Pressboki

Aktorzy

ROBIN WILLIAMS

Jeden z najpopularniejszych i najwybitniejszych aktorów współczesnego kina. Za drugoplanową rolę męską w "Buntowniku z wyboru" otrzymał Oscara. Był ponadto trzykrotnie nominowany do tej nagrody, za role w filmach "Good Morning Vietnam", "Stowarzyszeniu umarłych poetów" i "Fisher King". Popularność przyniosła mu rola w serialu "Happy Days". Stworzoną w nim postać powtórzył następnie na życzenie telewidzów w serialu "Mork i Mindy". Na ekranie kinowym zadebiutował w filmie Roberta Altmana "Popeye" (video: "Popeye"), będącym adaptacją znanego komiksu. Potem przyszły: "The World According to Garp" (video, TVP: "Świat według Garpa"), "Moscow on the Hudson" (video: "Moskwa nad rzeką Hudson"), "Przebudzenie" z Robertem De Niro, "Hook" Stevena Spielberga, "Zabaweczki", "Being Human" (video, TVP: "Być człowiekiem"), wielki przebój Chrisa Columbusa "Pani Doubtfire", "Dziewięć miesięcy" tego samego reżysera, "Jumanji", "Klatka dla ptaków" (amerykańska wersja słynnej francuskiej komedii "La Cage aux Folles"), "Hamlet" Kennetha Branagha (rola grabarza), "Flubber", "Dzień ojca" z Billym Crystalem (amerykańska wersja francuskiej komedii "Trzech ojców" z Pierre Richardem i Gerardem Depardieu), "Jack", "Flubber" oraz "To Wong Foo, Thanks For Everything, Julie Newmar" (video: "Ślicznotki") i "Tajny agent" wg Josepha Conrada (w obu filmach aktor zagrał epizody i nie jest wymieniony w czołówce), "Między piekłem a niebem" i "Patch Adams". W przygotowaniu znajduje się "Don Quixote" Freda Schepisi, wg "Don Kichota" Cervantesa, w którym Williams partnerować będzie Johnowi Cleese. Robin Williams użyczył także głosu Dżinowi w oryginalnej wersji językowej "Aladyna" i jego "dalszego ciągu", zrealizowanego z myślą o rynku video, a zatytułowanego "Aladyn i król złodziei" ze studia Walta Disneya. Aktor otrzymał dwie nagrody Emmy za swoje role telewizyjne w "Carol, Carl, Whoopi and Robin" oraz "ABC Presents A Royal Gala". Na scenie wystąpił m.in. w "Czekając na Godota" Samuela Becketta w inscenizacji Mike'a Nicholsa u boku Steve'a Martina. Urodził się w Chicago w 1951, studiował aktorstwo m.in. w Julliard School w Nowym Jorku pod kierunkiem Johna Housemana.

ALAN ARKIN

Był nominowany do Oscara za role w "The Russian Are Coming, The Russian Are Coming" (TVP: "Rosjanie nadchodzą", debiut) oraz "Serce to samotny myśliwy". Inne jego filmy to m.in.: "Doczekać zmroku", "Catch 22" (TVP: "Paragraf 22"), "The In-Laws" (TVP: "Teściowie"), "Little Murders" (także reżyseria), "Freebie and the Bean" (TVP), "Popi", "The Seven Percent Solution", "Impropter Channels", "Joshua Then and Now" (TVP: "Joshua wczoraj i dziś"), "Havana" (video, TVP: "Hawana"), "Edward Nożycoręki", "Rocketeer", "Glengarry Glen Ross", "So I Married An Axe Murderer" (video: "Poślubiłem morderczynię"), "Matka noc", "Gattaca" (video: "Gattaca - szok przyszłości"), "Zabijanie na śniadanie", "Steal Big Steal Little" (TVP), "Four Days in September" i "Slums of Beverly Hills". Jest także reżyserem teatralnym i realizatorem filmów krótkometrażowych.

