W scenerii słynnych klubów Chicago rozgrywa się opowieść o młodym pokoleniu utalentowanych ludzi, dla których taniec jest treścią życia. Ludzi takich jak Lauryn Kirk. Lauryn opuszcza rodzinne miasteczko i wyrusza na podbój Chicago uzbrojona jedynie w surowy, nieoszlifowany talent taneczny i marzenia o wielkiej sławie, której początkiem miałaby być nauka w prestiżowej szkole tańca. Niestety, konfrontacja własnych umiejętności z tym, jak oceniają je profesjonaliści jest dla niej wielkim rozczarowaniem. Pierwsza porażka nie załamuje jednak Lauryn. Młoda i piękna dziewczyna podejmuje pracę i wchodzi w nieoczekiwane zmysłowy i ekscytujący nowy świat – świat klubów tanecznych…

Ekipa

Darren Grant (reżyseria)

Mając na swym koncie niezwykły film Z pamiętnika wściekłej żony i dorobek ponad stu trzydziestu wideoklipów oraz liczne nagrody, Darren Grant w niekwestionowany sposób zapracował sobie na nazwisko w przemyśle filmowym.

Nieunikniona droga od muzycznych teledysków na wielki ekran wywołała spore poruszenie w hollywoodzkim środowisku, które szybko doceniło wyjątkowy talent Granta.

Mieszkający obecnie w Los Angeles Grant cały czas uważnie śledzi i zarazem kształtuje zarówno stałe tendencje jak i nieustannie zmieniające się trendy dotyczące stylu życia i mody w kinie i w przemyśle muzycznym. Reżyser pracował z największymi gwiazdami show-businessu; wśród jego zawodowych partnerów są między innymi Mya, TI, Tamia, Aaliyah, Destiny’s Child, Vanessa Hudgens, Wyclef Jean, The Coors, Monica, Jermaine DuPri, Jay Z i Jewel. Nakręcił także kilka reklamówek, między innymi dla Budweisera i McDonalda, a także obsypanego nagrodami, ostrego w wyrazie, wymierzonego przeciw palaczom Hitmana.

Urodzony w Seattle w stanie Waszyngton Grant został wprowadzony do przemysłu filmowego w bardzo młodym wieku. Jego matka, która była niezależnym filmowcem, wciągnęła go w wyjątkowy świat festiwali i innych filmowych imprez. Po ukończeniu liceum Grant postanowił wyjechać do Kalifornii. Jesienią 1989 roku rozpoczął studia na uniwersytecie stanowym w San Diego.

Grant został szubko zauważony przez gigantów filmowego świata i dostał się do twórczej grupy w znakomitej Szkole Filmowej. Dwa lata później przeniósł się do mieszczącego się w Los Angeles Cal State Northridge, gdzie otrzymał dyplom, kończąc tym samym formalną edukację w dziedzinie filmu.

Po studiach początkowo zaangażował się w produkcję i rozpoczął pracę jako kurier w Propaganda Films. Kilka miesięcy później jego wzorowa praca została doceniona, a sam Grant awansował na pracującego jako „wolny strzelec” asystenta producenta. W ten sposób zyskał okazję, by zdobyć podstawową wiedzę związaną z realizacją teledysków i reklamówek. W tym czasie współpracował z tak znakomitymi artystami jak Janet Jackson, Stevie Wonder, Madonna, Toni Braxton czy Prince.

Kariera Granta przybrała zupełnie nowy obrót, gdy wkroczył przebojem do przemysłu rozrywkowego kręcąc pierwszy ze swych licznych wideoklipów. Przez następne dwa lata wyreżyserował ich ponad trzydzieści. W 2001 roku jego ciężka praca została doceniona – zauważono go w MTV i otrzymał nagrodę VMA (Video Music Award) w kategorii R&B Teledysk Roku za przebojowy wideoklip Survivor, zrealizowany dla Destiny’s Child. Teledysk pomógł albumowi uzyskać status wielokrotnej platynowej płyty.

W ciągu następnych lat Grant zdobył również nagrodę NAACP Image Award (w 1998 roku) dla Wybitnego Teledysku za wspólnie z Kirkem Franklinem zrealizowany klip Stomp. Trzy lata później otrzymał również dwie nagrody Billboardu dla teledysków – Best Dance New Artist Clip oraz Best R&B za popularny wideoklip Craiga Davida Fill Me In. W następnym roku zdobył uznanie swoich kolegów, którzy uhonorowali zrealizowany przez Granta teledysk Jewel Standing Still nagrodą MVPA (Music Video Production Association) w kategorii Adult Contemporary Video of the Year. Gdy ukazała się płyta, Grant stał się jednym z najbardziej poszukiwanych reżyserów.

