Pressboki

„Przeżyłam wybory miss. Koniec z przebieraniem”

Oprócz ogromnego sukcesu jaki Gracie Hart odniosła podczas konkursu piękności, nie mówiąc już o przyjaźniach tam nawiązanych i fakcie, że występ jej na wybiegu to prawdziwy knockout, prawdą pozostaje, że początkowo musiała być do tego nakłaniana, szkolona a nawet stosowano wobec niej groźby. Teraz kiedy pięć minut sławy dobiegło końca oraz dyskomfort związany z pozowaniem na scenie w butach na wysokim obcasie lub w suknie wieczorowej należy do przeszłości, odczuwa ulgę, że może włożyć przepisowy garnitur oraz powrócić do FBI, które tak kocha oraz do wszystkiego co w tej pracy najpiękniejsze czyli: śledzenie, strzelaniny oraz włóczenie się z chłopakami. Zamierza spędzać ze swoim chłopakiem więcej czasu, co ostatnio nie zdarzało się zbyt często. Powrócić do normalności. Sama Bullock przyznaje, „to była prawdziwa ulga móc włożyć na siebie granatowy, zapinany garnitur, ortopedyczne buty, przybierać męskie pozy i dłubać w zębach kiedy tylko naszła cię na to ochota. To prawdziwa wolność. To jedna z tych rzeczy, które podobają mi się w Gracie – ma w nosie co inni o niej myślą.” Niestety to co ludzie myślą miało za chwilę nabrać znaczenia. To nie koniec popularności Gracie, a prawdę mówiąc to ledwie jej początek. Nawet kiedy nie jest zrobiona tłumy rozpoznają ją na ulicach co utrudnia śledzenie przestępców. W trakcie napadu na bank, interwencja policji o mało nie kończy się tragicznie kiedy jeden z podekscytowanych fanów zdradza napastnikom jej obecność. Od tego momentu Gracie uświadamia sobie, że stała się zagrożeniem dla zespołu i nie może wykonywać już swojej pracy, którą tak kocha. Sytuacja w życiu osobistym wcale nie wygląda lepiej. Związek z jej byłym kolegą Eric’iem Matthews, o którym była przekonana, że podąża w dobrym kierunku, raptownie kończy się zanim tak naprawdę się zaczął: odwołana randka, niezręczna rozmowa telefoniczna i fatalne poczucie, że zrobiła z siebie idiotkę. „Tylko dlatego, że nagle poczuła w życiu zupełną pustkę”, wyjaśnia Bullock, Gracie rozważa szaloną propozycję aby stać się oficjalną maskotką Biura. Sława Gracie, która tak ją unieszczęśliwiała, ma swoje dobre strony, szefowie FBI są przeszczęśliwi. Liczba kandydatów na agentów rośnie, a lekko nadwerężony obraz Biura lśni, i to dzięki niej. Ludzie ją uwielbiają. Codziennie napływają całe torby listów, w których kobiety piszą, że odwaga Gracie zainspirowała je, że zdecydowały się na kurs samoobrony oraz postanowiły przejąć kontrolę na swoim życiem. Ponieważ Gracie nie może wykonywać swojego dawnego zawodu, jej przełożony McDonald (Ernie Hudson) sprytnie zauważa, że można by wykorzystać jej status gwiazdy i zatrudnić ją w roli rzecznika prasowego Biura, jako „nową twarz FBI.” Ma jej w tym pomóc osobisty stylista (Diedrich Bader) aby Gracie Hart wyglądała tak jak pragną tego fani – wymalowana, wyfryzowana, lśniąca i gotowa stanąć przed kamerą. Chcą również wysłać ją na objazdową kampanię reklamową. W sumie, czemu nie? Jest to sposób aby mogła zachować pracę, którą kocha czyli bycie agentką FBI, oraz oderwać się na moment od problemów osobistych. Na dodatek, co musi przyznać, niektóre z listów napisanych przez fanów okazały się być naprawdę wzruszającymi i fakt, że pomaga ludziom podnosi ją na duchu. Postanawia więc spróbować. Ale jej persona, wkrótce zaczyna żyć swoim własnym życiem. Uzbrojona w zręcznie napisaną autobiografię wychwalającą jej wspaniałe osiągnięcia w walce z kryminalistami pod tytułem „Od złego zachowania do Miss Agent”, Gracie wchodzi w świat talk szołów, kamer oraz szalejących tłumów (nie wspominając o coraz większej niechęci ze strony jej byłych kolegów). Szybko zaczyna przypadać jej do gustu takie życie, które traktuje coraz poważniej. „Jest to pewne lekarstwo na rozczarowania, które spotkały ją niedawno, teraz jest twarzą FBI,” sugeruje Lawrence, „i traktuje to jak nową religię. Kiedy widzimy ją następnym razem, wydaje się, że to nie ta sama osoba. I pod spodem, nie jest już tym kim była.” Gracie wyjątkowo szybko opanowała sztukę otaczania się gadżetami. Manikiurzystka jest na jej zawołanie, a sama podróżuje limuzyną. Powiew uwielbienia oraz bycie traktowaną jak ktoś z wyższych sfer jest uzależniający. Bullock przestrzega „Trudno jest nauczyć się pozostać sobą kiedy sława przesłania ci świat i tych, którzy są twoimi prawdziwymi przyjaciółmi.” Te wyzwania kryjące potencjalne wzloty i upadki tworzą równie ważny temat kiedy to normalny dzień pracy składa się z niesamowitych spotkań pełnych emocji. Pierwsza pobudka pojawia się pod postacią nawróconej agentki Sam Fuller, mającej kiedyś problemy z powstrzymaniem złości, którą bardzo przekonywująco gra Regina King. Otrzymująca nieustające dowody uznania za jej zeszłoroczną rolę w dramacie Ray, King znana jest również z wcielenia się w szereg postaci w filmach jak Legalna Blondynka 2 czy Jerry Maguire. Sam trzyma się sztywno regulaminu o czym świadczą jej równo przycięte włosy oraz gładki jak powierzchnia buta kołnierzyk. Jest bystra, twarda, bardzo umotywowana i silnie skoncentrowana na swojej karierze. Nie robi na niej wrażenia image Gracie – supergwiazdy, a wręcz jest zdania, że ta znana agentka stała się lalką Barbi FBI, o czym nie omieszka jej powiedzieć. Dla King postać Sam, „to ktoś kto do tej pory cały czas musiał borykać się z sytuacjami, w których musiała udowadniać, że potrafi dać sobie radę, więc dlatego jest ona typem osoby budującej wokół siebie mur. Już pierwsza scena ukazuje próbkę jej agresji i to ile wysiłku ją kosztuje aby powstrzymać się. Brzydzi się Gracie, że straciła kontakt a rzeczywistością i przestała być silna. Kiedy bada ją wzrokiem to myśli, „jestem lepsza od ciebie i jestem lepszą agentką niż ty.” Oczywiście Gracie w tym samym czasie myśli „nie, nie, nie jesteś”. „Sam, jako ochroniarz Gracie, towarzyszy jej w trakcie różnych wystąpień publicznych gdzie każda sytuacja wyzwala w niej chęć użycia siły fizycznej,” przyznaje Pasquin. Zabawne jest to, tłumaczy Lawrence, że „Sam jest bardzo podobna do Gracie z pierwszego filmu. Jest twarda. Nie przepada za towarzystwem. Kiedy wybiera się do knajpy z innymi agentami, siedzi sama. Nie ma w niej tego towarzyskiego wdzięku i każdy problem próbuje rozwiązać przy pomocy pięści, dokładnie tak jak Gracie rok wcześniej. Czasami odnosi się wrażenie, że to postać Gracie w dwóch osobach walczących ze sobą. To ciekawe zestawienie zupełnie innych bohaterów na papierze staje się jeszcze bardziej elektryzujące w wykonaniu Sandy i Reginy.” Pewnego dnia podczas podpisywania książki Gracie nie wierzy własnym uszom kiedy dowiaduje się, że Miss Stanów Zjednoczonych – jej najlepsza przyjaciółka Charyl Frazie (Heather Burns) – oraz jej towarzysz Stan Fields (William Shatner) zostali porwani w Las Vegas podczas dobroczynnej wizyty. Nagle, przyznaje Lawrence, „każdy instynkt jaki posiada, zarówno jako przyjaciółka jak i agentka FBI, uaktywnia się. Zdaje sobie sprawę, że musi uratować ich.” Jej szefowie, przerażeni wizją, że coś strasznego może stać się ich medialnej maskotce, zezwalają jej tylko na udział w konferencji prasowej, która odbędzie się w Las Vegas, a gdyby jednak starała się działać na własną rękę wysyłają Sam do towarzystwa. Dla Sam jest to wspaniała okazja aby zabłysnąć i nie pozwolić Gracie aby sama załatwiła sprawę i popsuła jej szyki. Lokalny agent Collins (Treat Williams), przewodzący dochodzeniu z ramienia władz Las Vegas podziela z nią ten punkt widzenia. Mimo, że jest człowiekiem o jawnie przyjaznym podejściu, to zmęczony już jest zajmowaniem się gwiazdą. Jest osobą ambitną i nie poddaje się, dlatego też ostatnią rzeczą, której pragnie jest aby ktoś mieszał się w jego sprawy – albo i gorzej, aby sławna Gracie Hart skupiła całą popularność na sobie i zprzątnęła mu ją sprzed nosa. Collins wyznacza podwładnego o przyjacielskim nastawieniu i wielkim zapale ale niezbyt kompetentnego agenta Foreman’a (Enrique Murciano), aby wypełnił czas gościom pokazami, imprezami, konferencjami i zapakował jak najszybciej na pokład samolotu do Nowego Jorku. Collins nie znosi widoku Foreman’a co także jest świetną okazją aby pozbyć się całej trójki. Gracie nie ma zamiaru ukraść mu sprawy. Szczerze. Pragnie tylko pomóc. Ale kiedy Collins lekceważy jej wkład, ignoruje wszystkie wskazówki a do tego stara kierować się dochodzeniem, które w opinii Gracie podąża w zupełnie przeciwnym kierunku, nie ma wyboru, jedyną rzeczą, którą powinna teraz zrobić to: rozwiązać zagadkę i uratować swoich przyjaciół. A inni niech lepiej zejdą jej z drogi.

