Pressboki

Aktorzy

ROBERT WIĘCKIEWICZ (Andrzej)

Ur. 30 VI 1967 w Nowej Rudzie. Aktor teatralny i filmowy, absolwent PWST we Wrocławiu (1993). Występował w Teatrze Polskim w Poznaniu, później na scenie stołecznego Teatru Rozmaitości. Rozgłos przyniosła mu rola Tytusa w głośnym spektaklu „Testosteron” na scenie Teatru Montownia. Na ekranie zadebiutował w filmie Samowolka (1993). Pozostałe tytuły: 1994 – Psy 2. Ostatnia krew, 1996 – Poznań ’56, 1998 – Amok, 1999 – Ogniem i mieczem (także serial tv), 2000 – Pół serio, Sezon na leszcza, Noc świętego Mikołaja (tv), 2001 – M jak miłość (serial tv), Myszka Walewska (serial tv), Na dobre i na złe (serial tv), Pieniądze to nie wszystko, 2002 – Sfora – Bez litości (także serial tv), Samo życie (serial tv), Superprodukcja, 2003 – Ciało, Defekt (serial tv), Fala zbrodni (serial tv), M jak miłość (serial tv), Męskie – żeńskie (serial tv), 2004 – Oficer (serial tv ), Vinci (nagr. na MFF w Courmayeur 2004), 2005 – Na dobre i na złe (serial tv ), Solidarność, Solidarność… (tv), 2006 – Francuski numer, Fundacja (tv), Kryminalni (serial tv), Okruchy nieba, Północ-południe, Miłość w przejściu podziemnym (w cyklu tv „Święta polskie”), 2007 – Świadek koronny, Odwróceni (serial tv), Wszystko będzie dobrze.

BEATA KAWKA (Anna)

Ur. 7 IX 1967 w Szubinie. Aktorka teatralna i filmowa, absolwentka PWST w Warszawie (1992). Laureatka nagrody dziennikarzy w Festiwalu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (1993). Na ekranie zadebiutowała w 1991, jest pomysłodawczynią scenariusza i producentką filmu Jasne błękitne okna (2006).

Filmografia: 1991 – Panny i wdowy (serial tv), 1993 – Człowiek z..., Do widzenia wczoraj, 1994 – Piękna warszawianka (tv), 1995 – Matki, żony i kochanki (serial tv), 1996 – Ekstradycja 2 (serial tv), Wezwanie (tv), 1998 – Złoto dezerterów, 1999 – Na dobre i na złe (serial tv), Złotopolscy (serial tv), 2000 – 13 posterunek (serial tv), Portret podwójny, Sezon na leszcza, 2001 – Kameleon (także serial tv), Marzenia do spełnienia (serial tv), Więzy krwi (serial tv), 2002 – Sfora – bez litości, Jak to się robi z dziewczynami, Samo życie (serial tv), 2003 – Zaginiona (serial tv), Zostać miss 2 (serial tv), 2006 – Jasne błękitne okna (także pomysł scenariusza), 2007 – Prawo miasta (serial tv), Wszystko będzie dobrze.

IZABELA DĄBROWSKA (Matka)

Ur. 1966. Aktorka teatralna i filmowa, debiutowała na scenie teatru lalek (1990), by z czasem spróbować sił w teatrze dramatycznym. Związana ze scenami warszawskimi, na ekranie zadebiutowała w 1997, także użycza swego głosu w dubbingu.

Filmografia: 1997 – Boża podszewka (serial tv), Wojenna narzeczona (serial tv), Klan (Serial tv), 1998 – 13 posterunek (serial tv), 1999 – Palce lizać (serial tv), Wszystkie pieniądze świata (serial tv), 2000 – Lokatorzy (serial tv), Cud purymowy (w cyklu tv „Święta polskie”), Twarze i maski (serial tv), 2001 – Garderoba damska (serial tv), 2002 – Na dobre i na złe (serial tv), 2003 – Plebania (serial tv), Show, Biała sukienka (w cyklu tv „Święta polskie”), Ubu król, 2004 – Bulionerzy (serial tv), Kryminalni (serial tv), Stacyjka (serial tv), Sublokatorzy (serial tv), 2005 – Boża podszewka. Część druga (serial tv), Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście (serial tv), Klinika samotnych serc (serial tv), Przybyli ułani (w cyklu tv „Święta polskie”), Wiedźmy (serial tv), 2006 – Dylematu 5 (serial tv), Egzamin z życia (serial tv), Hela w opałach (serial tv), Magiczne drzewo (serial tv), 2007 - Wszystko będzie dobrze.