BOB BALABAN

Wystąpił m.in. w filmach: "Przejrzeć Harry'ego", "Waiting for Guffman", "2010" (TVP: "2010"), "Absence of Malice" (video: "Bez złej woli"), "Prince of the City" (video, TVP: "Książę miasta"), "Odmienne stany świadomości", "Bliskie spotkania trzeciego stopnia", "Catch-22" (TVP: "Paragraf 22"), "Cradle Will Rock" i "Three to Tango". W telewizji wystąpił w m.in. serialach "Przyjaciele" i "Kroniki Seinfelda" oraz filmie "Sling Vote" (video: "Trudny wybór"), na scenie - w "Przerżnąć sprawę" i "Rewizorze".

MATHIEU KASSOVITZ

Jest scenarzystą, reżyserem i aktorem. Wystąpił m.in. w filmach: "Piąty element", "Birthday Girl", "Blood Red River", "Regard les Hommes Tombe" i "A Self Made Hero". Wyreżyserował trzy filmy fabularne na podstawie własnych scenariuszy: "Nienawiść" (nagroda na festiwalu w Cannes za reżyserię, Cesary za scenariusz i montaż), "Metisse (Cafe Au Lait)" i "Zabójca".

ARMIN MUELLER-STAHL

Za rolę w "Blasku" Scotta Hicksa otrzymał nominację do Oscara dla najlepszego aktora drugiego planu. Wystąpił m.in. w filmach: "Z archiwum X", "The Thirteen Floor" (video: "Trzynaste piętro"), "Twelve Angry Men" (film tv, video: "12 gniewnych ludzi"), "Gra" z Michaelem Douglasem, "Peacemaker" z George'em Clooneyem, "Conversations with the Beast" (także scenariusz i reżyseria), "Król olch" Volkera Schlondorffa z Johnem Malkovichem, "Pozytywka" Costy-Gavrasa z Jessicą Lange, "Avalon" (video: "Avalon") Barry'ego Levinsona, "Noc na Ziemi" Jima Jarmuscha, "The Power of One" (wydany u nas na kasetach video), "Kafka" (TVP: "Kafka") Stevena Soderbergha, "Holy Matrimony" (video, TVP: "Święty związek"), "Dom dusz" Billy'ego Augusta z Meryl Streep, Glenn Close, Jeremy Ironsem, Winoną Ryder, Vanessą Redgrave i Antonio Banderasem, "Storyteller", "Utz", "Lola" (TVP: "Lola") i "Veronika Voss" (TVP: "Tajemnica Veroniki Voss") Rainera Wernera Fassbindera, "L'Homme Blesse", "A Love in Germany" (TVP: "Miłość w Niemczech") Andrzeja Wajdy, "Pułkownik Redl" Istvana Szabo z Klausem Marią Brandauerem i "Angry Harvest" (TVP: "Gorzkie żniwa") Agnieszki Holland. Armin Mueller-Stahl pochodzi z byłego NRD, gdzie wystąpił w 75 filmach, zanim nie dostał się na czarną listę reżimu komunistycznego za popieranie opozycji. W roku 1980 wyemigrował do RFN, gdzie zyskał uznanie dzięki rolom w filmach Rainera Wernera Fassbindera. Obecnie pracuje głównie w USA.

LIEV SCHREIBER

Studiował w Yale School of Drama i w Royal Academy of Dramatic Arts. Wystąpił m.in. w filmach: "Krzyk", "Krzyk 2", "Okup", "Kula" u boku Dustina Hoffmana i Sharon Stone, "A Walk on the Moon", "Półmrok" u boku Paula Newmana, Susan Sarandon i Gene'a Hackmana, "Phantoms" (video: "Odwieczny wróg"), "Jakub kłamca" z Robinem Williamsem, "Mixed Nuts" (video: "Wariackie święta"), "Szalona miłość", "Party Girl", "Denise Calls Up" (prezentowany podczas Warszawskiego Festiwalu Filmowego pt. "Tu mówi Denise"), "Rozmawiając, obmawiając", "Big Night" (video: "Wielkie otwarcie") oraz "The Daytrippers". Na scenie wystąpił m.in. w "Burzy" i "Makbecie" Shakespeare'a, w telewizji - w filmie "Promienni chłopcy".

