Pressboki

Jacek Santorski o filmie

"PO SEZONIE to film o miłości i przemijaniu. Obrazy i dialogi które mocno działają, choć trudno wyjaśnić - w jaki sposób? Czy to tylko zmysłowość z wyrafinowanym seksem w tle?

Dojrzały mężczyzna. Trzy kobiety w różnym wieku, łączy je potrzeba miłości. I różne sposoby radzenia sobie z problemami, które przynosi upływ czasu. On, jeszcze nie starzec ale już nie młody. Cyniczny. Zrezygnowany. Wskutek niezwykłego zbiegu okoliczności odkrywa w sobie młodzieńca. Seks, miłość, tkliwość…

Janusz Majewski opowiada o tym z psychoanalityczną wnikliwością. Trudno oprzeć się wrażeniu, że Ci świetni aktorzy nie tylko grają. Że się jakoś odsłaniają…

Po premierowym pokazie podeszły do mnie osoby w różnymi wieku. Trzy, cztery pokolenia… Doświadczyły magii i terapeutycznej funkcji tego niezwykłego filmu. Prosiły o wyjaśnienie. Też byłem poruszony. Ale wytłumaczyć nie potrafię. Reżyser zadał mi lekcję pokory. Ten film trzeba po prostu przeżyć. A potem się o nim pamięta. I jest się troszkę lepszym."

Jacek Santorski, psycholog

Krótko o filmie

Jeden mężczyzna. Trzy kobiety. Z każdą z nich łączą go od dawna skrywane tajemnice.

Magdalena Cielecka, Leon Niemczyk, Ewa Wiśniewska, Małgorzata Socha - gwiazdorska obsada w najnowszym filmie Janusza Majewskiego (C.K. Dezerterzy, Zaklęte rewiry, Zazdrość i medycyna).

Mały pensjonat nad jeziorem. Pewnego dnia przyjeżdża tu tajemniczy mężczyzna, Leon (Leon Niemczyk). W pensjonacie przebywają jedynie trzy kobiety: jego właścicielka Rita (Ewa Wiśniewska), jedyny gość, Emilia (Magda Cielecka) i uwodzicielska służąca Dasia (Małgorzata Socha). Między Leonem a każdą z kobiet wytwarza się pełna odmiennego napięcia relacja. Każda z kobiet odkrywa też przed nim inną tajemnicę. Jednak największym zaskoczeniem dla wszystkich będzie prawdziwa tożsamość Leona.

"Ten film trzeba po prostu przeżyć. A potem się o nim pamięta. I jest się troszkę lepszym." Jacek Santorski

"Karol Irzykowski mawiał, że lubi dobrze zbudowane panie, natomiast wobec sztuk i filmów z takiej opcji może zrezygnować. Tu się od klasyka różnię, bo lubię filmy dobrze zbudowane. Lubię, gdy się w nich wszystko logicznie zazębia i zręcznie domyka i nic nie pozostaje bez motywacji. I właśnie film Majewskiego jest dramaturgicznie tradycyjny, nie eksperymentuje, ale zaleca się profesjonalizmem. Jest warsztatowo bezbłędny, co w polskim kinie nie jest cechą zbyt powszechną."

Jerzy Płażewski, KINO

Reżyser o filmie

Skąd pomysł na realizację filmu?

- 15 lat temu zbudowaliśmy sobie dom na Mazurach. Początkowo miał nam służyć tylko na wakacje czy weekendy, ale po paru latach zdecydowaliśmy się przenieść tam na stałe, a niedługo potem w części domu założyliśmy mały pensjonat, bo koszty utrzymania wzrastały, a dochody z uprawianych zawodów malały. W ciągu dekady zrealizowałem u siebie i w okolicy kilka spektakli teatru TV, film Diabelska edukacja i duży serial Siedlisko - wszystko to na wiosnę, w lecie lub w jesieni, a więc w sezonie, bo po sezonie Mazury zapadają w sen i nikt już prawie nie przyjeżdża. Tymczasem te zimowe miesiące są nieraz piękniejsze niż te, które przyciągają tu turystów. Więc pomyślałem sobie: dlaczego nie pokazać tego mniej znanego oblicza pięknych pejzaży, dlaczego nie wykorzystać pustego o tej porze roku naszego pensjonatu? Zacząłem szukać treści, która mogłaby wypełnić te ramy. Dwa lata temu zostałem zaproszony na mały festiwal w Białogardzie na Pomorzu Zachodnim, gdzie urządzono retrospektywny przegląd moich filmów. Na tę imprezę zaproszono też aktorów z moich filmów, m.in. Leona Niemczyka, który grał u mnie w C.K. Dezerterach. W wolnych chwilach gawędziliśmy sobie z Leonem, o tym i owym, opowiedział mi dużo o sobie i wtedy zaświtała mi myśl: to jest temat na film! Zacząłem wymyślać postać na szkielecie pewnych cech i predyspozycji konkretnej, autentycznej osoby, a więc Leona, ale rzecz jasna całkowicie fikcyjną. Miałem więc już głównego bohatera i scenerię, w którą można było go wstawić, trzeba było jeszcze wymyślić inne postacie i intrygę, która je połączy. Kiedy powstawały, zacząłem je widzieć przez pryzmat aktorów, których znam i lubię i już niedługo, tak jak "pod" Leona, pisałem także "pod" Magdę Cielecką, Ewę Wiśniewską i Zbigniewa Buczkowskiego. Tylko postać Dasi była całkiem nieokreślona - za mało znam młodych aktorów, żeby z góry wybrać sobie, pod kogo mam pisać rolę.

