Pressboki

Obsada

Brittany Murphy (Jacks)

Cudowne dziecko aktorstwa. Już w wieku 9 lat zagrała główną rolę w serialu "Drexell's Class". Następnie wystąpiła w szeregu reklamówek i kolejnych serialach "Frasier", "Parker Lewis" i "Jak dwie krople czekolady". W 1995 roku od występu u boku Alicii Silverstone w przebojowej komedii "Clueless" rozpoczyna się jej wielka kariera filmowa.

2000 - PRZERWANA LEKCJA MUZYKI Grając dziewczynę zamkniętą w zakładzie dla umysłowo chorych, Murphy udowadnia, że radzi sobie nie tylko z rolami uroczych nastolatek. Jej repertuar odtąd obejmuje zarówno komedie romantyczne, jak i mrożące krew w żyłach thrillery takie jak "Nikomu ani słowa" oraz eksperymentalne filmy niezależne (kreacja narkomanki w "Spun").

2002 - 8 MILA Wielki sukces kasowy i artystyczny. Występując u boku _(Eminema) Eminem_ (f), Brittany Murphy zbiera entuzjastyczne recenzje: "Kompletny autentyzm", pisze recenzent Washington Post, "Brittany Murphy to prawdziwy dynamit", dodaje krytyk Rolling Stone.

2005 - SIN CITY: MIASTO GRZECHU Za sprawą kultowej już ekranizacji komiksu Franka Millera w reżyserii Roberta Rodrigueza Murphy po raz pierwszy trafia do Cannes, gdzie film prezentowany jest w głównym konkursie festiwalu.

2006 - Happy Feet: Tupot małych stóp Aktorka, która na początku lat 90. śpiewała z grupą Blessed Soul, daje próbkę swojego talentu na ścieżce dźwiękowej animowanej komedii, nagrodzonej w 2007 roku Oscarem. W angielskiej wersji językowej to ona użycza głosu Glorii.

2006: FASTER KILL PUSSYCAT Kultowy DJ Paul Oakenfold zaprasza Brittany Murphy do występu na jego singlu "Faster Kill Pussycat", który trafia na 1. miejsce list przebojów w USA. Kto wie, czy to nie zapowiedź jej solowego albumu...

2007 - MIŁOŚĆ I INNE NIESZCZĘŚCIA Brittany Murphy daje z siebie wszystko w roli Jacks: aby lepiej wcielić się w rolę Amerykanki, która przenosi się do Londynu, sama przyjeżdża do angielskiej stolicy na wiele tygodni przed początkiem zdjęć. Inne wyzwania: nauka tanga i języka hiszpańskiego, szkolenie u boku prawdziwych asystentek projektantów mody i oswojenie się z szokiem kulturowym. Zdaniem Aleka Keshishiana aktorkę łączy z jej postacią "energia o sile Słońca, którą rozjaśnia każde miejsce, w jakim się znajduje".

Matthew Rhys (Peter)

Pochodzący ze Szkocji Matthew Rhys jest absolwentem prestiżowej Royal Academy of Dramatic Art w Londynie. Na małym ekranie debiutował w serialach kryminalnych telewizji BBC. W 1998 roku zwrócił na siebie uwagę rolą w kinowym widowisku "Tytus Andronikus" z Anthony Hopkinsesm i Jessicą Lange. Odtąd gra jednocześnie w teatrze (gorąco przyjęta przez krytykę rola u boku Kathleen Turner w nowej inscenizacji "Absolwenta") i telewizji ("Brothers and Sisters" dla kanału ABC). Po roli w "Dużej małej Ani" Rhysem zainteresowali się producenci innych filmów kinowych - po "Miłości i innych nieszczęściach" zobaczymy go w obrazie Davida Lelanda "Virgin Territory" u boku Haydena Christensena i Mischy Bartona.

CATHERINE TATE (Tallulah)

Wielka gwiazda angielskiej telewizji, której talent komediowy zabłysł najjaśniej w autorskim programie "The Catherine Tate Show" - przeboju stacji BBC. W tym satyrycznym widowisku zagrała całą gamę postaci, czym zainteresowała reżyserów teatralnych i kinowych. Oprócz "Miłości i innych nieszczęść" wkrótce będziemy mogli ją podziwiać w "Mrs. Ratcliffe's Revolution" Billiego Eltringhama, twórcy kontrowersyjnego serialu "The L Word".