NINA SIEMASZKO

Wystąpiła m.in. w filmach: "The Big Tease", "Tucker", "Święty z fortu Waszyngton", "Odlotowcy" i "Prezydent - miłość w Białym Domu".

MICHAEL JETER

Wystąpił m.in. w filmach: "Polowanie na mysz", "Air Bud", "Mrs. Santa Clause" (film TV), "Wodny świat - Waterworld", "Fisher King" i "Ścieżka strachu".

Na planie

Zdjęcia do filmu rozpoczęły się jesienią 1997 w Łodzi, rodzinnym mieście Jurka Beckera, który w tamtejszym getcie spędził lata wojny. W roku 1944, w którym toczy się akcja filmu, łódzka społeczność żydowska liczyła 200.000 członków, dziś jest ich niespełna 100. Akcja nie toczy się w żadnym konkretnym getcie, zdjęcia kręcono jednak w Piotrkowie, gdzie powstało pierwsze żydowskie getto w Polsce.

W scenie wysiedlania Żydów z getta, którą nakręcono na początku października, udział wzięło 400 polskich statystów ubranych w podarte płaszcze z naszytą gwiazdą dawidową. Pięćdziesiąt pięć lat temu w tym samym tygodniu października naziści "zlikwidowali" 2.000 piotrkowskich Żydów.

Robin Williams mówi: Ulice, budynki i mieszkania wciąż noszą na sobie piętno tamtych czasów, a nasi statyści potęgowali wrażenie autentyzmu, nie czuło się bowiem, że są statystami. Gdy chodziłem tymi ulicami i widziałem ich twarze, miałem wrażenie, że oglądam materiały dokumentalne.

Grający rolę cynicznego aktora Frankfurtera Alan Arkin mówi: Praca w Polsce i Budapeszcie wymagała ogromnego wysiłku, ba, nawet noszenie kostiumów wymagało wysiłku, były bowiem bardzo ciężkie. Ubrania, które nosiliśmy, były dwa, trzy razy cięższe od tych, które nosi się teraz, a buty ważyły chyba z tonę. Życie jest tam nie lada ciężarem. Jest bardzo zimno, dużo zimniej niż w Stanach.

Robin Williams przykładał dużą wagę do kostiumów: W chwili, gdy wkładasz na siebie płaszcz z gwiazdą dawidową, stajesz się innymi człowiekiem - mówi. - Ten płaszcz to coś więcej niż kostium. Staje się twoim odzieniem, nakłada na ciebie pewien ciężar. Musisz go nosić z należną powagą.

Grający rolę profesora Kirschbauma Armin Mueller-Stahl cieszył się szczególną pozycją na planie, wystąpił bowiem we wcześniejszej ekranizacji "Jakuba kłamcy", zrealizowanej w 1974 w NRD. Aktor mówi: Bardzo dobrze znałem Jurka Beckera. Był moim przyjacielem i razem pracowaliśmy. Obaj zresztą dorastaliśmy we Wschodnich Niemczech. Był człowiekiem utalentowanym i o wielkim sercu.

Reżyser Peter Kassovitz, scenograf Luciana Arrighi i autorka kostiumów Wiesława Starska dołożyli wszelkich starań, by odtworzyć życie w żydowskim getcie z dokładnością do najdrobniejszych detali. Chciałem odtworzyć wiernie jak tylko się da świat, w którym dorastałem - mówi Peter Kassovitz, który doskonale pamięta dzieciństwo spędzone w okupowanym przez nazistów Budapeszcie - Każdy kostium, każdą dekorację opieraliśmy na zachowanych dokumentach z tamtych czasów. Historia i punkt widzenia, z którego ją opowiedziano, są mi bardzo bliskie, przyszło mi bowiem dorastać w tamtych czasach i wyniosłem z nich wiele wspomnień. Dołożyliśmy wszelkich starań, by ekranową rzeczywistość cechował maksymalny autentyzm.

