Pomysł scenariusza "Siódmego kontynentu" narodził się z informacji znalezionej przez twórcę w prasie o rodzinie, która zaaranżowała swoje samobójstwo. W swoim debiucie kinowym Haneke przedstawia rodzinę Anne i Georga. Ich monotonne, zwykłe życie upływa na prostych codziennych czynnościach. Haneke nie czyni żadnego wysiłku, by wyjaśnić marazm, który cechuje ojca, jego żonę oraz ich córkę Evę. Z każdym dniem rodzina coraz bardziej się alienuje. Coraz mniej ma sobie do powiedzenia. Coraz bardziej załamuje się jej walka o sens życia. Ten film nie zawiera żadnego osądu. Nie proponuje rozwiązań. Pyta o przyczyny. "Siódmy kontynent" odebrano jako krytykę austriackiego społeczeństwa, w którym "brudy" skrywają się pod maską normalności. Film otwiera tzw. „Trylogię potworności”, w której skład weszły jeszcze „Benny’s Video” i „71 fragmentów” .