Salo, czyli 120 dni sodomy 1975

Może jestem dziwna ale film mi sie ten bardzo podobał

Arcydzieło! – I kto mi teraz powie, że Pasolini wielkim reżyserem nie jest? Wielkie brawa za odwagę, że zrobił film, który już chyba na stałe wpisał się na kartach historii filmu. Film ten jest dla mnie jednym z najlepszych dzieł Pasoliniego. Nie dlatego, że podniecają mnie sceny z filmu (bo nie podniecają :) ale dlatego, że Pasolini zastosował tak brutalną metaforę, by ukazać rzeczywiste okropieństwo, jakie niesie za sobą wojna i nieograniczona władza. Kiedy jednostka ma władzę nad życiem i śmiercią drugiego człowieka jest w stanie zrobić wszystko, by zaspokoić swoje żądze. Film pokazuje z jednej strony co może tkwić w umyśle człowieka, ukryte gdzieś głęboko, a z drugiej strony jakie mogą być tego skutki, gdy znajdzie się w warunkach, w których urzeczywistnienie swych pragnień jest możliwe. Taka parabola świetnie podkreśla całe zło i zepsucie człowieka. 10/10

Hm – Co by tu powiedzieć, napewno film ciekawy, temat bardzo interesujący zwłaszcza, że tematyka homosexualizmu jest często pomijana w filmach gdyż głównie uwaga skupiana jest na ewentualnym nadużyciom fizycznym wobec kobiet. Jest to film z lat 70-tych kiedy to powstało wiele moich ulubionych filmów, tej produkcji jednak nie zalicze do moich ulubionych nie dlatego,że jest wyjątkowo hard core`owa otóż nie, myślę, że żyjemy w takich czasach kiedy nie robi to aż takiego wrażenia (przynajmniej na mnie). Chodzi o to, że jak najbardziej, doceniam walory artystyczne filmu ale nie zporuszył mnie tak jak się spodziewałam. Myślę, że podświadomie jestem trochę rozczarowana, że nie był tak "mocny" jaki wydawało mi się, że będzie. Dobrze, że ktoś mimo wszystko wpadł na taki pomysł gdyż jest bardzo oryginalny. Najbardziej podobała mi się postać biskupa ( Giorgio Cataldi ), chyba najbardziej z jego fizjonomi można było odczytać szaleństwo i nieprzewidywalność. Muzyka Ennio Morricone, motyw muzyki klasycznej jest jak najbardziej spoko.

Film ten raczej zaliczam do "ciekawostek" ze względu na temat, oprawę itd. Nie jest to (w moim przypadku ) film, o którym jeszcze długo się myśli po obejrzeniu, nie, pojawiła się tylko taka myśl "Ciekawe jak ja bym się zachowała?" Na szczęście nie musiałam doświadczać takich lub podobnych rzeczy i obym nie musiała bo mówiąc szczerze słabo to widze :). To byłoby na tyle, aha z tego co wiem to duża liczba osób traktuje ten film w kategoriach horroru, no mi trudno jest określić jaki to gatunek filmowy, nawet nie będę próbowała bo to za trudne zadanie (jak dla mnie). Ogólnie to polecam jak już wcześniej wspomniałam jako "ciekawostkę".

Obrzydliwy do granic możliwości. – Nie wiem czy ludzka natura może być zepsuta do tego stopnia jak w tym filmie, bo to, co się dzieje na ekranie poprostu jest nie do opisania. Film musiałem oglądać na raty, bo myślałem, że zwymiotuje. Ludziom o słabych nerwach zdecydowanie odradzam, w zasadzie nie wiem, do kogo jest adresowany ten film i jaką treść przekazuje. Na uwagę zasługuje jednak niesamowity realizm ukazywanych scen pomimo wieku tego obrazu.

ciekawe czy dobry:) – wlasnie zabieram sie za ogladanie go.
jak obejrze to zrecenzuje…o ile nie wfikne z pozygania sie(slyszalem ze obrzydliwy:))