Oglądając niebieski ekran, słyszymy muzykę i głosy Johna Quentina, Nigela Terry'ego, Tildy Swinton i samego Dereka Jarmana. Opowiadają oni o chorobie tego ostatniego. Jarman umiera na AIDS, a ten film jest jego spowiedzią i rozrachunkiem z życiem i światem, który go otacza.