Pressboki

Ekipa

PATRYK VEGA (REŻYSERIA)

Urodził się 2 stycznia 1977 w Warszawie. Absolwent socjologii stołecznego Collegium Civitas. Magisterium oparł na własnym serialu dokumentalnym "Prawdziwe psy" opowiadającym o pracy warszawskiej policji. Zebrane przez kilka lat doświadczenia posłużyły następnie za kanwę scenariusza filmu i serialu „Pitbull”, który stał się dlań przepustką do reżyserskiej kariery. Wątki policyjno-sensacyjne kontynuował następnie w telewizyjnych seriach „Twarzą w twarz” i „Instynkt”, w kinie próbując natomiast sprawdzić się na polu komedii - „Ciacho”, oraz tematyki wojenno-przygodowej „Hans Kloss – Stawka większa niż śmierć”.

Wybrana filmografia:

2012 – HANS KLOSS – STAWKA WIĘKSZA NIŻ ŚMIERĆ

2010 - CIACHO

2005 - PITBULL

WŁADYSŁAW PASIKOWSKI (SCENARIUSZ)

Urodził się 14 czerwca 1959 roku w Łodzi. Tam też dorastał i ukończył kulturoznawstwo oraz Wydział Reżyserii. Na filmowe salony wdarł się przebojem, otrzymując za swój pierwszy film „Kroll” Nagrodę Specjalną oraz Nagrodę za debiut na FPFF w Gdyni. Jego pozycję ugruntował budzący kontrowersje obraz „Psy” pokazujący Polskę epoki transformacji przez pryzmat struktur policji budowanych na fundamentach dawnej milicji obywatelskiej. Obecnie chyba jedyny w polskiej kinematografii specjalista od tzw. męskiego kina. Z jego talentu i wsparcia korzystał Andrzej Wajda podczas realizacji „Katynia”. Kończy właśnie prace nad autorskim obrazem „Pokłosie” poruszającym temat mordu w Jedwabnem.

Wybrana filmografia:

2012 - HANS KLOSS. STAWKA WIĘKSZA NIŻ ŚMIERĆ

2012 - POKŁOSIE

2003-2008 - GLINA

2001 - REICH

1999 - OPERACJA SAMUM

1998 - DEMONY WOJNY WG GOI

1996 - SŁODKO GORZKI

1994 - PSY 2. OSTATNIA KREW

1992 - PSY

1991 - KROLL

Hans Kloss i kobiety

Wokół Hansa Klossa, jak wokół każdego z ekranowych agentów specjalnych, nie brakuje pięknych kobiet. Niektóre z nich są agentkami konkurencyjnych służb próbującymi wykorzystać swój wdzięk do zdobycia cennych informacji, inne zwyczajnie zakochują się w przystojnym, charyzmatycznym mężczyźnie w mundurze Abwehry. Gdy tylko nadarza się okazja, Kloss flirtuje i tańczy z pięknymi kobietami. Fani „Stawki większej niż życie” wyliczyli, że w serialu znajomość z Klossem zawarło dwadzieścia osiem pań. Co najmniej w kilku przypadkach wyszła ona poza platoniczny charakter. Klossa łączyło „coś więcej” z Edytą Lausch, Martą Becher, Hanną Bösel i Martą Kovacs.

Również w „Stawce większej niż śmierć” na drodze Agenta J-23 pojawiają się dwie przedstawicielki płci pięknej. Zbuntowana, młodziutka córka nazistowskiego urzędnika Elsa Krauze, która bezgranicznie zakochuje się w Hansie oraz oszałamiająca blondynka Indgrid Heizer, do której z kolei to on poczuje odwzajemnioną słabość.

- Im jestem starszy, tym bardziej mi się wydaje, że wszystkie opowieści, które przechodzą do kanonu kultury światowej, mówią o miłości. Nie mogło jej zabraknąć również w „Hansie Klossie”. Mamy tu wątek trójkąta miłosnego, w którym Tomasz Kot jest uwikłany w związek uczuciowy z Martą Żmudą-Trzebiatowską i Anną Szarek. Obie panie będą robiły wszystko, by zdobyć jego względy. Kobiety nie są tu dodatkiem do męskiego świata, tylko postaciami z krwi i kości, które rzeczywiście wpływają na akcję filmu – mówi reżyser Patryk Vega. Nie zdradza jednak, jak skończą się miłosne perypetie agenta J-23. Jedno jest jednak pewne. Będzie gorąco!

O filmie

Koenigsberg, 1945 rok. Hans Kloss (Tomasz Kot) - agent polskiego wywiadu o kryptonimie J-23 - wpada na trop skarbu zrabowanego przez nazistów. W intrygę zaangażowany jest stary znajomy Klossa - Hermann Brunner (Piotr Adamczyk). Kloss, próbując pokrzyżować plany wroga, stara się ocalić z wojennej pożogi piękną Elzę (Marta Żmuda Trzebiatowska), dla której gotów będzie zaryzykować bezpieczeństwo swojej misji.

Twórcy „Klossa” nie ukrywają inspiracji klasyką gatunku - filmami „Tylko dla orłów” i „Komandosi z Nawarony”. „Hans Kloss. Stawka większa niż śmierć” to trzymający w napięciu, szpiegowski film wojenny utrzymany w klimacie legendarnego serialu, ale opowiedziany językiem współczesnego kina - ze spektakularnymi efektami specjalnymi i dynamiczną, pełną suspensu akcją. W obsadzie znaleźli się znakomici aktorzy w nowych, zaskakujących wcieleniach, a także niezapomniani serialowi antagoniści Brunner i Kloss - Emil Karewicz oraz Stanisław Mikulski, których spotkanie po latach będzie wstępem do pasjonującej podróży w przeszłość i odkrycia jednej z największych tajemnic III Rzeszy.

