Richard Linklater jest rzadkim przykładem artysty, w przypadku którego chęć eksperymentowania idzie w parze z bezpretensjonalnością. To również wielki piewca codzienności, powoli mijających chwil, pośród których czasem migocze prawdziwa magia. Poświęcony mu film dokumentalny jest w pełni zasłużoną laurką. Z wyraźnym podziwem i lekkim liryzmem zostają w nim opowiedziane kolejne etapy życia reżysera. Jego młodość, kiedy to planował zostać pisarzem. Realizacja debiutu, Slackera, który stał się ważnym punktem odniesienia dla niezależnych twórców. Późniejsze wzloty i upadki. Ostrożny flirt z mainstreamem. A także trwająca ponad dekadę praca nad swoim opus magnum – obsypanym nagrodami Boyhood. Linklater prezentuje się tutaj jako człowiek wyluzowany i skupiony na pracy: wieczny chłopiec marzący głównie o tym, aby móc dalej opowiadać swoje zwykłe-niezwykłe historie.