Aktorzy

Sandra Bullock (Gracie Hart/Producent) jest jedną z najbardziej poszukiwanych aktorek obsadzaną w rolach kobiecych w Hollywood. Ostatnio można było zobaczyć ją przy boku Hugh Grant’a w komedii romantycznej Two Weeks Notice. Film, w którym również partycypowała jako producent, zarobił ponad 200 milionów dolarów w samych tylko kinach. Bullock spróbowała szczęścia również w telewizji produkując The George Lopez Show, który obecnie pojawia się w stacji ABC trzeci sezon z rzędu. Co więcej, można zobaczyć ją w niezależnej produkcji Crash, film ten będzie można obejrzeć w kwietniu 2005. Obsada filmu jest znakomita a reżyserował go Paul Haggis. Ostatnie osiągnięcia Bullock to rola w przebojowej komedii Miss Agent, którą również wyprodukowała; bohaterki thrillera psychologicznego Murder by Numbers, którego była koproducentem; oraz główna rola w Divine Secrets of the Ya Ya Sisterhood reżyserstwa Callie Khouri. Bullock pojawiała się w wielu filmach ale prawdziwy przełom nastąpił w 1994 kiedy zagrała w filmie Speed. Następne dwie produkcje, nominowany do Złotego Globu Ja Cię Kocham a Ty Śpisz, oraz The Net, mimo krytyki okazały się sukcesem. Jej następne role to kasowy Forces of Nature; Hope Floats, który był jej debiutem w roli producenta; Practical Magic, wyprodukowany przez jej własną wytwórnię, Fortis Films; Gun Shy, również dla Fortis Films; Speed 2:Cruise Control; A Time to Kill; In Love and War; Two if by Sea; The Vanishing; Demolition Man; Wrestling Ernest Hemingway; The Thing Called Love; oraz podkład głosu Miriam w filmie animowanym Książę Egiptu. Bullock zadebiutowała jako scenarzystka/reżyser w krótkiej produkcji Making Sandwiches, gdzie wystąpił również Matthew McConaughey, film ten pojawił się w 1997 na Sudance Film Festival. Bullock wyróżniono wieloma nagrodami i nominacjami, na które składają się dwie nagrody Blokbuster Entertainment Awards, oraz dwie MTV Movie Awards za rolę w Speed, nominację do Złotego Globu, nominacja American Comedy Award, dwie nagrody People’s Choice Awards oraz kolejne dwie przyznane przez Blokbuster Entertainment Awards za rolę w filmie Ja Cię Kocham A Ty Śpisz; People’s Choice Award oraz Blokbuster Entertainment Awards za rolę w A Time to Kill; oraz nominację za jej występ w hicie Miss Agent. W 1996, została wybrana „Female Star of the Year” przez NATO/ShoWest.

Dzięki rolom w popularnych filmach, REGINA KING (Sam Fuller) nie pozostała niezauważona przez Hollywood. Ta utalentowana aktorka wystąpiła ostatnio w filmie Ray obok Jamie Foxx. Obecnie, King pracuje nad serią animowaną Boondocks, gdzie użycza swojego głosu postaci Riley. Premiera Boondocks przewidziana jest na następną jesień na kanale Cartoon Network w ramach znanego bloku dla dorosłych„Adult Swim” nadawanego w nocy. Niedawno wystąpiła również w A Cinderella Story u boku Hilary Duff oraz Reese Witherspoon w Legally Blonde2: Red,White and Blonde, oraz sequelu, który okazał się hitem roku 2000 Legally Blonde. W zeszłym roku pojawiła się w filmie Daddy Day Care wraz z Eddie’m Murphy’m. Urodzona i wychowana w Los Angeles, King zadebiutowała w telewizji w hitowym sitcomie 227. Spędziwszy tam pięć sezonów, zrobiła krok w kierunku srebrnego ekranu pojawiając się w filmie Boyz N the Hood, reżyserskim debiucie John’a Singleton’a. Z Singleton’em związała się ponownie w pracy nad filmami Poetic Justice oraz Higher Learning. King zawsze starała się być konsekwentną w doborze ról postaci energicznych, pojawiając się zarówno w dramatach jak i komediach takich jak hit Friday z Ice Cube oraz A Thin Line Between Love and Hate, przy boku Martina Lawrence’a. Ale jeżeli mowa o jakimś zdecydowanym przełomie w jej karierze to nastąpił on w roku 1997 kiedy pojawiła się w pamiętnej roli Marci, żony Cuby Gooding’a Juniora w filmie Jerry Maguire. Następnie zagrała już role wiodące w How Stella Got Her Groove Back z Angelą Bassett, oraz kasowym thrillerze akcji Enemy of the State z Willem Smith’em; w filmie familijnym Mighty Joe Young z Charlize Theron; oraz komedii Down to Earth wraz z Chrisem Rock. King znalazła również sposób aby powrócić na mały ekran w roku 2000 w filmie telewizyjnym emitowanym przez kanał HBO If These Walls Could Talk 2 oraz w 2002 w komedii, która pojawiła się w stacji NBC, Leap of Life. King mieszka obecnie w Los Angeles ze swoim mężem Ian’em i dziewięcioletnim synem Ian’em Juniorem.

Enrique Murciano (Jeff Foreman) można obecnie oglądać w roli Danny’iego Taylor’a w hicie nominowanym do SAG, serialu Jerry’iego Bruckheimer’a Without a Trace na kanale CBS. Dramat ten odnosi wielkie sukcesy i zaczyna właśnie swój trzeci sezon z rzędu. Na liście najlepszych dramatów sezonu 2002/2003 zajmuje drugie miejsce. Rok 2004 był bardzo pracowitym dla Murciano i po raz kolejny zobaczymy go w debiucie reżyserskim Andy’iego Garcii Lost City. W filmie tym pojawiają się również Garcia, Robert Duvall, Dustin Hoffman i Bill Murray. Murciano zawsze interesował się aktorstwem, ku któremu zrobił krok po ukończeniu studiów na Tulane University oraz spędzeniu roku na New England School of Law. Kiedy znalazł się w Los Angeles kształcił się w renomowanym Larry Moss Studio. Przełomem dla Murciano stał się początkowo dwudniowy pobyt na planie, nagrodzonego Academy Award, filmu Stevena Soderbergh’a Traffic, który przekształcił się kilkutygodniowy okres pracy. Następnie Murciano pojawił się w filmie Black Hawk Down w reżyserii legendarnego Ridley’a Scott’a i producenta Jerry’iego Brickheimer’a. Wraz z nim wystąpili Josh Hartnet oraz Tom Sicemore. Inne projekty to gra u boku Jason’a Alexander’a w komedii, How to Go Out on a Date in Queens. Obecnie Murciano mieszka w Los Angeles ale często odwiedza Miami, gdzie się wychował i gdzie mieszka nadal jego rodzina. Jest wielbicielem egzotycznych samochodów, motocykli oraz zapalonym gitarzystą i pianistą.

William Shatner (Stan Fields) kariera jego to okres 50 lat, w trakcie której był aktorem, reżyserem, producentem, scenarzystą, pisarzem i jeźdźcem. Jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych ikon pop kultury ale i znanym w Hollywood filantropem. We wrześniu 2004, Shatner otrzymał nagrodę Emmy za rolę ekscentrycznego partnera kancelarii prawniczej Denny’ego Crane’a w filmie The Practice. Shatner odgrywa tę rolę w serialu, który okazał się hitem nadawanym przez ABC Boston Legal; dzięki której otrzymał Złoty Glob w styczniu 2005 roku. Shatner zadebiutował w roku 1957 w filmie Bracia Karamazow, a następnie w Procesie Norymberskim oraz Intruzie. W tym samym czasie występował na Broadway’u w The World of Suzie Wong oraz A Shot in the Dark. Od tej pory pojawiał się jako gość w kilkuset programach telewizyjnych takich jak Twilight Zone, Alfred Hitchcock Presents, Mission:Impossible, 77Sunset Strip oraz Dr.Kildare, zanim został nominowany do nagrody Emmy za rolę w serialu Trzecia Planeta od Słońca. Shatner zagrał również rolę tytułową w serii programów telewizyjnych T.J. Hooker zanim pojawił się w serialu CBS Rescue 911 nadawanym przez sześć sezonów. W roku 1966, Shatner wcielił się w rolę Kapitana James’a T. Kirk’a w serialu telewizyjnym Star Trek. Powtórzył tę rolę tym razem w produkcji filmowej Star Trek, oraz innych filmach takich jak Airplane II: The Sequel, Loaded Weapon 1 oraz Miss Agent. Jako reżyser zadebiutował w 1989 w filmie Star Trek V: The Final Frontier. Niedawno, wyreżyserował i wyprodukował oraz sam zagrał w Groom Lake. Shatner jest autorem ponad dwudziestu najlepiej sprzedających się książek zarówno o tematyce science-fiction jak i nie tylko. Jego seria powieści TekWar została zekranizowana przez The Sci-Fi Network, w której wystąpił i reżyserował. Niektóre z jego innych popularnych powieści to Man O’ War, Star Trek Avenger, Ashes of Eden, Star Trek Movie Memories oraz Get A Life. Dziedziną, w której Shatner również odnosi sukcesy to hodowla koni. W 1997 wygrał mistrzostwa World Harness Championship w Louisville, w stanie Kentucky, koniem „Revival”. Nie przestaje grać, pisać, produkować i reżyserować oraz udaje mu się znaleźć czas na działalność charytatywną oraz pasję dotyczącą sportów konnych. Wraz z żoną, Elizabeth oraz trójką dzieci mieszkają w Los Angeles.