Obsada

TOMASZ KOT (HANS KLOSS)

Urodził się w 21 kwietnia 1977 roku w Legnicy. Debiutował w 1996 roku na deskach tamtejszego Teatru Dramatycznego. W 2001 roku ukończył krakowską PWST i dziś należy do grona najzdolniejszych polskich aktorów młodego pokolenia. W świadomości widzów zapisał się debiutancką kreacją Ryśka Riedla w opowiadającym o wokaliście Dżemu obrazie „Skazany na bluesa”. Rola ta przyniosła mu Nagrodę Prezydenta Gdyni za debiut na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego, a także statuetkę Super Jantara za najlepszy debiut dziesięciolecia na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych "Młodzi i Film".

Wybrana filmografia:

2012 – HANS KLOSS – STAWKA WIĘKSZA NIŻ ŚMIERĆ

2012 - YUMA

2011 – WYJAZD INTEGRACYJNY

2011 – JAK SIĘ POZBYĆ CELLULITU

2011 – WOJNA ŻEŃSKO-MĘSKA

2010 - CIACHO

2010 - ERRATUM

2010 – IDEALNY FACET DLA MOJEJ DZIEWCZYNY

2009 – OPERACJA DUNAJ

2009 – RANDKA W CIEMNO

2008 - LEJDIS

2008 – TO NIE TAK, JAK MYŚLISZ KOTKU

2007 – DLACZEGO NIE!

2007 - TESTOSTERON

2005 – SKAZANY NA BLUESA

PIOTR ADAMCZYK (HERMANN BRUNNER)

Urodził się 21 marca 1972 roku. Warszawską PWST ukończył w 1995 z wyróżnieniem Fundacji Artists for Artist dla „najlepszego studenta”. Jeszcze w trakcie studiów, na drugim roku, pojechał do Londynu na stypendium do Brytyjsko-Amerykańskiej Akademii Teatralnej. Tam, w przedstawieniu dyplomowym, zagrał w języku angielskim Hamleta. Od 1995 r. jest aktorem Teatru Współczesnego w Warszawie (zagrał m.in. w spektaklach: "Tango", "Łgarz", "Mieszczanin szlachcicem"). Jego najsłynniejszą ekranową kreacją jest rola Jana Pawła II w dyptyku „Karol. Człowiek, który został papieżem” i „Karol. Papież, który pozostał człowiekiem”.

Wybrana filmografia:

2012 - TAJEMNICA WESTERPLATTE

2012 – HANS KLOSS – STAWKA WIĘKSZA NIŻ ŚMIERĆ

2011 – LISTY DO M.

2011 – UWIKŁANIE

2011 – OCH KAROL 2

2010 – ŚNIADANIE DO ŁÓŻKA

2010 – ŚWIĘTY INTERES

2010 - TRICK

2009 – NAZNACZONY (serial tv)

2008 - NIE KŁAM KOCHANIE

2008 - LEJDIS

2007 - TESTOSTERON

2005 – KAROL. PAPIEŻ, KTÓRY POZOSTAŁ CZŁOWIEKIEM

2004 - KAROL. CZŁOWIEK, KTÓRY ZOSTAŁ PAPIEŻEM

2003 - CIAŁO

2002 - KARIERA NIKOSIA DYZMY

2002 - CHOPIN. PRAGNIENIE MIŁOŚCI

MARTA ŻMUDA TRZEBIATOWSKA (ELSA KRAUZE)

Urodziła się 26 lipca 1984 roku w Człuchowie. W 2007 roku ukończyła warszawską Akademię Teatralną, ale przed kamerą zdążyła zadebiutować już w trakcie studiów, pojawiając się w serialach „Dwie strony medalu”, „Fałszerze. Powrót sfory” i „Magda M.” Jej telewizyjną pozycję ugruntowała rola w serialu „Teraz albo nigdy!”. Od września do listopada 2008 występowała w VIII edycji Tańca z gwiazdami. Partnerował jej Adam Król. 2 lutego 2009 otrzymała Telekamerę w kategorii najlepsza aktorka. W tym samym roku zagrała główną rolę w komedii Patryka Vegi „Ciacho”, która okazała się jednym z największych przebojów kasowych 2010 roku. Związana jest ze stołecznym Teatrem Kwadrat.

Wybrana filmografia:

2012 – HANS KLOSS – STAWKA WIĘKSZA NIŻ ŚMIERĆ

2011 – WYGRANY

2011 – OCH KAROL 2

2010 - ŚLUBY PANIEŃSKIE

2010 - WYGRANY

2010 - CIACHO

2008 - SERCE NA DŁONI

2008 - NIE KŁAM KOCHANIE

STANISŁAW MIKULSKI (HANS KLOSS)

Urodził się w 1 maja 1929 roku w Łodzi. Na ekranie zadebiutował w 1950 roku w filmie Leonarda Buczkowskiego „Pierwszy start” pokonując podczas castingu trzystu innych kandydatów. Karierę na chwilę spowolniła służba wojskowa. Po jej ukończeniu Mikulski związał się z Teatrem im. Juliusza Osterwy w Lublinie, a we wrześniu 1953 roku zdał w Krakowie aktorski egzamin eksternistyczny. Pierwszą znaczącą rolę filmową zagrał w 1956 roku „Kanale” Andrzeja Wajdy, gdzie poznał się ze zdobywającym wówczas reżyserskie szlify Januszem Morgensternem. Rolę Klossa w serialu „Stawka większa niż życie” otrzymał, gdyż świetnie prezentował się w mundurze. Wówczas nie podejrzewał, że uczyni go ona jednym z najpopularniejszych aktorów Bloku Wschodniego. Do dziś zresztą otrzymuje propozycje obsadowe z Rosji. Wielokrotnie występował w roli konferansjera na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej, w latach 90. prowadził teleturniej „Koło Fortuny”.