Santiago Cabrera (Paolo)

Pochodzący z Chile aktor podróżował po całym świecie - mieszkał w Caracas, Toronto i Londynie. Zanim zajął się aktorstwem, poważnie rozważał karierę piłkarza. Sukcesy na scenach londyńskich otworzyły mu drogę do epizodycznych ról telewizyjnych. Pierwszym znaczącym występem była pierwszoplanowa kreacja w przeboju stacji NBC - "Heroes".

Dawn French (psychiatra)

Scenarzystka kultowego serialu "Absolutnie Fantastyczne", połowa słynnego w Anglii duetu French & Saunders. Gwiazda pierwszej wielkości w brytyjskiej telewizji stawiała pierwsze kroki w sitcomie "Pastor na obcasach", autorstwa Richarda Curtisa. Zagrała w "Harrym Potterze i więźniu Azkabanu", użyczyła także swojego głosu Pani Bóbr w przeboju "Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa".

Rozmowa z reżyserem Alekiem Keshishianem

Skąd decyzja o nakręceniu komedii romantycznej?

To gatunek, który wzbudza powszechną niechęć, mimo że odzwierciedla nasze spojrzenie na miłość. Dobrze wiemy, że te filmy nie grzeszą realizmem. Tworzą pewien mit, fałszywy obraz, w którym miłość nam się przytrafia, a nie jest kwestią wyboru.

Co było dla Pana największym wyzwaniem?

Chciałem nakręcić czysty film gatunkowy, który bawiąc widza będzie prowadził z nim postmodernistyczną zabawę konwencjami. Najtrudniejsze było znalezienie złotego środka między tymi, często sprzecznymi, celami. Mam nadzieję, że Miłość i inne nieszczęścia zostanie przyjęta jako pomysłowa komedia romantyczna, która wychodzi poza ograne stereotypy.

Postaci w Pana filmie są dość nietypowe.

Wybierając postaci, kierowałem się kategorią oryginalności. Ostatnio zauważam, że hollywoodzcy twórcy stawiają na bezbarwne postaci. Myślą chyba, że filmy staną się uniwersalne tylko wtedy, gdy pozbawi się je wszelkiego rodzaju ekscentryczności. Moim zdaniem jest wręcz odwrotnie: publiczność chętniej utożsamia się z wyjątkowymi bohaterami, bo oni łatwiej zapadają w pamięć.

Nie uważa Pan, że zakochani częściej żyją w świecie fantazji, niż w rzeczywistości?

Nie mogę mówić w imieniu wszystkich, ale wiem, że moim problemem jest mieszanie tych dwóch światów. Ryzyko związane z zagłębianiem się w fantazji polega na tym, że tracimy wtedy kontrolę nad rzeczywistością, nie mamy na nią żadnego wpływu. Z drugiej strony, rzeczywistość potrafi przytłaczać. Wydaje mi się, że idealne byłoby połączenie tych dwóch elementów: mieć głowę pełną marzeń i jednocześnie stać twardo na ziemi.

Jak przebiegało kompletowanie obsady?

Zacząłem od Jacks. Gdy znalazłem już Brittany Murphy, pozostałe części układanki same się dopasowały. Aktorzy musieli nie tylko wcielić się w swoje postaci, ale także współgrać z resztą zespołu. Najważniejsze było znalezienie osób, które uwiarygodnią przyjaźń, jaka połączyła tych bohaterów.

Ciekawym zabiegiem jest zakończenie komedii fragmentem filmu, w którym główne role grają Gwyneth Paltrow i Orlando Bloom.

Końcówka sprawiła najwięcej trudności, bo targały mną dwie sprzeczne pokusy: stworzenie udanej komedii romantycznej, a jednocześnie zakpienie z konwencjonalnie słodkiego finału. Zaproponowaliśmy widzom coś, co, mam nadzieję, przypadnie im do gustu, a zarazem zachęci do wyśmiania stereotypu. Oczywiście, można by powiedzieć: "Po co w ogóle happy end?" Odrzucenie takiego rozwiązania byłoby jednak błędem. Chciałem, nie bez wstydu, przyznać się przed widzami, że mnie również podobają się historie z happy endem. Zawsze mam jednak świadomość, że to tylko bajka...

Synopsis

Emily Jackson - dla znajomych "Jacks" - to przebojowa Amerykanka, która błyskawicznie robi karierę w brytyjskim wydaniu magazynu Vogue. Jej żywiołowy temperament i wielkie serce zjednuje jej wszystkich pracowników redakcji. Życie osobiste Jacks również obfituje w sukcesy. Jacks jest mistrzynią swatania swoich bliskich: współlokatora-geja Petera i Talluli, zakręconej przyjaciółki, która mężczyzn zmienia jak rękawiczki. Czy porządkując życie innym, Jacks rozpozna prawdziwą miłość, gdy ta zapuka do jej drzwi?

