Pressboki

Disneya strzał w dziesiątkę

Serial Hannah Montana to jeden z największych telewizyjnych sukcesów wytwórni Disneya w ostatnich latach. Obok High School Musical zdobył fenomenalną wręcz popularność, zwłaszcza wśród nastoletniej publiczności. Przez dwa lata była to najpopularniejsza seria w kategorii wiekowej 6–14 lat.

W naszym kraju serial także podbił młodą publiczność. Hannah Montana wystartowała w kanale Disney Channel 2 grudnia 2006 roku. W amerykańskiej wersji serial zadebiutował 24 marca tego samego roku, także w tamtejszym Disney Channel. Od 30 marca 2008 r. serial nadawano z polskim dubbingiem. 6 września rozpoczęła się emisja Hannah Montany w TVP1. W polskiej wersji pokazano 56 odcinków. Od 21 listopada 2008 r. na naszym rynku prasowym ukazuje się magazyn „Hannah Montana. Sekrety serialu". Od 14 marca 2009 r. na kanale Disney Channel święci triumfy trzeci sezon tego młodzieżowego przeboju.

Gościnnie pojawili się tu między innymi znana pop rockowa grupa Jonas Brothers, słynna piosenkarka country i aktorka Dolly Parton (nawiasem mówiąc, matka chrzestna głównej gwiazdy serialu), piosenkarz Jesse McCartney, Corbin Bleu i Ashley Tisdale znani z High School Musical, Brooke Shields (Błękitna laguna) jako Susan Stewart, mama Miley, czy też aktorzy Dwayne Johnson (Król Skorpion) i Heather Locklear (Dynastia).

Na podstawie Hannah Montany powstała popularna gra komputerowa. W sprzedaży znalazło się też mnóstwo gadżetów związanych z filmem, między innymi śpiewające lalki. Wielką popularnością cieszyły się koncerty Miley Cyrus jako Hannah Montany, utrwalone zresztą także w formie widowisk filmowych. Serial zdobył dwukrotnie nominację do nagrody Emmy (w 2007 i 2008 roku) w kategorii najlepszy program dla dzieci, a przede wszystkim – niezwykle wierną publiczność. Już odcinek premierowy zgromadził przed małymi ekranami niemal 5 i pół miliona widzów, co zaskoczyło telewizyjnych analityków oraz szefów Disney Channel. Wydano też z wielkim handlowym sukcesem płyty z zapisem piosenek wykorzystanych w serialu (obie znalazły się na pierwszej pozycji listy Billboardu) oraz płytę koncertową Miley Cyrus, a także album z remiksami.

Idylla w Tennessee i barwne Los Angeles

Chelsomowi zależało na tym, by maksymalnie zróżnicować rytm filmu i scenerię. W pierwszej części mamy gorączkowy rytm, wieczny pośpiech, kalejdoskop wrażeń – bo takie jest kalifornijskie życie bohaterki. Kręciliśmy na plażach Malibu i Santa Monica w słynnej hali Los Angeles Forum, gdzie odbyło się wiele legendarnych meczów i koncertów. Potem następuje kompletna zmiana klimatu. Pojawia się oddech, zapierające dech pejzaże, błękit nieba – opowiadał reżyser.

Zmiana była zasadnicza – mówił Earles. – To zupełnie co innego kręcić w małym studiu, a znaleźć się w fantastycznej, naturalnej scenerii, w otoczeniu setek statystów.

Kręcono zatem w wielu miejscach w okolicach Nashville: w The Hermitage Hotel, na lotnisku Maury, we Franklin High School czy w scenerii Vanderbilt University. Jeden z głównych planów filmowych, farma babci Miley, Ruby – licząca ponad dwieście akrów prywatna posiadłość – znajdował się zaledwie kilka mil od rodzinnej farmy Cyrusów. Nie używany, pusty dom liczący ponad sto lat, scenografowie przekształcili w cacko południowej architektury, dodając mnóstwo detali.

Margo Martindale, która zagrała Ruby, była zdumiona i zachwycona pracą ekipy i metamorfozą domu. Kiedy po raz pierwszy go zobaczyłam, był po prostu pusty i smutny. A potem, gdy już mieliśmy zacząć kręcić, nagle przekształcił się w dom bardzo podobny do domu mojej babci. Zadbano naprawdę o każdy szczegół, nawet o takie, których z pewnością nie mogła uchwycić kamera – wyznała oczarowana aktorka.

