W zachodniej Serbii wciąż istnieje stary obyczaj pochówku bliskich na własnej ziemi. Prawie nie ma pola czy pastwiska bez jednego, dwóch lub kilku grobów zmarłych przodków. Jednak kiedy Mirko Simić, wieśniak ze wsi Trbosilje, postanowił pochować w ten sposób swoją zmarłą żonę, sprzeciwili się wszyscy: sąsiedzi, władze powiatu, państwo. Wytrwały i przekorny Mirko, nie bacząc na spotykające go przeszkody (inspekcje, podpalanie siana, tłuczenie porcelanowych zdjęć nagrobnych) znalazł jednak sposób by mieć przy sobie swą ukochaną Soję, z którą przeżył szczęśliwie 40 lat. Zbudował dla niej coś więcej niż nagrobek – świątynię.