Jak przebiegł casting?

- Zgromadziliśmy ponad 20 kandydatek i muszę przyznać, że co najmniej 3 z nich podołały by zadaniu, ale ja zawsze szukam u aktora tego, co może on wnieść do roli czerpiąc ze swojej osobowości, ze swego emploi, oczywiście jeśli te autentyczne cechy zgadzają się z rysunkiem fikcyjnej postaci. Taka jest zresztą natura filmu, tu pytanie brzmi: czy ten facet wygląda na szeryfa?, a nie czy ten facet potrafi zagrać szeryfa? Małgosia Socha mogła wnieść do roli Dasi swój autentyczny temperament, poczucie humoru, wdzięk młodości i naturalność. A że jeszcze do tego ma talent, dużo już umie i rozumie, co się do niej mówi - rezultat jest taki, jak widać.

Jak pracowało się z 3 paniami i panem Leonem Niemczykiem?

- Ze wszystkimi, prócz Gosi, pracowałem już wielokrotnie wcześniej, rozumiemy się bardzo dobrze. Dzięki temu miałem u nich duży kredyt zaufania. Ten kredyt tu przydał się bardzo dosłownie: wszyscy oni, po przeczytaniu scenariusza, zgodzili się pracować właśnie na kredyt! Kiedy ze scenariuszem i listą "udziałowców" poszedłem do min. Dąbrowskiego prosić go o rutynową dotację na film, a poza aktorami i trójką realizatorską był tam jeszcze Witold Leszczyński, mój przyjaciel, wybitny reżyser (Żywot Mateusza, Konopielka), który zaoferował mi pomoc, jako asystent, minister powiedział: "te nazwiska są dla mnie lepszą rekomendacją niż opinie ekspertów, już w tej chwili mogę panu przyrzec dotację w ciemno". Naturalnie potem przeszło to przez normalne procedury, ale ta pierwsza jego reakcja bardzo mnie zmotywowała. Żeby jednak odpowiedzieć dokładnie na zadane pytanie: - pracowało nam się bardzo dobrze, chociaż było bardzo ciężko, bo ze względu na terminy aktorów i bardzo mały budżet, musieliśmy pracować szybko, codziennie po 12 - 14 godzin, aby przez 15 dni zrobić cały film, który normalnie realizowało by się przez 30 - 35 dni. Wszystkie panie to osoby młode, pełne energii, ale my z Leonem musieliśmy się bardzo mobilizować, żeby nie zostawać w tyle. Podziwiam Leona: obawialiśmy się, że może mieć trudności z zapamiętywaniem niektórych dłuższych partii dialogu, ale zawsze był idealnie przygotowany i skupiony przed kamerą, a jednocześnie między ujęciami, niestrudzony w opowiadaniu dowcipów, anegdot, rozśmieszaniu ekipy, dla której te intermedia były jak posiłki regeneracyjne. Leon, podobnie jak i Małgosia, o razu zobaczył, że ta rola daje mu szansę na kreację, jakiej praktycznie nie miał od czasów wielkich ról w Bazie ludzi umarłych, Pociągu czy w Nożu w wodzie. Grał potem w ponad 400 filmach.

Czy pisząc scenariusz Po sezonie myślał Pan o wydaniu powieści?