Zdjęcia kręcono także na dawnym terenie budapeszteńskiego getta, na tej samej ulicy, przy której mieściło się biuro Adolfa Eichmanna, szefa żydowskiego wydziału gestapo w czasach II wojny światowej i autora planu masowej eksterminacji europejskich Żydów.

Mimo tragicznego wymiaru historii Jakuba w filmie nie brak elementów humoru. Twórcy nie kryją, że były one dla nich nie lada wyzwaniem. Peter Kassovitz mówi: Robin Williams przeczytał scenariusz i nie mógł opanować szoku. Włączyliśmy do naszego filmu elementy komediowe i nie obeszło się bez pewnego poczucia winy, którego wyzbyliśmy z wielkim trudem.

Zdaniem Robina Williamsa humor nie zna granic: Czasami przybiera formy czarnej komedii, czasem grubej farsy. Zdarza się także, że bywa lekarstwem. Manifestuje się w najróżniejszych formach. Czasem bywa dosadny, a czasem subtelny - mówi.

Aktor przyznaje, że początkowe obiekcje pomogła mu przezwyciężyć "węgierska wrażliwość" reżysera: Początkowo próbowałem go przekonywać, że pewnych rzeczy nie możemy zrobić, a on mówił mi, żebym nie miał poczucia winy. Przekonywał mnie, żebym nie bał się komedii - mówi. Robin Williams zyskał wsparcie ludzi, którym dane było przeżyć Holocaust. Jeden z nich, Janos Gosztony, któremu powierzono w filmie rolę Samuela, opowiadał aktorowi o tym, jak zmuszano ludzi, by stali szpalerem dzień i noc. Aby przeżyć i nie zasnąć, opowiadali sobie kawały. Dzięki temu przetrwali - mówi Robin Williams. - Dzięki takim właśnie czynom godni jesteśmy miana istot ludzkich.

Równowagę między elementami tragicznymi i komediowymi podkreśla warstwa plastyczna filmu. Scenograf Luciana Arrighi mówi: "Jakub kłamca" był dla mnie bardzo ciekawym doświadczeniem. Scenariusz zachwycił mnie i skłonił do myślenia. Nie jest to ponura opowieść, ale nie jest to także "Skrzypek na dachu". Naszym zamiarem było pokazać, że nawet w tamtych czasach było miejsce na humor i miłość, musiałam więc dążyć do równowagi wizualnej. Chciałam, by scenografia stała się tłem dla aktorów i pomogła im odnaleźć się w atmosferze filmu.

O tym, że zamiar ten powiódł się, świadczą słowa grającego rolę Kowalskiego Boba Balabana, który mówi: Na obu końcach ulicy, przy której mieściło się nasze getto, wybudowano mury. Na nich z kolei umieszczono wieżyczki strażników i reflektory, które świeciły na nas w nocy. Ludzie pchali swoje wózki, dzieci biegały w tę i z powrotem, a potem zjawiali się gestapowcy. Psy szczekały, oni krzyczeli... Nie mogłem opanować przerażenia...

Zdaniem grającego rolę Avrona Michaela Jetera Jakub kłamca niesie ze sobą przesłanie pełne optymizmu: Jest to bardzo proste, lecz niezwykle sugestywne przesłanie pełne nadziei. To niesamowite, jak strzępek wiadomości może zmienić nasze życie. Bohaterom naszej opowieści strzępek zasłyszanej wiadomości pozwala uwierzyć, że ich życie nie pójdzie na marne. Ta nadzieja wnosi w ich życie promyk radości.