Twórcy

Alek Keshishian (scenariusz i reżyseria) 2006 - Miłość i inne nieszczęścia (Love and Other Disasters) 1994 - Z honorami (With Honors) 1991 - W łóżku z Madonną (Madonna: Truth or Dare)

David Fincher (produkcja) 2006 - Miłość i inne nieszczęścia (Love and Other Disasters) 2005 - Królowie Dogtown (Lords of Dogtown) 2002 - The Hire: Ticker 2001 - The Car Thief and The Hit Man

VIRGINIE BESSON-SILLA (produkcja) 2006 - Miłość i inne nieszczęścia (Love and Other Disasters) 2005 - Revolver 2001 - Yamakasi - współcześni samurajowie (Yamakasi: Les Samourai des Temps Modernes)

Luc Besson (producent wykonawczy) 2007 - Taxi 4 2006 - Miłość i inne nieszczęścia (Love and Other Disasters) 2006 - Artur i Minimki (Arthur et les Minimoys) 2006 - SEXiPISTOLS (Bandidas) 2005 - Transporter 2 2005 - Człowiek pies (Danny the Dog) 2004 - 13 dzielnica (Banlieu 13) 2004 - New York Taxi (Taxi) 2004 - Purpurowe rzeki II: Aniołowie apokalipsy (Les Rivieres Pourpres: Les Anges de l'apocalypse) 2003 - Taxi 3 2003 - Ong-bak 2003 - Fanfan Tulipan (Fanfan le Tulipe) 2002 - Transporter 2001 - Yamakasi - współcześni samurajowie (Yamakasi: Les Samourai des Temps Modernes) 2001 - Pocałunek smoka (Kiss of the Dragon) 2001 - Wasabi - Hubert zawodowiec (Wasabi) 2000 - Taxi2 1998 - Taxi 1997 - Nic doustnie (Nil By Mouth) 1994 - Leon zawodowiec (Leon) 1985 - Metro (Subway) 1983 - Ostatnia walka (Le Dernier combat)

PIERRE MOREL (zdjęcia) 2006 - Miłość i inne nieszczęścia (Love and Other Disasters) 2005 - Człowiek pies (Danny the Dog) 2004 - L'Américain 2002 - Transporter (The Transporter)

Alexandre Azaria (muzyka) 2006 - Miłość i inne nieszczęścia (Love and Other Disasters) 2004 - Lucky Luke (Les Daltons)

Barbara Herman-Skelding (scenografia) 2006 - Miłość i inne nieszczęścia (Love and Other Disasters) 2005 - Pretty Man, czyli chłopak do wzięcia (Wedding Date) 1996 - The Sculptress

Nick Arthurs (montaż) 2006 - Miłość i inne nieszczęścia (Love and Other Disasters) 2005 - Głosy (White Noise) 2005 - Casanova 2002 - Blood Strangers 2002 - Ostre cięcie (Cutting It)

W małym świecie Aleka Keshishiana

W ŁÓŻKU Z MADONNĄ

Po zakończeniu studiów na Harvardzie Alek Keshishian szybko nawiązuje współpracę z Madonną, której dedykuje kontrowersyjny film dokumentalny W łóżku z Madonną (1991), nakręcony w trakcie trasy koncertowej "Blond Ambition". Obraz, zaprezentowany poza konkursem na festiwalu w Cannes w 1991 roku, przybliżył widzom intymne sekrety wielkiej gwiazdy. Twórca wspomina to doświadczenie jako wprawkę przed późniejszą pracą nad filmami fabularnymi: "Przekonałem się, jaką moc daje odzwierciedlanie rzeczywistości, a nie jej kreowanie. Było to zarazem ważne ćwiczenie stylistyczne. Być może realizm jest mniej "sexy" niż fantazja, ale stawia więcej wymagań, zwłaszcza przed aktorami.