Wybrana filmografia:

2012 – HANS KLOSS – STAWKA WIĘKSZA NIŻ ŚMIERĆ

2001 – CÓRA MARNOTRAWNA

1983 – KATASTROFA NA GIBRALTARZE

1983 – MAGICZNE OGNIE

1980 – DZIEWCZYNA I CHŁOPAK

1980 - MIŚ

1979 – SEKRET ENIGMY

1972 – DZIEWCZYNY DO WZIĘCIA

1971 – SAMOCHODZIK I TEMPLARIUSZE

1967-68 – STAWKA WIĘKSZA NIŻ ŻYCIE

1965 - POPIOŁY

1964 – SPOTKANIE ZE SZPIEGIEM

1963 – SKĄPANI W OGNIU

1957 – EWA CHCE SPAĆ

1956 – KANAŁ

1956 - CIEŃ

1950 – PIERWSZY START

EMIL KAREWICZ (HERMANN BRUNNER)

Urodził się w 13 marca 1923 roku w Wilnie. Po II wojnie światowej trafił do Gdańska, gdzie zadebiutował w 1948 roku na deskach Teatru Wybrzeże. Rok później przeniósł się jednak do łódzkiego Teatru im. Stefana Jaracza. A w kolejnym zaliczył debiut ekranowy. Ze Stanisławem Mikulskim zetknął się m.in. na planie „Kanału” Wajdy i „Cienia” Kawalerowicza. Do roli w „Stawce większej niż życie” przystępował jako gwiazda opromieniona sukcesem „Krzyżaków” Aleksandra Forda, w których wcielił się w postać Władysława Jagiełły. Rolę tę powtórzył zresztą później w serialu „Przyłbice i kaptury”.

Wybrana filmografia:

2012 – HANS KLOSS – STAWKA WIĘKSZA NIŻ ŚMIERĆ

2011 – WYGRANY

1997 – SZTOS

1983 – KATASTROFA NA GIBRALTARZE

1980 – POLONIA RESTITUTA

1979 – SEKRET ENIGMY

1973 - HUBAL

1969 – JAK ROZPĘTAŁEM II WOJNĘ ŚWIATOWĄ

1969 – ZBRODNIARZ, KTÓRY UKRADŁ ZBRODNIĘ

1967-68 – STAWKA WIĘKSZA NIŻ ŻYCIE

1960 – KRZYŻACY

1958 – BAZA LUDZI UMARŁYCH

1958 – ÓSMY DZIEŃ TYGODNIA

1957 – PĘTLA

1956 – KANAŁ

1956 - CIEŃ

1951 – MŁODOŚĆ CHOPINA

1950 – WARSZAWSKA PREMIERA

ADAM WORONOWICZ (LAU)

Urodził się 25 grudnia 1973 roku w Białymstoku. W 1997 roku ukończył warszawską Akademię Teatralną i trafił do Teatru Rozmaitości, w którym spędził cztery sezony. Od 2001 roku związany jest ze stołecznym Teatrem Powszechnym. W pamięć zapadła widzom jego charyzmatyczna kreacja księdza Jerzego Popiełuszki w obrazie Rafała Wieczyńskiego. Za kolejną rolę – w głośnym „Rewersie” Borysa Lankosza – nominowany był do Polskiej Nagrody Filmowej Orzeł w kategorii: najlepsza drugoplanowa rola męska. W ubiegłym roku stworzył interesujące kreacje w „Ki” Leszka Dawida, a przede wszystkim w komedii Marka Koterskiego „Baby są jakieś inne”.

Wybrana filmografia:

2012 – HANS KLOSS – STAWKA WIĘKSZA NIŻ ŚMIERĆ

2011 – BABY SĄ JAKIEŚ INNE

2011 - KI

2010 – ŚWIĘTY INTERES

2010 - RÓŻYCZKA

2010 - CHRZEST

2009 - REWERS

2009 - POPIEŁUSZKO. WOLNOŚĆ JEST W NAS

2009 - JANOSIK. PRAWDZIWA HISTORIA

2009 - GENERAŁ NIL

2002 - CHOPIN. PRAGNIENIE MIŁOŚCI

2000 - TO MY

1999 - TOROWISKO

1999 – SKOK

WOJCIECH MECWALDOWSKI (RINGLE)

Urodził 5 kwietnia 1980 w Dusznikach. W 2004 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWST we Wrocławiu i na cztery lata związał się z tamtejszym Teatrem Polskim (debiutował w "Azylu" wg Maksyma Gorkiego w reż. Krystiana Lupy). Na dużym ekranie pojawił się po raz pierwszy w 2002 roku w epizodzie w „Dniu świra” Marka Koterskiego. Popularność przyniosły mu role w głośnych produkcjach „Testosteron”, „Lejdis”, „Kochaj i tańcz”, „Ciacho”, gdzie zaprezentował swoje komediowe emploi, a także seriale „Trzeci oficer”, „39 i pół”, „Usta usta”. Wystąpił gościnnie w teledysku „Niemy krzyk” Reni Jusis.