Niewielu istnieje aktorów, którzy mogą pochwalić się tak długim i różnorodnym resume jak Ernie Hudson (McDonald), który zawsze był unikatową osobowością ekranową, potrafiącą zagrać każdą rolę. Wystąpił jako jeden z Łowców Duchów w dwóch filmach; zagrał prostego człowieka złotą rączkę Salomona w kasowym The Hand that Rocks the Cradle; oraz przez siedem sezonów Warden’a Glynn uznanego przez krytykę serialu HBO Oz, za który otrzymał nagrodę International Golden Satellite Award za najlepszy występ aktora dramatycznego. Wcielił się również w postać oficera szkoleniowca w 10-8 dla ABC, oraz ukończył ostatnio pracę nad Lackawanna Blues dla HBO oraz produkcję Randy’ego Miller’a Miss Hotchkiss Ballroom Dacing and Charm School. Oba filmy miały swoją premierę na Sudance Film Festival 2005. Hudson zadebiutował w filmie Gordon’a Park’a Leadbelly. Następnie pojawił się w kolejnych rolach takich jak The Main Event., z Barbarą Streisand; The Jazz Singer, z Neil’em Diamond’em; The Octagon, z Chuck’iem Norris’em; Going Berserk, z John’em Candy; oraz projektach telewizyjnych takich jak uznany mini serial King Abby’ego Mann’a oraz wysoko notowanych Roots II. Hudson grał zarówno role telewizyjne jak i kinowe do roku 1983, kiedy obsadzono go w roli Winstona Zeddemore, czwartego członka drużyny Łowców Duchów. Oba te filmy, w których wystapili Bill Murray oraz Dan Akroyd, były hitami kasowymi. Kolejne role Hudsona to The Weeds, Leviathan, Sugar Hill, The Cowboy Way, Speechless, No Escape, The Substitute, The Basketball Diaries, Congo, i The Crow. W trakcie swojej kariery, Hudson unikał obsadzania go w rolach jednego typu, dlatego też można zobaczyć go jako: palącego cygara zawodowego golfistę w Mirracle on the 17th Green, eksperta do spraw antyterrorystów w wysoko-notowanym filmie TBS Nowhere to Land, psychotycznego seryjnego zabójcę w thrillerze October 22, prezydenta Stanów Zjednoczonych w filmie akcji Stealth Fighter, a ostatnio James’a Jordana w Fox Family telefilmie Michael Jordan: An American Hero. Inne osiągnięcia to Spencer: Walking Shadow w A&E, z Joe Mantegna i Marcią Gay Harden, oraz CBS A Town Without Christmas, z Patricią Heaton oraz Peter’em Falk. Kiedy nie pracuje, Hudson uwielbia spędzać czas w domu z żoną Lindą i synami, Andrew i Ross’em.

HEATHER BURNS (Cheryl) pojawia się ponownie w roli Miss Rhode Island z filmu Miss Agent. Aktorka pracowała poprzednio z Sandrą Bullock oraz scenarzystą/reżyserem Marc’iem Lawrence w Miss Agent oraz Two Weeks Notice. Burns pojawiła się na ekranie w filmie Nory Ephron You’ve Got Mail, od tamtej pory nie narzeka na brak pracy. Jej pracę cechuje jedna rzecz – jeżeli ktoś choć raz z nią pracował zrobi to ponownie. Wkrótce zobaczymy ją w kolejnym filmie Ephron Bewitched gdzie zagra wraz z Nicole Kidman oraz Will’em Ferrell. Burns ukończyła Atlantic Theatre Company Acting School, następnie TISCH School of the Arts NYU, i powróciła w filmie All Things Considered, którego reżyserem jest Dawid Pittu; oraz Writer’s Block, reżyserii Woody’ego Allena. Burns dwukrotnie pracowała ze scenarzystą Kenneth’em Lonergan: w Lobby Hero, w reżyserii Marc’a Brokaw w Playwrights Horizons i John Houseman Theatre; oraz w produkcji na londyńskim West End This is our Youth w Garrick Theatre, w reżyserii Lawrence’a Boswell’a u boku Freddie’go Prinze Juniora and Chris Klein. W świecie produkcji niezależnych można ujrzeć ją w Kill the Poor, produkcji John’a Malkovich’a i reżyserii Alana Taylor’a; oraz nadchodzącym Lobster Farm z Jane Curtin and Danny’m Aiello; i Perception z Piper Perabo, Seth Meyers i Ajay Naidu. Na małym ekranie, Burns pojawiła się w serialu produkcji Tom’a Fontany i Barry Levinsona The Beat u boku Marka Ruffalo.

Diedrich Bader (Joel) występował w telewizyjnym serialu komediowym The Drew Carey Show jako Oswald Lee Harvey od roku 1995 aż do końca 2004. Ten wykonujący różne projekty aktor udzielił swojego głosu animowanym postaciom w filmach takich jak Dinotopia: Curse of The Ruby Sunstone, The Country Bears oraz Ice Age. Pojawił się również w filmach Napoleon Dynamite, Office Space, Europtrip, Jay and Silent Bob Strike Back oraz The Beverly Hillibillies(jako Jethro and Jethrine). Ostatnio można było zobaczyć go w filmie Dead & Breakfast.

Treat Williams (Collins) pojawił się w licznych filmach począwszy od przełomowej roli w Hair, w reżyserii Milos’a Forman’a, za którą nominowano go do Złotego Globu w 1980. Zaledwie dwa lata później otrzymał kolejną nominację do Złotego Globu za przedstawienie postaci Daniel’a Ciello w filmie Sidney’a Lumet’a Prince of the City. W jego dorobku znajduje się film Steven’a Spielberg’a 1941; Smooth Talk u boku Laura’y Dern; Dead Heat; Heart of Dixie; Things to Do in Denver When You’re Dead; Mulholland Falls Lee Tamahori; oraz Woody’ego Allena Hollywood Endings. Niedawno Williams został doceniony przez krytykę za rolę wiodącą Dr. Andy’ego Bron w serialu Everwood, za którą otrzymał nominację do Screen Actors Guild Award za wspaniałą grę w serialu dramatycznym w 2003 i 2004. Wśród innych osiągnięć telewizyjnych znalazła się grana przez niego postać Michael’a Ovitz w Late Shift, za którą nominowano go do nagrody Emmy za najlepszą rolę drugoplanową w 1996.

Casting: Powrót Ulubieńców oraz Nowe Postaci

Do Sandry Bullock oraz Reginy King dołącza w Las Vegas Enrique Murciano jako mało efektywny agent Jeff Foreman. Murciano, którego w roku 2002 nominowano do nagrody Screen Actors Guild za rolę w produkcji telewizyjnej Bez Śladu przyznaje, że „Jeff Foreman jest najprawdopodobniej najsłodszym bohaterem jakiego przyszło mu w życiu zagrać. Zwykle obsadzają mnie w rolach twardych, steranych życiem facetów, którzy na koniec umierają za kraj, a tutaj jestem odrobinę głupiutki i delikatny, to naprawdę słodkie.” „Faceci, którzy wyglądają tak jak Enrique nie powinni być zabawni”, żartuje Bullock. „Bóg nie zachowuje się tak. Z jednej strony daje ci coś, a z drugiej odbiera. Ale nie w przypadku Enrique – nie może powstrzymać się aby nie dać mu wielu talentów.” Gracie zaczyna przyglądać się Foreman’owi, jak Bullock wyjaśnia, „nie tylko dlatego, że ona jak i Sam wykorzystują go i stroją sobie z niego żarty, ale ponieważ dostrzega w nim pewien potencjał i naprawdę chce pomóc. Przypomina jej kogoś kim była wcześniej, osobę z talentem i pewną siebie, i wie, że należy go lekko popchnąć aby odkrył to w sobie.” Obsadzony w roli towarzysza piękności Stan Fields w filmie Miss Agent jest zdobywcą nagrody Emmy, Złotego Globu oraz Saturn Award. William Shatner jest tym, któremu udaje się nadać tej podszytej tchórzem i nieszczerej postaci namiastkę wdzięku. Tym razem Stan pojawia się w filmie jako zakładnik, a więc w sytuacji, w której talent prześlizgiwania się przez życie jest całkowicie bezużyteczny. Porywacze odsuwają jego kandydaturę osoby mogącej wystąpić w filmie wideo proszącej o zapłacenie okupu mimo, że stara się wywrzeć na nich wrażenie recytując listę ważnych kolacji, których był gościem. „Czasami odnoszę wrażenie, że publiczność nie do końca zdaje sobie sprawę jak zabójczo śmieszny jest William Shatner”, przyznaje Bullock, który na planie nosił przezwisko Bubba. „Jego zabawność, powinna działać na wszystkich. Gra Stan’a z ogromną finezją mimo iż oznacza to zrobienie z siebie kompletnego kretyna. Tylko bardzo inteligentna osoba nadaje się do tego, głupi ludzie takich nie potrafią grać.” Ernie Hudson powraca jako zwierzchnik McDonald, który pod naciskiem góry nakłania Gracie aby pogodziła rolę gwiazdy oraz rzecznika prasowego FBI. Hudson, który jest weteranem w showbiznesie z 25-letnim doświadczeniem pracy w kinie i telewizji sprawia, że wszystkie wątpliwości McDonald’a okazują się prawdą. Najprawdopodobniej jest człowiekiem, który rozumie Gracie lepiej niż ktokolwiek inny, i balansuje na linii między byciem jej szefem, powiernikiem, zwierzchnikiem oraz przyjacielem. Od razu widać kiedy jest dumny z Gracie lecz jeśli coś jej nie wyjdzie to żałuje, że nie udało mu się powstrzymać jej. Kiedy Gracie i Sam dzieli zaledwie kilka sekund aby rzucić się na siebie w sali gimnastycznej FBI to właśnie McDonald zgrabnie łagodzi konflikt miedzy nimi. Na ekran powraca również Heather Burns jako Cheryl Frazie po tym jak zdobyła tytuł Miss Stanów Zjednoczonych i stała się najlepszą przyjaciółką Gracie w Miss Agent. „Widownia identyfikowała się z postacią Cheryl,” przyznaje Bullock. „Była kimś kto posiada ogromne serce ale nie ma specjalnie większych szans aby wygrać konkurs, ale stało się odwrotnie i było to bardzo miłe. W tym przypadku mamy do czynienia z osobą, której życzymy jak najlepiej i chcielibyśmy by wygrała, jest to osoba przypominająca trochę nas samych albo przynajmniej kogoś kto jest z naszego świata.” „Cheryl jest przeciwieństwem Gracie,” sądzi Burns. „Gracie jest twardą dziewczyną, która nauczyła się sprytu na ulicach, Cheryl zaś jest niewiniątkiem. Sprawia wrażenie bardzo dobrej i słodkiej kobiety i chociaż nie jest przebojowa to jednak ma w sobie pewną inteligencję, która czasami ujawnia się i zadziwia ludzi.” „Heather posiada tę wyjątkową komediową cechę, dopadającą cię znienacka,” mówi Bullock, która jest częścią zespołu po raz trzeci, po filmach Miss Agent oraz Two Weeks Notice. „Często nie zdajemy sobie sprawy z tego, że jest zabawna do momentu kiedy wypowiada najbardziej absurdalne zdanie na świecie w sposób jak najbardziej poważny.” Kolejnym aktorem znanym ze swojego komicznego charakteru jest Diedrich Bader, znany widzom z niepowtarzalnej roli Oswalda w komedii telewizyjnej The Drew Carey Show, który pojawia się tutaj wyznaczony przez Agencję do opieki nad Gracie, stylista Joel. „Rola ta zyskuje dzięki niemu nie tylko ogromną dawkę humoru ale także pewną dozę współczucia”, mówi Bullock. Zgadzając się z Bullock, że taki rodzaj humoru „powinien mieć prawdziwe źródło”, Bader odgrywa tę postać „bardzo dokładnie, aż trudno wręcz uwierzyć, że postać taka jak Joel w ogóle może istnieć. Godząc się na rolę, należy starać się myśleć tak jak sama postać, i dopóki robisz to szczerze to możesz posunąć się taj daleko na ile publiczność pozwoli ci, bo wiedzą, że się wygłupiasz.” Zupełnie prywatnie, Bader często mówi swoim siostrzenicom, że Gracie Hart jest przykładem kobiety, która zrobiła karierę i daje sobie radę bo jest bystra. „To film o sile kobiet, w pracy i tak w ogóle, jeżeli tylko nie pozwolą sobie aby wmawiano im jakie są.” Jednym z największych fanów Bader’a na planie był Treat Williams, który stwierdził, „Nie mógłbym przebywać z nim w jednym pokoju bo bym pękł ze śmiechu.” Co byłoby pewnym problemem ponieważ postać grana przez Williams’a – Collins to człowiek niesłychanie ambitny i wścibski, całkowicie pochłonięty swoją karierą, który ma nadzieje, że wypłynie dzięki sprawie porwania, dlatego nie akceptuje żadnej pomocy, szczególnie ze strony nazbyt popularnej już Gracie Hart. Williams, wielokrotnie nominowany do nagrody Emmy, Złotego Globu oraz Nagrody Związku Aktorów Kinowych, natychmiast zgodził się na rolę, mówiąc, „Zawsze lubiłem grać role facetów w garniturach, starając się nadać im nieco subtelniejszy charakter. Oprócz tego, jak każdy facet w Ameryce, od dziesięciu lat lecę na Sandrę Bullock, czyż to niewystarczający powód.”