Buddy Movie po polsku

Wszystko będzie dobrze można postrzegać na kilka sposobów. Przede wszystkim jako klasyczny film drogi: dwaj wędrowcy mają do przebycia kilkaset kilometrów. W trakcie tej wędrówki ujawniają się charaktery, ale - przede wszystkim – przeżyte doświadczenia: indywidualne, ale jakże wzajemnie pomocne. A także doświadczenia nowe, które zdobyte wspólnie stają się nie tylko płaszczyzną porozumienia, ale i punktem wyjścia nowej jakości. Jakości jakże istotnej w relacji międzyludzkiej, której wszak obaj wcześniej nie tylko nie znali, ale nawet nie podejrzewali jej istnienia. Choć przecież ta jakość – wyrażana w opartych na pełnym wzajemnym zaufaniu relacjach między mężczyzną i chłopcem – wydaje się tak powszechna i ogólnie dostępna. Czy jednak ta oczywista, zdawałoby się, powszechność nie jest w rzeczywistości utopią?

Można na film Tomasza Wiszniewskiego spojrzeć jak na typowy „buddy movie” – film o męskiej przyjaźni. Dwaj mężczyźni, dorosły i chłopiec, których dotychczasowe stosunki wynikały z zależności nauczyciel-uczeń, w trakcie swej wyprawy dojrzewają do innej, pełniejszej relacji. Można by ją określić jako stosunki między ojcem i synem, ale to opis zanadto uproszczony. W tej opowieści nie chodzi tylko o to, by osierocony chłopiec odnalazł ojca, ale w równym stopniu o to, by samotny, pogrążony w rozmaitych problemach mężczyzna znalazł motywację do dalszego życia, do bycia szczęśliwym.

Głosy prasy

„Naprawdę wielki kunszt bezsprzecznie udowadnia Robert Więckiewicz (…) To magnes przyciągający uwagę, dopełniający w sposób idealny tę już samą w sobie pięknie opowiedzianą historię. Śmiało można się pokusić o stwierdzenie, że to wielka i doprawdy udana rzecz dla tego aktora. (…) Jednak można. Można zrobić w tym kraju film, który będzie poważny, mówiący o sprawach znaczących i pozostanie przy tym w sposób osobliwie ciepły, blisko człowieka i jego problemów. To kino pełne osobistego uroku, sprawnie opowiedziane, gdzie śmiech i łzy pojawiają się na przemian. Jest w tym obrazie siła oraz magia przyciągania, a jednocześnie znamionująca szczerość i uczciwość. Tu wierzymy historii i wierzymy jej bohaterom. I tak powinno być. Chyba naprawdę wyszło słońce...” Artur Cichmiński, Stopklatka

„Film udowodnił, iż również w Polsce są twórcy, którzy o sprawach poważnych, wręcz tragicznych potrafią opowiadać wyjątkowo lekko, ciepło, a nawet z humorem. Bo we Wszystko będzie dobrze łzy przeplatają się ze śmiechem. O tym obrazie na pewno jeszcze nie raz usłyszymy.” Onet.pl

Krótko o filmie

Niezwykły film z Robertem Więckiewiczem w roli, w jakiej jeszcze go nie widzieliśmy. Poruszająca opowieść o przyjaźni mężczyzny na życiowym zakręcie i chłopca, który dzięki sile charakteru pomógł spełnić nie tylko swoje marzenia.

Piękne, letnie południe. Skrajem drogi biegnie dwunastoletni Paweł (Adam Werstak), za nim na rowerze jedzie Andrzej (Robert Więckiewicz).

Chłopiec jest utalentowanym sportowcem, który osiąga doskonałe wyniki w biegach na długich dystansach, mężczyzna jest jego nauczycielem WF. Obydwaj z różnych powodów wyruszają w wyjątkową podróż do Częstochowy...