Wybrana filmografia:

2012 – HANS KLOSS – STAWKA WIĘKSZA NIŻ ŚMIERĆ

2011 - JAK SIĘ POZBYĆ CELLULITU

2011 – WOJNA ŻEŃSKO-MĘSKA

2010 – CIACHO

2009 – MNIEJSZE ZŁO

2010 - CHRZEST

2008 – KOCHAJ I TAŃCZ

2008 - LEJDIS

2007 – ALEJA GÓWNIARZY

2007 – TESTOSTERON

2004 – PRĘGI

2002 – DZIEŃ ŚWIRA

DANIEL OLBRYCHSKI (GÜNTER WERNER)

Urodził się 27 lutego 1945 roku w Łowiczu. Na ekranie zadebiutował w wieku 19 lat. W 1965 roku zasłynął rolą w „Popiołach” i wkrótce zaczął pojawiać się regularnie w filmach. Do historii przeszły jego kreacje w produkcjach Andrzeja Wajdy, Jerzego Hoffmana i Krzysztofa Zanussiego. Dziś ma na swoim koncie udział w ponad 100 filmach wybitnych polskich i zagranicznych reżyserów, a także wiele niezapomnianych kreacji teatralnych. Jest laureatem licznych prestiżowych nagród, m.in. jako pierwszy odebrał Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego.

Wybrana filmografia:

2012 - HANS KLOSS. STAWKA WIĘKSZA NIŻ ŚMIERĆ

2011 - 1920 BITWA WARSZAWSKA

2011 - Z MIŁOŚCI

2010 – SALT

2009 - IDEALNY FACET DLA MOJEJ DZIEWCZYNY

2003 – STARA BAŚŃ

2002 - ZEMSTA

1999 – OGNIEM I MIECZEM

1999 – PAN TADEUSZ

1998 – CYRULIK SYBERYJSKI

1995 – PESTKA

1987 – NIEZNOŚNA LEKKOŚĆ BYTU

1983 – MIŁOŚĆ W NIEMCZECH

1979 – PANNY Z WILKA

1976 - DAGNY

1975 – POTOP

1974 – ZIEMIA OBIECANA

1972 – WESELE

1971 – PIŁAT I INNI

1970 – BRZEZINA

1970 – KRAJOBRAZ PO BITWIE

1969 – PAN WOŁODYJOWSKI

1968 – WSZYSTKO NA SPRZEDAŻ

1966 – BOKSER

1965 - POPIOŁY

PIOTR GŁOWACKI (CZUBAK)

Urodził się 29 marca 1980 roku w Toruniu. Jest absolwentem PWST w Krakowie (2007), występował w Teatrze Rozmaitości w Warszawie, a od 2008 roku związany jest ze Starym Teatrem w Krakowie. W kinie zadebiutował w 2005 roku rolą w “Rozdroże Cafe” Leszka Wosiewicza. W ubiegłym roku na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Tofifest w Toruniu wyróżniony został statuetką Flisaka przyznawaną młodym, obiecującym twórcom związanym z regionem kujawsko-pomorskim. Zachwyty publiczności i krytyki wzbudził rolą bezwzględnie cynicznego SB-eka Sobczaka w obrazie Waldemara Krzystka „80 milionów”. Obecnie kończy zdjęcia do filmu „Dziewczyna z szafy” w reżyserii Bodo Koxa.

Wybrana filmografia:

2012 – HANS KLOSS – STAWKA WIĘKSZA NIŻ ŚMIERĆ

2011 – W CIEMNOŚCI

2011 – 80 MILIONÓW

2011 – 1920 BITWA WARSZAWSKA

2011 – SALA SAMOBÓJCÓW

2009 – DOM ZŁY

2005 – ODA DO RADOŚCI

2005 – ROZDROŻE CAFE

JERZY BOŃCZAK (KOCH)

Jeden z najbardziej charakterystycznych aktorów polskiego kina. Urodził się 29 lipca 1949 roku w Bieżuniu. W 1971 roku ukończył studia w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. W latach 1971-1972 występował na deskach Teatru im. Stefana Jaracza w Olsztynie, a następnie na stołecznych scenach: Rozmaitości (1972-1982), Teatru Nowego (1982-1990), Kwadratu (1990-1999). Zasłynął jako odtwórca roli Zygmunta Krzepickiego, sekretarza Dyzmy, w serialu „Kariera Nikodema Dyzmy”.