- Scenariusz pisałem głównie dla siebie i dla współpracowników, a więc dla profesjonalistów, nie musiałem się bardzo rozpisywać, ale ja zawsze dbam o formę literacką i dość biegle posługuję się językiem pisanym, więc scenariusz czytało się dobrze. Na pomysł, aby wydać go drukiem, wpadł p. Jacek Santorski i to mnie zmobilizowało, aby dodać scenariuszowi charakteru beletrystycznego. Rozszerzyłem więc go o opisy tego, czego na ekranie nie widać - o myśli, refleksje i wspomnienia Leona. Widz wyczyta to z reakcji, mimiki, gestu aktora na ekranie, czytelnikowi trzeba to dopowiedzieć słowem.

W Pana dorobku filmowym są różne dzieła. Czym jest na ich tle Po sezonie?

- Rzeczywiście robiłem różne filmy, różniące się gatunkowo, stylistycznie. Muszę się przyznać, że zawsze bardzo się starałem, aby każdy nowy film, różnił się od poprzedniego.

Uciekałem przed nudą powtarzania się i przed wepchnięciem mnie do jakiejś szuflady. Za taką wolność oczywiście się płaci - nie dałem się wpisać do żadnego nurtu, do żadnej szkoły, więc sprawiałem kłopot, nie wiadomo jak takiego sklasyfikować, więc traktowano mnie jak outsidera, a to pozycja którą sobie świadomie wybrałem od samego początku. W przypadku Po sezonie w jakimś sensie wracam do punktu wyjścia, do mojego debiutu, do komedii Sublokator (1966). Tam też była to kameralna komedia charakterów, tam także bohater konfrontowany był z żywiołem kobiet, które powoli, a nieubłaganie przejmują nad nim władzę. Jak więc widać, temat relacji kobieta - mężczyzna, a także manipulacji miedzy nimi wrócił do mnie po latach, ale wzbogacony o doświadczenia długiego życia. Jeśli prawdą jest, że zadaniem artysty jest wyczucie problemów, trendów, nastrojów, które są w powietrzu tu i teraz, to ja wyczuwam to tak: nierównoczesne dojrzewanie kobiet i mężczyzn, ogromna dysproporcja pomiędzy rozwojem osobowości u obu płci, stąd konflikty w małżeństwach i nieformalnych związkach między równolatkami. Kiedyś uważało się, że kobieta powinna być młodsza o 6 - 7 lat od swojego partnera. Już wiedziano, że kobieta łatwo zniweluje tę różnicę wieku w pierwszym okresie związku, a potem, w ostatniej fazie, ich ruiny fizyczne nie będą się drastycznie różniły. Teraz, w związku z postępującym zdziecinnieniem mężczyzn, którzy w wieku 30 - 35 lat wciąż żyją w świecie futbolu, gier komputerowych i tylko ilość spożywanego piwa różni ich od 15-latków, ich 25 - 30-letnie żony są wobec nich jak matki. W związku z tym różnicę między nimi należało by podnieść do co najmniej 20 lat, a że trudno by było zaakceptować związek 35-latka z 15-latką, pozostaje kombinacja: trzydziestoletnia kobieta - pięćdziesięcioletni mężczyzna. I takich par widuje się teraz coraz więcej. I widać, że są szczęśliwi: on dostaje jej młodość, jej energię, ona ma oparcie w jego dojrzałości i doświadczeniu. Oczywiście w moim filmie mamy do czynienia z różnicą nieprawdopodobną, ich różni 50 lat, ale ta przesada jest tu świadoma, jest ona źródłem konfliktów - dramatycznych i komicznych.

Jakie ma Pan plany w związku z następnymi filmami?

- W moim wieku snucie planów jest trochę śmieszne, żeby nie powiedzieć żenujące. Ale wciąż nie czuję się stary, wciąż odkrywam jakieś zapasy energii, pewnie odłożyłem je sobie w młodości, kiedy z lenistwa jej nie roztrwoniłem. Na pewnym etapie doświadczeń praca staje się już przyjemnością. Orson Welles powiedział: "film to najlepsza zabawka mechaniczna dla chłopców, jaką kiedykolwiek wynaleziono". Widocznie więc wciąż jestem chłopcem, bo wciąż bawi mnie moja praca. Ale wątpię abym doczekał się czasów, kiedy można się nią będzie bawić w takich warunkach, na jakie zasługuje, do jakich byłem przyzwyczajony. Teraz ten zawód coraz częściej grozi śmiercią lub kalectwem.

