Pola śmierci

Pola śmierci

7,3
Wspaniała historia przyjaźni reportera New York Timesa z kambodżańskim przewodnikiem, pokazana na tle wojny domowej Czerwonych Kmerów i rządu.

Ciekawostki

dodaj ciekawostkę
Obsada i ekipa
  • Główną rolą w filmie byli zainteresowani między innymi: Roy Scheider, Alan Arkin oraz Dustin Hoffman. Jednak producent David Puttnam i reżyser Roland Joffé już zdecydowali się zatrudnić Sama Waterstona. Studio nie było zbyt zadowolone z decyzji o obsadzeniu w roli głównej stosunkowo nieznanego aktora, a Puttnam i Joffe obawiali się, że przy zainteresowaniu tak znanych wykonawców jak Hoffman, studio może faktycznie zmusić ich do obsadzenia kogoś innego niż Waterston. W związku z tym, opisując, jak będzie wyglądało kręcenie scen, znacznie wyolbrzymili niebezpieczeństwo związane z sesjami lokalnymi, co doprowadziło do rezygnacji większości zainteresowanych aktorów.
  • Nigel Havers otrzymał propozycję zagrania roli Jona Swaina, brytyjskiego dziennikarza. Musiał jednak odrzucić propozycję, ponieważ w tym samy czasie grał w filmie Podróż do Indii (1984).
  • Propozycję zagrania głównej roli otrzymał Clint Eastwood, jednak ten ją odrzucił.
  • Pierwszym Azjatą (i buddystą), który otrzymał Oscara w kategorii aktorskiej jest Haing S. Ngor.
  • Haing S. Ngor uciekł z planu po odtworzeniu wstrząsającej sceny, w której staje twarzą w twarz z nastoletnią dziewczyną żołnierzem. Scena ta, przywołała mu zbyt wiele przerażających wspomnień z czasów spędzonych pod rządami Czerwonych Khmerów.
  • Jedyną żyjącą, prawdziwą postacią która odmówiła współpracy przy produkcji filmu był Al Rockoff, którego postać grał John Malkovich.
  • Początkowo Haing S. Ngor nie chciał uczestniczyć w filmie, ponieważ był on dla niego za bardzo osobisty i brutalny. Jednak, reżyser nie mógł znaleźć żadnego innego kambodżańskiego aktora, głównie dlatego, że jeden z khmerowskich polityków kazał zabić większość z nich.
  • David Puttnam rozważał zatrudnienie Costy Gavrasa jako reżysera tego filmu.
  • Joanna Merlin (siostra Schanberga) pojawiła się w 5 odcinkach Prawa i porządku wraz z Samem Waterstonem w roli głównej.
  • Reżyserski debiut w filmie fabularnym Rolanda Joffé.
  • W paszporcie, który widzimy na początku filmu, Sydney Schanberg ma taką samą datę urodzenia, 15 listopada 1940, jak Sam Waterston, który gra jego osobę. Jednak w rzeczywistości Sydney Schanberg urodził się 17 stycznia 1934.
  • W momencie premiery filmu Ukraina była krajem głęboko spolaryzowanym, a wielu komentatorów uważało, że wojna domowa jest tam nieunikniona. Film odniósł tam duży sukces, zwłaszcza wśród dzieci i był pokazywany w szkołach, aby ukazać młodemu pokoleniu, co dzieje się, gdy w kraju wybuch wojna. Według producenta Davida Puttnama, podczas pomarańczowej rewolucji głównym powodem, dla którego tak się nie stało, było to, że film wzbudził w ludziach odrazę do tego rodzaju rozwiązania.
  • Stanley Kubrick początkowo rozważał nakręcenie The Killing Fields, ale bliski współpracownik ocenił książkę jako „nie-kinową”, zgodnie z notatkami i listami z archiwum Kubricka w Londynie.
  • Grający rolę Dith Prana - Haing S. Ngor był chirurgiem i aktorem-amatorem, sam przeszedł kambodżańskie obozy i stracił w nich rodzinę. Historia ukazana w filmie, wydarzyła się naprawdę, choć film nie jest dokumentem, a jedynie fabularyzowaną wersją opowieści głównego bohatera.
