Słodycze albo psikus 1952

W Halloween o północy wiedźma Hazel przelatując nad ratuszem miejskim na swej magicznej miotle, zauważa osobliwą grupkę upiorów, które okazują się siostrzeńcami Kaczora Donalda. Dynio, Hyzio i Zyzio przebrani w duchy zmierzają do domu wuja, aby wyłudzić od niego słodycze. Donald co prawda daje im po cukierku, ale w każdym umieszcza trochę dynamitu, który eksploduje w łapkach chłopców, a na koniec polewa ich wodą. Hazel to obserwuje i postanawia sama wydobyć od kaczora słodycze, ale zostaje potraktowana z podobną manierą. Wiedźma wraz z kaczorkami postanawiają dać Donaldowi nauczkę. Recytując Szekspira, Hazel uruchamia swój magiczny kocioł, w którym przyrządza czarodziejska mieszankę. Nabierają gotowego płynu do pompki i wyruszają do domu Donalda, dosiadając magicznej miotły. Czarownica spryskuje po drodze wszystko magicznym wywarem, co powoduje, że przedmioty ożywają lub zamieniają się w duchy. Cała ta ferajna nawiedza Donalda, niemiłosiernie się naprzykrzając. Udręczony kaczor jest bliski wydania zawartości swojej spiżarni, ale w ostatniej chwili zmienia plan i połyka klucz do niej. Hazel w odwecie spryskuje mu nogi magicznym płynem i – przygrywając na miotle jak na banjo – skłania go do wykonania szaleńczych pląsów, by wytrzepać z niego klucz. Donald wypluwa klucz, ale sprytnie wsuwa go pod drzwi spiżarni… Anonimowy