Fikcyjne Miasteczko Crowley Corners filmowcy wyczarowali w okolicach Nashville. Zagrało je przede wszystkim miasteczko Columbia, w stanie Tennessee. Wykorzystano główną ulicę, a także pomieszczenia miejscowego sądu, które zagrały hall ratusza, ważny dla fabuły filmu. Część zabudowy, na potrzeby skomplikowanej sekwencji, w której Miley chce się wymknąć śledzącemu ją reporterowi, stworzona została za pomocą animacji 3D.

Farma Smiley Hollow na przedmieściach Nashville, wśród malowniczych wzgórz, posłużyła jako sceneria wielkiego koncertu na wolnym powietrzu, bardzo istotnego w filmie. Budynki przystosowano do potrzeb filmowców. Nakręcono tu występy w Meadows Club, w których wzięli udział Cyrusowie i Smith. Tu też powstały wielkie sekwencje koncertowe z udziałem ponad dwóch tysięcy statystów. Natomiast w wielce malowniczej scenerii wodospadu Rutledge Falls rozegrano scenę pikniku i kąpieli Miley i Travisa.

Ekipa spędziła w Tennessee dziesięć tygodni, potem zaś, w czerwcu zeszłego roku, przeniosła się do Los Angeles. Na prywatnej plaży Paradise Cove w Malibu powstały sceny kręcenia teledysku i snu. W Beverly Hills zatrzymano ruch uliczny na słynnej Rodeo Drive, by nakręcić scenę z udziałem Miley, Williams i Tyry Banks, na zewnątrz sklepu z butami. Sceny we wnętrzu sklepu nakręcono już uprzednio w Tennessee. Wiele kluczowych sekwencji zrealizowano na Santa Monica Pier, w obecności tłumu fanów i prawdziwych paparazzich.

Muzyka jako drugi język

Pomysłem Chelsoma było, by niejako drugim językiem rodziny Stewartów uczynić muzykę. Oczywiście muzyka była bardzo mocno obecna w serialu, ale w filmie jej znaczenie jeszcze wzrosło. "Stewartowie wręcz żyją muzyką. Staraliśmy się, żeby muzyka i taniec były ściśle powiązane z akcją. Nieco podobnie jak w musicalu, ale na trochę innej zasadzie. Muzyka i taniec nigdy nie przekształcają się w całkowicie samodzielne „numery”. Taka była nasza koncepcja. Czasem natomiast piosenka popycha wydarzenia do przodu" – tłumaczył reżyser. Dobrym przykładem na tę specyficzną metodę stało się wykorzystanie utworu „The Climb”. Miley wyraża w nim swą frustrację i emocje związane z podwójnym życiem, jakie prowadzi. To życie prowadzi przecież do oddalenia od bliskich jej ludzi, co jest dla niej niezwykle bolesne. Gough uważał tę epicką balladę za kluczową dla zrozumienia filmu, bo zawiera jego przesłanie w trafnie skondensowanej formie. „The Climb” napisał słynny muzyk z Nashville Jesse Alexander wraz ze swym stałym współpracownikiem, Johnem Mabe.

Twórcy Hannah Montany w kwestiach muzyki postawili na twórczy eklektyzm. Dominuje oczywiście country i łagodna odmiana rocka, ale znalazło się miejsce i dla hip-hopu, a nawet dla rytmów hawajskich. Chelsom wyznał, że jest wyjątkowo zadowolony z doboru muzyki. "Z pewnością jest ona bardziej wyrafinowana niż w serialu, muszę też przyznać, że zasadniczo udało się uniknąć kompromisów, które dotyczyły wyboru muzyki w moich poprzednich filmach".

Drugim bardzo ważnym dla struktury opowieści utworem była piosenka tytułowa z ostatniego albumu Raya „Back to Tennessee” napisana wspólnie przez niego, Tamarę Dunn i Matthew Wildera. Jest to pochwała sielskiego życia na Południu. Do udziału w filmie zaproszono także znaną piosenkarkę Taylor Swift. Początkowo zamierzano tylko wykorzystać jej utwory, ostatecznie jednak Swift pojawiła się na ekranie, by zaśpiewać jedną ze swych piosenek. Artystka wspominała: "Kiedy dostałam maila z wytwórni Disneya z prośbą o zaproponowanie im utworu, który byłby idealny do zilustrowania sceny zakochania się, zaproponowałam im „Crazier”, rodzaj walca w rytmie country. Spodobał się. Potem nasza współpraca się rozwinęła". Swift napisała też piosenkę towarzyszącą napisom końcowym „You’ll Always Finding Way Back Home”.