Bohaterów połączy rodząca się przyjaźń i przekonanie, że wiara jest w stanie przenosić góry, nawet, kiedy trzeba pokonywać strome i kręte ścieżki życia. Ich wspólna droga będzie niezwykłą przygodą, podczas której przekonają się, ze niemożliwe, przy odrobinie nadziei, staje się możliwe. By odkryć sens tej wyprawy będą potrzebować czasu, siły i…

Nie tylko polskie lato

Kiedy ogląda się rodzime filmy współczesne, zazwyczaj szuka się w nich odbicia polskiej rzeczywistości. W przypadku Wszystko będzie dobrze jest inaczej: ten film wydaje się mocno osadzony w polskiej rzeczywistości, choć została ona naszkicowana nader pobieżnie. Celem tej szkicowości jest zaznaczenie, że nie chodzi tu o warunki bytowe czy nawet uwarunkowania kulturowe. Tematyka filmu Wiszniewskiego dotyka pewnego uniwersum, wyrastającego ponad cechy polskiego krajobrazu, a jednocześnie nabierającego palącej aktualności. Jednym z aspektów jest spojrzenie na szeroko rozumianą rodzinę – związaną nie tyle więzami krwi, ile wspólnotą celu, jakim jest przygotowanie młodych do stawienia czoła problemom ludzi dorosłych. Tych problemów jest wiele – może nawet zbyt wiele, zważywszy wiek bohatera filmu – ale z opowieści o nich emanuje przekonanie, że zgodnie z tytułem – wszystko będzie dobrze. Chociaż, z drugiej strony, nie sposób nie przytoczyć tu słów reżysera, Tomasza Wiszniewskiego, że: „zazwyczaj mówi się tak, kiedy jest bardzo źle”.

Mimo doniosłości tematu Wszystko będzie dobrze pozostaje filmem kameralnym i cichym, skłaniającym do głębokich przemyśleń. Mamy do czynienia z zamkniętą, konsekwentną kompozycją plastyczną, w równym stopniu oddającą atmosferę upalnego lata (zdjęcia powstały latem 2006 roku, głównie w okolicach Zakroczymia), jak i ciężar gatunkowy podejmowanego problemu. Nie bez znaczenia jest tu również dobór obsady – sugestywnej, ale przede wszystkim wiarygodnej. Na uwagę zasługuje zarówno Robert Więckiewicz, który jako Andrzej prezentuje się od strony dotąd nieznanej widowni kinowej, jak i partnerujący mu nastoletni debiutant Adam Werstak, wnoszący do filmu autentyzm przeżyć i własnych doświadczeń.

Realizatorzy

TOMASZ WISZNIEWSKI (Reżyseria, Scenariusz)

Reżyser i scenarzysta, syn aktora Włodzimierza Wiszniewskiego, bratanek dokumentalisty Wojciecha Wiszniewskiego. Absolwent Wydziału Reżyserii PWSFTViT w Łodzi (1984). Po studiach asystował Romanowi Polańskiemu i Wojciechowi Hasowi. Wyreżyserowany przez niego spektakl Teatru TV „Szalbierz” Gyorgy Spiro z 1990 roku z kreacją Tadeusza Łomnickiego w roli Wojciecha Bogusławskiego został wpisany do Złotej Setki Teatru TV. Wiszniewski jest także laureatem konkursu Hartley Merrill 1996 na scenariusz za scenariusz „Tam, gdzie żyją Eskimosi”, uznany również na festiwalu Sundance (1998) za najlepszy scenariusz europejski. Jego spoty „Stop AIDS” wygrywały na MFF Reklamowych w Portorożu i Florencji.