Zdjęcia do filmu ukończono w grudniu 1997. Mamy nadzieję, że widzom udzieli się pasja, która towarzyszyła nam w pracy nad tym filmem - mówi Marsha Williams.

Mam nadzieję, że widzowie dostrzegą głęboko humanistyczny wymiar naszej historii. - mówi Robin Williams. - Jakub kłamca przynosi intymny obraz życia w obliczu śmierci. Ten film wiele dla nas znaczy i to nie dlatego, że to właśnie my go zrealizowaliśmy. Mówi bowiem o bolesnym okresie w dziejach człowieka i ludziach, którym przyszło wtedy żyć.

O filmie

Jakub kłamca to opowieść o biednym właścicielu żydowskiej kawiarenki w okupowanej przez Niemców Polsce roku 1944, który z trudem adaptuje się do warunków życia w getcie. Mówi sam do siebie snując melancholijne rozważania, czemu Niemcy nie mogli zostawić choć kilku drzew, drzewa w końcu nie są Żydami...

Pewnej nocy Jakub Heym (Robin Williams) doprowadzony zostaje na posterunek policji za zlekceważenie godziny policyjnej. Przypadkowo słyszy komunikat radiowy o zwycięstwie wojsk sowieckich nad Niemcami w pobliskim miasteczku.

Jakub dzieli się zasłyszanymi wiadomościami z młodym bokserem Miszą (Liev Schreiber), który przekazuje je innym mieszkańcom getta. Jakub widzi, jak dzięki nim odzyskują oni nadzieję na przetrwanie i wolę walki. Zdaje sobie sprawę, że odtąd nie ma innego wyjścia jak kłamać. Udając, że ma dostęp do radia, którego posiadanie karane jest śmiercią, fabrykuje komunikaty o coraz częstszych klęskach wojsk niemieckich, nieuchronnej interwencji amerykańskiej i rychłym końcu wojny. Wkrótce Niemcy dowiadują się o istnieniu nielegalnego radia i wszczynają obławę na mitycznego bohatera ruchu oporu, który ośmielił się im przeciwstawić.

Jakub kłamca to ekranizacja bestsellerowej, wydanej w roku 1969 powieści Jurka Beckera, którą przetłumaczono na szesnaście języków. Jej autor urodził się w Łodzi w rodzinie żydowskiej, dzieciństwo spędził w getcie i obozach koncentracyjnych, a po wojnie osiedlił się w Berlinie Wschodnim. W roku 1978 na znak protestu po ocenzurowaniu jednej z jego powieści wyemigrował do RFN. Zmarł w 1997.

Zdjęcia do Jakuba kłamcy kręcono w Polsce i na Węgrzech. Obok Robina Williamsa, Alana Arkina (Paragraf 22, Serce to samotny myśliwy) i Lieva Schreibera (Okup, Krzyk 2) w filmie wystąpili także aktorzy polscy, m.in. Grażyna Barszczewska i Zofia Saretok. Kostiumy projektowała Wiesława Starska, która współpracowała z nagrodzoną Oscarem scenografem Lucianą Arrighi (Powrót do Howard's End). W roli profesora Kirschbauma oglądamy wybitnego aktora Armina Muellera-Stahla, nominowanego do Oscara za Blask, który wystąpił we wcześniejszej ekranizacji Jakuba kłamcy, zrealizowanej w NRD w 1974 i wyróżnionej Srebrnym Niedźwiedziem na festiwalu w Berlinie.

Realizacja

Zdjęcia do Jakuba kłamcy rozpoczęły się 12 października 1997 w Piotrkowie, po dwóch tygodniach ekipa przeniosła się do Budapesztu.

Reżyser Peter Kassovitz urodził się na Węgrzech, mieszka i pracuje w Paryżu. Powieść "Jakub kłamca" wpadła mu w ręce w roku 1990, gdy odwiedzał mieszkających w Budapeszcie rodziców. Przeczytał ją w jeden weekend i natychmiast skontaktował się z jej autorem, Jurkiem Beckerem.