Utworem, do którego powstania dużą wagę przywiązywał Chelsom, był „Hoedown Throdown”, połączenie hip-hopu z tanecznym country, podczas wykonywania którego Miley uczy publiczność – zgodnie z tekstem utworu – tanecznych kroków. "Zależało mi, by dać Miley jak największą możliwość popisu mimicznego. To jest głupiutki, ale wdzięczny utwór, nazywaliśmy go początkowo „The Project”, a potem „Miley’s Macarena”, bo właśnie macarenę miał przypominać" – mówił reżyser.

Nashville to ja

Miley Cyrus przekonywała, że w przypadku tego filmu fikcja niezwykle ściśle splata się z rzeczywistością. Jej losy bardzo przecież przypominają perypetie Hannah Montany. A jej miłość do rodzinnych stron jest równie wielka jak fikcyjnej bohaterki. Nashville to ja – śmiało to mogę powiedzieć. Nashville mnie ukształtowało, tam się wychowałam i tam zawsze wracam – tłumaczyła. – Mam nadzieję, że wychodząc po seansie, ludzie będą mieli wrażenie, że byli u mnie z wizytą w domu. Dla jej ojca, Billy’ego, powrót na czas zdjęć na rodzinną farmę był wręcz wzruszający. Tu mieszkał przecież wraz z Miley do czasu, gdy ukończyła 13 rok życia. Po skończonej pracy łaziła po drzewach, jeździła konno. Jak w nie tak jeszcze dawnych czasach – wspominał rozrzewniony tata. – Jestem z niej bardzo dumny, i to nie tylko jako tata, ale i jako autor piosenek, który potrafi docenić jakość tego, co ona pisze. W dodatku rozwija się aktorsko. Zaczynała jako artystka komediowa w stylu Lucille Ball, teraz widzę w jej grze większą subtelność i głębię. Myślę, że może być przykładem dla wielu dzieciaków, które uporem i pracą naprawdę są w stanie spełnić swe marzenia.

Miley wspominała, że praca nad filmem wiązała się jednak ze sporym stresem. Znała doskonale swą postać, ale konieczne były inne środki wyrazu, co uświadamiał jej skutecznie reżyser. Peter Chelsom mówił mi często: w porządku, w to wierzę, a ja zastanawiałam się, co to znaczy. Potem zrozumiałam. Serial był w porównaniu z filmem mniej realistyczny. To był przecież sitcom skierowany do dzieciaków, dlatego Peter zwracał mi uwagę: graj mniej, wcale nie potrzebujesz tyle ekspresji. Miał z reguły rację – wspominała młoda aktorka.

O aktorach

Miley Ray Cyrus (Hannah Montana/Miley Stewart)

Właśc. Destiny Hope Cyrus. Urodziła się 23 listopada 1992 roku we Franklin, stan Tennessee. Jest córką piosenkarza country i aktora Billy’ego Raya Cyrusa. Wychowała się na farmie w okolicach Nashville. Jej matką chrzestną jest wielka gwiazda muzyki country Dolly Parton. Miley zadebiutowała w filmie Tima Burtona „Duża ryba”. Potem statystowała w produkcjach, w których występował jej ojciec, a następnie grała u jego boku w popularnym serialu „Doc”. Jako dwunastolatka była przesłuchiwana do roli w serialu „Hannah Montana” i początkowo uznano, że jest zbyt młoda. Napisała już ponad sto piosenek, część z nich wykonywała w serialu „Hannah Montana”, który przyniósł jej wielki międzynarodowy sukces i oszałamiającą popularność. Miley napisała książkę „Miles to Go” opisującą jej dzieciństwo i drogę do sławy.

