Pressboki

Gwiazdy w autokarze

Wybranie różnorodnej obsady wymagało zorganizowania castingów w Los Angeles i Europie. Szukano aktorów z różnych części świata, którzy byliby na tyle utalentowani, by nawet z drugoplanowych ról zrobić perełki, również dzięki zdolnościom do improwizacji. Petrie: „Ponieważ Georgia postrzega ludzi jako chodzące stereotypy, chciałem znaleźć aktorów, którzy wpiszą się w taki stereotyp, a potem pod koniec filmu, ukażą swą indywidualność. Spośród 20 ról 3 są pierwszoplanowe, a pozostałe drugoplanowe. Mamy prawdziwą menażerię: wciąż wstawionych, mówiących niezrozumiałym slangiem Australijczyków, skłócone brytyjskie małżeństwo z nadąsaną córką, napalone rozwódki z Hiszpanii, zagubionych samotnych mężczyzn, staruszkę – kleptomankę i jej chodzącego przy balkoniku męża. A w środku tego kotła znajduje się Irv, którego gra Richard Dreyfuss. „Jest on dość tajemniczy – tłumaczy Petrie. Pojawia się na wycieczce i idealnie wpisuje w stereotyp, który jest prawdziwą zmorą Georgii: facet – pajac, który uważa że jest duszą towarzystwa. Rzuca dowcipami, które nie są śmieszne. Georgia wie, że będzie musiała to znosić przez czas całej wycieczki” . Jednak Irv w rezultacie okazuje się niemal aniołem stróżem Georgii, pomaga jej obrać właściwy kierunek w sferze pracy i uczuć. „Richard jest doskonały w tej roli – mówi reżyser. Jest ciepły, a zarazem ekscentryczny, niekonwencjonalny, a zarazem wrażliwy. Richard nie jest zwykłym komediantem, co czyni postać Irva bogatszą i prawdziwszą.”

Do roli Pupiego, kierowcy autokaru, który na koniec staje się miłością Georgii, twórcy filmu chcieli zaangażować prawdziwego Greka. Wybrano Alexisa Georgoulisa, popularnego w Grecji gwiazdora telewizyjnego. „Choć nagranie z jego przesłuchania zrobiło wielkie wrażenie, to ponieważ był pierwszym oglądanym przez nas aktorem, postanowiliśmy jeszcze sprawdzić innych. Po trzymiesięcznych próbach, stwierdziliśmy, że był najlepszy”. Vardalos tłumaczy: „Przez jedną trzecią filmu jest praktycznie zamaskowany. Kryje się za burzą włosów i zarostu. Odebraliśmy mu ważne narzędzie: twarz. Tylko naprawdę dobry aktor mógł sobie z tym poradzić”

Krótko o filmie

Najbardziej wakacyjny film tego lata!

Nia Vardalos – gwiazda Mojego wielkiego greckiego wesela w filmie mistrza komedii romantycznej Donalda Petrie – reżysera Jak stracić chłopaka w 10 dni i Miss Agent

Georgia jest pilotem niepokornej grupy turystów, podróżujących po Grecji śladami zabytków kultury antycznej. Zwiedzających bardziej interesują jednak tandetne pamiątki niż lekcje historii. Piękna pilotka, zmęczona ciągłymi starciami z podopiecznymi i nieprzychylnymi tubylcami, zdaje się nie zauważać, że za kółkiem jej autobusu wycieczkowego zasiada tyleż tajemniczy, co interesujący grecki kierowca... Czy dziewczyna niespodziewanie znajdzie uczucie tam, gdzie się go w ogóle nie spodziewała...? Moja wielka grecka wycieczka to lekki, pełen pozytywnej energii obraz autorstwa Donalda Petrie, reżysera filmów: "Jak stracić chłopaka w 10 dni" z Kate Hudson, "Miss Agent" z Sandrą Bullock i Mystic pizza z Julią Roberts. Malownicze zdjęcia do filmu powstały w prawdziwych słonecznych plenerach, wśród starożytnych budowli Grecji.

O produkcji

Nia Vardalos, po przeczytaniu scenariusza Mike’a Reissa Moja wielka grecka wycieczka, natychmiast zdecydowała się na udział w filmie, i to nie tylko ze względu na swe greckie korzenie i realizację zdjęć w najpiękniejszych greckich plenerach. Vardalos: „Spodobała mi się moja bohaterka. Od siebie dodałam do jej postaci to, że nieustająco trzyma się pod kontrolą, a powinna nauczyć się życiowego luzu. Mnie zawsze powtarzano, że jak będę ciężko pracować, to osiągnę to, co chcę. A to nie zawsze się sprawdza. Czasami trzeba się rozluźnić, dać upust uczuciom i śmiać się lub tańczyć! Georgia broni się przed wpuszczeniem do swego życia odrobiny magii, za to mnoży wyimaginowane przeszkody i pielęgnuje rozczarowanie. Musi zmienić spojrzenie na świat. Zresztą dotyczy to i pozostałych bohaterów filmu”.

Donald Petrie, reżyser tak uznanych komedii jak Miss Agent, Jak stracić chłopaka w 10 dni czy Dwaj zgryźliwi tetrycy, tłumaczy: „Jeśli śmieję się w głos czytając scenariusz, to wiem, że to jest film, który chciałbym nakręcić. Przy tym scenariuszu zaśmiewałem się do łez”. Zdaniem reżysera, Georgia straciła serce do swojej pracy, bo widzi turystów przez pryzmat stereotypów, a nie jako indywidualności. Nazywa swoich podopiecznych „grupą z piekła rodem”. Petrie: „Georgia uważa, że wszyscy powinni podzielać jej uwielbienie dla historii Grecji, a kiedy ludzie nie spełniają jej oczekiwań, odrzuca ich. Podczas podróży, grupa jednak pomaga jej odnaleźć kefi , bo dzięki nim odkrywa, że ludzie mogą być różni, ale każdy człowiek jest na swój sposób wspaniały”.

