Wstęp
Rozgrywający się w politycznym kłębowisku żmij, jakim była elżbietańska Anglia, Anonimus podejmuje temat od lat zaprzątający umysły zarówno naukowców jak i najznamienitszych twórców m.in. Marka Twaina, Charlesa Dickensa czy Zygmunta Freuda. Kto tak naprawdę stworzył dzieła przypisywane Williamowi Szekspirowi? Napisano na ten temat mnóstwo książek, a naukowcy poświęcili lata broniąc lub sprzeciwiając się teoriom dotyczącym autorstwa najsłynniejszych dzieł angielskiej literatury. Film Anonimus przedstawia jedną z możliwych odpowiedzi, skupiając się na czasach, kiedy to skandaliczne intrygi polityczne, zakazane romanse na królewskim dworze oraz knowania chciwej szlachty żądnej władzy były tematem dramatów prezentowanych w jednym z najbardziej nieoczekiwanych miejsc: na londyńskich deskach teatralnych.
Columbia Pictures we współpracy z Relativity Media i Studio Babelsberg, przedstawia produkcję Centropolis Entertainment Anonimus. W rolach głównych wystąpili - Rhys Ifans, Vanessa Redgrave, Joely Richardson, David Thewlis, Xavier Samuel, Sebastian Armesto, Rafe Spall, Edward Hogg, Jamie Campbell Bower oraz Derek Jacobi. Reżyseria - Roland Emmerich. Produkcja - Roland Emmerich, Larry Franco i Robert Léger. Scenariusz - John Orloff. Producenci wykonawczy - Volker Engel, Marc Weigert i John Orloff. Koproducenci - Charlie Woebcken, Christoph Fisser, Henning Molfenter i Kirstin Winkler. Zdjęcia - Anna J. Foerster. Scenografia - Sebastian Krawinkel. Montaż - Peter R. Adam. Kostiumy - Lisy Christl. Muzyka - Thomas Wander i Harald Kloser.
NAPISAŁ CZY NIE NAPISAŁ? OTO JEST PYTANIE
Sprawa Szekspira jako autora klasycznych dzieł stanowi temat dyskusji już od ponad stu lat. Czy w rzeczywistości to właśnie bard ze Stratford jest geniuszem, który stoi za tragicznym życiem Hamleta, pełną żaru miłością Romea czy palącym poczuciem winy Lady Makbet? Czy umysł, który stworzył najwspanialszych bohaterów literackich może należeć do zwyczajnego człowieka ze Stratford?
Wielu osobom trudno jest uwierzyć, że syn niepiśmiennego handlarza mógł być autorem takich dzieł jak „Kupiec wenecki”, „Król Lir” i „Henryk V”. Z wykształceniem zdobytym w wiejskiej szkole nie miał szans nawet na przyswojenie sobie wystarczającego zasobu słów potrzebnego pisarzowi. Nie istnieją także dowody na to, że podróżował i porozumiewał się w obcych językach. Oprócz sztuk, które mu się przypisuje nie istnieją żadne rękopisy, listy czy dzienniki jego autorstwa, co wydaje się być dosyć dziwne zważywszy na jego ogromną spuściznę. Śmierć Szekspira w 1616 roku nie została w żaden sposób nagłośniona, co było bardzo rzadkie jeśli chodzi o uznanych pisarzy tamtych czasów. Jego niepiśmienna żona i dzieci otrzymały w spadku trochę mebli – żadnych pieniędzy – a w jego testamencie nie ma żadnej wzmianki o książkach czy rękopisach.
Grupa tak zwanych „anty-stradfordczyków” podaje w wątpliwość fakt, że Szekspir może być autorem klasycznych dzieł. W jej skład wchodzą nauczyciele, pisarze, znani aktorzy, reżyserzy i naukowcy tacy jak Zygmunt Freud, Orson Welles, Charlie Chaplin, Mark Twain, Ralph Waldo Emerson, Walt Whitman, Sir Derek Jacobi czy Sir John Gielgud. Niektórzy z nich wierzą w grupowe autorstwo dzieł, inni faworyzują pojedynczych pisarzy takich jak Edward De Vere – hrabia Oxfordu, Francis Bacon czy Christopher Marlowe.
Zupełnie inaczej sprawy się mają w przypadku „stradfordczyków”, którzy jednoznacznie uznają Szekspira jako pisarza, który stworzył 37 sztuk teatralnych i 154 sonety. Ich stanowisko wsparte jest czterema istotnymi dowodami: nazwisko „William Szekspir” pojawiło się na tytułowych stronach wielu wierszy i sztuk wydanych za jego życia, dramaturg Ben Jonson wspomniał o autorze jako „Słodkim łabędziu z Avon” we wstępie do First Folio (wydanego siedem lat po śmierci Szekspira), aktorzy Heminges i Condell (wymienieni w jego testamencie) wskazują go jako autora w Folio, a jego podobizna i napis na pomniku postawionym w Stratford sugerują, że był pisarzem.
Do momentu, jednak, kiedy nie pojawią się wiążące dowody popierające którąś z teorii, nie ma miejsca na wyciąganie ostatecznych wniosków w tej trwającej od lat debacie. Pozostaje natomiast ważne pytanie. Dopóki wszystkie te dzieła żyją w naszej kulturze, czy naprawdę ma jakieś znaczenie to kim był Szekspir?
