Debiut Króla Nocy 8

Michael Mann to reżyser, któremu udało się wypracować swój własny unikalny styl. Na początku lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku był już uznanym producentem serialów o tematyce kryminalnej, a także doskonałym scenarzystą. Mając za sobą takie tytuły i zasługi, oczywiste było, że niebawem przeniesie się na duży ekran.

Głównym bohaterem filmu jest Frank (w tej roli James Caan) - doświadczony specjalista od kradzieży brylantów. Pod swoją działalność ma przykrywkę - jest właścicielem baru oraz sprzedaje samochody. Po spędzeniu wielu lat w więzieniu chce założyć rodzinę i rozpocząć nowe życie jako uczciwy obywatel. Zerwanie z przeszłością okazuje się jednak nie być takie proste.

Reżyser postanowił wykreować postać, w którą wciela się Caan w taki sposób, aby uzmysłowić widzowi, jakimi pobudkami się on kieruje. Wbrew pozorom Frank, choć z deka narwany, jest honorowym człowiekiem. Lojalnym względem przyjaciół i niezawodnym, który jest w stanie zrobić dla nich wszystko, o czym można się upewnić w scenie więziennej konwersacji z jego mentorem Oklą.

Scenariusz pierwszego kinowego filmu Manna oparty został na powieści "The Home Invaders" autorstwa Franka Hohimera, który był zawodowym włamywaczem i złodziejem biżuterii. Hohimer służył także jako doradca techniczny na planie filmu, gdy zdjęcia kręcone były w Chicago. Czołowym opiniodawcą w kwestiach technicznych był jednak inny włamywacz John Santucci, który specjalnie na potrzeby produkcji przeszkolił Caana w scenach rabunku.

Mann już w pierwszej scenie daje pokaz swego kunsztu reżyserskiego. Możemy oto zaobserwować, jak złodziej z profesjonalną skutecznością włamuje się do sejfu. Reżyser przywiązuje tu uwagę nawet do najmniejszych szczegółów, a kamera sprawnie inscenizuje pracę Franka oraz jego skupienie nad wykonywanymi czynnościami. Mann jako scenarzysta doskonale poradził sobie także w wątku miłosnym i potwierdził tym samym, że jest jednym z lepszych scenarzystów w tym zakresie. Uwidoczniane to jest w scenach rozmowy z Jessicą, gdzie umożliwiono widzowi inwigilowanie dwójki ludzi, którzy nigdy nie doświadczyli prawdziwego uczucia.

Muzykę do filmu skomponował niemiecki zespół elektroniczny Tangerine Dream. Praca muzyków najwyraźniej nie została doceniona, gdyż w 1982 roku za swój wkład otrzymali nominację do Złotej Maliny za najgorszą muzykę. Tym niemniej uważam, że to nagranie scementowało i potwierdziło, że Tangerine Dream jest zespołem w swym gatunku najwyższego sortu.

Film Manna oferuje również doskonałą obsadę. Prócz wymienionego już Jamesa Caana w filmie możemy zobaczyć doskonale partnerującą mu Tuesday Weld, muzyka country Williego Nelsona, a także w swojej pierwszej ważnej roli Jamesa Belushiego oraz zupełnie debiutujących Williama Petersena i Dennisa Farinę.

Złodziej to wzorcowy dramat sensacyjny, który nie tylko doskonalił warsztat Manna i rozwinął skrzydła przy jego późniejszej twórczości, ale również stał się inspiracją dla innych twórców jego nocnego stylu. Ten, kto widział i polubił Drive Nicolasa Windinga Refna, odnajdzie pewne analogie.