Filmowcy

Nieważne czy reżyseruje film fabularny, czy program telewizyjny czy też sztukę teatralną, John Pasquin (reżyser) zawsze znajduje się na elitarnej liście reżyserów rozrywkowych. W trakcie swojej kariery, Pasquin wyreżyserował jedne z najbardziej oglądanych seriali telewizyjnych oraz stworzył filmy, które bawią widzów na całym świecie. Pasquin występował przez pierwsze pół roku sezonu 2003 w roli producenta oraz reżysera przy komedii dla ABC The George Lopez Show. Tam właśnie poznał Sandrę Bullock, która była koproducentem programu. Niedawno, wyreżyserował Joe Somebody, gdzie w roli głównej pojawił się Tim Allen, Jim Belushi oraz Julie Bowen. W 1997 zajął się reżyserowaniem Jungle 2 Jungle gdzie wystąpili Tim Allen, JoBeth Williams i Martin Short. Film ten był pierwszym filmem fabularnym od czasu debiutu reżyserskiego, który okazał się hitem The Santa Claus, produkcji wytwórni Walt Disney Pictures dzięki któremu Pasquin okazał się być trzecim na liście reżyserów, których debiut odniósł ogromny sukces. Pasquin posiada ogromny talent przekładania swoich myśli na taśmę filmową ale oprócz tego stał się integralną częścią kilku programów telewizyjnych odnoszących ogromne sukcesy. Jego praca jako reżysera oraz producenta oraz kreatywność przy Home dla ABC została doceniona w postaci dwóch nominacji do nagrody Emmy. Otrzymał on również kolejną nominację do Emmy oraz Directors Guild of America Award za reżyserię popularnego dramatu LA Law. Jest on także reżyserem inauguracyjnym serialu dramatycznego thirtysomething. Pasquin wyreżyserował także inne seriale telewizyjne jak na przykład Roseanne oraz wiele odcinków Family Ties, Growing Pains, Newhart czy Alice. Jego współpraca ze scenarzystą/producentem Marc’iem Lawrence’m zaczęła się w czasach Family Ties, kiedy Pasquin reżyserował pierwszy odcinek tego cyklu. Ich ścieżki kariery skrzyżują się później ponownie kiedy zacznie on pracę nad filmem The Santa Claus a Lawrence pojawi się aby dokonać poprawek w scenariuszu. Zanim Pasquin przybył do Hollywood, spędził dziesięć lat szlifując swój warsztat i uzyskując coraz przychylniejszą krytykę reżyserując sztuki Off-Broadway oraz małe regionalne produkcje teatralne na terenie Stanów Zjednoczonych. Został wyróżniony nagrodą Obie za reżyserię sztuki Moonchildren, a potem zaś zajął się reżyserowaniem licznych produkcji dla Joseph Papp Shakespeare Festival w Nowym Jorku.

Sandra Bullock (producent) Patrz Biografie Aktorów.

Marc Lawrence (scenarzysta/producent) w swoim scenariuszu wysyła swoją bohaterkę Gracie Hart na nową wyprawę w filmie Miss Agent2: Uzbrojona i Urocza. Jest to już czwarty raz kiedy pracuje z Sandrą Bullock. Jako reżyser zadebiutował filmem Two Weeks Notice, po którym pojawiła się Miss Agent ,oraz jego pierwszy film z Bullock Forces of Nature. Mieszkaniec Brooklyn’u, który został wyrzucony z NYC Law School, Lawrence rozpoczął swoją karierę jako scenarzysta pisząc dla telewizji. Otrzymał nominacje do Emmy oraz Humanitas za pracę w charakterze scenarzysty i producenta serialu NBC Family Ties. Napisał również i wyprodukował kolejny serial NBC Pride and Joy. Co więcej, Lawrence napisał scenariusz do filmu fabularnego Life with Mikey, w którym wystąpił Michael J. Fox, oraz The Out-of-Towners, z Goldie Hawn i Steven’em Martinem.

Mary McLaglen (dyrektor produkcji) po raz piąty ma okazję współpracować z Sandrą Bullock, która kierowała produkcją następujących filmów Two Weeks Notice, Divine Secrets of the Ya-Ya Sisterhood, Practical Magic oraz Hope Floats. Kolejnym projektem McLaglen będzie Il Mare dla Warner Bros.Pictures, gdzie Bullock pojawia się u boku Keanu Reeves. Innymi osiągnięciami McLaglen jako koproducenta to Dodgeball, Envy oraz Pay It Forward. A także One Fine Day, Sgt. Bilko, Moonlight and Valentino, The Client oraz Sommmersby. Przemysł rozrywkowy nigdy nie był jej obcy gdyż urodziła się w utalentowanej rodzinie mającą do czynienia z showbiznesem. Jej dziadek to znany aktor Victor McLaglen; ojciec zaś Andrew V. McLaglen jest reżyserem; a brat, Josh McLaglen jest pierwszym asystentem reżysera.

JOHN KIRBY (kierownik produkcji) posiada certyfikat z ekonomii jak i również jest biegłym księgowym z ponad 30-letnią praktyką w tym zawodzie. Był zastępcą prezesa Village Road Show Limited w latach 1994 do 1998, oraz od maja 2002. W latach od 1990 do 1994, oraz od 1999 do 2002 piastował funkcję prezesa Village Road Show. Kirby był założycielem oraz dyrektorem stacji radiowej 2DayFM. Obecnie jest dyrektorem, Austerio Group Limited, Sea World Management Limited oraz Prezesem Village Roadshow Corporation Limited.

Wykształcony w Bannington College oraz Kalifornia Institute of the Arts Film School, Bruce Berman (kierownik produkcji) ukończył wydział historii Magna Cum Laude na UCLA w 1975 roku. Następnie ukończył Georgetown Law School 1978, i został przyjęty do palestry stanu Kalifornia tego samego roku. Berman rozpoczął przygodę z biznesem filmowym po namowie Jack’a Vanetti w MAPA w Waszyngtonie, kiedy to pracował jako asystent w szkole prawniczej. Po ukończeniu kształcenia, powrócił do Los Angeles gdzie rozpoczął pracę w charakterze asystenta Peter’a Gruber’a w Casablanca Filmworks we wrześniu 1978 roku. Następnie został asystentem Sean’a Daniel’a oraz Joel’a Silver w Universal Pictures w lipcu 1979, stając się wice prezesem do spraw produkcji Universal w 1982. W 1984, Berman przybywa do Warner Bros. Pictures jako wice prezes do spraw produkcji gdzie awansuje na starszego wice prezesa do spraw produkcji w 1988. Został powołany na funkcję Prezesa Produkcji Filmowych we wrześniu 1989 oraz staje się Prezesem Worldwide Theatrical Production w 1991, gdzie pracował do maja 1996. Pod jego egidą, Warner Bros Pictures wyprodukowało oraz rozpowszechniło następujące filmy: Presumes Innocent, Goodfellas, Robin Hood, Driving Miss Daisy, Batman Forever, Under Siege, Malcom X, The Bodyguard, JFK, The Fugitive, Dave, Disclosure, The Pelican Brief, Outbreak, The Client, A Time to Kill oraz Twister. W maju 1996 założył Plan B Entertainment, niezależną wytwórnię filmową przy Warner Bros.Pictures. W lutym 1998 Berman został mianowany prezesem oraz CEO Village Road Show Pictures, które następnie do roku 2007wyprodukuje 60 filmów jako partner joint venture Warner Bros. Pierwsze filmy to Practicel Magic, z Sandrą Bullock oraz Nicole Kidman; Analyze This, gdzie pojawia się Robert de Niro i Billy Crystal; The Matrix, z Keanu Reeves i Laurence’m Fishburne; Deep Blue Sea, gdzie występuje Samuel L. Jackson; Three Kings z George’m Clooney; Space Cowboys z Clintem Eastwood’em oraz Tommy Lee Jones’em; Miss Congeniality, z Sandrą Bullock i Benjamin’em Bratt’em; oraz Cats & Dogs. Kolejne filmy, które opuściły studio to Training Day, w którym pojawiają się nagrodzony przez Akademię Denzel Washington oraz Etan Hawke; Ocean’s Eleven,gdzie występują George Clooney, Brad Pitt, oraz Julia Roberts; Analyze That, Two Weeks Notice, w którym Sandra Bullock gra u boku Hugh Grant’a; The Matrix Reloaded, the Matrix Revolutions, Mystic River, Ocean’s Twelve oraz Constantine. Wkrótce pojawią się Charlie and the Chocolate Factory, z Johnny Depp’em w reżyserii Tim’a Burton’a.

