„Bella i Sebastian: nowe pokolenie” jest kontynuacją wątku podjętego przed laty, który niesie przytomną intrygę, zgrabne rozwinięcie niegdysiejszej akcji oraz pięknie ujęte w obiektywie pejzaże 8

Chłopaki z sąsiedztwa podpuszczają paryskiego wymoczka, by ten zrobił sobie zdjęcie z owcą. Kawalarzy to niewiele kosztuje. Sami robią takie zdjęcia codziennie. Ale młokos z Paryża na prowincji to łatwy obiekt żartów. Sebastian do takiej roli się nadaje jak nikt inny. Mama przysłała go w Alpy w trybie wyjątkowym. Sama musi lecieć w delegację do Pragi. Nie ma z kim zostawić syna. Sebastian jedzie więc do babci, która prowadzi gospodarstwo rolne. Kobiety są skonfliktowane, ale druga z córek, Noemi, oferuje pomoc w kurateli nad Sebastianem. Szybo jednak się wykpi od tej roli, zasłaniając obowiązkami zawodowymi. Sebastian nie jest optymistycznie nastawiony wobec wakacji spędzonych wśród kóz, baranów, wilków i psów. Rzeczywistość jednak nie pozostawia mu wyboru. Chłopak będzie skazany na nieznoszącą sprzeciwu babcię, a ona na krnąbrnego młodzieńca. Szczęśliwie jednak nieopodal biega po polu Bella, pies, który pilnuje stada owiec. Ona sprawi, że kłopotliwa przerwa w nauce Sebastiana nie tylko stanie się miłym relaksem, ale również niespodziewanie nabytym doświadczeniem.

„Dwa razy dwa równa się cztery.” - liczy na głos Sebastian. Babcia akurat odbiera poród jednej z owiec. W takich razach dobrze jest odwrócić uwagę rodzącej. Babcia zaleca Sebastianowi, żeby zagadał owcę jakimkolwiek tekstem. Sebastian recytuje więc, co mu ślina na język przyniesie, w tym wypadku tabliczkę mnożenia. Poród wypada pomyślnie. Równie korzystnie układa się symbioza Sebastiana z naturą. Chłopak jest zmanierowanym mieszczuchem. Wsi nie zna. Początkowo potyka się na zwykłych jej prawidłach. Podejrzał jednak Gasa, który opiekuje się psem przeznaczonym do spędzeniem owiec z łąki. Bella to biały, potężny bernardyn. Noel, dziewczyna Gasa, a jednocześnie ciocia Sebastiana, nie ma pojęcia o apodyktycznych zapędach ukochanego. Sebastian widział zaś, jak Gas maltretował Bellę. Chłopiec otworzył klatkę, w której leżał pies. Uwolnił go. Wkrótce chłopak będzie mógł liczyć na wzajemność ze strony Belli.

Sebastian nie nudzi się podczas przypadkowych wakacji. Spaceruje z Bellą, pilnuje baranów, lata na paralotni. Rodzice go tymczasem opuścili, zdaje się zatem chłopak na nieznane sobie wcześniej doznania. Jego wujkowie planują sprzedać teren, w którym przebywa. Sebastian przypadkowo trafia nad jezioro skryte pod powierzchnią. Taki stan prawny mógłby wywrócić do góry nogami transakcję, jaką planują wujkowie. Sebastian chce, by Bella była dobrze traktowana, zatem postanawia nie wspomnieć publicznie o odkryciu. Pies też polubił chłopca. Rodzi się między nimi solidarna więź. Bella znacznie bardziej niż swojemu dotychczasowemu panu okazuje lojalność Sebastianowi.

„Bella i Sebastian: nowe pokolenie” jest kontynuacją wątku podjętego przed dziewięciu laty. Współczesny obraz niesie ze sobą przytomną intrygę, zgrabne rozwinięcie niegdysiejszej akcji oraz pięknie ujęte w obiektywie pejzaże. Fruwający ponad Alpami Sebastian wizualizuje ich nieodpartą moc. Sam zaś zdany na los przeciwnym sobie trudnościom, wyjdzie z nich obronną ręką. Nie udałoby się to bez towarzystwa nieocenionej Belli. Pies pilnując stada, potrafi się uśmiechnąć, szczeknąć, podać łapę. Ta nie zostanie odtrącona. Sebastian nie po to tu przyjechał.