Przed seansem weźcie lepiej głęboki wdech powietrza, ponieważ nie będzie czasu na kolejne! 7

Chyba nie ma fana serii "Obcy", który po obejrzeniu zwiastuna filmu Głębia strachu nie pomyślałby o tej produkcji, jako duchowym spadkobiercy cyklu zapoczątkowanego przez Ridleya Scotta (człowieka, który niestety przyłożył się również do spuszczenia go - nomen omen - na samo dno). Najnowsza propozycja od Williama Eubanka, czyli gościa odpowiedzialnego za całkiem niezły film science fiction Sygnał z 2014 roku, to ciekawa odtrutka dla wszystkich zawiedzionych niedawnymi wyczynami Scotta w uniwersum "Obcego". Zamiast kosmosu twórca prezentuje nam co prawda oceaniczne głębiny, jednak możecie być pewni, że to środowisko także da głównym bohaterom ostro w kość, a Wam nie pozwoli nawet na moment oderwać wzroku od ekranu.

W filmie Williama Eubanka podoba mi się przede wszystkim to, że reżyser bez żadnych ceregieli przechodzi do konkretów. Wstęp trwający może dwie, może trzy minuty szybko przemienia się w prawdziwe kino survivalowe rozgrywające się jedenaście kilometrów pod powierzchnią oceanu. Główna bohaterka o imieniu Norah grana przez Kristen Stewart, bardzo szybko zostaje wrzucona w wir wydarzeń, które mogą w każdej chwili odebrać jej życie. Razem z kilkoma innymi osobami rozpoczyna walkę o przetrwanie w środowisku, w którym nie ma tak naprawdę szans na jakiekolwiek życie. Ich stacja badawcza zostaje zniszczona wskutek potężnego trzęsienia ziemi, a na domiar złego "coś" bardzo niebezpiecznego budzi się wraz z katastrofą oceanicznej placówki.

W Głębi strachu świetne również jest to, jak bardzo twórcom udało się oddać klaustrofobiczny klimat tychże wydarzeń. Świetne zdjęcia autorstwa Bojana Bazellego tylko potęgują to wyobrażenie - kamera jest blisko naszych bohaterów, częste zbliżenia na twarz pozwalają nam niemalże poczuć ten brak przestrzeni pomimo ogromu oceanu. Bohaterowie muszą maszerować w ciężkich kombinezonach i hełmach na głowach, co z pewnością jest dla nich strasznie uciążliwe. Na widza oddziałuje to jednak bardzo mocno, ponieważ można w pewnym stopniu wyobrazić sobie ten dyskomfort i beznadziejne położenie załogi.

Całość dopełniona jest świetną muzyką, która w istotny sposób buduje napięcie ekranowych wydarzeń, a także dźwiękiem, który również odgrywa w tym aspekcie kluczową rolę. Cisza serwowana na przemian ze zgrzytem metalowych elementów zniszczonej platformy może sprawić, że włos na skórze się zjeży. A przecież nie możemy zapominać również o nich. Potwory z samych głębin oceanu również podniosą Wam ciśnienie. Przez większość filmu Eubank jest bardzo oszczędny w ich prezentowaniu, co jak najbardziej działa na plus. Aura tajemniczości zostaje zachowana, a jak reżyser znowu decyduje się przejść do konkretów to robi to w sposób, który... może okazać się, dla niektórych nie do przełknięcia.

Jasne, Głębia strachu to film, który ma sporo niedociągnięć. Pewnie znajdą się osoby, którym nie będą podobały się zdjęcia - w końcu mamy do czynienia z oceanicznymi głębinami, musi być mętnie i ciemno. Inni z kolei przyczepią się do słabo napisanych postaci, przesadzonego finału, robienia z nauki pośmiewiska czy samej Kristen Stewart (w moim odczuciu była co najmniej dobra). Nie zmienia to jednak faktu, że film Eubanka to niezwykle duszny i trzymający w napięciu horror science fiction, który jest najlepszym filmem o Obcym (niestety bez Obcego) od lat dziewięćdziesiątych.