Peter Menzies Jr., (reżyser zdjęć) ostatnio pracował nad filmami Cheer Up, The Great Raid oraz Kangaroo Jack. Jego osiągnięcia w dziedzinie kinematografii to Tomb Raider, The Kid, Bless The Child, The General’s Daughter, The Thirteenth Warrior, Hard Rain, A Time to Kill, Die Hard with A Vengeance, The Getaway, Posse oraz White Sands. Menzies ma na swoim koncie pewne osiągnięcia również jako reżyser zdjęć wielu reklam. Maher Ahmad (producent wykonawczy) urodził się w północno wschodniej Pensylwanii i będąc uczniem szkoły średniej pracował w lokalnym teatrze pomagając ekipie przy scenie. Następnie ukończył studia z wyróżnieniem na Northwerstern University gdzie obronił również pracę magisterską na temat scenografii i oświetlenia. Po dwóch latach uczenia teatrologii w college’u, Ahmad’owi powierzono stanowisko kierownika planu i światła „pierwszej fali” renesansu teatru w Chicago kiedy to przez pięć sezonów pełnił funkcję kierownika planu i światła w North Light Theater. Pracował nad kreacją ponad 100 projektów dla teatrów w Chicago między innymi St. Nicholas, Organic, Victory Garden, Goodman i sześciokrotnie mianowano go do nagrody Chicago Joseph Jefferson. Wczesne doświadczenia w pracy przy sztukach sprawiły, że Ahmad obecnie posiada wspaniały warsztat oraz umiejętności. Pewnego dnia, zupełnie przypadkowo zatrudniono go w roli reżysera do spraw artystycznych podczas kręcenia filmu w Chicago, od tamtej pory zajął się tylko i wyłącznie pracą w filmie. Ahmad przeniósł się z Chicago do Nowego Jorku gdzie pracował nad wieloma filmami między innymi Goodfellas, oraz Married to the Mob. Jego inne osiągnięcia to Dodgeball, Mr. 3000, Holes, Paid In Full, Gun Shy, US Marshals, Chain Reaction, That Night, The Cemetery Club, Miami Blues, Above the Law, The Fugitive i Angel Heart. Od czasu do czasu Ahmad wykłada w szkołach filmowych, poza tym jest, bibliofilem posiadającym kolekcję liczącą ponad 10.000 książek, na temat architektury, sztuki, kreacji, techniki oraz wielu innych dziedzin.

Garth Craven (montaż) niedawno ukończył pracę nad filmem Peter Pan oraz hitem komediowym Legally Blonde. Rozpoczął swoją karierę jako reżyser dźwięku a następnie został montażystą filmu Pat Garrett and Billy the Kid w 1973 W jego dorobku znajdują się filmy jak I Never Promised You a Rose Garden, Convoy, Educating Rita, Tuner & Hootch, Soapdish, Restoration, One Fine Day, My Best Friend’s Wedding, A Midsummer Night’s Dream, The Outfitters, Return to Me oraz What’s the Worst That Could Happen?

John Houlihan (muzyka) dopasował muzykę do ponad 27 filmów fabularnych oraz ułożył prawie tyle samo albumów ze ścieżką dźwiękową. Jego najważniejszymi osiągnięciami to nadzór nad muzyką do filmu Austin Powers oraz wydanym z nim albumem: Austin Powers: International Man of Mystery, Austin Powers: The Spy Who Shagged Me oraz Austin Powers In Goldmember. Wcześniej, Houlihan zajmował się muzyką do Training Day, który przyniósł Denzel’owi Washington’owi statuetkę dla najlepszego aktora, oraz do Freddy Got Fingered. Dopasował też muzykę do Charlie’s Angels oraz Charlie’s Angels: Full Throttle, gdzie wystąpili Cameron Diaz, Drew Barrymore and Luci Lui. W przeszłości, Houlihan pracował przy komedii romantycznej 13 Going On 30, z Jennifer Garner and Mark’iem Ruffalo; New York Minute, z Mary-Kate oraz Ashley Olesen; oraz Assault on Precinct 13, gdzie pojawił się Ethan Hawke i Laurence Fishburne.

Deena Appel (projektantka kostiumów) przestudiowała wszelkie rodzaje mody panującej w różnych okresach historii oraz jej style a następnie zaczęła projektować zarówno dla potrzeb produkcji telewizyjnych jak i filmowych. Appel jest adresatem wielu pochwał za jej oryginalne kreacje we wszystkich trzech filmach o Austinie Power czyli: Austin Powers: International Man of Mystery, The Spy Who Shagged Me oraz Austin Powers In Goldmember. Pracowała również z reżyserem tych filmów Jay’em Roach’em w Mystery, Alaska, gdzie wystąpił Russell Crowe. Appel ukazała swój talent w komedii braci Farrelly Stuck on You, gdzie w roli bliźniaków syjamskich wystąpili Matt Damon oraz Greg Kinnear, oraz remake’u Bedazzled w reżyserii Herolda Ramis’a. W filmie opartym na powieści H.G. Wells’a The Time Machine, stworzyła kreacje historyczne charakterystyczne dla roku 1899. W filmie Now and Then, skupiła się na oddaniu atmosfery panującej w małej miejscowości w roku 1970. Wykonała również tło kolonii w filmie Holy Matrimony; plan rodeo w filmie John’a Avildsen’a 8 Seconds; oraz przedstawiła kreacje w stylu nowoczesnym, które były kluczowe w Mother’s Boys oraz He Said, She Said. Jej osiągnięcia telewizyjne to produkcje HBO Weapons of Mass Distraction, A Mother’s Instinct, A Kiss to Die For oraz debiut reżyserski Diane Keaton, dramat z lat trzydziestych ubiegłego stulecia, Wildflower.

Informacje o produkcji

W filmie "Miss Agent 2: Uzbrojona i urocza" spotykamy agentkę FBI Gracie Hart (Sandra Bullock) krótko po tym jak w "Miss Agent" skutecznie udaremniła zamach podczas wyborów Miss Stanów Zjednoczonych, występując w przebraniu uczestniczki, a potem z dnia na dzień została gwiazdą mediów. Ostatnio nie wiedzie jej się tak dobrze. Załamana po skończonym romansie i sfrustrowana odkryciem, że świeżo zdobyta sława zagraża pracy tajniaka, którą uwielbia, Gracie po namowie szefa Agenta McDonald’a (Ernie Hudson) niechętnie zgadza się pracować dla FBI w jedyny w tej sytuacji możliwy sposób: ufryzowana i wystrojona na potrzeby serii talk szołów jako "twarz FBI". Jest to do tej pory największe osiągnięcie działu PR w historii agencji, która postanawia opublikować zdjęcia swojej dziewczyny z plakatu i ponownie ukazać jej wdzięki szerokiej publiczności, pomaga jej w tym osobisty stylista Joel (Diedrich Bader) Choć początkowo przyjmuje ją z oporami, sława szybko zaczyna podobać się jej i Gracie bierze swoją nową rolę trochę zbyt poważnie. Jej partnerka Sam Fuller (Regina King), twarda, ambitna agentka, która zdecydowanie nie należy do największych fanów Gracie, pierwsza zauważy, że rozpieszczona gwiazda FBI zmienia się w "Barbie z FBI". Ale gdy Cheryl (Heather Burns) najlepsza przyjaciółka Gracie, zwyciężczyni wyborów miss oraz jej towarzysz Stan Fields (HEATHER BURNS oraz William Shatner ponownie w tej roli), zostają porwani w Las Vegas, u Gracie znów włącza się instynkt policjantki. Nie chcąc stracić najcenniejszego nabytku FBI, zwierzchnicy zabraniają jej mieszać się i nakazują Sam pilnować jej, powierzając lokalnej FBI dowodzenie akcją ratowniczą, którą kierować mają Collins (Treat Williams) oraz młodszy agent Jeff Foreman (Enrique Murciano) do momentu kiedy sytuacja będzie bezpieczna. Jednak gdy w grę wchodzi rozwiązanie trudnej sprawy i pomaganie przyjaciołom, nie ma rzeczy, do której Gracie nie byłaby zdolna.

Castle Rock Enetertainment ma zaszczyt przedstawić przy współpracy Village Roadshow Pictures, produkcję Fortis Films: „Miss Agent 2: Uzbrojona i urocza" w roli głównej Sandra Bullock, w pozostałych rolach Regina King, Enrique Murciano, William Shatner, Ernie Hudson, Heather Burns, Diedrich Bader i Treat Williams. Reżyseria John Pasquin, scenariusz Marc Lawrence, oparty na postaciach stworzonych przez Marca Lawrence'a, Katie Ford i Caryn Lucas, producenci "Miss Agent 2": Sandra Bullock i Marc Lawrence, koproducent Gesine Bullock-Prado, producenci wykonawczy: Mary McLaglen, John Kirby, Bruce Berman. Światowe rozpowszechnianie filmu planowane jest przez Warner Bros. Pictures, spółkę należącą do Warner Bros. Entertainment, a w wybranych rejonach przez Village Road Show.

