Pressboki

Choreografia

Producent filmu wymarzył sobie, aby choreografami jego projektu byli Kate Prince (autorka show Into The Hoods, założycielka ZooNation – brytyjskiego zespołu tanecznego, ostatnio była choreografem programu BBC You Can Dance) oraz Kenrick Sandy (nagradzany choreograf, mistrz Wielkiej Brytanii w street dance, współtwórca hip-hopowej ekipy tanecznej Boy Blue). Założenie było takie, że Kenrick zajmie się częścią streetdance’ową, a część baletowa będzie nadzorowana przez Willa Tucketta, tancerza i choreografa baletowego o międzynarodowej renomie, pracującego w Royal Ballet, a znanego szerszej publiczności z serii Channel 4 „Ballet Hoo”. Kate miała być odpowiedzialna za finał, kiedy dochodzi do fuzji streeta i baletu.

Kenrick Sandy obawiał się pracy z Nicholą Burley, która nie miała wcześniejszych doświadczeń ze street dance. „Uważałem, że Nichola to wielkie ryzyko – przyznaje Sandy. Jest przecież główną bohaterką i w tańcu musi reprezentować najwyższy poziom. Zanim zaczęliśmy próby do filmu, kazałem jej przychodzić na wszystkie moje sesje i lekcje, aby trenować z tancerzami Boy Blue. Uczestniczyła nawet w naszym występie w Hackney Empire, bo chciałem, żeby doświadczyła, jak to jest występować przed wielką widownią. Czuła dużą presję, parę razy była bliska poddania się. Ale powtarzałem jej wtedy, że jest gwiazdą, że jej ekipa nie może jej widzieć w takim stanie. Na końcu ludzie nie mogli uwierzyć, że wcześniej nie tańczyła. Jestem z niej naprawdę dumny”.

Dla Willa Tucketta największym wyzwaniem było to, że pracuje z tancerzami bez klasycznego baletowego wykształcenia. „To byli dobrzy tancerze, ale tańca współczesnego – tłumaczy. Wszyscy zaliczyli odrobinę tańca klasycznego, ale kiedy kazałem im zrobić en pointe, wszyscy zbledli. Nie chciałem, żeby ktoś, kto zna się na balecie, zauważył, że nie są profesjonalnymi tancerzami, dlatego ćwiczyliśmy jak szaleni. Teraz można chyba powiedzieć, że wypadli przekonująco”.

Dobór obsady

Giwa i Pasquini podczas 15 lat reżyserowania wideoklipów współpracowali z najlepszymi tancerzami streetdance i brali pod uwagę zatrudnienie niektórych w filmie. Max Giwa tłumaczy: „Znamy ich wszystkich, ale nikt nie został zatrudniony tylko dzięki temu. Wszyscy musieli przejść rygorystyczne przesłuchania”. Richardson: „Poza tym otworzyliśmy stronę w Internecie zapraszającą na nasze przesłuchania, która od razu się zawiesiła, tyle osób zaczęło się zgłaszać. Ostatecznie w przesłuchaniach wzięło udział 1000 osób z całej Wielkiej Brytanii. Musieli udowodnić, że nie tylko potrafią tańczyć, ale i grać”. Dania Pasquini wspomina: „Wszystko trwało ok. 2 tygodni. Niektórych zapraszaliśmy na zamknięte przesłuchania, bo bardzo chcieliśmy ich mieć w filmie. Na przykład fenomenalną Steph Nguyen, która w filmie gra Steph, a w rzeczywistości jest mistrzynią b-girl, wygrała wielkie mistrzostwa streetdance w Paryżu”.

Jednak największym wyzwaniem było znalezienie odtwórczyni roli Carly. Richardson: „Nicholę Burley widziałem w filmie Love + Hate w 2005 roku i była rewelacyjna. Równocześnie zaproponował ją kierownik obsady. Wiedzieliśmy, że potrafi grać, ale nie byliśmy pewni, czy potrafi tańczyć”. Nichola, choć tańczy od małego i ćwiczyła balet, jazz i taniec współczesny w Northern School of Contemporary Dance, musiała zaliczyć długotrwałe, ciężkie szkolenie u choreografów STREETDANCE.

„W trakcie przesłuchań dopisywaliśmy do scenariusza nowe postacie, dla rewelacyjnie utalentowanych ludzi, dla których nie było roli. W taki sposób znalazł się w filmie George Sampson – Eddie, Rachel McDowall – Isabella czy Steph Nguyen – Steph” – tłumaczy producent. „A genialna grupa Flawless odegrała kluczową rolę ekipy The Surge – głównych rywali zespołu Carly” – dodaje.