Wybrana filmografia:

2012 – HANS KLOSS – STAWKA WIĘKSZA NIŻ ŚMIERĆ

2011 – 1920 BITWA WARSZAWSKA

2009 – REWERS

2008 – WARSAW DARK

2005 – 1409. AFERA NA ZAMKU BARTENSTEIN

2001 - TRYUMF PANA KLEKSA

1999 – OGNIEM I MIECZEM

1998 – AMOK

1995 - DZIEJE MISTRZA TWARDOWSKIEGO

1993 - DWA KSIĘŻYCE

1992 – PSY

1991 - ROZMOWY KONTROLOWANE

1989 - SZTUKA KOCHANIA

1985 - PODRÓŻE PANA KLEKSA

1982 – WIELKI SZU

1980 – MIŚ

1980 - KARIERA NIKODEMA DYZMY

1974 - ZAPIS ZBRODNI

PIOTR GARLICKI (SCHARFUHRER)

Urodził się 15 czerwca 1945 roku w Warszawie. Po maturze za namową ojca studiował orientalistykę, którą porzucił po trzech latach. Trafił do wojska, a po odbyciu dwuletniej służby podjął studia aktorskie na stołecznej PWST. Po jej ukończeniu związał się z warszawskimi teatrami: Rozmaitości (1972-82) i Na Woli (1984). Za debiutancką kreację w „Barwach ochronnych” Krzysztofa Zanussiego otrzymał Złotą Kamerę magazynu Film. W latach 1986-1999 przebywał za granicą. Po powrocie z emigracji został aktorem Teatru Współczesnego w Warszawie. Telewidzowie kojarzą go z roli doktora w serialu „Na dobre i na złe”. Jest ojcem aktora Łukasza Garlickiego.

Wybrana filmografia:

2012 – HANS KLOSS – STAWKA WIĘKSZA NIŻ ŚMIERĆ

2011 – CZARNY CZWARTEK. JANEK WIŚNIEWSKI PADŁ

2001 – QUO VADIS

1983 – THAIS

1983 – SZKATUŁKA Z HONG KONGU

1979 – TAJEMNICA ENIGMY

1978 – SPIRALA

1976 – SMUGA CIENIA

1976 – BARWY OCHRONNE

JANUSZ CHABIOR (SOCHA)

Urodzony 17 lutego 1963 roku w Legnicy. W latach 1991-2006 związany z tamtejszymi teatrami: Dramatycznym i im. Heleny Modrzejewskiej. Wystąpił wówczas m.in. w wielu spektaklach Jacka Głomba. W 2004 roku stworzył wielokrotnie nagradzaną kreację Wiktora w „Made in Poland” Przemysława Wojcieszka. Sukces ten stał się jego paszportem do stolicy, gdzie rolą w „Weź, przestań” Jana Klaty zadebiutował w 2006 roku na scenie TR Warszawa. Nazywany czasem polskim Stevem Buscemim w kinie grywa od 1993 roku – głównie epizody i drugoplanowe role charakterystyczne. Szerszej publiczności dał się poznać znakomitymi występami w „Kołysance” Juliusza Machulskiego oraz kinowej wersji „Made in Poland”. Ta ostatnia kreacja przyniosła mu Nagrodę za najlepszą drugoplanową rolę męską na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W grudniu 2011 ukończył zdjęcia do filmu Tadeusza Króla "Ostatnie Piętro", gdzie po raz pierwszy będziemy mieli okazję zobaczyć go w roli głównej.

Wybrana filmografia:

2012 – HANS KLOSS – STAWKA WIĘKSZA NIŻ ŚMIERĆ

2011 – DAAS

2011 – KI

2011 – W SYPIALNI

2010 – ERRATUM

2010 – KOŁYSANKA

2010 – MADE IN POLAND

2010 – MATKA TERESA OD KOTÓW

2010 – RÓŻYCZKA

2009 – HEL

2009 – OSTATNIA AKCJA

2009 – ZERO

2008 – MAŁA MOSKWA

2007 – FUTRO

2007 – ŚWIADEK KORONNY

2005 - PITBULL

ANNA SZAREK (INGRID HEIZER)

Urodziła 30 stycznia 1985 roku w Garwolinie. Karierę rozpoczynała jako modelka. Ma za sobą kilka lat życia w największych stolicach mody - Nowym Jorku, Paryżu, Tokio, Miami i Mediolanie. Rolą Ingrid w "Stawce większej niż śmierć" debiutuje na wielkim ekranie. Wcześniej zagrała epizod w wyreżyserowanym przez Patryka Vegę serialu "Instynkt" i wzięła udział w kilku zagranicznych filmach reklamowych. Pracowała na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, między innymi w okresie wejścia warszawskiej giełdy na... giełdę, a obecnie - w Ernst & Young. Nie może żyć bez: muzyki (stale), podróży (od czasu do czasu), zupy tajskiej (regularnie), a przede wszystkim bez miłości, najczęściej platonicznej, do szybkich samochodów (dniem i nocą).

Od teatru do Stawki większej niż śmierć

Ojcami postaci Hansa Klossa jest scenariopisarski tandem Zbigniew Safjan i Andrzej Szypulski, ale inspiracją dla ich dzieła była sensacyjna powieść ukraińskiego pisarza Jurija Dold-Mychajłyka „Baron von Goldring”, opowiadająca o radzieckim szpiegu w szeregach hitlerowskiej armii, a także pierwszy z filmów o Bondzie, który Szypulski obejrzał podczas wyjazdu do Londynu. W 1964 roku wraz z Safjanem napisali sześć godzinnych opowieści o Klossie na potrzeby telewizyjnego Teatru Sensacji, które wyreżyserować miał Janusz Morgenstern.

Premiera pierwszego spektaklu „Wróg jest wszędzie” odbyła się 28 stycznia 1965 roku, a przystojny Stanisław Mikulski z miejsca podbił serca telewidzów, stając się najpopularniejszym aktorem telewizyjnym tamtego okresu. Również krytycy nie szczędzili pochwał, podkreślając walory scenariusza, reżyserii i gry aktorskiej. Ze względu na filmowe zobowiązania Morgensterna kolejne spektakle reżyserował Andrzej Konic. W ostatnim z odcinków Kloss miał zginąć podczas akcji, jednak popularność Agenta J-23 i presja widzów były tak ogromne, że podjęto decyzję o kontynuowaniu produkcji.