Filmografia:

2003 – Doc (serial TV, odc. Men in Tights, prem. TV 16.10.2003), Duża ryba (Big Fish), 2006 – Hannah Montana (serial TV, Disney Channel, TVP: Hannah Montana, 63 odc. w latach 2006–2009), The Suite Life of Zack and Cody (serial TV, odc. That’s So Suite Life of Hannah Montana, prem. TV 28.07.2006), 2007 – Hannah Montana: Live in London (TV), High School Musical 2 (DVD: High School Musical 2), The Replacements (serial TV, odc. The Frog Prince, prem. TV 21.07.2007, tylko głos, odc. Hollywoodn’t, prem. TV 7.07.2007, tylko głos), The Emperor’s New School (serial TV, odc. The Emperor’s New Tuber/Room for Improvement, prem. TV 22.06.2007, tylko głos, odc. Emperor’s New School Spirit/Card Wars, prem. TV 5.10.2007, tylko głos, odc. Emperor’s New Musical, prem. TV 3.12.2008), 2008 – Piorun (Bolt, tylko głos), Hannah Montana: One in the Million (V), Hannah Montana/Miley Cyrus: Best of Both Worlds Tour (dok., DVD: Hannah Montana i Miley Cyrus: Koncert Best of Both Worlds), 2009 – Hannah Montana (Hannah Montana: The Movie)

Billy Ray Cyrus (Robby Stewart)

Znany i ceniony wykonawca muzyki country. Urodził się 25.08.1961 roku we Flatwoods, stan Kentucky. Jego ojciec Ron był znanym lokalnym politykiem. Rozwiódł się z matką Billy’ego, gdy chłopiec miał pięć lat. Początkowo Billy marzył o karierze baseballisty, ale przeważyła pasja muzyczna. W latach 80. grupa Sly Dog, na czele której stanął, zdobyła lokalną popularność. Został odkryty przez łowców talentów z wytwórni Mercury w 1990 roku. Jego największym przebojem była chwytliwa piosenka „Achy Breaky Heart” (17 tygodni na szczycie listy przebojów) oraz album „Some Gave All” (1992), który był najdłużej utrzymującym się albumem country (34 tygodnie) na pierwszym miejscu listy „Billboardu”. W swej twórczości łączył wpływy rocka, zwłaszcza The Eagles oraz takich tuzów muzyki country jak Garth Brooks czy Clint Black. Kolejne albumy sprzedawały się coraz gorzej, choć „Trail of Tears” (1996) został doceniony przez krytykę. Łącznie Cyrus sprzedał ponad 2 i pół miliona płyt i umieścił 30 przebojów na listach. Popularność przyniósł mu udział w sitcomie „Doc”. Dziewiąta płyta w dorobku Cyrusa, „Home at Last”, znowu odniosła znaczący sukces. Cyrus wystąpił także w amerykańskiej edycji „Tańca z gwiazdami”.

Filmografia:

1999 – The Love Boat: Next Wave (serial TV, odc. Divorce, Downbeat and Distemper, prem. TV 26.02.1999), 2000 – Radical Jack, 18 Wheels Justice (Polsat: Sprawiedliwość na osiemnastu kołach, serial TV, odc. Games of Chance, prem. TV 15.03.2000), 2001 – Mulholland Drive (Mulholland Drive), Doc (serial TV, 88 odc. w latach 2001–2004), 2002 – Wish You Where Dead, Sue Thomas: F.B. Eye (pilot serialu TV 13.10.2002), 2004 – Death and Texas, Degrassi: The Next Generation (serial TV, odc. The Power of Love, prem. TV 15.04.2004), Elvis Has Left the Building, 2006 – Hannah Montana (serial TV, TVP: Hannah Montana, 61 odc. w latach 2006–2009), 2008 – Phineas and Ferb (serial TV odc. It’s a Mud, Mud, Mud World, prem. TV 24.02.2008), Bait Shop, 2009 – Hannah Montana (Hannah Montana: The Movie), Flying By, The Spy Next Door (w realizacji)

Jason Earles (Jackson Stewart)

Urodził się 26.04.1977, według innych źródeł 26.04.1985 w San Diego, stan Kalifornia. Ukończył liczne kursy aktorskie, reżyserii oraz czytania. Występował w wielu lokalnych teatrach Montany i Oregonu, często zdobywając nagrody. Przełomem w jego karierze był udział w filmie „Skarb narodów”. Jest wielkim fanem Elvisa Presleya i zwolennikiem snowboardu.