Historia Streetdance

Street dance jest połączeniem hip-hopu, breakdance, popping i locking. Jest bardzo precyzyjny i fizycznie wymagający. Pojęcie “street dance” obejmuje wszystkie style taneczne wywodzące się z ulic i klubów. Początki street dance datują się na lata 70. DJ Kool Herc wymyślił w 1972 roku breakbeat, izolując perkusję i miksując różne prędkości. W tym samym czasie na nowojorskim Bronksie i Harlemie zaczęły odbywać się pierwsze bitwy breakdancowe, pojawili się pierwsi b-boy’e. Równocześnie na zachodnim wybrzeżu w Kalifornii rozwinęły się style popping i locking. Potem pojawiły się inne style, takie jak krumping i crip walking.

Kluczem street dance jest improwizacja i ewolucje, dlatego dzisiejszy taniec tak bardzo różni się od pierwotnego z lat 80. „Kiedy ogląda się filmiki z lat 80. człowiek się zastanawia, jak oni na to wpadli? – mówi George Sampson. Ale street dance szybko się rozwija. Teraz polega bardziej na gimnastyce. Jego pierwsi twórcy boleją, że tak odchodzi od korzeni, ale przecież wszystko musi się rozwijać”.

Muzyka

Muzyka miała być integralną częścią filmu, dlatego Richardson zatrudnił swojego wieloletniego kierownika muzycznego Lola Hammonda, didżeja, kompozytora i producenta muzycznego. Ciekawostką jest to, że brytyjscy artyści wybrani przez Hammonda do soundtracku STREETDANCE, podczas produkcji filmu zyskali ogromną popularność. „Twórczość Ndubz, Tinchy Stryder, Wylie, Chipmunk wyszła z brytyjskiej sceny undergroundowej na powierzchnię. Ekipy taneczne Diversity i Flawless stały się streetdance’owym fenomenem dzięki Simonowi Cowellowi i Mam Talent. Razem z Georgiem Sampsonem stały się inspiracją dla dzieciaków z całego kraju.”

Max i Dania zatrudnili producentów Terri & Si do napisania kawałka „Sugabitch”, który ilustruje pierwsze spotkanie tancerzy street dance i baletu. Następnie Hammond zlecił londyńskim producentom LP & JC napisanie większości muzyki do filmu. Michael „Mickey J” Assante napisał muzykę finałową.

O filmie

„Tak powstał street dance: w klubach, na ulicach, łamiąc zasady, na fali wolności.” Carly

Carly, tancerka street dance (Nichola Burley) ma wszystko, czego pragnie. Zakochana w charyzmatycznym Jay’u (Ukweli Roach), który doprowadził ich streetdance’ową ekipę do ostatniego etapu mistrzostw Wielkiej Brytanii, nie może doczekać się finałowych występów. Kiedy pewnego dnia Jay oznajmia, że porzuca ekipę i odchodzi od Carly, jej świat wali się w gruzy. Rzucona na głęboką wodę Carly walczy, by udowodnić sobie i ekipie, że zdoła ich doprowadzić do zwycięstwa. Jednak po serii komplikacji, w tym utracie sali do prób, zaczyna poważnie wątpić w swoje przywódcze umiejętności.

Zbawieniem dla Carly i jej zespołu okazuje się... Helena, dyrektorka szkoły baletowej, (Charlotte Rampling). Zachwycona umiejętnościami i entuzjazmem ulicznych tancerzy proponuje nietypowy układ: udostępni im luksusową salę w Akademii Baletowej, w zamian za współpracę z jej studentami. Helena ma nadzieję, że Carly zaszczepi pasję i zapał w jej podopiecznych przed zbliżającymi się przesłuchaniami do Royal Ballet.

Dochodzi do starcia dwóch przeciwstawnych stylów tanecznych, dwóch odmiennych kultur. Po latach klasycznego baletowego kształcenia, tancerze są przerażeni nonszalanckim stylem streetu, a Carly i jej ekipa coraz bardziej poirytowani sztywniactwem oraz rezerwą grupy baletowej. Wkrótce jednak tancerze Akademii, choć niechętnie, zaczynają doceniać spektakularne wyczyny ulicznej trupy, a Carly zakochuje się w przystojnym Tomasie (Richard Winsor).

Czy dwa obce sobie taneczne światy, dwie kultury z przeciwnych biegunów znajdą sposób na współpracę? Czy jedni wygrają przesłuchania do Royal Ballet, a drudzy mistrzostwa Wielkiej Brytanii w Street Dance?