Ostatecznie powstało 14 widowisk telewizyjnych, a na przełomie lat 1966/67 podjęto decyzję o realizacji osiemnastoodcinkowego serialu z tą samą obsadą, powierzając jego realizację Morgensternowi i Konicowi. Zdjęcia do serii rozpoczęły się 13 marca 1967 roku, a zakończono je w październiku 1968. „Stawkę większą niż życie” kręcono m.in. w Łodzi, Warszawie, Wrocławiu, Krakowie, Pieskowej Skale, Trójmieście, Olsztynie, Płocku, Pabianicach i Piotrkowie Trybunalskim. Zwiastunem całości był odcinek „Spotkanie”, wyemitowany w Święto Odrodzenia Narodowego 22 lipca 1968 roku. Premierowy pokaz całości miał miejsce w okresie od 10 października 1968 do 6 lutego 1969. Każdy odcinek nadawany był trzykrotnie. Po wieczornej premierze następowały dwie poranne powtórki.

- Kloss to postać, z którą identyfikowało się każde pokolenie Polaków od lat 60. W czasach bez internetu, gdy w telewizji były tylko dwa programy, każdy nowy odcinek sprawiał, że ulice pustoszały – wspomina Tomasz Kot, czyli filmowy Hans Kloss, który urodził się dziewięć lat po premierowej emisji przygód agenta J-23.

Popularność, jaką cieszyły się przygody Klossa, sprawiła, że w blokach po dwa odcinki trafił on nawet do kin. Serial zakupiły ponadto wszystkie stacje telewizyjne państw socjalistycznych. Kloss dotarł także do Skandynawii i Niemiec Zachodnich, a poza Europą emitowały go m.in. telewizje w Japonii, Australii, Brazylii, Meksyku, Kanadzie i USA. W zachwyconych Klossem „bratnich” krajach starano się powtórzyć sukces polskiego agenta, kręcąc opowieści inspirowane jego przygodami. Rosjanie dostali agenta Stirlitza, Czesi majora Zemana, Bułgarzy zrealizowali serial „Na każdym kilometrze”, a w Jugosławii nakręcono film „Niebezpieczne spotkania”.

W latach siedemdziesiątych również ekipa „Stawki większej niż życie” zastanawiała się nad możliwościami skonsumowania własnego sukcesu. Tak powstał pomysł realizacji powojennej kontynuacji serialu. Kloss w cywilu miał być zagranicznym korespondentem, który podróżując po świecie realizuje osobistą pasję ścigania zbrodniarzy wojennych. Pomysł uległ jednak modyfikacjom i zrealizowany serial „Życie na gorąco” ostatecznie nie miał powiązań ze „Stawką...”.

Oryginalny serial doczekał się natomiast wersji powieściowej, a także przeniesienia przez Mieczysława Wiśniewskiego na łamy zeszytów komiksowych. Zarówno książki, jak i komiksy również zrobiły zagraniczną karierę, walnie przyczyniając się do zjawiska klossmanii.

- „Stawka” niesamowicie wpłynęła na jakość naszych zabaw na osiedlu, zamieniając je w regularne wojny, w których brali udział Brunner, Hans Kloss, ale i czterej pancerni z Szarikiem włącznie. Czasem sam byłem Brunnerem. – dodaje Piotr Adamczyk, który w filmie Patryka Vegi zagrał słynnego sturmbannführera Hermanna Brunnera.

Idea wskrzeszenia Klossa na kinowym ekranie pojawiła się już w 1996 roku. Ponad dekadę zajęło jednak przekonanie Zbigniewa Safjana i Andrzeja Szypulskiego, że warto ponownie powrócić do II wojny światowej i Agenta J-23. Za ich zgodą w 2009 roku Władysław Pasikowski i Przemek Woś rozpoczęli pisanie scenariusza „Hans Kloss - Stawka większa niż śmierć”. Ich tekst spodobał się nie tylko autorom przygód Klossa i Brunnera, ale także odtwórcom oryginalnych postaci - Stanisławowi Mikulskiemu i Emilowi Karewiczowi, którzy zgodzili się wziąć udział w produkcji. Od 16 marca wraz z nimi będziemy mieli okazję odkryć w kinie jedną z największych tajemnic III Rzeszy.

Opisy postaci

PORUCZNIK HANS KLOSS (TOMASZ KOT, STANISŁAW MIKULSKI): agent J23, jak pisze Konrad Zarębski w biografii postaci w „Wysokich obrotach”: „szpieg, patriota, superman, „pierwszy bohater pozytywny, któremu udało się przeżyć wojnę”, nasz człowiek w Abwehrze, polski amant bohaterski, polski James Bond”. Naprawdę Stanisław Kolicki, syn Jana, urodzony 17 grudnia 1920 roku w Kościerzynie, agent wywiadu polskiego, który służył w Rosji, Francji, Grecji i w Polsce do kwietnia 1945 roku. Rozpoczął od stopnia porucznika, aby dosłużyć się w Abwehrze rangi kapitana oraz odznaczenia krzyżem żelaznym. W twierdzy Koenigsberg (obecnie Kaliningrad) był adiutantem gauleitera Prus Wschodnich Ericha Kocha, który mawiał o nim: „jedyny oficer spoza SS, który ma trochę oleju w głowie”. W 1945 roku zaskakujące spotkanie ze starym znajomym - dociekliwym Sturmbannfuhrerem Hermannem Brunnerem (Piotr Adamczyk) narazi Klossa na zdemaskowanie.