Filmografia:

2003 – Madtv (serial TV, odc. 8/18, prem. TV 15.03.2003), The Shield (serial TV, AXN: Tarcza, odc. Breakpoint, prem. TV 25.03.2003), 2004 – Still Standing (serial TV, odc. Still Winning, prem. TV 11.10.2004), Skarb narodów (National Treasure), Table 6, 2005 – Special Ed, One to One (serial TV, odc. Glug, Glug), American Pie Presents Band Camp (V), Phil of the Future (serial TV, odc. Good Phil Hunting, prem. TV 30.09.2005, odc. Stuck in the Meddle with You, prem. TV 6.02.2006), Hannah Montana (TVP: Hannah Montana, 61 odc. w latach 2006–2009), 2007 – Shorty McShort’s Shorts (TV, serial animowany, odc. She Zow, prem. TV 4.05.2007, tylko głos), Gordon Glass, 2008 – Boston Legal (serial TV, odc. Indecent Proposal, prem. TV 30.04.2008), 2009 – Space Buddies (V, animowany, tylko głos), Dadnapped (TV), Aaron Stone (serial TV), Hannah Montana (Hannah Montana: The Movie)

O filmie

Kontynuacja ogromnie popularnego serialu telewizyjnego. Historia Miley Stewart, nastolatki, która na co dzień jest wzorową uczennicą w szkole średniej, a w tajemnicy przed większością przyjaciół odnosi sukcesy jako przebojowa piosenkarka o pseudonimie Hannah Montana.

Popularność Hannah gwałtownie rośnie. Dziewczyna czuje się coraz bardziej zagubiona w światku showbiznesu, więc jej ojciec (a zarazem menedżer) postanawia dyskretnie interweniować. Aranżuje wyjazd Miley do rodzinnego miasteczka w Tennessee. Tam dziewczyna spędza wakacje i zastanawia się, co jest dla niej ważniejsze – muzyczna kariera czy może raczej przyjaźń i normalne życie, z dala od świateł sceny. Nudny początkowo pobyt na wsi zamienia się w przygodę, także uczuciową, której Hannah zupełnie się nie spodziewała...

O twórcach

Peter Chelsom (reżyseria)

Urodził się 20.04.1956 roku w Blackpool, w Anglii. Początkowo myślał o karierze fotografa. Studiował w Central School of Drama w Londynie. Karierę rozpoczynał jako aktor. Pracował między innymi w słynnym zespole Royal Shakespeare Company, a także w National Theatre oraz Royal Court. Zagrał znaczące role w filmach „An Englishman Abroad” (1983, TV), „Christmas Present” (1985), „Indian Summer” (1987). Jako reżyser zwrócił uwagę krótkim metrażem „Treacle” (nominacja do nagrody BAFTA), a zwłaszcza filmem „Umrzeć ze śmiechu”, potem reżyserował w USA. Sukcesem był zwłaszcza film o tańcu z Richardem Gere i Jennifer Lopez „Zatańcz ze mną”.

Filmografia (jako reżyser)

1987 – Treacle (kr. m.), 1991 – Hear My Song (wideo: Wysłuchaj mej pieśni), 1995 – Umrzeć ze śmiechu (Funny Bones), 1998 – The Mighty (TVP, Universal Channel: Potężny i szlachetny), 2001 – Igraszki losu (Serenidipity), Romanssidło (Town & Country), 2004 – Zatańcz ze mną (Shall We Dance?), 2009 – Hannah Montana (Hannah Montana: The Movie)

Peter, tylko Peter

Producenci byli przekonani, że – by przekształcić sitcom w prawdziwy film kinowy – potrzebny był niezwykle doświadczony w podobnej materii reżyser.

Gough za idealnego kandydata uznał Brytyjczyka Petera Chelsoma. Tak ten wybór uzasadniał: "Jeśli spojrzycie na dokonania Petera, to jest tam wszystko, co było potrzebne w naszym projekcie: komedia, rodzina, melodyjność i emocje". Zwracał też uwagę na to, że twórca ten ma wielkie doświadczenie jako aktor, teatralny i filmowy, i zapewne w związku z tym jego filmy są doskonałe pod względem aktorskim. "Na pierwszym miejscu Peter stawia zawsze wiarygodne i budzące emocje postaci, a o to nam przecież chodziło" – wyjaśniał producent. "Szybko przekonaliśmy się, że Peter nigdy nie słyszał i nie oglądał Hannah Montany” – wyjawił Millar. – "I bardzo dobrze! Dzięki temu miał świeże spojrzenie na scenariusz i postaci. Z czasem jednak poznał serial od A do Z i stał się nie lada ekspertem od telewizyjnej Hannah Montany. Ale moim zdaniem, w pierwszej fazie jego niewiedza była naprawdę poważnym atutem".