O produkcji

„Zawsze uwielbiałem amerykańskie filmy muzyczne lat 80-tych: Flashdance, Dirty Dancing, Footloose – wyjaśnia producent James Richardson, współzałożyciel Vertigo Films. „Uznałem, że wspaniale byłoby zrealizować film muzyczny w duchu filmów amerykańskich, ale w brytyjskiej scenerii. Kiedy przyjrzałem się brytyjskiej scenie streetdance’owej, zorientowałem się, że nie tylko mamy jednych z najlepszych tancerzy i choreografów na świecie, ale i świat ten jest bardzo bogaty, zróżnicowany. Ma liczne specjalności: klasyczną, współczesną, uliczną. Wpadłem na pomysł, aby zderzyć dwa różne światy i zobaczyć co z tego wyniknie, jak zmieni się taniec. Przeciwstawiłem sobie tancerzy baletu klasycznego oraz reprezentantów tańca współczesnego – street dance.”

W ramach przygotowań do realizacji filmu, Richardson wybrał się na UK Street Dance Weekend, gdzie zasiadł w jury: „To było zabawne, bo nie miałem pojęcia co oceniam. Ale byłem pod wrażeniem ogromu talentu, który tam zobaczyłem. Tam poznałem Diversity i Flawless – na rok przed ich udziałem w brytyjskim Mam Talent.” Obie ekipy zdominowały 3. serię w 2009 roku, a ostatecznym zwycięzcą zostali Diversity.

Do napisania scenariusza Richardson wynajął Jane English, ponieważ wiedział, że potrafi ona przemówić do młodej widowni (jest autorką serialu Sugar Rush). Przez 8 miesięcy pracowali oboje nad historią i postaciami.

Producent od początku zdecydowany był zrealizować film w 3D i wraz z fachowcami z Paradise FX (twórcy Krwawych walentynek 3D), przecierali trójwymiarowe szlaki w Wielkiej Brytanii. Dla Richardsona i reszty ekipy była to prawdziwa szkoła życia, wszystkiego musieli uczyć się sami: „Trzeba inaczej myśleć o scenografii i planie filmowym, bo niektóre rzeczy nie sprawdzają się w 3D. Trzeba pamiętać o wprowadzeniu różnych tricków, które zaskakują widza, na przykład jak coś na niego spada z ekranu. Również koszty produkcji są inne – dużo wyższe”.

Reżyserię STREETDANCE Richardson powierzył duetowi Max Giwa i Dania Pasquini, którzy od 15 lat kręcą muzyczne wideoklipy, min. z takimi artystami jak Girls Aloud, Oasis czy Sophie Ellis Bextor.

Obsada

CHARLOTTE RAMPLING (HELENA)

Międzynarodowe uznanie zyskała rolami w Żegnaj, laleczko (1975), a następnie w filmach Wspomnienia z gwiezdnego pyłu (1980) Woody’ego Allena i Werdykt (1982) Sydney’a Lumeta. Następnie zagrała min. w: Harry Angel (1987), Wielkie nadzieje (1999), w trzech obrazach Francoisa Ozona: Pod piaskiem (2000) (rola nominowana do Cezara), Basen (2003) (rola nagrodzona Europejską Nagrodą Filmową) i Angel (2007), a także w Immortal – kobieta pułapka (2004), Księżna (2008), Babylon AD (2008), Życie z wojną w tle (2009).

NICHOLA BURLEY (CARLY)

Pierwszy raz na ekranie pojawiła się jako Michelle w filmie Dominica Savage Love + Hate (2005). Następnie wystąpiła w telewizyjnym dramacie BBC Born Equal (2006), Punch (2008) i Kicks (2009) oraz w kilku serialach telewizyjnych.

RICHARD WINSOR (TOMAS)

Jako tancerz baletu klasycznego, podróżuje po świecie z zespołem choreografa Matthew Bourna, występując w przedstawieniach „Dorian Grey”, „Dziadek do orzechów”, „The Car man”, „Jezioro łabędzie”.

GEORGE SAMPSON (EDDIE)

W 2008 roku wygrał brytyjski „Mam Talent”, następnie występował w Royal Variety Performance w London Palladium i zadebiutował na West Endzie w przedstawieniu „Into The Hoods”.

EKIPA DIVERSITY (Ekipa Aarona)

Zespół streetdance’owy, którego członkowie w wieku 13-26 lat wywodzą się z Londynu i Essex. W 2009 roku wygrali brytyjski „Mam Talent”, następnie wystąpili w Royal Variety Performance w London Palladium oraz w licznych imprezach: „T4 On The Beach”, „T4 Stars of 2009”, „Children In Need”, „Mobo Awards”, „Pride of Britain Awards”. Jako jedyni w historii występowali przed premierem na Downing Street.