Filmografia: filmy dokumentalne: 1989 – Do broni (nagr. FICC na MFFK w Krakowie 1990), 1992 – Obca krew (nagr. na MFFK w Krakowie 1993, nagr. na festiwalu „Człowiek w zagrożeniu” 1996), 2004 – Pisarz powieszony, 2004 – Wszyscy jesteśmy z węgla (nagr. na festiwalu „Człowiek w zagrożeniu” 2004, nagr. na MFFTV w Chicago 2005, nagr. na festiwalu „Godność i Praca” w Gdańsku 2005, nagr. na MFFK w Krakowie 2005), ,filmy fabularne: 1990 – Kanalia, 1999 (Złote Lwy za główną rolę męską - FPFF Gdynia 2000) – Pierwszy milion (serial tv), , 2001 – Tam, gdzie żyją Eskimosi (nagr. dla najlepszego filmu europejskiego na MFF w Avignonie 2002,najlepszy film fabularny HAPPY END 2003 - Festiwal Filmów Optymistycznych), 2007 – Wszystko będzie dobrze.

ROBERT BRUTTER (Scenariusz)

Ur. 1958. Właściwie: Andrzej Grembowicz. Dziennikarz, pisarz, scenarzysta. Jako scenarzysta zadebiutował w 1995. Laureat nagrody Hartley-Merrill 1996 za scenariusz Tam gdzie żyją Eskimosi, nagrodzony także na festiwalu Sundance (1998) jako najlepszy scenariusz europejski.

Filmografia: 1995 – Ekstradycja (serial tv), 1996 – Ekstradycja 2 (serial tv), Nocne graffiti, 1998 – Amok, 1999 – Fuks, Operacja Samum, Rodzina zastępcza (serial tv), 2001 – W pustyni i w puszczy (także serial tv), Tam, gdzie żyją Eskimosi, 2001 – Wtorek, 2005 – Wiedźmy (serial tv), 2006 – Ranczo (serial tv), 2007 – Wszystko będzie dobrze.

JAROSŁAW SZODA (Zdjęcia)

Ur. 15 X 1962 w Warszawie. Absolwent Wydziału Operatorskiego PWSFTViT w Łodzi (1986). Jako samodzielny operator zadebiutował w 1985. Laureat Nagrody Młodych im. St. Wyspiańskiego (1989) oraz licznych wyróżnień na festiwalu wideoklipów „Yach Film” za wideoklipy Kayah (m.in. „Prawy do lewego” i „Testosteron”.

Filmografia: filmy fabularne: 1988 – Gwiazda Piołun, 1989 – Tramwajada (tv), 1990 – Seszele, Śmierć dziecioroba, 1992 – Wszystko, co najważniejsze (nagr. za zdjęcia na FPFF w Gdyni 1992), 1996 – Matka swojej matki, 1998 – Paula und das Gluck, 1999 – Egzekutor, 2002 – Kako los son, 2003 – Glina (serial tv), 2005 – Czas surferów, 2007 – Wszystko będzie dobrze.

MICHAŁ LORENC (Muzyka)

Ur. 5 X 1955 w Warszawie. Należy do najwybitniejszych współczesnych kompozytorów muzyki filmowej. Napisał muzykę do ponad 150 filmów, seriali telewizyjnych, filmów dokumentalnych oraz spektakli teatralnych. Współpracował z najlepszymi reżyserami z Polski, Czech, Wielkiej Brytanii i USA. Nagrywa z najlepszymi polskimi orkiestrami, należy do Europejskiej Akademii Filmowej, Czeskiej Akademii Filmowej oraz Polskiej Akademii Filmowej. Zaczynał, pisząc piosenki dla studenckich zespołów. Jako 18-latek, w 1973 r., związał się na cztery lata z "Wolną Grupą Bukowina". W latach 1979-81 występował razem z Jackiem Kleyffem i Michałem Tarkowskim w "Teatrze Paranoicznym", który sami założyli. Pierwsze kroki w filmie stawiał jako klapser. Po raz pierwszy skomponował muzykę w 1979.

