John Wick 4
Rozmach, z jakim wizualizował swoje dość przewrotne dzieło Stahelski stawia jego pracę wprawdzie na półce z krwawą ideą kina akcji, która może być finezyjnie i niestereotypowo opakowana.
przeczytaj recenzję
Syn
„Syn” nie wychodzi poza nawias gładkiej i dość obłej historii, która choć dotyka kwestii fundamentalnych, osnuwa je zaledwie letnim muśnięciem zgoła trywialnej refleksji.
przeczytaj recenzję
The Last of Us
Serial o ogromnym potencjale, mający już na starcie rzeszę fanów, zrobiony z rozmachem i pomysłem, a jednak nie tak jak można by oczekiwać.
przeczytaj recenzję
Wyrwa
Bartosz Konopka nie potrafi zamienić swojego dzieła w pełnowymiarowy thriller, plasując go gdzieś pomiędzy kanonami klasyki a kiczowatymi sekwencjami spotów z cyklu kampanii przeciw piratom drogowym.
przeczytaj recenzję
Wyrwa
Nie wiem, czy to efekt tego, że zaledwie miesiąc przed seansem przeczytałem książkę, ale film nie porwał mnie. Brakowało mi tych odcięć tlen, które są w książce, gdy czytasz i wydaje się, że wszystko już jest poukładane, nagle ciach. Odcięcie tlenu i nie wywrócenia świata do góry nogami. W filmie nie czuje się tego zupełnie. Pomieszana kolejność zdarzeń, słabo zarysowane tło, bez którego całość jest mdła, sprawiły, że nie porwała mnie opowieść w wersji filmowej.
Men in Black: International
Szczerze mówiąc nie wiem, jaki jest cel robienia takich kontynuacji na siłę. Wynudziłem się masakrycznie. Nie ma tego polotu co części z Jonesem i Willisem. Nie ma takiego humoru. Słabo.
Gabinet osobliwości Guillermo Del Toro
Bardzo nierówny poziom poszczególnych odcinków. Lekki dreszczyk, klimatem niektóre produkcję przypominają Dom Grozy, zwłaszcza odcinek o malarzach. Wygląda to trochę jak zlepek etiud studenckich na zaliczenie. Nie powala, ale jako odskocznię można obejrzeć.
Avatar: Istota wody
Kate Winslet sama wykonywała wszystkie swoje podwodne akrobacje.
Tár
Cate Blanchett musiała nauczyć się do filmu: gry na fortepianie, mówić po niemiecku i dyrygować orkiestrą.
Babilon
Początkowa karta tytułowa pojawia się dopiero w 32 minucie filmu.
Fabelmanowie
W przypadku scen, w których Sammy kręci własne filmy 8 mm, Steven Spielberg zdecydował, że odtworzy dokładnie te postacie, które stworzył w dzieciństwie, i współpracował z operatorem Januszem Kamińskim, aby upewnić się, że zostały one przedstawione tak dokładnie, jak to możliwe, ale z ulepszeniami w kątach kamery. Kilka filmów przedstawionych w tym filmie to zachodni film krótkometrażowy, który nakręcił z innymi skautami, aby zdobyć odznakę za zasługi fotograficzne, wojenny film krótkometrażowy Escape to Nowhere (1961), w którym wykorzystał swojego szkolnego kolegę obsadzając go w roli głównej, próbując stawić czoła swoim lękom, oraz odtworzone przez Spielberga sceny wraku pociągu z Największe widowisko świata Cecila B. DeMille'a (1952).
Proszę czekać…