Jurek Becker urodził się w Polsce, młodość spędził w łódzkim getcie i obozach koncentracyjnych. Gdy Kassovitz zaproponował mu przeniesienie na ekran "Jakuba kłamcy", Becker mieszkał we Niemczech i pisał dla kina, telewizji i kabaretów. Okazało się, że "Jakub kłamca" miał początkowo formę scenariusza filmowego. Kiedy telewizja niemiecka nie wykazała zainteresowania scenariuszem, Becker przerobił go na powieść, która szybko zdobyła międzynarodową popularność. Na jej podstawie powstał zrealizowany w enerdowskim studiu DEFA film kinowy, który zdobył Srebrnego Niedźwiedzia na festiwalu w Berlinie w roku 1975. Becker z entuzjazmem odniósł się do pomysłu kolejnej ekranizacji, zrealizowanej tym razem w języku angielskim.

Peter Kassovitz mówi: Wywalczyłem prawa do ekranizacji dla cenionej francuskiej producentki, Gouze Renal i przystąpiliśmy do prac nad scenariuszem. Robiliśmy co w naszej mocy, by skierować film do produkcji i niemal się nam udało, nasza propozycja spotkała się bowiem z dużym zainteresowaniem. Gdy Gouze Renal straciła prawa do książki, odkupiłem je.

Kassovitz napisał scenariusz nowej adaptacji wspólnie z francuskim pisarzem Didierem Decoin. Menedżer Kassovitza, Gary Unger, wpadł na pomysł, by zaproponować rolę Jakuba Robinowi Williamsowi. Wysłał więc scenariusz do Blue Wolf Productions, firmy kierowanej przez żonę aktora, Marshę Garces Williams. Marsha Williams mówi: Peter wysłał mi scenariusz w nadziei, że zainteresuje się nim także Robin i nie mylił się. Moim zdaniem ta historia ma wymiar prawdziwie uniwersalny. Scenariusz opierał się na świetnie zarysowanych postaciach i oferował wspaniałą rolę dla Robina. Opowieść ta poruszyła mnie i mam nadzieję, że poruszy również innych. Znajdują w niej bowiem odbicie problemy, które do dziś nie straciły na aktualności.

Po raz pierwszy Marsha i Robin Williamsowie spotkali się z reżyserem Peterem Kassovitzem i jego synem, scenarzystą, reżyserem i aktorem Mathieu Kassovitzem (Nienawiść) w jednej z paryskich restauracji. Szybko okazało się, że noszą w sobie podobną wizję przyszłego filmu. Gdy tylko Marsha postanowiła, że chce zrobić ten film, wszystko potoczyło się jak z płatka - mówi Peter Kassovitz.

Producenci przystąpili więc do kompletowania obsady. Główne role powierzono cenionym aktorom, wśród których są: Alan Arkin ("Paragraf 22", "Doczekać zmroku", "Serce to samotny myśliwy", "Gattaca - szok przyszłości"), Bob Balaban ("Paragraf 22", "Bliskie spotkania trzeciego stopnia", "Przejrzeć Harry'ego"), Michael Jeter ("Fisher King", "Ścieżka strachu"), nominowany do Oscara za "Blask" Armin Mueller-Stahl ("Z archiwum X", "Gra", "Peacemaker") i Liev Schreiber ("Krzyk 2", "Okup", "Półmrok").

Rolę tytułową zagrał oczywiście Robin Williams. Marsha Williams mówi: Nie mieliśmy chwili do stracenia. Dużo wcześniej zaplanowaliśmy bowiem realizację Między piekłem a niebem i Patcha Adamsa i zdawaliśmy sobie sprawę, że minie wiele czasu, zanim Jakub kłamca wejdzie na ekrany. Udało nam się zgromadzić wymarzoną obsadę i nie mogliśmy liczyć, że wszyscy aktorzy będą wiecznie do naszej dyspozycji. Natychmiast więc przystąpiliśmy do realizacji. Williams i Kassovitz przemierzyli całą Europę Wschodnią w poszukiwaniu plenerów. Ich wybór padł na Polskę i Węgry. Udało im się także pozyskać do współpracy producenta Stevena Hafta, który pracował z Robinem Williamsem przy Stowarzyszeniu umarłych poetów.