W 2004 został klientem William Morris Agency. Pół roku później wyreżyserował swój kinowy debiut, obraz Z pamiętnika wściekłej żony. Film okazał się wielkim przebojem kasowym, przynosząc zysk ponad pięćdziesięciu milionów dolarów, a kolejne siedemdziesiąt zarobił na sprzedaży DVD. Zdobył także kilka nagród, między innymi NAACP Image Award, BET Comedy Award dla Wybitnego Reżysera Filmowego oraz WSIWG Award dla Filmu Roku. Dzień chwały dla Granta Darrena nastał w 2005 roku, w momencie, gdy otrzymał prestiżową nagrodę Alumni Cinematheque Award, przyznawaną przez Department of Cinema and Television Arts (California State University Northridge).

David Claessen (zdjęcia)

Wszystko zaczęło się w późnych latach siedemdziesiątych, gdy David Claessen trafił do wspólnoty twórców filmowych w swym rodzinnym mieście, Amsterdamie – zresztą całkiem przypadkowo. Po zrobieniu dyplomu w Nederlandse Televisie & Film Academie na początku lat osiemdziesiątych Claessen pracował w dziale filmów dokumentalnych, podróżując po całym świcie i kręcąc dla telewizji holenderskiej, francuskiej oraz brytyjskiej.

Następnie szkolił się pod okiem legendarnych francuskich operatorów, Henri Alekana i Sachy Vierny'ego. Jako samodzielny twórca zdjęć do filmu kinowego zadebiutował w roku 1984, realizując francuski obraz Haute Mer, wyreżyserowany przez Argentyńczyka, Eduardo Cozarinsky'ego. Dwa lata później, po przeprowadzce do Stanów Zjednoczonych, Claessen nakręcił Telefon z Whoopi Goldberg, w reżyserii Ripa Torna oraz Getting In, w którym zagrali Matthew Perry i Callista Flockhart, a reżyserem filmu był Doug Liman.

W 1995 roku wyreżyserowany przez Richarda Searsa obraz An Evil Town, którego operatorem był Claessen, został uznany za Najlepszy Film Krótkometrażowy na Festiwalu Filmowym w Cannes. Kilka lat później Claessen uhonorowany został nagrodą Kodak Achievement Award za Najlepsze Zdjęcia – w ten sposób doceniona została jego praca na planie filmu Every Dog Has It’s Day, w reżyserii Marka Chiata.

Choć w przeszłości operator kręcił wiele reklamówek (między innymi dla Mercedesa, Heinekena, Nike i GMC) oraz wideoklipów (pracował z muzykami takimi jak Britney Spears, Snoop Dogg, Aaliyah, Brandy, Monica, BoyzIIMen czy Jay Z), w ciągu ostatnich dziesięciu stworzył obraz do kilku filmów reżyserowanych przez Julie Dash, między innymi The Rosa Parks Story, za który była nominowana przez DGA w kategorii Najlepszy Reżyser.

Na planie filmu Z pamiętnika wściekłej żony Claessen dołączył do zespołu Darrena Granta, z którym współpracował przez cztery lata przy realizacji reklamówek i wideoklipów – razem udało im się stworzyć prawdziwy przebój kasowy.

Traci Phillips i Dominic Carbone (choreografia)

Tracy Phillips i Dominic Carbone przygodę z choreografią rozpoczęli jeszcze w liceum i od zawsze pracują jako zespół. Są twórcami licznych układów tanecznych do filmów kinowych i telewizyjnych. Pracowali także przy tworzeniu reklamówek, organizowali tournée i nakręcili wiele teledysków. Współpracowali z wieloma znakomitymi artystami, wśród których są między innymi Maroon 5, Marilyn Manson, Goo Goo Dolls czy Josh Groban.

W tym roku Phillips i Carbone stworzyli choreografię na trasę koncertową Spice Girls, promującą ich nową płytę. Wśród najlepszych spotów reklamowych autorstwa tej pary warto wskazać filmy zrealizowane dla McDonalds, Target, Gap, Starbucks i Toys R Us.

