Synopsis
W miarę jak gwar i przepych nowoczesnego, zglobalizowanego stylu życia wkracza w prosty, tradycyjny świat, puszka Pandory nieuchronnie się otwiera.
Puszka Pandory to wzruszająca, ale też niepozbawiona humoru, opowieść rozgrywająca się we współczesnej Turcji. Film przedstawia konflikt pokoleń poprzez konfrontację prostoty życia wiejskiego ze swobodą nowoczesnego, wielkomiejskiego świata, w którym nastąpił rozpad więzi rodzinnych.
Film pokazuje życie zwykłej, tureckiej rodziny - dwóch sióstr i brata, którzy mieszkają w Stambule, każde zaabsorbowane własnymi sprawami. Kiedy dowiadują się, że ich cierpiąca na Alzheimera matka zaginęła, jadą do swojej rodzinnej wsi, by ją odnaleźć. Podczas podróży cała trójka zdaje sobie sprawę, jak bardzo ich drogi się rozeszły. Najbardziej jednak oddalili się od samych siebie. Ich marzenia rozproszyły się, a w codzienne życie wdarła się nutka nihilizmu.
Rodzeństwo musi zaopiekować się chorą matką, niestety żadne z nich nie ma na to czasu i nie potrafi nawiązać z nią kontaktu. Paradoksalnie okazuje się, że tylko wnuk, najmłodszy członek rodziny, jest w stanie porozumieć się z babcią. Zawiązuje się między nimi szczególna więź.
To historia o alienacji i izolacji, z którą wielu widzów może się identyfikować. To opowieść o ludziach, których życie zostało ukształtowane przez jałową moralność klasy średniej w czasach kapitalizmu i nowoczesności. Ta historia poprzez swą uniwersalność dotyka wielu ludzi. Chciałam w tym filmie nakreślić pewien rodzaj ludzkiego krajobrazu, zarazem uniwersalnego, jak i pojedynczego, jednostkowego. (Yesim Ustaoglu)
W rolę babki wcieliła się blisko 90-letnia francuska aktorka Tsilla Chelton, nagrodzona za tę rolę Srebrną Muszlą na MFF San Sebastian.