LONDYN

"Mieszkam tu od 10 lat i ten okres zainspirował historie oraz postaci, ukazane w "Miłości i innych nieszczęściach". Gdy zabierałem się do pisania scenariusza, mieszkałem akurat w Notting Hill. Po premierze komedii Richarda Curtisa nie chciałem osadzić akcji mojego filmu w tej dzielnicy. Musiałem znaleźć idealne lokum dla niezamężnej kobiety w wieku 28, 29 lat, pracującej w magazynie Vogue. Jeszcze 8 lat temu mogło to być właśnie Notting Hill, ale obecnie mieszkają tam najczęściej pary z dziećmi. Zwróciliśmy uwagę na East London, a konkretniej ciekawy zakątek Spitalfields Market. Woleliśmy nie kręcić w samym sercu południowego Londynu, utożsamianego z gangsterami, ani w West London, w którym niepodzielnie rządzi Richard Curtis. Chciałem znaleźć coś zupełnie innego".

Śniadanie u Tiffany'ego

"Często przywoływany w "Miłości i innych nieszczęściach" klasyk komedii romantycznej z kultową rolą Audrey Hepburn. Oryginał Trumana Capote opowiadał o przyjaźni homoseksualisty z główną bohaterką Holly Golightly. Studio postanowiło oczywiście usunąć ze scenariusza postać geja, czym sprzeniewierzyło się wizji Trumana Capote. Pisarz wpadł w szał i nie zaakceptował adaptacji. Pomyślałem, że ciekawie będzie obnażyć to zakłamanie za pośrednictwem postaci Petera. Na końcu widzimy, że studio dokładnie robi dokładnie to samo z jego filmem".

Seks w wielkim mieście

Duch słynnego serialu unosi się nad filmem Aleka Keshishiana. Twórca przyznaje, że nawiązanie nie było świadome: "Ani przez chwilę o tym nie pomyślałem. Rozumiem dlaczego niektórzy zauważają podobieństwa między "Miłością..." i "Seksem...". Oba poruszają tę samą tematykę otwarcie i nowocześnie, co można wyczuć w tonacji i dialogach. To efekt wyższości produkcji telewizyjnych nad hollywoodzkimi komediami romantycznymi, jaką ostatnio daje się zauważyć.

MUZYKA

Alek Keshishian, który ma na swoim koncie kilka teledysków, od zawsze przejawiał zamiłowanie do muzyki. Jego uwagi do ścieżki dźwiękowej w "Miłości i innych nieszczęściach" świadczą jednak o równie wielkiej słabości do starego kina: "Chciałem oddać hołd Nino Rocie, a zwłaszcza jego kompozycjom do "Osiem i pół". Alexandre Azaria dokonał czegoś niebywałego: napisał kilka oryginalnych utworów, które zachowują staroświeckie brzmienie. Nawet jeśli nie rozpoznajemy od razu melodii, do których nawiązuje, wyczuwamy estetykę lat 60., także w kostiumach i charakteryzacji".

JACKS

"Jacks odpowiada moim wyobrażeniom bohaterki komedii romantycznych - jest niewyobrażalnie piękna, urocza, inteligentna i oczywiście kompletnie nieświadoma swoich wad. Właśnie na tym qui pro quo zbudowane były klasyczne postaci filmów tego gatunku".

PETER

"W odróżnieniu od Jacks, Peter nie jest typową postacią. Tym razem kolega gej nie jest jedynie najlepszym przyjacielem bohaterki i źródłem komicznych sytuacji. Poświęcono mu oddzielny wątek. Dzięki tej postaci możemy też pośmiać się ze światka filmowego. Jego historia nie jest może tak efektowna, ale niesie za to więcej realizmu".

PAOLO

"Paolo musiał być Argentyńczykiem, a nie np. Hiszpanem, bo Argentyńczykom nie wolno w Anglii podejmować pracy. Dzięki temu w filmie pojawia się wątek białego małżeństwa. To dodatkowo komplikuje intrygę, gdyż do gry wchodzi jeszcze kwestia różnic kulturowych i językowych. Ponadto zaakcentowałem przepaść, jaka dzieli Paolo i świat mody, w którym świetnie porusza się Jacks. Argentyńczyk symbolizuje większą naturalność, nieskażoną efekciarstwem".

ŚWIAT MODY

"Miłość i inne nieszczęścia" odsłania prawdziwe oblicze świata wielkiej mody. Środowisko artystyczne również zostało sportretowane w filmie z dużą dozą ironii, jak wyznaje reżyser: "Oba światy wywołują u mnie mieszane uczucia. Co prawda porusza się w nich większość moich przyjaciół, ale praca daje im dużo mniej splendoru, niż się powszechnie uważa. Nie mam wątpliwości, że artyści i projektanci, których szanuję, widzą w swoim otoczeniu wiele zachowań absurdalnych".