Okoliczności
  • Al Rockoff udzielając wywiadu dla BBC, zaprzeczył wersji, jakoby istniała scena z podrabianiem paszportu, jaka została pokazana w filmie.
  • Pol Pot wciąż podsycał powstanie w Kambodży (po obaleniu Czerwonych Khmerów przez Wietnam), kiedy film był kręcony w sąsiedniej Tajlandii. Dlatego władzom Tajlandii bardzo zależało na tym, aby na ekranie pokazać okropności reżimu Pol Pota, ponieważ zwróciłoby to międzynarodową uwagę na sytuację polityczną.
Etap pre i post produkcji
  • Aktor Bruce Robinson napisał scenariusz, który przyniósł producentowi Davidowi Puttnamowi, chcąc poznać jego opinię na temat 300-stronicowego szkicu, który napisał. Puttnam poszedł porozmawiać o tym z kolegami, reżyserami i był szczególnie zaintrygowany podejściem Rolanda Joffé do scenariusza. Joffe utrzymywał, że nie była to historia wojenna, ale w rzeczywistości historia przyjaźni między Dithem Pranem i Sidneyem Schanbergiem. To wystarczyło, by Puttnam zaoferował projekt Joffe'owi.
  • W jednej ze scen ataku, widzimy dziewczynę która siedzi na tylnym siedzeniu wozu i rękami zasłania uszy i płacze. W rzeczywistości dziewczyna miała bardzo wesołe usposobienie, a reżyser Roland Joffé miał trudności z doprowadzeniem jej do płaczu. Wreszcie tłumacz z Tajlandii powiedział jej, że ona i wszyscy inni (obsada i ekipa) będą musieli tam zostać i nie będą mogli wrócić do domu do momentu kiedy nie nakręcą tej sceny. Dziewczyna rozpłakała się i klaps został wykonany.
  • Fabryka Coca Coli którą widzimy w filmie, pierwotnie miała być fabryką Pepsi, ale Pepsi odmówiło udziału.
  • W scenie, w której Pran zostaje sługą generała Czerwonych Khmerów, a wioska zostaje zaatakowana, widzimy dwa samoloty myśliwskie, które schodzą w dół. Zostały one faktycznie wypożyczone przez tajskie siły powietrzne i pomalowane na wietnamskie barwy.
  • Scena ewakuacji helikopterem rodziny Prana i innych międzynarodowych dyplomatów została sfilmowana w San Diego w Kalifornii, prawie 7 miesięcy po głównych zdjęciach w Tajlandii.
  • W scenie, w której Sydney i Pran są uwięzieni w Neak Leung, Sydney otwiera okno i widzi brzeg rzeki z ustawionymi tam helikopterami. Ujęcie z brzegu rzeki zostało nakręcone w innej części Tajlandii niż cała reszta sceny.
  • Wszyscy aktorzy którzy w filmie mieli w rękach broń byli szkoleni przez byłego oficera SAS.
  • John Malkovich z racji tego, że grał w filmie rolę fotografa, miał kamerę i robił prawdziwe zdjęcia podczas kręcenia, które później zostały wykorzystane w produkcji filmu.
  • Scena kręcenia ewakuacji Phnom Penh wymagała zaangażowania dodatkowo 3000 statystów.
Pozostałe
  • Taśma filmowa mierzyła 3 890 metrów.
  • Haing S. Ngor był drugim w historii kinematografii aktorem-amatorem, który otrzymał statuetkę Oscara. Pierwszym był Harold Russell który zagrał Williama Wylersa w filmie Najlepsze lata naszego życia (1946).
  • Żona Hainga S. Ngora zmarła z powodu krwotoku wewnętrznego podczas porodu (dziecko też zmarło). Wiedziała, że ​​nie może skontaktować się z mężem, ponieważ wszyscy lekarze byli mordowani przez reżim Czerwonych Khmerów.