Twórcy

JANUSZ MAJEWSKI

Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej (1955) i Wydziału Reżyserii PWSFiT w Łodzi (1961). Zaczynał jako autor scenografii filmowych. W 1961 zrobił swój pierwszy zawodowy film dokumentalny "Zabawa". W kolejnych latach zrealizował kilkanaście filmów krótkometrażowych różnych gatunków. Wiele z nich zostało nagrodzonych na międzynarodowych festiwalach ("Album Fleischera" Golden Gate na festiwalu w San Francisco za najlepszy film o wojnie, Pojedynek na festiwalach w Buffalo, Vancouver, Cork, Montrealu, Edynburgu).

W filmie fabularnym zadebiutował Sublokatorem (1967). Od tej pory wyreżyserował ponad 30 filmów fabularnych, m.in. Czarną suknię (z Idą Kamińską i Aleksandrą Śląską, nagrodzony w Pradze za reżyserię), Lokis, Zazdrość i medycynę, Zaklęte rewiry, Sprawę Gorgonowej, Lekcję martwego języka, Królową Bonę, C.K. Dezerterów, Siedlisko, Złoto dezerterów.

Autor scenariuszy do swoich filmów. Realizował także filmy telewizyjne, seriale i spektakle Teatru TV. Nagradzany na festiwalach filmowych m.in. za Sublokatora, Lokisa, Zaklęte rewiry, C.K. Dezerterów i Złoto dezerterów.

Profesor nadzwyczajny sztuki filmowej (od 1987). W latach 1983-90 prezes Zarządu Głównego Stowarzyszenia Filmowców Polskich. W latach 1987-91 członek Komitetu Kinematografii. Od 2002 przewodniczący Rady ZAIKS-u.

LEON NIEMCZYK

W czasie II Wojny Światowej służył w 444 batalionie III Armii Pattona. Po powrocie do Polski pracował w Objazdowym Teatrze Komedii Muzycznej w Warszawie (1948), w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1949) i w Teatrze Ziemi Pomorskiej w Bydgoszczy (1950-53). W latach 1953-79 pracował w łódzkim Teatrze Powszechnym. Od 1979 pracuje wyłącznie w filmie.