Filmografia: 1979 – Przyjaciele (serial tv), 1985 – Żuraw i czapla (tv), 1986 – Magma (serial tv), Kalejdoskop (tv), A żyć trzeba dalej (tv), 1987 – Łuk Erosa, 1988 – Zakole (tv), 1989 – Paziowie (serial tv), Halo, jestem tutaj (tv), Bal na dworcu w Koluszkach, 300 mil do nieba (nagroda i. Wysoaińskiego za muzykę), 1990 – Zakład, Superwizja, Pensjonat Słoneczko (tv, prod. Niemcy), Kapitan Conrad, Kanalia, Historia niemoralna, 1991 – Kroll, Koniec gry, Dziecko szczęścia, Ferdydurke (prod. Wlk. Brytania),1992 – Sauna (tv), Psy (nagroda na FPFF w Gdyni 1992), Pamiętnik znaleziony w garbie, 1993 – Lepiej być piękną i bogatą, Lazarus, Embrion (prod. Węgry), Wow (serial tv), Łowca – ostatnie starcie, Skutki noszenia kapelusza w maju (tv, Poznańskie Koziołki za muzykę na FF dla Dzieci w Poznaniu 1994), 1994 – Podróż na wschód, Psy 2. Ostatnia krew, Ptaszka (tv), Wyliczanka (tv), Wino i krew (prod. USA), 1995 – Deborah, Pokuszenie, Prowokator (nagroda za muzykę na FPFF w Gdyni 1995), 1996 – Poznań ’56, Osaczony (tv, prod. USA), 1997 – Bandyta (nagroda za muzykę na FPFF w Gdyni 1997), Wojenna narzeczona (serial tv, prod. Wlk, Brytania), Przystań, Amok, Nic (nagroda za muzykę w Bonn 1999), Zabić Sekala (prod, Czechy, Czeski Lew za muzykę 1999), Złoto dezerterów, 1999 – Jak narkotyk, Wszystkie pieniądze świata (serial tv), 2000 – Daleko od okna (Złota Kaczka miesięcznika „Film” za muzykę 2001), Przeprowadzki (serial tv), Żółty szalik (z cyklu tv „Święta polskie”), Zakochani, 2001 – blok.pl, 2001 – Przedwiośnie (nagroda za muzykę na FPFF w Gdyni 2001), Tam gdzie żyją Eskimosi, 2003 – Glina (serial tv), Symetria, Żurek, 2004 – Oficer (serial tv), Piekło-Niebo (z cyklu tv „Święta polskie”), 2005 – Solidarność, Solidarność..., 2006 – Fundacja, Statyści, Oficerowie (serial tv), 2007 – Nie budźcie jej, Wszystko będzie dobrze.

ANDRZEJ KOWALCZYK (Scenografia)

Scenograf związany z kinematografią od początku lat 70. Pracował przy serialach „Najważniejszy dzień życia” i Czterdziestolatek, a także przy Potopie. Jako samodzielny twórca zadebiutował w 1977 roku. Nagrodzony za scenografię filmów Wizja lokalna 1901 i O-bi, o-ba. Koniec cywilizacji na festiwalach w Gdyni.

Filmografia: 1977 – Pasja, 1978 – Gdziekolwiek jesteś, panie prezydencie, 1979 – Aria dla atlety, Klucznik (tv), 1980 – Alicja, Czułe miejsca, Smak wody, Wizja lokalna 1901, 1981 – Limuzyna Daimler Benz, Dreszcze, 1982 – Bluszcz, Pajęczyna (tv), 1983 – Nadzór, Przeznaczenie, 1984 – O-bi, o-ba. Koniec cywilizacji, 1985 – Podróże Pana Kleksa, 1986 – Biała wizytówka, Magnat (serial tv), 1987 – Cienie, Jedenaste przykazanie (tv), Szkoła kochanków, czyli Cosi fan tutte, 1988 – Koniec (śr.m), 1990 – Ucieczka z kina Wolność, 1991 – Rozmowy kontrolowane, 1992 – Sauna (tv), Smacznego Telewizorku, 2000 – Weiser, 2001 – Wiedźmin (także serial tv), 2003 – Glina (serial tv), 2004 – Kryminalni (serial tv), 2005 – Codzienna 2 m. 3 (serial tv), PitBull (serial tv), Solidarność, Solidarność (tv), 2007 – Wszystko będzie dobrze.