Jak Długo Możesz Nie Oddychać pod Wodą? Zanurzeni Podczas Show Na Wyspie Piratów

W filmie, popis kaskaderki ma miejsce w trakcie Siren show na Wyspie Skarbów, gdzie setki turystów dziennie gromadzi się aby obejrzeć walkę pomiędzy dwoma statkami pirackimi, w której ten przegrany tonie w wodach laguny. Niektóre ścieżki zostały nagrane na miejscu gdzie aktorzy oraz ekipa filmowa pływa w zimnej wodzie lub zwisa wzdłuż burt, ale większa część zdjęć szczególnie tych podwodnych została sfilmowana przy użyciu misternie zbudowanej repliki w Studio 16 leżący na terenie Warner Bros w Burbank. Tutaj, Pasquin mógł kontrolować wszystko (nagły sztorm przekształcający lagunę w coś co przypomina wnętrze miksera) tysiące detali związanych z bezpieczeństwem jak również mechaników odpowiedzialnych za opuszczanie jak i podnoszenie okrętu na znak. Studio 16 posiada jeden z najgłębszych zbiorników wodnych na świecie, używany na potrzeby filmu. Był on początkowo płytszy gdzie kręcono między innymi klasykę Spencer’a Tracy Stary Człowiek i Morze, następnie zbiornik pogłębiono i rozszerzono z ośmiu do 22 stóp tak aby pomieścić ekipę Wolfganga Petersena podczas epopei marynistycznej The Perfect Storm. Obecne wymiary 95’x100’x22’wystarczyły aby długa na 52 stopy i szeroka na 14 replika statku pirackiego zmieściła się wraz z systemem hydraulicznym niezbędnym do wynurzania i zanurzania obiektu. „Od początku zdawaliśmy sobie sprawę, że nie jest to możliwe aby sfilmować wnętrze statku znajdującego się na Wyspie Skarbów,” przyznaje reżyser Andrew Max Cahn, który przyłącza się do zespołu, któremu kierowniczy Ahmad po niedawnej współpracy nad komedią Dodgeball: An Underdog Story. „Wnętrze jest praktycznie otwartym kadłubem, pełnym mechaniki i hydrauliki, to powierzchnia bardzo zagracona gdzie nie ma podłogi, czego widzowie nie są w stanie zobaczyć z ulicy. Musieliśmy pokazać mechanikę oraz fikcyjną kuchnię posiadającą pewną przestrzeń aby uzyskać dramatyczny efekt.” Liczący 52 stopy długości model, zbudowano uwzględniając specyficzne wymogi co do perspektywy Pasqiun’a oraz reżysera zdjęć Petera Manzies Juniora, który musiał wykorzystać każdy cal statku do zdjęć. Model ze stali i włókna szklanego zbudowano w ośmiu częściach w zachodnim Hollywood a następnie przetransportowano na pokładzie ciężarówek i złożono w ciągu ośmiu tygodni. Oprócz uzyskania idealnego wyglądu statku, koordynator efektów specjalnych Burt Dalton wyjaśnia jak osiągnięto prędkość oraz kąt zanurzania okrętu dokładnie tak jak dzieje się to w Las Vegas a mianowicie używając w tym celu trzech silnych cylindrów hydraulicznych o wielkości 10 stóp. „Odtwarzamy tutaj pokaz jaki ma miejsce na wyspie skarbów, tamten statek nie tonie od razu ale unosi się pod pewnym kątem nachylania. Trzy ogromne podnośniki stalowe podtrzymują statek i platformę. Kiedy belki umieszczone pod spodem uaktywnia hydraulika, platforma obraca się i opuszcza tak aby wciągnąć statek zupełnie pod wodę, widzimy więc aktorów w środku kiedy statek nabiera wody. Na początku widać jak przecieka ale po chwili zaczyna się powódź i cała ekipa momentalnie znajduje się pod wodą. Każde kolejne ujęcie zaczyna się tak samo, wyciągamy aktorów ze środka, statek ustawiamy w pozycji wyjściowej i suszymy. Aktorzy robią to samo, nakładają nowy makijaż, wracają na miejsca i robimy to jeszcze raz.” Aby wynurzyć statek ważący 25 tysięcy kilo, procedura jest odwrotna, wypompowujemy wodę. Wszystko kontroluje komputer tak aby ruch odbywał się płynnie. Czuwa on w każdym momencie nad ciśnieniem, równowagą oraz zapobiega niebezpieczeństwom. Dalton, który jest wspaniałym technikiem, żartuje, że jeżeli coś pójdzie nie tak to: „Odłączcie wszystko, i załatwcie naprawdę duży dźwig.”

Kierownictwo Produkcji: Od Kapiącego Bogactwem Klubu Drag Show w Oazie do Spalonej Słońcem Chaty po Środku Niczego

Kiedy zapytany o plany filmu Miss Agent: Uzbrojona i Urocza, Pasquin kieruje się czystym podejściem strumienia świadomości: „Mieszkamy w kilku hotelach w Las Vegas na Fremont Street, która mieści się w śródmieściu gdzie atmosfera jest zupełnie inna niż na The Strip. Mieszkamy na pustyni. Znajdujemy się pod wodą. Jesteśmy na pokładzie statku pirackiego, w chacie, i w niezliczonych biurach FBI. Siedzimy na lotnisku i w samochodach w całym Las Vegas i Nowym Jorku. Czy coś pominąłem? A tak, klub drag queen.” A tak. Klub drag queen. Ochrzczony imieniem The Oasis Club, fikcyjny nocny lokal został stworzony „od tak, z głowy,”przez kierownika produkcji Mahera Ahmada. Ten ekstrawagancki plan został zbudowany na potrzeby istotnej sceny, w której Gracie i Sam muszą wcielić się w role piosenkarek tak aby mogły przedostać się do kluczowego świadka znajdującego się za kulisami. Chociaż nie miały najmniejszego zamiaru występować, bohaterki w wyniku nagłego zamieszania, zostają zmuszone wyjść na scenę na prośbę rozentuzjazmowanego tłumu fanów, gdzie nerwowo wykonują piosenkę próbując nie zdradzić swojej misji. Ahmad ocenił plan ten jako „wymagający pod względem pracy i materiałów” co jest dość skromnym stwierdzeniem. „To jeden z tego rodzaju planów, który nie tylko musi wyglądać ale i działać,” dodaje. „Posiada zakamarki, korytarze, schody oraz przebieralnie, które zostały tak zbudowane aby zapewnić maksimum komunikacji oraz przepływ aktorom, którzy krążą po nim raz odnajdując się raz gubiąc.” Sama scena wymagała wybiegu, gdzie odgrywano sytuacje, znajdowała się też duża klatka schodowa prowadząca do głównego poziomu oraz baru, gdzie dodatkowe sceny były nagrywane dokładnie w tym samym czasie, musiało tam także znaleźć się miejsce na oświetlenie oraz sprzęt, na którym zainstalowano kamery. Maher zwraca uwagę, że „boczna platforma potrzebuje około minuty aby wysunąć się a cała ta operacja wymaga odkręcenia tylko trzech śrub, żeby można było zainstalować tam wysięgnik do kamery. Wszystko to było nieskomplikowane i łatwe w obsłudze.” Aby nazwa klubu odzwierciedlała jego charakter, wnętrze zostało zaprojektowane w stylu marokańskim. Lampy wyprodukowane w Afryce Północnej posiadały ogromne żyrandole składające się z kryształów oraz włókien słomy, obicia były bardzo bogato zdobione a tapety zostały wykonane specjalnie na potrzeby produkcji. „Stoliki koktajlowe wykonane zostały z włókna szklanego, posiadały szklane blaty po to aby można było podświetlić je od spodu, pomysł ten pożyczyłem sobie z musicalu z lat czterdziestych,” wyjawia Ahmad. Panuje tam intymna atmosfera. „W klubie zainstalowano około pięć tysięcy lamp, wliczając te czysto praktyczne jak i te typowo dekoracyjne, które migają i świecą, a do tego rzędy lamp oraz światła kinowe.” Ahmad w końcu opuszcza club tylko po to aby udać się na poszukiwania miejsca, które stanie się kolejnym ważnym planem filmu, a jest nim obskurna kryjówka gdzie porywacze przetrzymują Miss Stanów Zjednoczonych oraz Stana. „Scenariusz mówi o chacie na pustyni pośrodku niczego, miejsce to musiało być zupełnie odizolowane,” przypomina Ahmad. Przestrzegając reguł ustanowionych przez Biuro Rozwoju aby zachować jak największe fragmenty środowiska naturalnego nietkniętymi, Ahmad znajduje miejsce jakiego pragnął w Jean, w stanie Navada – pas ziemi, którego początek i koniec wyznaczają dwa pagórki, gdzie znajdują się pozostałości drogi oraz dno wyschniętego jeziora w oddali. Kiedy znaleziono już to idealne miejsce, byłoby przesadą żądać aby taka stara chata już się tam znajdowała. Trzeba było ją przywieźć. Zbudowana została w Los Angeles w oparciu o plany autorstwa Ahmad’a i Pasquin’a a następnie przewieziona do Jean gdzie ją złożono. Gdy nagrano już sekwencje na zewnątrz obiektu, przewieziono go do studia aby nagrać sceny w jego środku.