Hans Kloss to agent idealny, nieczuły nawet na działanie serum prawdy, a także, jak podkreśla Konrad Zarębski, „męski i uwodzicielski - ceni dobry tytoń i markowe alkohole, choć nie pogardzi bimbrem i machorką, zawsze w jego otoczeniu są piękne kobiety. Nie stroni od uciech cielesnych, czasem nawet zdarza mu się lekceważyć zasady konspiracji”. Wydobywając od ponętnej Ingrid sekrety dowództwa SS, woli ją uraczyć gruzińskim niż francuskim koniakiem. Kloss to też zabójczo skuteczny mistrz walki wręcz, wprawnie władający bronią każdego rodzaju, od młotka po czterolufowe działko przeciwlotnicze.

Cytat z filmu:

Agent Czubak: nasza socjalistyczna ojczyzna się panu nie podoba?

Kloss: Ojczyzna mi się podoba. Wy mi się nie podobacie.

HERMANN BRUNNER (PIOTR ADAMCZYK, EMIL KAREWICZ): oficer SD w stopniu sturmbannführera, który w trakcie wojny często współpracował z oficerem Abwehry Klossem, a u jej końca zagroził bezpieczeństwu misji Klossa. Jako jeden ze stu najbardziej poszukiwanych nazistów na świecie, po wojnie ukrywa się w Argentynie. Zaoczny wyrok śmierci za zbrodnie na cywilach, w tym Polakach i polskich Żydach, sprawia, że odwiedzając Hiszpanię, nawet u sprzyjającego faszystom generała Franco nie może czuć się bezpiecznie. Bezlitosny sadysta (nawet zimny jak lód oberführer Werner nie pochwala jego metod), mimo podeszłego wieku czerpie niewypowiedzianą rozkosz z torturowania przeciwników. Dumny z tego, że pracował w najlepszym na świecie aparacie do ustalania prawdy, nie waha się skatować pięknej kobiety, żeby wyciągnąć z niej prawdę o tajemnicach zamku w Koenigsbergu. Szczwany lis, który nie zapomina żadnej urazy, choć potrafi przewrotnie nazwać Klossa „starym przyjacielem”. Z natury chciwy i podstępny, posiada niesławny brązowy notes, w którym zapisał nowe nazwiska i adresy ponad trzystu ukrywających się towarzyszy z SS i SD. Obok nich skwapliwie dopisał drobne sumy, które zbrodniarze wpłacają na jego konto na Kajmanach. Nie cofnie się przed niczym, aby odzyskać ukryty skarb III Rzeszy.

Cytat z filmu: „Nie ma twardych ludzi, są tylko źle przesłuchiwani”

OBERFÜHRER GÜNTER WERNER (DANIEL OLBRYCHSKI): sklasyfikowany na setnej pozycji najbardziej poszukiwanych nazistów na świecie. Pomocnik reichministra Martina Bormanna w zbieraniu funduszy na odbudowę Rzeszy. Ma apetyt na stanowisko kanclerza, ale musi zachować ostrożność, gdyż przed spełnieniem jego odwiecznego marzenia może powstrzymać go najmniej spodziewany wróg z kręgu współpracowników. Chełpi się udziałem w brawurowej akcji odbicia Mussoliniego i przyjaźnią z nazistowskim superkomandosem - obersturmbannführerem Otto Skorzennym. Na pozór szarmancki i rycerski, jednak stopnia oberführera SS dosłużył się idąc po trupach. Nie dopuści, by go okłamywano albo lekceważono. Kiedy trzeba, z niewinnym uśmiechem i lodowatym spojrzeniem błękitnych oczu posyła swoich ludzi na pewną śmierć.

Cytat z filmu: „Groby mają uszy”.

ELZA KRAUZE (MARTA ŻMUDA TRZEBIATOWSKA): niepokorna córka nazistowskiego urzędnika - doktora Krause, która naraża życie rozprowadzając antyfaszystowskie ulotki. Zdradzi Klossowi losy transportu, skrywającego najpilniej strzeżony sekret III Rzeszy. Potajemnie zakochana w Hansie, bohatersko odwróci uwagę niemieckich strażników, by J-23 mógł w brawurowej akcji poznać zawartość tajemniczego ładunku.

Cytat z filmu: „Kocham cię, Hans”.

STANDARTENFÜHRER LAU (ADAM WORONOWICZ): arcygroźny przeciwnik Klossa. Jego bronią są spryt i spostrzegawczość. Wykonuje bezwzględnie rozkazy gauleitera Ericha Kocha. Strzegąc tajemnicy powierzonego mu transportu, nie cofnie się przed niczym, nawet przed zbrodnią wymierzoną w towarzyszy broni.

Cytat z filmu:„Kloss, ty bolszewicki szpiclu!”

INGRID HEIZER (ANNA SZAREK): oszałamiająca blondynka, do której Kloss ma wyraźną i zrozumiałą słabość. Dziewczyna nie szczędzi sił i podstępów, aby wyrwać się z oblężonej twierdzy i nie wpaść w ręce Rosjan. Nie zamierza płacić rachunków za zbrodnie nazistów. Obiekt chorej fascynacji Brunnera. Informacje pozyskane od Ingrid pomogą Klossowi wypełnić najtrudniejszą misję w jego karierze.