Krótko o filmie

Twórca Step Up - Taniec zmysłów przedstawia widowiskową opowieść o tym, że można wytańczyć swoje marzenia. Pełna dynamicznych popisów tanecznych znanych wielbicielom filmu W rytmie hip-hopu i programu „You Can Dance – Po prostu tańcz!”

W scenerii słynnych klubów Chicago rozgrywa się opowieść o młodym pokoleniu utalentowanych ludzi, dla których taniec jest treścią życia. Ludzi takich jak Lauryn Kirk.

Lauryn opuszcza rodzinne miasteczko i wyrusza na podbój Chicago uzbrojona jedynie w surowy, nieoszlifowany talent taneczny i marzenia o wielkiej sławie, której początkiem miałaby być nauka w prestiżowej szkole tańca. Niestety, konfrontacja własnych umiejętności z tym, jak oceniają je profesjonaliści jest dla niej wielkim rozczarowaniem. Pierwsza porażka nie załamuje jednak Lauryn. Młoda i piękna dziewczyna podejmuje pracę i wchodzi w nieoczekiwane zmysłowy i ekscytujący nowy świat – świat klubów tanecznych…

Życie może się zmienić, marzenia nie muszą!

Zrób wszystko by się spełniły.

O produkcji

Producent filmowy Anthony Mosawi wraz ze swą spółką produkcyjną, Mayhem Project, szukał następnego pomysłu na horror. Przeczytał już 600 scenariuszy i obejrzał niezliczoną liczbę filmów tego typu. Czuł jednak, że horrory to temat, którym jest już naprawdę zmęczony. I zachciało mu się zrobić film o tańcu.

„Już mi się robiło niedobrze od horrorów. Przyszedł mi do głowy pomysł filmu tanecznego, nie było wtedy na rynku zbyt wielu takich filmów. Poczułem, że to może być coś świeżego, skierowanego do zupełnie innej publiczności,” wspomina Mosawi podczas kręcenia zdjęć do Po prostu taniec w Winnipeg w Kanadzie w 2007.

Mając ustalony pomysł na film taneczny, Mosawi i jego partner od produkcji Brad Luff zasiedli w domu, by go rozwinąć w scenariusz filmowy. Chcieli dać widzom coś, co by było filmem tanecznym, ale adresowanym do naprawdę wielu różnych grup odbiorców. Nie wyłącznie do młodej kobiecej publiczności.

Wtedy na scenie pojawił się Duane Adler, znany scenarzysta filmów tanecznych, który na swoim koncie ma takie kasowe dokonania, jak Step up czy W rytmie hip – hopu.

Brad Luff wyjaśnia, w jaki sposób Adler został zaangażowany w tworzenie filmu: „Kiedy Anthony zwrócił się do mnie z propozycją zrobienia filmu tanecznego, powiedziałem mu, że znam doskonałego autora scenariuszy. Duane właśnie napisał scenariusz do kolejnego filmu tanecznego, który odniósł wielki sukces i czułem, że właśnie on zrozumie ten świat i tego rodzaju postacie. Chcieliśmy pracować z kimś, kto mógłby pomóc rozwinąć nasze pomysły, jak również wnieść do całości coś od siebie.”

Kolejną osobą niezbędną do przemienienia pomysłu w film jest jego reżyser. Do podjęcia tego twórczego zadania Luff i Mosawi wybrali Darrena Granta, reżysera z innej branży – ze świata video.

„Dorobkiem Darrena są muzyczne wideoklipy, zrealizował ich ponad 130. Od większości twórców teledysków odróżnia go to, że bardzo dobrze skupia uwagę na kobietach, pięknie je oświetla. Zauważyliśmy, że każdy z jego wideoklipów ma jakąś narrację. Więc choć starają się one oczywiście dopasować do słów piosenki i próbują sprostać fabule odgrywanej przez aktorów, nadal w każdym pojedynczym wypadku stanowią unikalną opowieść” mówi Mosawi.

Brad Luff zgadza się z jego zdaniem: „Uważaliśmy, że on będzie doskonały do poprowadzenia tego filmu, dlatego wybór padł na niego. Tworzenie scen tańca jest bardzo trudne, tak jak zrozumienie, gdzie zrobić cięcie, jak zmontować całość, czy też jaką przyjąć wizję odnośnie strojów w poszczególnych numerach. Mogę powiedzieć, że dla realizacji układów tanecznych i wyboru muzyki jego zaplecze wynikające z dotychczasowych doświadczeń zawodowych było nadzwyczaj pomocne.”