Kostiumy: Tina Tuner oraz Wielki Ptak Wkraczają na Scenę

Kiedy widzowie po raz pierwszy poznali Gracie Hart w filmie Miss Agent , „była ona tymczasowo zmieniona,” przyznaje projektantka kostiumów Deena Appel, nominowana do nagrody Costume Designers Guild za pracę na potrzeby filmu Austin Powers: The Spy Who Shagged Me w 1999 roku. „To nie było coś co mogło przyczynić się do zmiany jej wnętrza, ale było to kolejne przebranie. W głębi serca pozostaje agentką FBI,” i kiedy przygoda ze światem konkursu piękności kończy się w filmie Miss Agent: Uzbrojona i Urocza, wraca do swego przepisowego granatowego garnituru, pogniecionej białej koszuli i zwyczajnych butów, do włosów związanych w koński ogon, z którego wystają te niesforne. Jak Appel wyjaśnia „Dla Sandy ważnym jest abyśmy zaczęli od strony jej charakteru, miejsca gdzie czuje się najlepiej. Przetrwała konkurs piękności i ma teraz ochotę wrócić do życia dawnej Gracie.” Gracie niestety nie może cieszyć się takim stanem długo. Zanim zdąży zejść na ziemię, zostaje wmanipulowana w funkcje publiczną, którą jej szef określa jako „wygładzenie pewnych spraw” ona zaś pogardliwie „odgrywaniem strojnisi.” Pomóc jej w tym ma stylista Joel, zatrudniony przez wydział, którego zadaniem jest doradzić jej przy wyborze fryzury, makijażu, ciuchów, oraz jak ma się zachowywać, krótko mówiąc, jest on odpowiedzialny za image najpopularniejszej twarzy FBI. Tak naprawdę to nie Joel odpowiedzialny jest za ‘szafę’ lecz Appel, która kieruje się pewną logiką w dobieraniu kostiumów. „Wzięliśmy profesjonalny mundur FBI, a potem pomyśleliśmy jak zmienić go zupełnie tak, że kiedy Gracie wejdzie do pokoju to od razu zauważysz metamorfozę, która na początku może wydawać się denerwującą ale w sumie jest w niej jakiś sens,” dodaje. „Więc, jeżeli to miał być garnitur to chcieliśmy pójść w stronę materiałów zupełnie nieodpowiednich głównie świecących i błyszczących, butów na wysokim obcasie trochę za wysokich, wykorzystaliśmy całą paletę kolorów owocowych zdominowaną przez róż, koral i żółć; a potem obwiesiliśmy ją perłami, powkładaliśmy chusteczki oraz dodatki takie jak zbyt duże kolczyki oraz za długi szal, który przeszkadzał jej w chodzeniu wszystko po to aby jak najbardziej różniła się od swoich kolegów. „W jednej scenie,” projektantka kontynuuje, „kiedy pojawia się w biurze FBI w Las Vegas aby spotkać się z jego dyrektorem, ma na sobie jasnożółty, satynowy bojowy płaszcz, w którym wygląda niepowtarzalnie, co było naszą intencją. Nie zdaje sobie nawet sprawy, że stała się kimś takim.” Rozpieszczona uwielbieniem ze strony swoich fanów gotowa jest dać im wszystko czego zapragną, chce być tą cudowną Gracie Hart, w której zakochali się i zaczyna coraz lepiej czuć się w nowym wyglądzie. Pasquin stwierdza, „Dziewięć miesięcy później, jest osobą kompletnie odmienioną i staje się czymś w rodzaju Barbie z FBI, którą przyrzekała nie być. Teraz nie rusza się nigdzie bez idealnie pasujących do siebie walizek od Fendy’iego oraz osobną walizką na przybory do makijażu. Nagle zauważa, że wszystko to jest błędem i chce powrócić do takiej jaką kiedyś była.” „Ubierając Gracie przez te dziewięć miesięcy” było zaledwie wstępem do największego wydarzenia w filmie – a mianowicie przygotowania sceny w klubie drag, do którego udają się Gracie i Sam w przebraniu piosenkarek (mając na sobie pełne upierzenie showgirl z Vegas i wyglądem przypominają Tinę Tuner) aby zlokalizować ważnego świadka. Joel jest również przebrany i dołącza do wycieczki gdyż ma ochotę zabawić się wieczorem. Kostium showgirl nie tylko musiał idealnie wyglądać na Sandrze Bullock, ale musiał spełniać też kilka wymogów filmu jak na przykład show na scenie oraz sceny podwodne. Składał się z wysokiej i dziwacznej części nakładanej na głowę oraz zestawu piór przyczepianych do tyłu co czyniło wsiadanie i wysiadanie z samochodu zupełnie niemożliwym. Podczas przygotowań, Appel odwiedzała znane pokazy w Vegas Jubiler oraz La Cage Aux Folles. To natchnęło ją do uszycia kostiumu w kolorze kanarkowym, który nazwała „ekstrawagancją w kawałkach: spódnica zrobiona z kryształów od Swarovskiego, osiem warstw strusich piór zabarwionych na różowo, których końcówki pomalowane zostały na żółto, naszyjnik ze sztucznych diamentów przypominający siatkę, błyszczące body z lycry z wielkim wycięciem odsłaniającym ciało tak aby odnieść wrażenie iż cały kostium trzyma się bez żadnych pasków. Cel został osiągnięty, połączenie komedii z modą.” „Przebranie to wydawało się czymś fajnym w momencie kiedy wpadliśmy na ten pomysł,” mówi Bullock, „Ale po pięciu dniach nagrań nie jest już tak śmiesznie. Wyglądałam jak Wielki Ptak. Powiedzmy, że nie jest to coś w co ubieram się na randkę wieczorem.” Appel ubrała w strój Tiny Tuner także postać Sam, którą zagrała Regina King. Składała się na niego peruka, obcasy wysokie aż do nieba, oraz duplikat „wielkiego ptaka” dla Diedrich’a Bader’a jako Joel’a, który powstrzymuje się od śmiechu mówiąc, „Cała ta scena w klubie drag to dla mnie nic nowego. Chodzę tam dość często. A woskowanie nie jest aż tak bolesne jak się wydaje.” Woskowanie było najmniejszym problemem. „Sandy musiała nosić na głowie ten ciężar tańcząc do Proud Mary po czym cierpiała na ból głowy przez następne pięć dni,” komentuje Pasquin. To nie wszystko, natura tego kostiumu pozostawia wiele do życzenia. „Kostiumy uszyto dokładnie tak samo jak te, które widzimy na scenach w Vegas”, mówi Bullock. „Całe błyszczały i były dość wąskie. A na dodatek musiałyśmy się w nich poruszać. Regina i ja każdego dnia upewniałyśmy się na jak długo planowane są nagrania ponieważ musiałyśmy kontrolować to co jemy. Miałyśmy wszystko zaplanowane aż do ostatniego dnia kiedy to z przyjemnością rzuciłam się na pączki. Oczywiście potem okazało się, że niektóre zdjęcia należało poprawić, więc musiałam opanować sztukę wciągania powietrza kiedy dowiedziałam się, że będę musiała przechodzić ponownie przez to wszystko.” Dodatkowymi kostiumami stworzonymi na potrzeby filmu było przebranie Gracie w rzutką starszą obywatelkę, która udaje się z wizytą do lokalnego domu spokojnej starości w pogoni za informacjami. Nazwana przez Bullock i Appel „babcia jednoręki bandyta”, ten niesamowicie wyposażony ubiór był bezsprzecznie kolejną przyjemnością dla energicznej aktorki. Z drugiej strony, konsultant techniczny FBI sierżant Tom Fletcher trzymał rękę na pulsie aby strój i sprzęt używany przez aktorów grających agentów FBI wyglądał odpowiednio, przy czym słowo „wyglądał” było tym do czego faktycznie ograniczono się. „W filmie, wszystko jest o wiele lżejsze, „ przyznaje Fletcher. „Nasze wyposażenie waży zwykle od 37 do 45 kilogramów w zależności kto co ma ze sobą. Tutaj zaś coś około 10, 12 kilo. Wszystkie rodzaje broni są zrobione z plastiku.”

Nawet w Las Vegas, Kobieta Przedzierająca się przez Korek w Godzinach Szczytu na Wysokich Obcasach mająca Fryzurę z Piór Wysoką na Metr Jest Czymś Dziwnym

Zważywszy na standardy wyznaczone przez Miss Agent, których tłem jest wizualnie ekstrawagancka piękność z całą tą towarzyszącą jej otoczką szaleństwa, istnieje tylko jedno miejsce na świecie, w którym historia ta mogłaby się zdarzyć: Las Vegas. „Jedynym miejscem, do którego mogliśmy zabrać tę historię było Vegas,” przyznaje Bullock. „Gdzie indziej znajdziesz tyle sztuczności oraz wart miliardy dolarów błysk świateł, statki pirackie, kanały weneckie oraz cały ten blichtr, który aż trudno sobie wyobrazić. Nie ma takiego innego miejsca gdzie wszystko to znajdziesz. Ekstrawagancję, oraz ludzi, którzy realizują każdy swój szaleńczy pomysł. Gdybyś zapytał czy możesz wysadzić w powietrze wschodnie skrzydło hotelu, odparliby, „Wiesz co, proponujemy zachodnie skrzydło gdyż wschodnie jest już zarezerwowane.” Lawrence celowo starając się zejść z tematu konkursu piękności, dokładnie zbadał bogactwo unikatowych miejsc Las Vegas, jak zadymione kluby karaoke z występami drag queen, gdzie jak żartuje zaciągnęła go Sandra oczywiście w celu przygotowań. Chcąc „wykorzystać muzykę, światła oraz energię tak wyjątkowego miejsca jakim jest Vegas”, nie mówiąc już o zadziwiającej, eklektycznej architekturze cechującej to miasto jak przyznaje Lawrence, część produkcji filmu obejmuje nagrania na terenie dwóch hoteli: the Venetian oraz Treasure Island. Goście z całego świata, którzy zatrzymali się w hotelach mieli przyjemność dowiedzieć się, że ich wycieczka do Las Vegas obejmuje również miejsce w pierwszym rzędzie, z którego mogli oglądać swoje ulubione gwiazdy Hollywood przy pracy nad ważkimi scenami filmu. Część filmu była kręcona w hollu hotelu The Venetian gdzie akcja przenosi się potem na Plac Świętego Marka. Scena ta wraz z ujęciami apartamentu prezydenckiego jest pierwszą w historii kiedy ekipie filmowej udało się sfotografować wnętrze tego budynku. Scena z hotelu Treasure Island ukazuje piętro, na którym znajduje się kasyno gdzie Gracie oraz Sam poruszają się w tłumie podejrzanych facetów, między stołami do gry pełnych żetonów. Na zewnątrz akcja rozgrywa się niedaleko jednej z największych atrakcji ulicy to znaczy „The Sirens” gdzie dwa wrogie statki pirackie toczą ze sobą walkę w lagunie. Miss Agent: Uzbrojona i Urocza rozgrywa się również w śródmieściu dokąd udają się Gracie i Sam samochodem, niedaleko znanego skrzyżowania przy, którym znajdują się The Four Queens, The Gulden Nugget, The Remont oraz inne bardzo znane kasyna gry. Przebrane dla niepoznaki w jaskrawe kostiumy przybywają w ostatniej sekundzie aby uratować Cheryl i Stana. Policja oddzieliła kordonem fragment Las Vegas Boulevard od strony frontowej The Mirage aby móc kontynuować scenę, w której nasze agentki porzucają samochód w centrum korku ulicznego i pędzą w dół ulicy w pełnej galanterii. Niektóre sceny filmu zostały nakręcone w miasteczku Jean w stanie Nevada, oddalonym o około dwadzieścia kilometrów od Vegas. Było to doskonałe miejsce, gdzie porywacze mogli ukryć Stana oraz Miss Stanów Zjednoczonych wybierając w tym celu niewielką chatę. Większość pozostałych miejsc to dzielnice Las Vegas, pełne żarzących się świateł miasta, które nigdy nie zasypia i znajduje się praktycznie w każdym ujęciu. Po zdjęciach w Nevadzie, produkcja filmu przenosi się do Los Angeles, a w końcu do nowego Jorku, domu Gracie.

