuje ich małżeństwo jako drogę do przysporzenia sobie korzyści i przyznaje, że nie widzi przyszłości dla ich związku. Henryk tak bardzo chce postawić na swoim, iż osobiście zwraca się do Katarzyny z prośbą o jej zgodę na unieważnienie ich małżeństwa. Anna ostrzega króla, że jego najbliższym otoczeniu znajduje się zdrajca. Opętany obsesją król oskarża Wolsey’a o spowalnianie działań kościelnego sądu i wysyła Cromwella na spotkanie z papieżem w Rzymie. Brandon udaje się do Paryża, aby zebrać informacje o Wolsey’u i motywach jego działania.

Nurt reformacji zaczyna coraz bardziej zagrażać pozycji kościoła katolickiego. Sąd kościelny, który rozpatruje wniesiony przez króla Henryka wniosek o rozwód kontynuuje swoje obrady, pomimo niestawienia się królowej Katarzyny. Nurt reformacji zaczyna coraz bardziej zagrażać pozycji kościoła katolickiego. Sąd kościelny, który rozpatruje wniesiony przez króla Henryka wniosek o rozwód kontynuuje swoje obrady, pomimo niestawienia się królowej Katarzyny. Poddawana prywatnym naciskom Wolsey’a, który nalega, aby poddała się woli męża, Katarzyna nie waha się oskarżyć kardynała o forsowanie rozwodu w imię władzy i korzyści materialnych, w czym zgadzają się z nią Norfolk i Boleyn. Czując, że grunt pali się mu pod nogami, kardynał Wolscy, najbardziej zaufany doradca króla, wysyła More’a na negocjacje do Francji z rozkazem odbudowania dobrych stosunków z Franciszkiem I i dołożenia wszelkich starań, by nie zawarł on ponownego sojuszu z Hiszpanią. Małgorzata ukrywa swoją poważną chorobę przed Brandonem. Henryk ostrzega kardynała Campeggio, iż w razie nieotrzymania korzystnej decyzji w sprawie rozwodu, wzniecony przez Marcina Lutra ogień reformacji może przenieść się także do angielski grunt.

Po wygnaniu kardynała Wolsey’a, król Henryk chce umocnić swoją władzę i mianuje Brandona i Norfolka na stanowiska przewodniczących królewskiej rady. Po wygnaniu kardynała Wolsey’a, król Henryk chce umocnić swoją władzę i mianuje Brandona i Norfolka na stanowiska przewodniczących królewskiej rady. Jako nowy Lord Kanclerz, sir Tomasz More, prześladuje religijnych dysydentów. Za namową Anny, Henryk zgadza się zapoznać z dziełami Marcina Lutra, zwłaszcza, że dotyczą one autorytetu monarchy i jego władzy nad wszystkimi ludźmi, włącznie z samym papieżem. Wolsey nie poddaje się i zwraca się do Anny z prośbą o udzielenie mu pomocy w odzyskaniu łaski monarchy. Henryk wysyła Cromwella z misją uzyskania zgodnej opinii o zakresie królewskiej władzy od najwybitniejszych teologów Europy. Norfolk obawia się, że pałający chęcią zemsty Wolsey może odzyskać władzę.