Niemcy, lata 70. Rozwojowi kruchej jeszcze demokracji niemieckiej zagrażają wszechobecne zamachy bombowe, terroryzm i wewnętrzne napięcia w państwie. Grupa młodych ludzi pod dowództwem Andreasa Baadera, Ulrike Meinhof i Gudrun Ensslin wypowiada wojnę przeciwko zjawisku, które przypomina nowe oblicze faszyzmu: amerykański imperializm wspierany przez wpływowych Niemców, wśród których jest wielu byłych nazistów. Celem grupy jest stworzenie bardziej humanitarnego społeczeństwa, ale nie przebierają w środkach, siejąc postrach i terror, sami tracą swój humanitaryzm. Człowiek, który najlepiej ich rozumie, jednocześnie jest ich tropicielem - szef niemieckiej policji, Horst Herold.