Wkrótce powraca

Widzowie na całym świecie z ogromnym entuzjazmem przyjęli komedię Miss agent, która stała się hitem roku 2000. W roli głównej pojawiła się Sandra Bullock, jako agentka FBI Gracie Hart, która w przebrana za uczestniczkę konkursu piękności przybywa aby zbadać spisek zawiązany przeciwko Miss Stanów Zjednoczonych. Gracie nie tylko ma okazję nauczyć się sztuki chodzenia na wysokich obcasach, ale w heroiczny sposób ratuje sytuację, rozbraja bombę a na koniec sama staje się uczestniczką, ogromną sensacją mediów oraz najpopularniejszą twarzą FBI. Producentem filmu „Miss Agent 2:Uzbrojona i Urocza” jest Sandra Bullock, podobnie jak pierwszego przypadku pierwszego filmu, oraz Marc Lawrence, scenarzysta i koproducent, dzięki któremu urocza bohaterka, z ogromnym talentem do różnego rodzaju wpadek wychodzi z nich z pełnym wdziękiem. „Powodem, dla którego postanowiliśmy nakręcić drugą część”, mówi Bullock, odtwórczyni roli niepokonanej agentki, nominowananej do Golden Globe oraz Blockbuster Entertainment Award , „jest to iż Marc i ja wielokrotnie, podczas różnych spotkań spekulowaliśmy sobie na temat późniejszych losów Gracie, oraz zastanawialiśmy się czy to nadmierne zainteresowanie mediów nie wpłynęło na nią ujemnie. Rozmawialiśmy również o tym czy bliskie przyjaźnie zawiązane w trakcie konkursu nie zmieniły w jakiejś części jej życia a przynajmniej spojrzenia na nie. Wpadały nam do głowy przeróżne scenariusze i pomyślałam, że warto dopisać zakończenie do raz rozpoczętej historii.” „Pierwszy film skupiony był bardziej na samych postaciach”, dodaje Lawrence, ”chcieliśmy zwrócić szczególną uwagę na wdzięk i poczucie humoru jakim obdarzeni byli bohaterowie filmu – nie tylko Gracie ale jej konkursowa koleżanka Cheryl, która pojawiwszy się znikąd zdobywa koronę miss oraz Stan, klasyczny mistrz ceremonii, a także na to jak zaiskrzyło między nimi wszystkimi. Wierzę, że wiele osób ciekawi, tak jak i nas, co dalej dzieje się z Gracie. Co obecnie porabia?” Między Lawrencem i Bullock nawiązało się to godne do pozazdroszczenia twórcze porozumienie, które zrodziło się w momencie kiedy scenarzysta spotkał gwiazdę tak wielkiego formatu na planie komedii romantycznej po tytułem Podróż przedślubna w roku 1999. Następnie, spotkali się przy okazji pracy nad filmem Miss Agent, a potem w roku 2002 kiedy to Lawrence reżyserował kolejną komedię romantyczną Dwa tygodnie na miłość , której producentem była Bullock. Miss Agent 2 : Uzbrojona i Urocza jest ich czwartym dziełem. To co łączy ich to wspaniałe poczucie humoru, Lawrence raz zapytany o ich relacje, rzucił, „opiera się ona wyłącznie na jedzeniu. Moim zadaniem jest dostarczyć je na plan a jej - konsumpcja, nie zważając na dietę, której się właśnie poddaje, wychodzi z założenia, że nie robi nic złego skoro spożywa moje jedzenie. Zawsze temu ulegam. To jest chyba to co we mnie lubi. Po czym kontynuuje, „W zasadzie to potrafimy świetnie się porozumieć. Wiem jak ją rozśmieszyć i na odwrót. Jest prawdziwą komediantką. Albo dasz jej kwestie gdzie będzie mogła użyć siły fizycznej albo sama sobie je wymyśli i w ten sposób zachowa równowagę w dialogu. Ponadto, posiada rzadki dar bycia absolutnie wiarygodną dlatego też otrzymuje ode mnie taki materiał. Jest jak barometr, który doskonale wie co jest dobre a co nie, a do tego możesz liczyć, że powie ci jeśli coś nie gra. Ale posiadamy także w sobie cechy zupełnie przeciwne. Ona jest niesłychanie energiczna, optymistyczna i pozytywnie nastawiona do życia, a ja cóż…nie.” Jedną z rzeczy, z którą zgodzili się obydwoje była propozycja aby przygody Gracie Hart wyreżyserował nominowany do nagrody Emmy John Pasquin. Cytując osiągnięcia Pasquin’a zarówno te filmowe jak i telewizyjne obejmujące jedne z najbardziej znanych przedsięwzięć ostatniego pokolenia (Growing Pains, thirtysomething, L.A. Law, Roseanne, Home Improvement), Lawrence stwierdza „jest bardzo wrażliwy jeśli chodzi o aktorów, motywację oraz wiarygodność scen. Takie połączenie nie zdarza się często w przypadku kogoś, kto świetnie operuje kamerą a do tego potrafi wspaniale przedstawić to co ma na myśli. ” Pasquine’a do tego projektu skłoniły trzy rzeczy. Najważniejszą, jak mówi, „była możliwość pracy z Sandy Bullock,”, którą poznał podczas reżyserowania komedii George Lopez, która okazała się hitem ABC, koproducentem tej serii była Bullock i jej firma, Fortis Films. „Nie obawia się niczego, to jest marzenie każdego reżysera. Nie ma tak wielu klasycznie pięknych aktorek, które nie obawiają się, że na ekranie zrobią z siebie idiotkę. A ona to właśnie robi. Zamierzam również współpracować z Marc’iem Lawrence’m, którego znam już od prawie dwudziestu lat od czasów Family Ties, którego był koproducentem i twórcą a ja reżyserem. To niesamowity scenarzysta.” Chodziło również o to aby historia Pascuin’a sprzedała się. To czego pragnął to „nadać jej zupełnie inny kierunek, mniej skupiony na centralnej części, i nie trzymający się sztywno scenariusza. Całość miała zachować jego integralną część oraz ducha tak aby nie rozczarować tych, którzy zdążyli ją polubić.” Aby tak się stało, Gracie otrzymuje koleją sprawę życia i śmierci, a pomaga jej w tym nowa, wrogo nastawiona partnerka (Regina King jako Agent Sam Fuller), mająca problemy z opanowaniem złości, dokładnie tak jak kiedyś Gracie. Kobiety te mogłyby nauczyć się wiele od siebie gdyby tylko zgodziły się ze sobą rozmawiać. Postać Sam była pomysłem Bullock. „Kiedy myślałam nad tym co chciałabym zobaczyć w następnym filmie, jedna myśl natrętnie powracała: partner – a raczej partnerka. Dlaczego wszystkie filmy o kumplach są o facetach? Dlaczego to oni posiadają dar tworzenia postaci w sposób komiczny? Chcę aby role te znowu grały kobiety. Na dodatek, jeden z wątków traktuje o przyjaźni i o tym jak niespodziewanie może się zmienić. Nie zawsze dzieje się tak, że ludzie, których poznajemy takimi pozostają. Czasami masz po prostu ochotę ich zamordować co potem może przerodzić się we wspaniałą przyjaźń.” Mówiąc dalej o dynamice postaci Gracie/Sam, Pasquin zgadza się, że „częściowo film ten opowiada o koleżeństwie między kobietami. Jest to relacja przebiegająca bardzo burzliwie ale nie jak między wrogami ale dwoma kobietami posiadającymi silne poczucie współzawodnictwa, które są na dodatek bardzo do siebie podobne. Mieliśmy ogromne szczęście, że Regina King tak wspaniale wcieliła się w rolę Sandy a chemia, która między nimi wytworzyła się naszpikowała film ciętym humorem. Rozwój relacji między nimi jest duszą opowieści.” Podobnie jak w przypadku pierwszej części, Miss Agent: Uzbrojona i Urocza opowiada o przemianach pozytywnych jak i tych, które skazane są na porażkę. Jak Bullock przyznaje, morał tej historii jest taki „aby zawsze kierować się swoim zdaniem i instynktem nie zważając na to co inni myślą. Jeśli zapomnisz o tym, szybko popadniesz w tarapaty. Szczęśliwie dla nas i dla widzów, pokonywanie tych wszystkich przeszkód jest źródłem zabawy.” Fani, którzy martwią się, że wyłaniająca się samoświadomość Gracie sprawi, iż stanie się słodką i spokojną, nie obawiajcie się. Pewne rzeczy nigdy nie ulegają zmianie.