Każda saga ma swój początek, a każdy bunt potrzebuje pierwszej iskry. Oto Dziesiąte Głodowe Igrzyska. W Kapitolu osiemnastoletni Coriolanus Snow zamierza skorzystać z szansy, jaką jest rola mentora i zdobyć sławę. Potężny niegdyś ród Snowów podupadł i przyszłość Coriolanusa zależy od tego, czy zdoła pokonać konkurentów. Tyle że fortuna nie bardzo mu sprzyja, bo otrzymuje poniżające zadanie. Zostaje mentorem Lucy Gray Baird, dziewczyny z Dystryktu Dwunastego, najbiedniejszego z biednych. Ich losy będą od teraz nierozerwalnie ze sobą splecione – każda decyzja, którą podejmie Snow, może prowadzić do sukcesu lub porażki, triumfu lub klęski. Na arenie rozgrywa się walka na śmierć i życie. Poza areną w Coriolanusie zaczyna budzić się współczucie dla skazanej na zgubę trybutki… Czy warto przestrzegać zasad, gdy liczy się tylko przetrwanie za wszelką cenę?
Pozostałe
- Komentarze
- Nagrody
- Wiadomości
- Wytwórnie
- Seanse TV
- Repertuar
- Inne strony www
Proszę czekać…
Świeżo po seansie w kinie. Całkiem dobra ekranizacja prequela. Blyth poradził sobie z rolą wybornie. Co do Zegler to było nieźle, aczkolwiek odnoszę wrażenie, że lepiej śpiewa niż gra. Oglądając ją jako aktorkę miałam mieszane odczucia i nie chodzi tu wcale o aparycję, bo pod względem fizycznym ładnie się wpasowała w prequel. Davis nie poznałam przez te charakteryzację, Dinklage dobry, pokazał (zresztą nie tylko w tym filmie), że potrafi wpasować się w rolę filmowe nie powielając żadnych manier z GoTa. Ciekawym punktem była postać Schwartzmana, facet potrafi grać, zresztą pokazał to też w Asteroid City.
Co do fabuły – było dobrze. Nie pamiętam szczegółów z książki i czy pojawiło się tam coś odnośnie imienia Katniss, ale fajnie że było tutaj.