Robin Williams nie kryje, że zawarty w scenariuszu obraz getta głęboko go poruszył: Aby stawić czoła warunkom, w którym przyszło im żyć, ludzie ci musieli wykazać się niezwykłą siłą ducha i wielkim poczuciem humoru - mówi. - Wiem, że trudno sobie wyobrazić, by ktokolwiek zachował poczucie humoru w podobnych okolicznościach, ale tym ludziom naprawdę się to udało. Wokół mnożyły się samobójstwa i można było stracić życie tylko dlatego, że zbyt blisko podeszło się do bramy getta, a oni jakby nigdy nic organizowali koncerty i przedstawienia teatralne. Nade wszystko starali się bowiem nie upadać na duchu. Scenariusz przemówił do mnie z wielką siłą, łączył bowiem elementy zabawne, tragiczne i brutalne. Większość scen ukazuje normalne życie codzienne - tyle że w obliczu narastającej grozy.

Postać Jakuba przywodzi na myśl inne role w dorobku Robina Williamsa, "Przebudzenie", "Fisher Kinga", "Stowarzyszenie umarłych poetów", "Moskwę na rzeką Hudson" czy niedawnego "Buntownika z wyboru". Aktor mówi: Jakub nosi w sobie pewien smutek. Stracił żonę, wiele przeszedł, a mimo to nie upadł na duchu. Nadal udaje mu się przetrwać.

Choć może się to wydać zaskakujące, na początku Jakub nie uważa się za stuprocentowego Żyda. Robin Williams mówi: Wciąż powtarza: "Nie jestem Żydem - nie zapalam świec w Szabas". Dla gestapowców jest jednak największym Żydem, z jakim kiedykolwiek mieli do czynienia. Jakub zawsze uważał się za Polaka, teraz jednak zmuszony jest mieszkać w getcie, a to sprawi, że odkryje w sobie wiele z prawdziwego Żyda. Początkowo zmuszony jest być Żydem, potem chce nim być, bo czuje się związanymi ze swymi towarzyszami.

Aktor ma nadzieję, że dzięki filmowi widzowie uświadomią sobie ile ofiar pochłonął Holocaust: Chciałbym, by nasi widzowie dostrzegli w nich ludzi z krwi i kości, a nie tylko liczby czy pozycje w statystyce - mówi.

Twórcy

PETER KASSOVITZ

Urodził się w Budapeszcie w 1938 w rodzinie żydowskiej. Jego rodzicom udało się przetrwać obóz koncentracyjny, on sam spędził wojnę ukrywając się w rodzinie katolickiej. W wieku lat 18 wyemigrował do Paryża, gdzie pracował początkowo jako operator kamery. Reżyserią zainteresował się w roku 1959, początkowo realizował filmy animowane, przemysłowe, reklamowe, dokumentalne i telewizyjne. Jako reżyser filmu pełnometrażowego zadebiutował w 1976. Zrealizował przeszło 30 filmów kinowych i telewizyjnych, w tym m.in.: "Stirn and Stern", "Bonjour Tristesse" ("Witaj smutku"), "La Rancon du Chien", "Control d'Identite", "Faussaires", "Room for Tomorrow" i "Droles d'Oiseaux". Wydał dwie powieści.

DIDIER DECOIN

Jest cenionym powieściopisarzem, dramaturgiem i scenarzystą. Wydana w 1977 powieść "John Piekło" przyniosła mu prestiżową nagrodę Goncourtów. Niedawno przeniesiono na ekran jego "Pokojówkę z >Titanica