W swojej karierze twórcy wyróżnianych nagrodami wideoklipów Grant robił filmy dla takich muzyków jak Mya, Aaliyah, Destiny’s Child, Wyclef Jean, Jay Z, czy Jewel. Doświadczenie, które zdobył dzięki tym produkcjom idealnie pasowało do pracy nad Just Dance – Tylko taniec!

„Doświadczenie twórcy wideoklipów pomogło mi bardzo, dzięki niemu byłem w stanie stworzyć jakby mini-światy dla każdego tanecznego układu dziewczyny. Ten rodzaj wyobraźni, której używa się przy tworzeniu wideoklipów pomógł mi uczynić ten film tym, czym jest”.

Grant przy realizacji Just Dance – Tylko taniec! wybierając do pracy operatora postawił na pewniaka - swego wieloletniego współpracownika Davida Claessena:

„David robi takie zdjęcia jak do książki z bajkami. Oświetla rzeczy w wyjątkowo magiczny sposób. Chcesz czuć, że to jest wiarygodne, ale też chcesz, żeby to wyglądało jak film – a David jest fantastyczny w osiąganiu takiego właśnie efektu.”

Kiedy Darren Grant opowiedział Davidowi Claessenowi o filmie, zaraził go swoją ekscytacją:

„Darren potrafi wspaniale wizualizować. Już wcześniej w swoich wideoklipach wypracował własny pomysł na świat emocjonalny. Był jedynym reżyserem, jakiego kiedykolwiek widziałem w branży wideoklipów, który faktycznie potrafił stworzyć emocjonalną przestrzeń współgrającą z muzyką. I czułem, że on przeniesie tę jakość również do filmu – że będzie potrafił wydobyć jak najwięcej emocji z postaci młodych ludzi i utrzymać nowoczesny styl. On rozumie uczuciowość generacji młodych i wie jak sprawić, by te emocje doszły do szczytu. I, oczywiście wie bardzo dobrze, jak tworzyć sceny taneczne.”

David Claessen opowiada o technicznej stronie swojej pracy nad filmem: „Jedna z pierwszych technik, na jaką się zdecydowaliśmy, to filmowanie w dawnym anamorficznym stylu, dzięki któremu uzyskujemy piękny format dwa - do trzech - do pięciu, ale też otrzymujemy znacznie większą kompresję obrazu niż w przypadku użycia sferycznego obiektywu. To był jeden z wyborów, którego dokonaliśmy, żeby uczynić ten film bardziej stylowym. Wzięliśmy na warsztat każdą sekwencję taneczną i potraktowaliśmy ją na sposób kinowy, ponieważ każda postać była zupełnie inna. Każda z nich ma swoją funkcję, a każdy taniec jest zupełnie inny, więc w pewien sposób uczyniliśmy emocje punktem wyjściowym dla sposobu filmowania poszczególnych sekwencji. Główną rzeczą była emocja związana ze sceną – to zawsze był rdzeń sposobu, w jaki należy całą rzecz oddać.”

Z uchwyceniem tych emocji wiąże się wiele czynników, w tym dobór odpowiednich tancerzy. A świetny taniec wymaga doskonałej choreografii.

Tracy Phillips i Dominic Carbone zaczęli razem tworzyć choreografię w liceum i od tamtej pory szli ramię w ramię razem. Ich show w Los Angeles zwrócił uwagę producentów Just Dance – Tylko taniec!, którzy natychmiast uznali, że tych dwoje to odpowiedni choreografowie do ich filmu.

Tracy Phillips i Dominic Carbone wyciągnęli ze swego arsenału tanecznego doświadczenie, pasję i różne własne „specjalności zakładu”, aby stworzyć sekwencje taneczne do Just Dance – Tylko taniec! Swoją pracę na planie wspominają jako wielkie wyzwanie i przygodę: „To był rodzaj filmu, który obejmuje wszystko, co już do tej pory robiliśmy i wszystko, czym naprawdę byliśmy zainteresowani, a także wszystko w czym, jak sądzę, jesteśmy naprawdę dobrzy. Taniec w tym filmie jest seksowny i pełen mocy, stawia kobietę na pozycji siły w opozycji do bycia jedynie obiektem. Myślę, że jest to klasyczne i nowatorskie zarazem, co sprawia może, że tak trudno określić czym to dokładnie jest. Jest tak wiele różnych stylów tańca w tym filmie. Przelecieliśmy całą skalę, od hip-hopu do burleski, poprzez taniec jazzowy, pewne techniki baletowe aż do akrobatyki. Wszystko to udało się wrzucić do środka”.