Filmografia - wybór

1957 SCHERZO ALLA POLACCA (1) w EROICA Obsada aktorska (Istvan Kolya, oficer węgierski),

1958 BAZA LUDZI UMARŁYCH Obsada aktorska ("Dziewiątka"),

1959 POCIĄG Obsada aktorska (Jerzy),

1960 KRZYŻACY Obsada aktorska (Fulko de Lorche),

1961 NÓŻ W WODZIE Obsada aktorska (Andrzej),

1964 RĘKOPIS ZNALEZIONY W SARAGOSSIE Obsada aktorska (Don Avadoro, herszt Cyganów),

1966 CHUDY I INNI Obsada aktorska (redaktor),

1970 RÓŻANIEC Z GRANATÓW Obsada aktorska (oficer hiszpański),

1972 KWIAT PAPROCI (1972) Obsada aktorska,

1974 POTOP Obsada aktorska (Karol X Gustaw),

1975 KAZIMIERZ WIELKI Obsada aktorska (Karol Robert , król Węgier),

1981 VABANK Obsada aktorska (jubiler),

1982 WIELKI SZU Obsada aktorska (Stefan Mikun),

1983 AKADEMIA PANA KLEKSA Obsada aktorska (Golarz Filip),

1984 O - BI, O - BA. KONIEC CYWILIZACJI Obsada aktorska (zadbany),

1984 SZALEŃSTWA PANNY EWY Obsada aktorska (pan Zawiłowski, ojciec Basi),

1985 C. K. DEZERTERZY Obsada aktorska (żandarm przewożący pociągiem "szpiega"),

1985 GA, GA. CHWAŁA BOHATEROM Obsada aktorska (showman z tv),

1985 KLATKA Obsada aktorska,

1986 PIERŚCIEŃ I RÓŻA Obsada aktorska (Mrukiozo),

1988 OBYWATEL PISZCZYK Obsada aktorska (Leon, ojciec Renaty),

1988 PAN SAMOCHODZIK I PRASKIE TAJEMNICE Obsada aktorska (Bob Smith, członek bractwa Różokrzyżowców),

1989 KONSUL Obsada aktorska (Jerzy Berger, dyrektor Wydziału Konsularnego URM),

1989 POWRÓT WABISZCZURA Obsada aktorska (burmistrz),

1990 SESZELE Obsada aktorska (Poziemski, klient burdelu),

1991 ROZMOWY KONTROLOWANE Obsada aktorska (towarzysz sekretarz na balu sylwestrowym w Pałacu Kultury i Nauki),

1997 SZTOS Obsada aktorska (Josef, kierownik niemieckiej wycieczki),

2000 CHŁOPAKI NIE PŁACZĄ Obsada aktorska ("Król Sedesów", wuj Oskara, ojciec Laski),

2000 TO MY Obsada aktorska (dyrektor szkoły),

2001 PORANEK KOJOTA Obsada aktorska (senator Stanisław Polak),

2001 PRZEDWIOŚNIE Obsada aktorska (profesor Fiszer, dziekan medycyny),

2002 E=MC2 Obsada aktorska (profesor),

2003 NIENASYCENIE Obsada aktorska (mąż księżnej Iriny),

2003 UBU KRÓL Obsada aktorska (ambasador USA),

2005 PO SEZONIE Obsada aktorska,

2005 SZATAN Z SIÓDMEJ KLASY (2005) Obsada aktorska

EWA WIŚNIEWSKA

W 1959 roku, będąc uczennicą warszawskiego Liceum im. Narcyzy Żmichowskiej, zwyciężyła w konkursie pisma "Film" "Piękne dziewczęta -na ekrany!". Aktorka warszawskich teatrów: Ludowego (1964-74), Kwadrat (1974-77), Nowego (1977-83), Ateneum (od 1983).

Filmografia - wybór

1963 ZBRODNIARZ I PANNA Obsada aktorska (Marysia Kłosek),

1964 PRAWO I PIĘŚĆ Obsada aktorska (Janka),

1969 TYLKO UMARŁY ODPOWIE Obsada aktorska (Renata Makuch),

1970 DOKTOR EWA Obsada aktorska (doktor Ewa Lipska),

1972 OGŁOSZENIE MATRYMONIALNE Obsada aktorska (Zofia, pierwsza kandydatka),

1973 TAŃCOWALI ZBÓJNICY (5), ZDRADA (13) w JANOSIK (serial tv) Obsada aktorska (Izabela, bratanica hrabiego),

1977 GRANICA Obsada aktorska (znajoma Ziembiewicza z czasów paryskich),

1978 CO MI ZROBISZ JAK MNIE ZŁAPIESZ Obsada aktorska (Anna),

1979 PACIORKI JEDNEGO RÓŻAŃCA Obsada aktorska (Zosia, żona Antka),

1980 ALICE Obsada aktorska,

1980 GŁOSY Obsada aktorska (dentystka Zofia Werte, przyjaciółka Ewy),

1981 WIELKA MAJÓWKA Obsada aktorska (matka Agnieszki),

1982 DOLINA ISSY Obsada aktorska (Helena Juchniewicz, ciotka Tomaszka),

1982 ODWET Obsada aktorska (Madzia Midroniowa),

1983 MGŁA (1983) Obsada aktorska (Ewa),

1983 THAIS Obsada aktorska (matka Albina, przełożona klasztoru),

1985 ZIELONE KASZTANY Obsada aktorska (Danuta Krajewska, matka Irminy i Marka),

1986 CUDZOZIEMKA Obsada aktorska (Róża),

1988 DOTKNIĘCI Obsada aktorska (Joanna Milewska, żona Jana),

1990 UCIECZKA Z KINA "WOLNOŚĆ" Obsada aktorska (była żona cenzora),

1990 ŻYCIE ZA ŻYCIE. MAKSYMILIAN KOLBE Obsada aktorska (Klara, żona Marka),

1995 MŁODE WILKI Obsada aktorska (żona dyrektora banku),

1998 SIEDLISKO Obsada aktorska (Zuza, właścicielka galerii),

1998 ZŁOTO DEZERTERÓW Obsada aktorska (generałowa, ciotka Oleńki),

1999 OGNIEM I MIECZEM Obsada aktorska (Kurcewiczowa),

1999 WSZYSTKIE PIENIĄDZE ŚWIATA Obsada aktorska (Wika Majchrzakowa, ciotka Burka),

2001 WIEDŹMIN Obsada aktorska (Calanthe, królowa Cintry),

2003 STARA BAŚŃ Obsada aktorska (wiedźma Jarucha),

2005 PO SEZONIE Obsada aktorska

Magdalena Cielecka

W latach 1995-2002 występowała w Starym Teatrze w Krakowie. Od roku 2001 aktorka Teatru Rozmaitości w Warszawie.

