Pierwszy serbski film etnograficzny, przedstawiający wesele Branki Minić (bratanicy popa Mihailo Minicia, wieloletniego posła Partii Radykalnej w parlamencie Królestwa Serbii) i inżyniera Dragutina Todoricia. Gośćmi na weselu byli wybitni serbscy radykałowie (Nastaša Petrović, Stojan Protić), liczni intelektualiści, literaci i mieszkańcy wioski. Film nakręcono we wsi Majdevo nieopodal miasta Kruševac latem 1911 r., prezentacja zaś odbyła się w 1912 r. w Belgradzie, w należącym do Svetozara Botoricia, pierwszym w Serbii stacjonarnym kinie „Pariz” (wraz z projekcją reportażu o zatonięciu Titanica). Dokument ten jest jedynym w swoim rodzaju przykładem reportażu we wczesnym kinie serbskim. Nadzwyczaj utalentowany operator Louis de Beery, niezwykle zręcznie sfilmował najważniejsze wydarzenia na weselu: wyprowadzenie panny młodej z domu, orszak weselny w drodze do cerkwi, powrót do domu, obiad z udziałem trzystu gości na łące przed domem oraz zabawę ludową i kolo (serbski taniec narodowy) na zakończenie.