Petrie nie był nigdy w Grecji i nie miał pojęcia, jak będzie wyglądać praca tam. „Czytałem o Olimpii i Akropolu, ale to za mało. Trzeba być na miejscu. Więc pojechałem do Grecji i tym bardziej przekonałem się do projektu”. Dzięki tej podróży, Petrie mógł wyobrazić sobie kluczowe momenty filmu. Po obejrzeniu głównych „punktów podróży”, postanowił zmienić kolejność scen i plenerów: „W scenariuszu podróż zaczyna się od Akropolu, gdzie wszyscy mówią „chcemy iść na lody”. Uznałem, że trzeba to zmienić, bo Akropol jako główna atrakcja Grecji, powinien być pokazany na końcu, kiedy już wszyscy, i widzowie i niesforni uczestnicy wycieczki, zakochaliśmy się w tym kraju”.

Objazdowa wycieczka po grecku

Moja wielka grecka wycieczka filmowana była w najsłynniejszych i najbardziej widowiskowych historycznych miejscach Grecji. Twórcy filmu, jako jedyni filmowali historyczne plenery ruin antycznej cywilizacji. Grecki rząd nigdy dotąd nie wydawał pozwoleń na zdjęcia do filmu w tych miejscach. Vardalos przez rok zabiegała o względy greckich władz, aby przyznali ekipie przywilej filmowania na Akropolu i kilku innych słynnych historycznych punktach. „Musiałam uścisnąć wiele dłoni i uczestniczyć w wielu kolacjach – wspomina Vardalos. Jestem wdzięczna moim rodzicom, że kazali mi chodzić do greckiej szkoły w USA, bo po tylu latach płynnie mówię po grecku. Nawiązałam osobiste kontakty z wieloma osobistościami, również z panią minister kultury, która bardzo przyczyniła się do otrzymania pozwoleń. Obiecaliśmy, że pozostawimy bezcenne ruiny w takim stanie, jak je zastaliśmy”. Według Vardalos, film ten opiewa piękno Grecji i może dla tego kraju uczynić wiele dobrego. Pierwszym ważnym historycznym miejscem, które odwiedza wycieczka Pangloss Tours jest Olimpia, gdzie od VIII w. p.n.e. odbywały się starożytne igrzyska olimpijskie. Następnym przystankiem są Delfy, gdzie znajduje się słynna świątynia Apollina i najważniejsze miejsce kultu. Przybywali tam pielgrzymi z całego świata helleńskiego, aby wysłuchać przepowiedni Wyroczni delfickiej. Enigmatyczne słowa wypowiadane przez wieszczkę Pytię wpływały nie tylko na życie poszczególnych ludzi, ale na losy historii. W końcu grupa turystów przybywa na Akropol, ufortyfikowane wzgórze, na którym znajdował się kompleks świątyń, gdzie podziwiać można min. słynne Partenon i Propyleje. Akropol, usytuowany w najwyższym punkcie miasta, był jądrem Aten.

Synopsis

Georgia (Nia Vardalos), Amerykanka o greckich korzeniach, wykładowczyni historii starożytnej, zniechęcona niepowodzeniami w miłości i pracy zawodowej, postanawia zamieszkać w Grecji. Ma nadzieję odnaleźć tam pasję i radość życia, którą Grecy nazywają kefi. Zostaje przewodniczką wycieczek, jednak codziennie daje się jej we znaki powszechnie panująca tam beztroska i dezorganizacja. Jak tu odnaleźć swoje kefi w kraju, w którym nic nie funkcjonuje jak należy, a temperamentni mieszkańcy spędzają życie na nieustającej „przerwie na kawę”?

Turyści, którymi opiekuje się Georgia, również nie dają jej powodów do satysfakcji. Domagają się wycieczek na plaże i na bazary, z niepojętych przyczyn bez przerwy opychają się lodami, a oglądanie pozostałości po wspaniałym antycznym świecie śmiertelnie ich nudzi. Uparte próby przekazania gruntownej wiedzy o kolebce cywilizacji, plasuje Georgię na szarym końcu w rankingu przewodników Pangloss Tours. W ankietach wypełnianych przez turystów dostaje najniższe oceny.

Georgia postanawia rzucić to wszystko i wrócić do USA, ale musi jeszcze obsłużyć ostatnią wycieczkę. Jej skład to prawdziwa menażeria dziwnych typów: para wiecznie wstawionych Australijczyków, para nieokrzesanych Amerykanów, dwoje ledwo chodzących staruszków, dwie seksowne, zdecydowanie napalone na mężczyzn hiszpańskie rozwódki, nierozstający się z komórką menadżer-pracoholik, oraz ten najgorszy typ – dowcipkujący błazen, który uważa się za duszę towarzystwa – Irv (Richard Dreyfuss). Poza tym, jak zwykle Georgii przydzielono najgorszy autokar, z niedziałającą klimatyzacją oraz przypominającym zarośniętego wilkołaka małomównym kierowcą, o wzbudzającym powszechną wesołość imieniu i nazwisku: Pupi Koupas (Alexis Georgoulis).

Kiedy Georgia dochodzi do wniosku, że już gorzej być nie może i niedługo znajdzie się na krawędzi załamania nerwowego, nieoczekiwanie ktoś pomoże jej odnaleźć urok i radość życia, a wiecznie spięta pragmatyczna perfekcjonistka, zamieni się w istny gejzer uczuć, energii i szalonych pomysłów i wszystko postawi na jedną kartę: miłość.