Słoń Elmer przychodzi na przyjęcie urodzinowe swej przyjaciółki, uroczej tygrysicy Tilly, z prezentem, który wzbudza jej entuzjazm i przykuwa jej uwagę na Elmerze. Jednak nie dane mu jest cieszyć się jej sympatią, ponieważ odmienny wygląd słonia – długi nos, nietypowy wśród zgromadzonych zwierząt – staje się pretekstem do kpin i złośliwości ze strony innych zaproszonych gości, zazdrosnych o względy sympatycznej tygrysicy. Urażony słoń opuszcza przyjęcie i oddala się do lasu, aby w samotności przeżywać swój dziwaczny wygląd. Napotyka na żyrafę, która stara się go podnieść na duchu, sama będąc w podobnym położeniu i dzięki temu dobrze rozumiejąc frustracje Elmera. Na przyjęciu u Tilly wybucha pożar, a sama tygrysica jest w poważnym zagrożeniu życia, będąc uwięziona w płonącym domku na drzewie. O tym fakcie słoń dowiaduje się natychmiast, dzięki niezwykłym warunkom fizycznym swej nowej znajomej. Wspólnie biegną z pomocą na miejsce wypadku, gdzie Elmer okazuje się bohaterem dnia. Wykorzystując wybitny wzrost żyrafy oraz pojemne dzioby pelikanów, dzielnie rozprawia się z ogniem przy pomocy swej trąby, której używa w charakterze gaśnicy strażackiej. Wdzięczność ocalonej Tilly przekracza jego oczekiwania, a cała sytuacja jest lekcją pokory dla wszystkich tych, którzy nie potrafią dostrzec waloru w odmienności innych stworzeń.