Ga, ga: Chwała bohaterom 1985

Jedyny dobry film Piotra Szulkina. Teksty, które mnie rozbawiły: "Wsiądziesz tu, wysiądziesz na obcej planecie i zamocujesz chorągiewkę. Potem możesz zbierać próbki, fotografować, onanizować się, czy co tam chcesz", "Proszę pana, nich się pan w ogóle nie krępuje. Z taką siksą wszystko pan może proszę pana – na wszystkie sposoby: tak, tak, tak, tak – szczególnie pan – bohater! He,he – dla takiej pindy, to nawet zaszczyt. Szczerze panu powiem – ja jej zazdroszczę!", "Proszę robić wszystko co pomyśli głowa, bez żadnych zahamowań" i"Przyjdę na ceremonię i będę płakał".

Dziwne mam odczucia – jakoś film mnie nie powalił na kolana, trochę zamulający, zwłaszcza gra Olbrychskiego. Świetny za to Jerzy Stuhr, jak na niego patrze to od razu się cieszę jak głupi:). Trochę porównań do PRL-u, i chyba o to chodziło w tym filmie. No i nie mogę nie wspomnieć Katarzyny Figury, nie można oderwać od niej wzroku, co za dziewczyna to kiedyś była:)

Najbardziej przebojowa z futurystycznych przygód Szulkina. Klimat i metafora się zgadzają. Tylko to strasznie niedopracowane na poziomie scenariusza.