Sam reżyser potraktował pracę nad filmem jako bardzo wciągającą przygodę. "Materiał, jaki mieliśmy do dyspozycji, przypominał mi disnejowskie fabuły dla całej rodziny z wczesnych lat 60. Chcieliśmy zrobić coś w tym stylu, oczywiście w sposób przystosowany do współczesności. Disney zezwolił mi na wiele. Oczywiście miały się tu znaleźć elementy niezbędne, można powiedzieć obowiązkowe: sceny zakupów,, przyjęć, koncertów. Ale naprawdę napracowaliśmy się ciężko, by uczynić z tej opowieści prawdziwy film familijny, nasycić ją wiarygodnymi szczegółami i dzięki temu stać się godnymi wielkiej disnejowskiej tradycji".

Podobnie, ale inaczej

Twórcy filmu mieli zamiar zachować wszelkie zalety serialu, ale też stworzyć film, który pod wieloma istotnymi względami różniłby się od telewizyjnego pierwowzoru. Tak to tłumaczył Gough: "Chcieliśmy otworzyć naszą opowieść, pozwolić jej oddychać. Pracując nad scenariuszem, kierowaliśmy się kilkoma żelaznymi regułami. Zdecydowaliśmy, że nie będziemy posługiwać się dekoracjami i scenerią znanymi już doskonale z serialu. Będziemy kręcić natomiast w naturalnych plenerach: w Nashville, Malibu, Santa Monica czy Beverly Hills".

Miles Millar, drugi z producentów, podkreślał, że film miał zaskoczyć wielbicieli serii. "Widzowie być może będą się spodziewali humoru znanego z sitcomów. Ale my chcieliśmy filmu z sercem, z prawdziwymi emocjami i z zapierającymi dech pejzażami, z pomysłowymi numerami tanecznymi i zapadającą w pamięć muzyką. Sądzę, że nam się udało".

Berendsen zwracał także uwagę na kolejną różnicę pomiędzy filmem kinowym a serialem. "Film jest przede wszystkim opowieścią o Miley. Z pełną świadomością skoncentrowaliśmy się na tej postaci. To jej historia – w niej zaś dużą rolę odgrywa ojciec. W serialu większe znaczenie miały kolejne perypetie związane z koncertami oraz z otoczeniem Miley" – wyjaśniał swe zamiary.

Bo Miley naprawdę ma kłopoty. Znalazła się pod przemożnym wpływem przebojowej i raczej próżnej agentki prasowej, Vity. To za jej namową Miley – w związku z zobowiązaniami dotyczącymi Hannah Montany – nie żegna się z Jacksonem, który odjeżdża do college’u oraz nie uczestniczy w szesnastych urodzinach swej najlepszej przyjaciółki, Lilly. Dziewczyna zaczyna czuć, że oddala się od bliskich sobie ludzi. Gdy wreszcie Miley jako Hannah zostaje sfotografowana przez paparazzich, gdy walczy w sklepie o parę firmowych butów z supermodelką Tyrą Banks, ojciec postanawia dyskretnie skorygować jej życiowe ścieżki, czy może już nawet rozdroża. Z pomocą brata Miley ściąga córkę zamiast do Nowego Jorku – do Crowley Corners. Okazuje się, że jej tropem podąża dociekliwy reporter, Oswald Granger. Istnieje realne zagrożenie, że wykryje on tajemnicę tożsamości Hannah Montany. Miley spotyka tu też przyjaciela z dzieciństwa, Travisa Brody i szybko się w nim zakochuje. A następnie, ku swemu zdziwieniu, znajduje nazwisko Hannah Montany na liście wykonawców koncertu mającego ocalić Crowley Meadows przed pozbawionym skrupułów deweloperem… Prosi o pomoc Lilly, a ta przybywa z odsieczą. Udaje Hannah Montanę, co rzecz jasna powoduje istną lawinę komplikacji.