EKIPA FLAWLESS (THE SURGE)

W 2005 zdobyli tytuł UK Street Dance Champions, International Dance Champions oraz w 2006 World Dance Champions. Głosami publiczności wygrali brytyjski “Mam Talent”. Brali udział w ceremonii otwarcia igrzysk w Pekinie, występowali w spektaklach na londyńskim West Endzie i w Europie: „Daddy Cool”, „Into The Hoods”. Współpracowali z takimi gwiazdami, jak Madonna, Beyonce, Rihanna, Westlife, Sugarbabes.

STEPHANIE NYGUEN (STEPH)

To utalentowana piosenkarka i tancerka, która zdobyła wiele nagród, min.: Najlepsza tancerka roku w Szwecji, najlepsza debiutująca tancerka New Style i hip-hop w Paryżu. Tańczyła w spektaklach „Cleopatra” (2009), „Beat the World” (2009).

TENEISHA BONNER (SHAWNA)

Jest jedną z najbardziej rozchwytywanych tancerek brytyjskiej sceny urban dance. Wystąpiła w licznych wideoklipach u boku takich artystów jak Rihanna czy Alesha Dixton. Tańczyła w show Kylie Minogue i Bobby’ego Valentino oraz w spektaklach „Insane In The Brain”, „Into The Hoods”. Uczy tańca w Zoonation prowadzonej przez Kate Prince.

Streetdance w 3D

Ten film jest nie tylko pierwszym filmem tanecznym zrealizowanym w 3D, ale też pierwszym europejskim filmem aktorskim zrobionym w tej technice. Specjalista od stereografii i guru 3D Max Penner z przyjemnością oderwał się od brutalnych masakr Krwawych Walentynek 3D i The Hole 3D na rzecz filmu muzyczno-tanecznego. „3D to nie rewolucja, lecz ewolucja – wyjaśnia. Dopiero teraz stało się to ekonomicznie wykonalne, bo istnieje cyfrowe obrazowanie. Mamy cyfrowe ekrany, cyfrowe odtwarzacze i możemy łatwiej manipulować parami stereo. Aby filmować w 3D potrzebujemy kamery składającej się z dwóch obiektywów i dwóch czujników, które są tak połączone, że możemy lewy i prawy obraz wyświetlić na 12 metrowym ekranie. Daje to efekt obrazu w 3D na płaskiej płaszczyźnie bez wzbudzania mdłości. Realizowanie filmu we wcześniejszej technologii 3D było bardziej długotrwałe i kosztowne. Teraz jest ono nieopłacalne. Obecnie używamy cyfrowych kamer Red i Silikon Imaging w połączeniu z technologią 3D – tak jest łatwiej i taniej.”

Reżyserzy Max i Dania nigdy dotąd nie pracowali w 3D. „Rzucono nas na głęboka wodę” – śmieje się Max. „To nowe medium, które w przyszłości będzie potęgą, dlatego fajnie jest znaleźć się na pierwszej fali filmowej rewolucji – dodaje Dania. Od początku wiedzieliśmy, że film będzie kręcony w 3D, dlatego tak bardzo chcieliśmy wejść w ten projekt. Widz poczuje, jakby był na parkiecie z tancerzami, zanurzy się w akcji”.

Tancerze baletowi

Centralną postacią filmu jest dyrektorka szkoły baletowej, Helena, grana przez Charlotte Rampling. „Gdyby moja bohaterka nie wpadła na zuchwały pomysł połączenia baletu i streetu, nie byłoby tej historii – wyjaśnia Rampling. Helena widzi w Carly coś z siebie – entuzjazm i żywiołowość”. Aktorka chętnie przyjęła rolę, bo jak twierdzi: „Zawsze uwielbiałam tańczyć, choć nigdy nie robiłem tego profesjonalnie, tylko w klubach!”.

Przystojny i atletycznie zbudowany Tomas jest jednym z najlepszych studentów Akademii. „Jest popularny – tłumaczy odtwórca roli, Richard Winsor - choć popularność w takiej szkole znaczy na pewno coś innego niż normalnie. Kiedy pojawiają się tancerze z ekipy Carly, zostaje strącony z piedestału. Początkowo odnosi się do nich pogardliwie, lecz wkrótce widzi, że w street dance jest nie mniej piękna i talentu niż w balecie. Poza tym zakochuje się w Carly.” Podobnie jak reszta tancerzy – aktorów, Winsor przeszedł przez rygorystyczne przesłuchania: „W tamtym czasie tańczyłem w „Dorianie Grey’u” Matthew Bourne’a – wspomina Windsor. Mieliśmy tournee po całym świecie, łącznie z Moskwą czy Włochami, ale za każdym razem jak wzywali mnie na przesłuchanie, leciałem z prędkością światła”.

