Opowieść o dziesięciolatku, któremu podobnie jak innym dzieciom w Jugosławii lat pięćdziesiątych ciężko jest wyobrazić sobie życie bez wielkiego przywódcy narodu, marszałka Tito. W szkole chłopiec wygrywa konkurs na najlepszą pracę o wodzu, pisząc wiersz, w którym oznajmia, że kocha marszałka bardziej niż ojca i matkę. Stwierdzenie to wpędza jego rodziców w prawdziwą rozpacz, choć dzieciak nie rozumie co w jego miłości jest dziwnego i niepokojącego. Nagrodą w konkursie jest udział w marszu po rodzinnych stronach Tity, którego trudy będą dla bohatera prawdziwym wyzwaniem. Nieprzywykły do obcowania z przyrodą, do długich marszrut i samodzielności, prześladowany przez wychowawcę – stalinowca, chłopiec gubi się w górach, co będzie początkiem głębokiej przemiany w jego życiu.