  • Chociaż prawdziwa żona Ditha Prana nie była w związku małżeńskim ze swoim mężem, była jego bliskim przyjacielem i oboje pozostali przyjaciółmi z Samem Waterstonem długo po wydarzeniach wywołanych przez reżim Pol Pota.
  • David Puttnam mówił później, że film stał się jego najlepszym dziełem, w jakie kiedykolwiek był zaangażowany.
  • Zdjęcia do filmu trwały od marca 1983 do sierpnia 1984 roku.
  • Drugoplanowy aktor Spalding Gray napisał monolog o swoich doświadczeniach podczas kręcenia tego filmu, który później został nakręcony jako Podróż do Kambodży (1987).
  • Prawdziwy Dith Pran urodził się 27 września 1942 w Siem Reap w Kambodży, a zmarł na raka trzustki 30 marca 2008 w New Jersey w USA. Miał 65 lat. Pracował jako znany fotograf dla New York Timesa, często wypowiadając się o ludobójstwie w Kambodży.
  • Zabójstwo Hainga S. Ngora na parkingu przed jego własnym domem, nie miało żadnego podłoża politycznego. Mordercy chcieli po prostu zwyczajnie ukraść jego złoty medalion z którym on przysięgał nigdy się nie rozstać, ponieważ to tam właśnie umieścił zdjęcie swojej żony po jej śmierci.
  • Film był częścią cyklu zdjęć wykonanych w latach 80., na których dziennikarze relacjonowali wojnę. Wszystkie filmy to: Salvador (1986), Pod ostrzałem (1983), Fałszerstwo (1981), Świadek wojny (1987), Krzyk o wolność (1987), Pola śmierci (1984) oraz Rok niebezpiecznego życia (1982)..
  • Alain Resnais reżyser filmu Noc i mgła (1956) konsultował się zarówno z reżyserem Rolandem Joffe jak i producentem Davidem Puttnamem kiedy oni kręcili Pola śmierci (1984).
  • Film znajduje się na liście "1001 filmów, które musisz zobaczyć przed śmiercią" (1001 Movies You Must See Before You Die), przygotowanej przez Stevena Schneidera.
  • Film w 1998 roku znalazł się na liście 400 filmów nominowanych przez Amerykański Instytut Filmowy (American Film Institute) do 100 największych filmów amerykańskich ( Top 100 Greatest American Movies).
  • Kobieta widziana w mieszkaniu Sydneya Schanberga po ceremonii wręczenia nagród jest często mylona przez widzów z jego dziewczyną lub Ser Moeum, żoną Ditha Prana. W rzeczywistości kobieta ta to jego siostra.
  • Film zawiera krótkie ujęcie bliźniaczych wież w Nowym Jorku i widać je za Sydneyem, gdy stoi tam po powrocie z Kambodży. Bliźniacze wieże World Trade Center zostały zniszczone przez porwane samoloty pasażerskie przez terrorystów 11 września 2001 roku i już nie istnieją.
  • W rankingu Stopklatki na "10 najlepszych filmów wojennych XX w." film zajął 9 lokatę.
  • Dialogi francusko-kambodżańskie wypowiedziane w całym filmie, zwłaszcza podczas sceny we francuskiej ambasadzie i sceny, w której Schanberg, Swain, Sarun, Rockoff i Pran są pojmani (Pran negocjuje z żołnierzami Czerwonych Khmerów po francusku i kambodżańsku), nie były ani dubbingowane, ani z napisami w języku angielskim podczas kolejnych wydań filmu na VHS i DVD. Zamiast tego postać Johna Swaina tłumaczy niektóre dialogi z grubsza na angielski w całej scenie ambasady, ale nie wszystkie. W chwili, gdy paszport Prana zostaje odrzucony, Swain mówi po francusku: „Czy jest jakiś problem?” i odpowiada, „Bardzo przepraszam, Sir”, również po francusku, ale większość innych dialogów nieanglojęzycznych była bardziej zaawansowana.
Więcej informacji

Ogólne

Czy wiesz, że?

Fabuła

Multimedia

Pozostałe

Zarządzanie