Rachel McDowall wciela się w postać Isabelli. „Ona jest prawdziwą jędzą, za którą stoją jeszcze dwie pomagierki: złośliwa Chloe (Sinad Gregory) i naiwna Bex (Jennifer Leung). Isabella ma ponad 1,80 wzrostu i nie zostaje zakwalifikowana do przesłuchań do Royal Ballet, ponieważ jest za wysoka. Właściwie spodziewała się tego, wiedziała, że zawsze będzie kłopot z dopasowaniem partnera. Na początku jest załamana, ale z czasem uznaje, że to nie koniec świata i zaczyna się angażować w street dance.

Drugim tancerzem w zespole jest Gabe, grany przez Brazylijczyka Hugo Cortesa. „Gabe pochodzi z Kuby i bardzo ciężko pracuje, by uciec od tamtego świata. Dostał stypendium ze szkoły baletowej w Londynie i jest teraz bardzo z siebie dumny. Choć uważa się za tancerza baletowego, street dance traktuje jak pasjonujące wyzwanie”.

Tancerze Streetdance

Nichola Burley wciela się w postać Carly – główną bohaterkę, której ekipa streetdance’owa musi współpracować z tancerzami baletu, aby wygrać UK Street Dance Championship. „Carly jest miłą dziewczyną, która całkowicie poświęciła się realizacji ambicji tanecznych – tłumaczy Burley. Jej dzieciństwo nie było najszczęśliwsze, lecz ona nigdy się nie poddawała. Na jej drodze bez przerwy pojawiają się przeszkody, które stara się pokonać.”

Shawna, grana przez Teneishę Bonner jest przyjaciółką Carly. „Shawna jest okropnie pyskata – śmieje się Bonner. Pracuje jako fryzjerka, jest butna i zawsze wali prosto z mostu. Jest barwną postacią, nosi kolorowe peruki i wielkie kolczyki.”

Zwycięzca brytyjskiego Mam Talent, George Sampson wciela się w stworzoną specjalnie dla niego postać Eddiego. „Eddie jest podobny do mnie – przyznaje George. Jest trochę zuchwały i bezczelny, kocha się w Carly i bardzo pragnie wejść do jej ekipy, ale ona się nie zgadza, twierdząc, że jeszcze wiele musi się nauczyć”.

Bradley Charles to filmowy Frankie. Załamany jest tym, że Jay opuścił zespół i sabotuje próby przejęcia przywództwa przez Carly. W rezultacie jednak powraca do ekipy. Sam Bradley dostał się na plan jako asystent choreografa, lecz kiedy twórcy zobaczyli jego umiejętności taneczne, zaproponowali mu rolę. Filmową dziewczyną Frankiego jest Steph, którą gra b-girl o międzynarodowej sławie Steph Nguyen, która twierdzi, że: „bohaterka właściwie jest mną, tyle że nosi bardziej seksowne ciuchy”.

Twórcy

MAX GIWA I DANIA PASQUINI (REŻYSERIA)

Od ponad 10 lat stanowią duet reżyserski specjalizujący się w wideoklipach. Zrealizowali klipy dla takich artystów jak: Craig David, Westlife, Jamelia, Wyclef, Alesha Dixton, Wutang Clan, So Solid Crew, N Dubz. Zdobyli dziesiątki brytyjskich i międzynarodowych nagród.

JAMES RICHARDSON (PRODUKCJA)

Wraz z partnerem Allanem Niblo założyli w 2002 roku Vertigo Films i wspólnie wyprodukowali 11 filmów, w tym: Pete Tong: historia głuchego didżeja (2004), Biznes (2005), Eliminator (2007), Bronson (2008), Ajami (2009), Monsters (2010).

JANE ENGLISH (SCENARIUSZ)

Autorka scenariuszy do wielu seriali telewizyjnych, min.: As If, Sugar Rush, No Angels, The Afternoon Play.

LOL HAMMOND (KIEROWNIK MUZYCZNY)

Kompozytor, didżej, producent muzyczny. Odpowiedzialny za oprawę muzyczną filmów The Escapist, „Bronson”, Summer. Napisał muzykę do: Pete Tong: historia głuchego didżeja, Dirty Sanchez: The Movie.