NIKODEM WOŁK-ŁANIEWSKI (Dźwięk)

Ur. 20 IX 1944. Absolwent wydziału reżyserii dźwięku Akademii Muzycznej im, F. Chopina w Warszawie, obecnie profesor, wykładowca na tym wydziale. Związany z kinematografią od 19870 roku, ma w swoim dorobku kilkadziesiąt filmów fabularnych, dokumentalnych i telewizyjnych. Laureat nagrody za dźwięk na FPFF w Gdańsku 1978 (za film Hallo Szpicbródka), w latach 2000-01 dwukrotny laureat Polskiej Nagrody Filmowej Orzeł za najlepszy dźwięk w filmach Pan Tadeusz i Prymas, także wyróżniony Orłem w 2005 za dźwięk do filmu Mój Nikifor. Filmografia (pełny metraż – wybór): 1972 – Trzeba zabić tę miłość, 1973 – Janosik (serial tv i wersja kinowa), 1975 – Doktor Judym, 1975 – Obrazki z życia, 1976 – Con Amore, 1977 – Sam na sam, 1978 – Co mi zrobisz jak mnie złapiesz, Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy, 1979 – Golem, Skradziona kolekcja, 1980 – Punkt widzenia (serial tv), 1981 – Wojna światów – następne stulecie, 1982 – Dolina Issy, 1983 Widziadło, 1984 – O-bi, o-ba. Koniec cywilizacji, 1985 - Ga, ga. Chwała bohaterom, 1988 – Dekalog (cykl tv), Krótki film o miłości, 1991 – VIP, Enak, 1992 – Szwadron, 1993 – Uprowadzenie Agaty, 1995 - Tato, 1996 – Panna Nikt, 1996 – Wirus, 1997 – 13 posterunek (serial tv), Historie miłosne, 1999 – Egzekutor, Pan Tadeusz, Duże zwierzę, 2000 – Prymas. Trzy lata z tysiąca, 2001 – Tryumf Pana Kleksa, 2002 – Chopin. Pragnienie miłości, Wszyscy święci (tv), 2003 – Pogoda na jutro, Bao-bab, czyli zielono mi (serial tv), Ubu Król, 2004 – Mój Nikifor, 2005 – Kochankowie z Marony, 2006 – Plac Zbawiciela, 2007 – Ryś, Wszystko będzie dobrze, Korowód.

KRZYSZTOF SZPETMAŃSKI (Montaż)

Montażysta filmów fabularnych i dokumentalnych, związanych z kinematografią od końca lat 90. Nagrodzony na PFFF w Gdyni za montaż filmu Mój Nikifor (2004), nominowany do Polskiej Nagrody Filmowej Orzeł za montaż filmów: Dług, Cześć Tereska, Mój Nikifor, Plac Zbawiciela.

Filmografia: filmy dokumentalne (wybór): 1996 – Reakcjonista, 1998 – Byłem bóstwem Shinto, 2002 – Gwiazdor, 2003 – Dziewczęta z ośrodka, Klatka, Nakręceni czyli szołbiznes po polsku, 2004 – Kamilianie, 2005 – Pedofile; filmy fabularne: 1998 – Sabina (tv), 1999 – Dług, Na dobre i na złe (serial tv), 2000 – Cześć Tereska, Człowiek wózków, Wielkie rzeczy: Sieć (cykl tv), The 3 Kings, 2000- M jak miłość, 2001 – Przedwiośnie (także serial tv), 2002 – Jak to się robi z dziewczynami, Kariera Nikosia Dyzmy, 2003 – Glina (serial tv), Łowcy skór, 2004 – Mój Nikifor, Panienki (serial tv), Serce gór, 2005 – Co słonko widziało, Komornik, Legenda, Wróżby kumaka, 2006 – Determinator (serial tv), Okruchy nieba, Plac Zbawiciela, 2007 – Hania, Wszystko będzie dobrze.

