„Na put kući, u tudjinu” („Do domu, w obce”) – tytuł w serbsko-chorwackim, czy jak jest dziś przyjęte serbskim, chorwackim lub bośniackim najlepiej obrazuje „krajobraz po bitwie”, czyli realia Bośni i Hercegowiny po wojnie domowej w byłej Jugosławii i czystkach etnicznych, które towarzyszyły działaniom wojennym. Młoda reżyserka Sabina Varjača, dziś mieszkanka Nowego Jorku, wraca do rodzinnej Bania Luki, miasta które wojna zmieniła nie do poznania. Film jest autentyczną opowieścią o rodzinie repatriantów, na oczach której podczas wojennej zawieruchy chwytano, maltretowano i mordowano niewinnych mieszkańców Bania Luki.