Wąż
Wąż się wije jednoznacznie, nie odcina nam dopływu powietrza swoim uściskiem. To niepogłębiona telenowela o mordercy, która chwilami odnajduje puls.
przeczytaj recenzję
Prime Time
Solidnym fundamentem debiutu reżyserskiego Jakuba Piątka, poza udanym castingiem, jest atrybut scenariusza, który stawia na wskazówki i subtelne przypomnienia, odcinając się od rażącej ekspozycji.
przeczytaj recenzję
Miłość i potwory
Bez pseudo bohaterstwa coming of age wśród niecodziennych wartości, gdzie uczucia nie są mniej straszne, niż potwory. Solidne, kino przygodowe konkretnie ukierunkowane na rozrywkę.
przeczytaj recenzję
Nocne czuwanie
W horrorze bez wielu klisz jest dosyć zgrabna metafora poczucia winy i niezła partia osobistych lęków przywróconych do życia.
przeczytaj recenzję
Skazani na siebie
Pandemiczna komedia miejscami chaotyczna z dużą ilością wątków. Anne i Chiwetel w głównych rolach na plus, historia słaba i nie wciągająca.
Dziedzictwo. Hereditary
Reklamowany był on jako jeden z najstraszniejszych filmów ever. Co prawda nie zgadzam się z tym, ale mimo wszystko uważam, iż był on naprawdę świetny. Przede wszystkim jest to pięknie wyreżyserowana oraz bawiąca się widzami produkcja. Ciężko tutaj przewidzieć w którą stronę się wszystko się potoczy. W sumie przez dłuższy czas do czynienia się ma z rodzinnym dramatem, który to został przedstawiony naprawdę bardzo dobrze. Im jednak bliżej końca tym więcej pojawia się tutaj horroru. z kolei na końcu wszystko nabiera znaczenia. Muszę również dodać, że Toni Collette wypada w swojej roli naprawdę rewelacyjnie.
Na rauszu
Postać grana przez Madsa Mikkelsena pierwotnie miała mieć syna i córkę, tę ostatnią miała zagrać córka reżysera Thomasa Vinterberga Ida Marie. Jednak Ida zginęła w wypadku samochodowym w Belgii na cztery dni przed rozpoczęciem zdjęć. Film jest jej dedykowany.