JULIUSZ MACHULSKI (Produkcja)

Ur. 10 III 1955 w Olsztynie. Reżyser, scenarzysta, producent i aktor. Syn aktorów Haliny i Jana Machulskich ukończył studia reżyserskie w PWSFTViT w Łodzi (1978). Jako reżyser zadebiutował w 1980, w 1988 kieruje Studiem (wcześniej Zespołem) Filmowym Zebra, w latach 1989-91 członek Komitetu Kinematografii. Jako aktor wystąpił m.in. w filmach: Personel (tv, 1975), Indeks (1977), Zabij mnie, glino (1987). Laureat nagrody im. Wyspiańskiego (1985), nagrody Przewodniczącego Komitetu Kinematografii za rok 1990 oraz nagrody Ministra Kultury i Sztuki za rok 1998 oraz licznych nagród festiwalowych. Filmografia - jako reżyser: 1979 - Bezpośrednie połączenie (tv), 1980 - Vabank (nagr. za debiut na FPFF w Gdańsku 1981), 1983 - Seksmisja (Nagr. Główna Jury na FPFF w Gdyni 1984, Złota Kaczka tygodnika „Film” za rok 1984), Vabank II czyli riposta, 1987 - Kingsajz, 1989 - Deja vu, VIP (także prod.), Szwadron (nagr. na FPFF w Gdyni 1992), Girl Guide (Grand Prix na FPFF w Gdyni 1995), Matki, żony i kochanki (serial tv), Kiler (także prod., Złota Kaczka miesięcznika „Film” za rok 1997), 1998 - Matki, żony i kochanki (serial tv, seria II), 1999 - Kiler-ów 2-óch (Złoty Granat w Lubomierzu 1999), 2001 - Pieniądze to nie wszystko, 2003 – Superprodukcja (także prod., Złoty Granat w Lubomierzu 2003), 2004 – Vinci (także prod., nagroda za scenariusz na FPFF w Gdyni 2004), 2005 – Solidarność, Solidarność (tv).

- jako producent: 1991 - Kroll, Kuchnia polska (serial tv), 1992 - 1968. Szczęśliwego Nowego Roku , Psy, 1993 – Więzy krwi, 1996 - Dzieci i ryby, 1997 - Historie miłosne (nagr. na FPFF w Gdyni 1997), Bracia Witmanowie, 1999 - Dług (Złote Lwy na FPFF w Gdyni ’99), Tydzień z życia mężczyzny, 2001 – Cisza, 2002 – Dzień świra (Grand Prix na FPFF w Gdyni 2002), 2003 – Pogoda na jutro, 2004 – Mój Nikifor, 2005 – Kochankowie roku tygrysa, 2006 – Czeka na nas świat, Palimpsest, Plac Zbawiciela (Grand Prix na FPFF w Gdyni 2006), 2007 – Hania, Wszystko będzie dobrze.

EWA JASTRZĘBSKA (Kierownictwo produkcji)

Ur. 7 III 1960 w Łomży. Absolwentka Wyższego Studium Zawodowego Organizacji Produkcji Filmowej i Telewizyjnej PWSFTViT w Łodzi (1986). Związana z kinematografią od 1987 roku, jako samodzielna kierowniczka produkcji filmów fabularnych zadebiutowała w 2004, wcześniej kierując produkcją telewizyjnych filmów dokumentalnych, w tym cyklu „Nasz spis powszechny” (2002).

Filmografia: 2004 – Wesele, 2005 – Egzamin z życia (serial tv), 2006 – Job, czyli ostatnia szara komórka, Palimpsest, 2007 – Wszystko będzie dobrze.

Streszczenie

Dwunastoletni Paweł mieszka na przedmieściach małego pomorskiego miasteczka wraz ze starszym bratem i matką. Ojciec zmarł dwa lata wcześniej. Teraz kobieta zapada na chorobę nowotworową, wobec której lekarze są bezradni: właśnie wypisano ją ze szpitala do domu.

Kończy się rok szkolny. Paweł musi jeszcze zdać egzaminy poprawkowe z kilku przedmiotów, ale w wyniku sportowej pasji dyrektora szkoły, przygotowuje się do międzynarodowych zawodów. Jest obiecującym długodystansowcem, co potwierdza przygotowujący młodych lekkoatletów Andrzej, nauczyciel wf. Treningi wydają się ostatnią szansą chłopca, ale on zamiast na zawody postanawia udać się wraz z bratem do Częstochowy, w nadziei, że udziałem w pielgrzymce wymodli cud, który ocali matce życie.