Podwójne życie nastolatki

Czemu serial zawdzięcza swój oszałamiający sukces? Według wielu komentatorów, kluczowa była postać bohaterki. Oto zwykła dziewczyna, która prowadzi ekscytujące, równoległe życie! Jest jednocześnie dobrze ułożoną nastolatką i gwiazdą, celebrytką. W nowym, kinowym filmie postanowiono podkreślić chęć powrotu dziewczyny do zwykłego życia. Hannah czyli Miley ma już dość bycia Hannah Montaną i na prowincji przeżywa rozterki – ale i niespodziewane uczucie.

Mitchel Musso, odtwórca roli Olivera, wspominał w wywiadzie dla MTV News, że jego zdaniem film będzie utrzymany w tonacji bardziej serio niż widowisko telewizyjne; znajdzie się w nim wiele bardziej dramatycznych, ale też i sentymentalnych elementów. Jak wspomnieliśmy, akcja rozpoczyna się w chwili, gdy bycie gwiazdą powoduje u bohaterki odczuwalny i niepokojący rozbrat z rzeczywistością. Wtedy jej ojciec nakłania dziewczynę, by odwiedziła rodzime Crowley Corners w Tennessee. Mądry tata wie, co robi.

Znane są już piosenki z filmu: „Butterfly Fly Away” (duet Miley z filmowym i jednocześnie rzeczywistym ojcem), pastiszowe „Hoedown Throwdown”, czy podniosła ballada „The Climb” w wykonaniu Miley. W sumie Miley Cyrus wykonuje w filmie trzynaście piosenek i numerów musicalowych.

Trudne zadanie połączenie elementów komediowych, widowiska muzycznego i opowieści psychologiczno-obyczajowej powierzono brytyjskiemu reżyserowi Peterowi Chelsomowi, doświadczonemu w zbliżonej materii, gdyż mającemu na koncie m.in. wyśmienite Umrzeć ze śmiechu oraz Zatańcz ze mną, z udziałem Jennifer Lopez i Richarda Gere’a.

Pokochać kowboja

Gdy Miley spotyka swego dawnego kolegę z dzieciństwa, Travisa, bardzo szybko się zakochuje. Nie ujawnia mu jednak swej podwójnej tożsamości. Jest przekonana, że jako Hannah zrobi na nim większe wrażenie. Ale okazuje się, że przystojny kowboj woli ją jako Miley. Niełatwo przyjdzie mu wybaczenie jej, że go oszukała.

Dość długo trwały poszukiwania odtwórcy tej kluczowej roli. Nie chcieliśmy obsadzać ani kaskadera, ani uznanej gwiazdy, a takie były początkowe pomysły – opowiadał Gough. – Zdecydowaliśmy, że należy poszukać zdolnego, młodego aktora z Południa. Kogoś, kto miałby charyzmę i intensywność Brada Pitta z czasów, kiedy tamten grał w „Thelmie i Luizie”. Zorganizowaliśmy poszukiwania i casting. Na Lucasa Tilla trafiliśmy w Atlancie, odbyły się próby z Miley i wszystko pięknie zagrało. Till („Spacer po linie”, serial „Doktor House”) przyznał, że widzi spore podobieństwa pomiędzy graną przez siebie postacią a sobą. Jak wielu chłopaków z Południa, Travis ma w sobie dużo rezerwy. Ja też nie lubię zbytnio ujawniać głębokich emocji. No i obaj bardzo lubimy jeździć konno, choć ja dopiero niedawno zacząłem – śmiał się młody aktor.

To nie miał być wyidealizowany romans nastolatki zakończony tym, że nasza dwójka zmierza razem ku zachodzącemu słońcu – tłumaczył Chelsom. – Ten chłopak ma silną osobowość. I jest też osobą, która zdecydowanie sprowadza dziewczynę na ziemię.

Till wziął intensywne lekcje gry na pianinie i gitarze oraz jazdy konnej. Zwłaszcza to ostatnie zajęcie bardzo go wciągnęło. Nie wyobraża już sobie życia bez koni. Jego partnerem na planie był koń Seabiscuit, który w 2003 roku z sukcesem wystąpił w znanym filmie o tym samym tytule, grając słynnego konia wyścigowego z czasów Wielkiego Kryzysu.