Cytat z filmu: „Hans, ja chcę żyć!”

OBERSTURMBAHNFÜHRER RINGLE (WOJCIECH MECWALDOWSKI) – blond sadysta, bez wahania likwidujący zarówno więźniów obozu koncentracyjnego, jak i esesmanów, którzy nieopatrznie weszli mu w drogę.

Cytat z filmu: „Radzę teraz stąd wyjść. Radzę jak cywilowi!”

Wywiad z reżyserem

Nie bałeś się sięgnąć po Klossa? W końcu to ikona i Twój sposób jej przestawienia nie każdemu może przypaść do gustu.

Dziwi mnie, że tyle wahano się z ponownym powołaniem do życia Hansa Klossa. Nie ma w Polsce zbyt wielu bohaterów zbiorowej wyobraźni, którzy tak fantastycznie wpisaliby się w kulturę masową i przenosili się na kolejne pokolenia. Kloss jest przykładem najbardziej fantastycznego bohatera czy nawet superbohatera w polskiej kulturze. Myślę, że marzeniem każdego dorosłego faceta jest zrobić film, w którym można się postrzelać, poganiać i, tak naprawdę, wrócić do dzieciństwa. „Stawka większa niż życie” jest serialem, który bardzo silnie funkcjonował kiedy byłem dzieckiem. Pamiętam, jak wszyscy biegliśmy do domu, żeby zobaczyć kolejny odcinek. Na podwórku każdy chciał być Klossem albo Brunnerem. Mierząc się z tą legendą, miałem nie tyle strach, ile ogromną frajdę i marzenie, by zrobić taką kontynuację „Stawki...”, jaką sam chciałbym zobaczyć w kinie.

Co stanowiło największe wyzwanie podczas realizacji?

Byłem autentycznie przerażony kręcąc sceny batalistyczne. Problem polegał na tym, że scena bitwy, która trwa kilkanaście minut w filmie, była kręcona w siedmiu miejscach Polski. Ponieważ nie byliśmy w stanie stworzyć jednego obiektu, tworząc nasz filmowy port doprowadziliśmy do sytuacji, w której aktor skrada się w Kazuniu, wychodzi przez mury na warszawskiej Woli, potem wchodzi do magazynu na Wyspie Szwedzkiej. Następnie wygląda przez okno i znów widzi Wolę, a potem wychodzi na Helu, gdzie jest bitwa przy okręcie. Wiele lokacji w sytuacji niestabilnej pogody, do tego blisko tysiąc statystów-rekonstruktorów, w połączeniu z zaawansowaną pirotechniką, przekładało się na naprawdę ciężki okres zdjęciowy. Mieliśmy jeden dzień na planie, gdy zdjęcia w plenerze trwały 22 godziny. Odetchnąłem, gdy udało się nam je nakręcić, choć myślę, że schudłem przy tym z pięć kilo. Największym wyzwaniem były oczywiście sceny zbiorowe. Bo jest taki próg, powyżej którego przestaje się panować nad ludźmi. Da się pracować z pięćdziesiątką, z setką, ale w momencie, gdy tych osób jest pięćset, pojawia się zbiorowa świadomość tłumu. Praca z nimi w nocnych warunkach, z płaczącymi na planie dziećmi, to wielkie wyzwanie. Wszystkie filmy i seriale, które zrobiłem wcześniej, stanowiły swego rodzaju poligon ćwiczebny. Musiał mi parę razy ten granat nie wybuchnąć, bym wiedział, jak zrealizować efekty, które będą dobrze wyglądać na ekranie. I jestem bardzo zadowolony, że udało się zrobić równy film, którego nie powstydziliby się Amerykanie.

Skąd takie, a nie inne decyzje obsadowe?

W polskim kinie pokutuje niestety często obsadzenie po tzw. warunkach fizycznych. Idąc tym tropem powinniśmy obsadzić Tomasza Kota w roli Brunnera, bo ma talent komediowy. A Adamczyk powinien być Klossem, bo jest blondynem. Zdecydowaliśmy się zrobić coś zupełnie innego i dało to niesamowity efekt. Bowiem ci aktorzy stworzyli kreacje, w jakich nigdy wcześniej nie byli pokazani. Było dla nas oczywiste, że serial realizowano w czasie, gdy język filmu był zupełnie inny, inny sposób opowiadania, inny sposób pokazywania emocji. Byłem przekonany, że trzeba iść w stronę bardziej ludzkiej, emocjonalnej strony prezentowania młodego Klossa, ale musiałem przekonać do tej nowoczesnej konwencji także aktorów z pierwowzoru. I bardzo się cieszę, że dali się do tego nakłonić. Ostatnio w polskim filmie nie udały się próby wskrzeszenia dawnych bohaterów. Czuło się różnicę w sposobie ich gry i gry młodych aktorów. Widzom wydawało się, że to są dwa światy, że to się słabo szyje. Tutaj, na skutek tego, że Mikulski i Karewicz dali się nakłonić do tej nowoczesnej konwencji, mamy efekt, jakbyśmy oglądali Redforda czy Eastwooda, którzy mimo wieku wciąż mają charyzmę i promienieją na ekranie. To największy atut tego filmu. Myślę, że widzowie będą mieli ogromną frajdę.