Nowe ujęcie Shakespeare'a - kulturalna komedia romantyczna 10

„Sen nocy letniej” w reżyserii Michaela Hoffmana jest ekranizacją sztuki Williama Shakespeare’a o tym samym tytule. Twórcom filmu oraz aktorom udało się w znakomity sposób oddać magię zarysowaną przez słynnego dramatopisarza.

Jak wiadomo, w czasach elżbietańskich, za życia Shakespeare’a teatr pozbawiony był prawie całkowicie dekoracji. Na szczęście film nie nawiązuje pod tym względem do oryginalnego utworu. Piękne scenerie lasów i łąk wprowadzają widza w sielankowy nastrój, co przecież jest jednym z celów komedii. Oko cieszą delikatnie wprowadzone efekty specjalne, gra świateł oraz realistyczne kostiumy.

Dodatkowym atutem filmu, sprawiającym, że oglądający momentami wręcz zatraca się w filmie, jest znakomicie dobrana muzyka. Fragmenty oper („Norma” i „Cavalleria rusticana”) wciągają w klimat tamtych czasów, doskonale splatają się z tempem akcji danych fragmentów filmu. Aż chce się przymknąć oczy i po prostu słuchać… Ale na to nie pozwalają równie ciekawe obrazy.

Na uwagę zasługuje również gra aktorska. Mimo że nie przepadam za Calistą Flockhart, w tym wypadku zrobiła na mnie spore wrażanie. Idealnie wcieliła się w postać Heleny – nieszczęśliwie zakochanej, lekko zagubionej i znerwicowanej kobiety z zaniżona samooceną. To była naprawdę przekonująca rola. Jednak, gdybym miała wskazać najjaśniejszą gwiazdę tego filmu, byłby to bez wątpienia Stanley Tucci, który wcielił się w roztrzepanego elfa Pucka – sprawcę miłosnego zamieszania. Jego monolog pod koniec filmu, wypowiedziany spokojnym, ale pełnym przekonania głosem sprawia, że chciałoby się, żeby film nigdy się nie kończył…

Oczywiście „Sen nocy letniej” nie będzie się podobał każdemu… Jeśli szuka się w filmie akcji, wybuchów i strzelanin, to nie będzie się zachwyconym lekką, kulturalną komedią o stanowczym, romantycznym zabarwieniu. Jednak, jeżeli szukacie filmu, który po ciężkim dniu pozwoliłby się wam odstresować i oderwać trochę od szarej rzeczywistości, to szczerze polecam ten film. Będzie on również dobrą propozycja dla osób mających dosyć kiczowatych „superprodukcji” amerykańskich.

Kończąc rozsmakowywanie się w zaletach tego filmu – jest to naprawdę świetna, nie do końca zamerykanizowana, inteligentna komedia, łącząca wszystkie atuty nadane sztuce przez Shakespeare’a z - w pełni wykorzystanymi - możliwościami kina.