Superbohaterka dla dzieciaków

Producent Gough ma swoją, trzeba przyznać, mocno przekonującą teorię dotyczącą powodzenia serialu. „Hannah Montana moim zdaniem przypomina w swej podstawowej strukturze opowieści o superbohaterach, ale myślę, że skierowana jest przede wszystkim do dorastających dziewcząt. Hannah jest normalną uczennicą szkoły średniej i musi stawiać czoło wielu problemom szkolnym, rodzinnym, czy dotyczącym relacji uczuciowych. Wielu nastolatków, i zresztą nie tylko nastolatków, nienajlepiej sobie z takimi kwestiami radzi. Stąd owo marzenie, by zyskać moc jako muzyczna, uwielbiana gwiazda, jest tak nośnie. To drugie życie jest jak nałożenie kostiumu superbohatera. Dodaje potrzebnej siły, ale czasem powoduje też poważne problemy" – mówił.

Jak twierdzili scenarzyści serialu, realizmu tej historii dodał fakt, że w głównych rolach obsadzono córkę i ojca. Rychło twórcy zaczęli wykorzystywać obserwacje dotyczące ich wzajemnej relacji i uwzględniać je w scenariuszach kolejnych odcinków. Doświadczenia Billy’ego w showbiznesie, fakt, że oboje pochodzą z Południa, co związane jest nie tylko z akcentem, ale i mentalnością oraz systemem wartości – wszystko to znalazło odzwierciedlenie na małym ekranie. "Stało się tak, że sztuka imitowała życie, a życie z kolei zaczęło imitować sztukę" – śmiał się Billy Ray Cyrus. – "Początkowo wcale tego nie planowaliśmy, ale tak po prostu wyszło". Postanowiono zatem w wersji kinowej ten ważny wątek jeszcze bardziej pogłębić.

Ta cudowna Miley

Zdaniem producenta Ala Gougha (znany scenarzysta, pracował miedzy innymi przy Spider-Manie 2, Kowboju z Szanghaju i serialu Tajemnice Smalville), powstanie kinowego filmu było nie tylko naturalną próbą skonsumowania sukcesu, ale i niejako koniecznością. "Ponieważ grzechem i po prostu błędem byłoby marnować tak wielki talent, jakim dysponuje Miley Cyrus. Być naturalnym na planie filmowym to najtrudniejsza rzecz na świecie! Miley ma ten niezwykły dar, wspaniały instynkt, który to umożliwia. W dodatku jeszcze świetnie tańczy i śpiewa. Z radością obserwowałem, jak rozwija się jej talent" – opowiadał Gough.

"Gdy w Los Angeles rozpoczyna się akcja filmu, Miley znajduje się pod potężną presją swego gwiazdorskiego alter ego – Hannah Montany. Zmartwiony ojciec proponuje zagubionej nastolatce powrót do rodzinnego miasteczka" – tłumaczył Billy Ray Cyrus. – "Te kwestie są bliskie moim własnym doświadczeniom. Miałem przecież podobne problemy. Mój ojciec zawsze mi powtarzał, że dobrze jest wiedzieć, jaki następny ruch wykonać na życiowej drodze. Ale mówił też, iż najważniejsze jest to, aby pamiętać, skąd się pochodzi, nigdy nie zapominać o własnych korzeniach. O tym przede wszystkim opowiada nasza historia".

Potwierdzała to także Miley. "Najważniejsze wydaje mi się to, że nasz film przypomina, że dobrze jest zatrzymać się i pomyśleć: kim jestem, czego pragnę, dokąd zmierzam? W moim prywatnym życiu sama musiałam to nie raz uczynić. W Nashville czuję się jak w domu. Musisz powrócić do realnego świata – oto moim zdaniem najważniejsze przesłanie naszego filmu".

Miley wraca do domu na urodziny swej babci Ruby i stopniowo zaczyna sobie uświadamiać, jak wiele zawdzięcza rodzinie. Dochodzi do wniosku, że jej sukces jako gwiazdy pop ma źródła w rodzinnym Tennessee, wśród ludzi, którzy ją zawsze kochali i wspierali. Scenarzysta Berendsen opowiadał, że właśnie na tym opierała się koncepcja filmu. "W serialu bardzo niewiele dowiadujemy się o pochodzeniu i dzieciństwie Miley. Chcieliśmy pokazać źródła jej sukcesu oraz to, co ukształtowało jej charakter – jednak bez retrospekcji. Odbyć podróż w przeszłość, pozostając w teraźniejszości" – tłumaczył swe intencje.