Mary Elizabeth Winstead, która gra Lauryn, została wybrana do tej roli nie tylko z powodu swoich ogromnych umiejętności aktorskich, ale także dlatego, że od dzieciństwa trenowała taniec.

Jedna z najjaśniej świecących dziś młodych gwiazd Hollywood, była przejęta i trochę zszokowana, kiedy zaproponowano jej rolę Lauryn: „Ta rola spadła mi jak z nieba. Otrzymanie tego scenariusza było dla mnie wielką niespodzianką. Byłam niesamowicie podniecona, ponieważ to jest film taneczny, a taniec był moją pasją od dawna, tak więc teraz trafiła mi się wyjątkowa gratka. Zaczęłam tańczyć, kiedy miałam jakieś cztery lata; moja starsza siostra była tancerką a ja chciałam być taka jak ona, więc poszłam w jej ślady. Mając dziesięć lat tańczyłam codziennie w balecie. Dojść do czegoś i tańczyć profesjonalnie to była naprawdę moja pasja w dzieciństwie. Chciałam być primabaleriną i pracowałam nad tym naprawdę ciężko.

Kiedy skończyłam 12 lat uczyłam się na letnich kursach Nowojorskiej Szkoły Baletowej. Mniej więcej w tym samym czasie, zaczęłam także realizować swoje zainteresowania aktorskie - to był rodzaj zwrotu w innym kierunku, ale taniec zawsze miałam gdzieś z tyłu głowy, chciałam do niego wrócić. Zagranie w tym filmie było jak wspomnienie z przeszłości, naprawdę cudownie było do niej wrócić. Do marzeń o tym, żeby zostać tancerką”.

Obsada

Mary Elizabeth Winstead jako LAURYN KIRK

Utalentowana młoda aktorka, Mary Elizabeth Winstead, jest bardzo zajętą osobą. Przed rozpoczęciem pracy na planie Just Dance – Tylko taniec! wystąpiła u boku Bruce'a Willisa w Szklanej pułapce 4.0, ostatniej części znanej i odnoszącej wielkie sukcesy serii.

Winstead zagrała także w Death Proof, drugiej części znakomitego Grindhouse autorstwa spółki Tarantino / Rodriguez. Wśród jej wcześniejszych dokonań warto wymienić Factory Girl oraz obraz Bobby. Za rolę w tym ostatnim filmie aktorka wraz z partnerami z planu uzyskała nominację do nagrody SAG Award za wybitne kreacje zespołu. Do sukcesów Winstead należą również Krwawe święta, Final Destination 3, Ring 2 (z udziałem Naomi Watts), Sky High (tutaj jej partnerem był Kurt Russell) oraz niezależny obraz Czas na mnie.

Mary Elizabeth Winstead zagrała też w znanym serialu CBS Jezioro wilków oraz w zrealizowanej dla MTV Wyspie zła. Widzowie mogli także podziwiać jej gościnne występy w wielu innych programach i serialach, jak na przykład Dotyk anioła, Prawdziwe powołanie czy Promised Land.

Aktorce, która jest kuzynką legendarnej Avy Gardner, nie jest obca scena teatralna. Swą karierę rozpoczynała jako tancerka, uczyła się baletu, tap i jazzu. Wzięła udział w wielu spektaklach, między innymi w The Nutcracker i w broadwayowskiej produkcji Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat wraz z Donny'ym Osmondem.

Twórcy o filmie

"To dobra zabawa, naprawdę niezłe show. Myślę, że ludzie pójdą zobaczyć ten film, że wyda im się kolorowy, gorący i sexy; to będzie naprawdę niezła jazda” Darren Grant, reżyser

„To naprawdę bardzo wszechstronna opowieść – coś dla dzieciaków, coś dla dorosłych, coś dla każdego. No i doskonały film na randki!” Darren Grant, reżyser

„To, co robimy jest pozaczasowe. Nawet jeśli kabaretowy temat burleski się wypali myślimy, że publiczność znajdzie w tym filmie coś dla siebie, ponieważ taniec sam w sobie ma wielką moc.” Anthony Mosawi, producent.

Więcej informacji

Ogólne

Czy wiesz, że?

  • Ciekawostki
  • Wpadki
  • Pressbooki
  • Powiązane
  • Ścieżka dźwiękowa

Fabuła

  • Opisy
  • Recenzje
  • Słowa kluczowe

Multimedia

Pozostałe

Proszę czekać…