Ważniejsze daty:

1992 - Debiut teatralny (rola Dziecka w "Ich Czworo" G. Zapolskiej w Starym Teatrze w Krakowie)

1995 - Rok ukończenia studiów (PWST w Krakowie; dyplom 1996)

1999 - Nagroda (im. Zelwerowicza przyznawana przez miesięcznik "Teatr")

2000 - Nagroda (nagroda za rolę tytułową w "Iwonie, księżniczce Burgunda" W. Gombrowicza ze Starego Teatru w Krakowie na XXV Opolskich Konfrontacjach Teatralnych)

2002 - (podczas VII Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnęła dłoń na Promenadzie Gwiazd)

2003 - Nagroda ("Feliks Warszawski" w kategorii: Najlepsza Drugoplanowa Rola Kobieca za rolę Ariela w "Burzy" w Teatrze Rozmaitości)

Filmografia - wybór

1995 POKUSZENIE (Sass Barbara) Obsada aktorska (Anna),

1998 AMOK (Koryncka-Gruz Natalia) Obsada aktorska (Julia, była dziewczyna Maxa),

1998 SIEDLISKO Obsada aktorska (Basia, doktorantka Kalinowskiego),

1999 JAK NARKOTYK Obsada aktorska (Anna Piwowska),

2000 EGOIŚCI Obsada aktorska (Anka),

2000 WEISER Obsada aktorska (urzędniczka biura meldunkowego),

2000 ZAKOCHANI Obsada aktorska (Zosia Karska),

2001 LISTY MIŁOSNE Obsada aktorska (Teresa Lenart),

2003 DEFEKT Obsada aktorska (prokurator Elżbieta Ginter),

2003 POWIEDZ TO, GABI Obsada aktorska (Baśka, dziewczyna Borysa),

2004 TRZECI Obsada aktorska (Ewa),

2005 5, 6, 7, 8, 11, 14 w BOŻA PODSZEWKA. CZĘŚĆ DRUGA Obsada aktorska (frau Peszke),

2005 CHAOS Obsada aktorska,

2005 MAGDA M. Obsada aktorska (Dorota Korzecka, żona Piotra),

2005 PALIMPSEST Obsada aktorska,

2005 PO SEZONIE Obsada aktorska

MAŁGORZATA SOCHA

Filmografia - wybór

1998 ZŁOTOPOLSCY Obsada aktorska (Kate, córka Wonsa),

1999 MOJA ANGELIKA Obsada aktorska (dziewczyna szukająca pracy w Niemczech),

1999 ZŁOTOPOLSCY Obsada aktorska (Kate, córka Wonsa),

2000 TO MY Obsada aktorska (Karolina Grzędzielska),

2001 WTOREK Obsada aktorska (dziewczyna na castingu),

2001 ZOSTAĆ MISS Obsada aktorska (Majka Bączek, uczestniczka konkursu oraz jej siostra bliźniaczka: Kajka),

2002 BEZ LITOŚCI Obsada aktorska (kobieta "Chamulca"),

2002 ZŁOTOPOLSCY Obsada aktorska (Kate, córka Wonsa),

2003 BAO-BAB, CZYLI ZIELONO MI Obsada aktorska (Izabela "Bjuti" Lisocka),

2003 CZEGO SIĘ BOJĄ FACECI, CZYLI SEKS W MNIEJSZYM MIEŚCIE Obsada aktorska (Zuza),

2003 WYWIADÓWKA (116) w MIODOWE LATA Obsada aktorska (Sabrina Kowalska),

2003 303 w PLEBANIA Obsada aktorska (klientka kwiaciarni),

2003 RODZINKA Obsada aktorska (Mariola, pomocnica Leszczyńskiego w jego gabinecie dentystycznym),

2003 ZŁOTOPOLSCY Obsada aktorska (Kate, córka Wonsa),

2004 DZIUPLA CEZARA Obsada aktorska (Magda Świętokrzyska, narzeczona Cezarego),

2004 LAWSTORANT Obsada aktorska (Jola),

2004 PANIENKI (2004) Obsada aktorska (Matylda),

2004 STACYJKA Obsada aktorska (Marzenka Cicha, ekspedientka w markecie),

2005 KLINIKA SAMOTNYCH SERC Obsada aktorska (Marta, dziewczyna Janka),

2005 PO SEZONIE Obsada aktorska,

2005 ZAKRĘCONE Obsada aktorska (Matylda)