Chora kobieta nie chce takiego poświęcenia. Domaga się, by policjanci zawrócili chłopców do domu. Jednak Paweł nie rezygnuje: skoro nie może dołączyć do pielgrzymki, pobiegnie sam. Znajduje nieoczekiwanego sojusznika w Andrzeju, który wyrusza samochodem śladem chłopca, dbając o jego formę fizyczną.

Andrzej powiadamia o wyczynie Pawła swoją byłą żonę, dziennikarkę telewizyjną. Anna realizuje reportaż o chłopcu, który z miłości do matki wyruszył do Częstochowy, a także otwiera rachunek bankowy na pokrycie kosztów operacji matki. Pielgrzymka Pawła staje się wydarzeniem medialnym. Chora kobieta uświadamia sobie, jak bardzo syn ją kocha, więc kiedy znajduje się sponsor, który gotów jest zapłacić za operację, z wiarą poddaje się zabiegowi.

Medialne wsparcie jeszcze bardziej umacnia Pawła w jego postanowieniu dobiegnięcia do Częstochowy. Ale dystans 350 km, jaki ma do pokonania, wcale nie jest łatwy. Zwłaszcza że Andrzejowi zaczyna brakować pieniędzy na prowiant i niezbędne medykamenty, a w dodatku coraz bardziej daje się mu we znaki głód alkoholowy. Chłopiec podsuwa mu rozmaite sposoby na przetrwanie, podpatrzone u ojca. Kiedy samochód Andrzeja odmawia posłuszeństwa, nadchodzi moment kryzysu. Jednak determinacja Pawła jest tak silna, że nauczyciel zostawia wrak auta u ludzi, od których kupuje rower, by dalej towarzyszyć chłopcu.

Towarzysze wyjątkowej podróży dotrą szczęśliwie do Częstochowy, choć sens ich wspólnego wysiłku zostanie wystawiony na ciężkie próby. Razem będą w stanie posilić się wiarą i przekonaniem, że mimo wiatru wiejącego w oczy… wszystko będzie dobrze.

Trzeba dojrzeć do nadziei

Najnowszy film Tomasza Wiszniewskiego to przede wszystkim opowieść o nadziei, która pcha młodego człowieka do czynu ponad siły, która każe się przeciwstawić nieuchronności śmierci, która uskrzydla i daje moc, by niemożliwe zmieniać w możliwe. Dlatego też, choć akcja dzieła Wiszniewskiego toczy się na pograniczu życia i śmierci – wszak młody bohater rusza w drogę, by ratować swą matkę przed tym, co wydaje się nieuchronne – trudno nie uznać filmu za gorącą afirmację życia. Życia rozumianego jako ciąg zdarzeń, które przynoszą nowe doświadczenia, uczą dojrzałości, wręcz przygotowują do podejmowania decyzji odważnych, trudnych, lecz jedynych słusznych. Dotyczy to nie tylko chłopca, który na każdym niemal kroku wykazuje się dojrzałością wprost niezwykłą. Ta historia toczy się dwutorowo, przemianie ulega też mężczyzna, który w ciągu tych kilkunastu wakacyjnych dni zmienia się w prawdziwego człowieka, podejmując dojrzałe decyzje być może pierwszy raz w swoim życiu. Kim był wcześniej? Nie wiemy tego do końca, poznajemy go jako lekkoducha, marnotrawiącego swój czas i talent, by nie powiedzieć: przepuszczającego życie przez palce. Próba podejmowana przez chłopca jest także dla niego szansą. Jeśli dołączy do niego, nie tylko ułatwi młodemu biegaczowi osiągnięcie celu, ale przede wszystkim przekona się, na co stać jego samego. A ma do zrobienia rzeczywiście bardzo dużo, trudno powiedzieć, czy nie więcej niż jego podopieczny. Tymczasem w trakcie tej niezwykłej wyprawy nauczyciela i ucznia role się odwracają: to chłopiec staje się mentorem mężczyzny, okazuje się przewodnikiem po meandrach życia, które poznał lepiej niż jego trener i pan od wf-u. Na tej zmienności ról buduje się nić porozumienia między dwoma bohaterami filmu, porozumienia, które dla obu może się stać początkiem drogi do normalnego życia, jakiego dotąd nie zaznali.