Morderstwo w Orient Ekspresie

7,1

Jeden z pasażerów Orient Ekspresu ginie od pchnięcia nożem, do akcji wkracza detektyw Herkules Poirot.

W filmie widocznych jest kilka błędów jego twórców. Jednym z nich jest widok z okna pociągu podczas picia przez Poirota miętowego likieru nowoczesnego modelu samochodu, charakterystycznego dla lat 70., a nie połowy 30., w których toczy się fabuła.
Muzycy w restauracji w Stambule noszą tradycyjne tureckie czapki typu fez. Film rozgrywa się w 1935 roku, dziesięć lat po tym, jak Mustafa Kemal Ataturk zakazał fezu w Turcji.
Brytyjski oficer, który eskortuje Poirota na promie, dziękuje mu za ocalenie honoru brytyjskiego garnizonu w Jordanii. Królestwo Jordanii nie istniało do 1946 roku. W 1935 roku był to emirat Transjordanii.
Film ma miejsce w 1935 roku, a francuska lokomotywa z numerem SNCF powstała dopiero w 1938 roku, kiedy to francuskie koleje zostały znacjonalizowane.
Film ma miejsce w 1935 roku, a lokomotywa ratunkowa wydaje się typem 141R, zbudowanym w USA i wprowadzonym na rynek dopiero w 1945 roku.

W scenie, kiedy odnaleziony zostaje w walizce uniform konduktora, pomiędzy poszczególnymi ujęciem można zauważyć zmianę położenia czapki konduktorskiej.

Podczas wsiadania pasażerów do pociągu słyszymy komunikat o dokładnej trasie przejazdu Orient Expressu: Sofia, Belgrad, Zagrzeb, Brod, Triest. Brod został wymieniony po Zagrzebiu, stąd można byłoby przypuszczać, iż znajduje się on między Zagrzebiem a Triestem, a faktycznie miasto to leży pomiędzy Belgradem a Zagrzebiem.
Akcja filmu ma miejsce w 1935 roku, ale wiele dodatków wykorzystanych w scenerii np. w tureckiej restauracji, na stacji kolejowej itp. nie jest z tego okresu. Nawet aktor Michael York, grający hrabiego Andrenyi, ma długie włosy, które noszono w latach 70. XX wieku.
W napisach początkowych filmu Colin Blakely jest błędnie wymieniany jako Colin Blankey.
Wielu statystów grających żebraków na dworcu patrzy bezpośrednio w kamerę, powinni mieć smutne miny, a tymczasem widzimy, że są uśmiechnięci i się cieszą.
Po tym, jak Pan Beddoes dźga Ratchetta i wyciąga z niego nóż, widać, że jest on czysty i błyszczący.
Kiedy przybywa lokomotywa ratownicza, aby odgarnąć śnieg, widać, że śnieg płynie gładko jak płyn. Jest oczywiste, że śnieg to naprawdę piana z mydlanej cieczy.
Na dworcu orientalne kobiety w kimonach są wyraźnie ubrane jak Japonki, ale słychać, że mówią po kantońsku.

Ogólne

Czy wiesz, że?

Fabuła

Multimedia

Pozostałe

Zarządzanie